จดหมายรัก จากเชิงตะกอน (กลอนตลาด)
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
.. จะต้องจากกันแล้วแก้วใจเอ๋ย
แม้ไม่เคยสิ้นรักแม้สักหน
ใจเดียวมอบน้องหญิงมิ่งกมล
สุขล้นพ้นท้นใจเมื่อได้เคียง
แม้อยู่นิ่งเงียบแน่แค่คนเดียว
ก็หวาดเหลียวเหมือนยังได้ฟังเสียง
แอบหมายใจใฝ่ปองเฝ้ามองเมียง
แต่ได้เพียงมองตามไปใจมลาย
แอบรักเขาเราเจ็บต้องเก็บกด
อดทนอดเก็บบ่มข่มใจหมาย
ไม่อาจรัก เจ็บหนักแทบวางวาย
เจ็บปางตาย เมื่ออดเอ่ยเผยวาจา
เขียนกลอนลาอาลัยใจจะขาด
คงไม่อาจพบกันในวันหน้า
คำสุดท้ายอ้อนวอนก่อนจะลา
ขอน้ำตาหนึ่งหยดรดดวงใจ
เพื่อจะต่อลมหายใจไปอีกวัน
ช่วยให้ฉันเตรียมการย้ายบ้านใหม่
เป็นบ้านที่เงียบสงบหลบเธอไกล
ได้หลับไหลอาบเพลิง เชิงตะกอน
เขียนคำลาอาลัยก่อนใจปลิด
สุดความคิดถึงเรื่องหลังครั้งวันก่อน
ครั้งสุดท้ายร่ายคำลามาเป็นกลอน
คำ"ลาก่อน" นั้นมีค่าว่า"รักเธอ"