เมื่อเดือดร้อนแร้นแค้นแสนสาหัส หวังพึ่งรัฐยุ่งยากลำบากหลาย ธนาคารปฏิเสธสำเร็จราย ด้วยต้นสายหลักฐานไม่ผ่านเกณฑ์ ยุคข้าวยากหมากแพงค่าแรงต่ำ หาเช้าค่ำดุจครกขึ้นเขาเข็ญ ช่างเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าน้ำตากระเด็น ชีวิตเป็นเช่นนี้อีกกี่นาน ต้องบากหน้าหากู้ถึงรู้ผิด แต่จนจิตจำใจในพื้นฐาน คิดคำนวณต้นออกดอกเบี้ยบาน เพียงพ้นผ่านจุดวิกฤติชีวิตพอ ยอมเป็นเหยื่อเจ้าหนี้ที่ขูดเลือด แทบแห้งเหือดหิวโหยระทวยท้อ เศรษฐกิจพิษสะพัดเหมือนตัดคอ จึงชะลอขอค้างเป็นบางวัน ยิ่งดิ้นรนยิ่งร้ายคล้ายโดนสาป วิงวอนกราบเมตตาก่อนขอผ่อนผัน กลับข่มขู่คุกคามตามโรมรัน สารพันทวงหนี้ที่ล้นตัว หมดทางฝันหันหน้าหาใครช่วย เหมือนคนป่วยสิ้นสร้างทางสลัว หลากปัญหาว้าวุ่นล้วนขุ่นมัว อยู่ก็กลัวหวาดผวาขอลาตาย...
2840
3
0
22 ธันวาคม 2552 07:50 น. - comment id 1077356
หวัดดีขอรับ...คุณ สุนิพนธ์ ขอร่วมแจม...ขอรับ... เพราะการวางแผนเศรษฐกิจที่ผิดพลาด อีกอำนาจแห่งรัฐฯถูกฉ้อฉวย วางทิศทางเศรษฐศาสตร์ปราศอำนวย หวังแต่รวย...ด้วยหุ้นลงทุนกัน ผลปราชัยย่อยยับกลับมาตก ต่อลูกนกประชาไทยไร้สุขสันต์ ความเพียงพอของพ่อ ก่ออนันต์ เอนกครัน ครบแก้ ไม่แท้ถ่อง รัฐบาลตั้งแต่เริ่มประชาธิปไตย เอาแต่ใฝ่ ความยิ่งใหญ่ จนกระหอง มุ่งแต่ชิง ประวิงว่าย บ่ายเรื่อรอง ดิ้นรนหมอง หนอประชา ยถา กฎฯ.. จากพ.ศ.2475 ประชาธิปไตย... ทุกผู้ทุกฝ่ายต่างมุ่งไปทาง อำนาจ ขาดและอ่อนแอ...เรื่องการพัฒนาฯ รัฐฯปล่อยให้ รสนิยม...ครอบงำประชาชน ปล่อยให้ความเห็นแก่ตัว เกิดขึ้นมากอบโกย อย่างต่อเนื่อง มาจนปัจจุบัน... จนเรา...สูญเสียความเป็นอิสรภาพที่แท้จริง และกลายเป็นได้เพียงแค่... หมากเดินบนกระดานรูปขวานทอง... สงสาร...คนที่โดนทำร้าย...และเสียชีวิต... อันเป็นผลมาจาก...ความต้องการดิ้นรน... เพื่อดำรงชีพ...ในวิถีที่ผิดไปจาก...ความเป็นจริง...แห่งประชาธิปไตย...ในเมืองเรา...ขอรับ... ยินดีที่ได้รู้จัก...ขอรับ...
22 ธันวาคม 2552 11:54 น. - comment id 1077458
ขอชื่นชมว่ายอดเยี่ยมครับ ความเห็นที่ 1 ก็สนับสนุนสอดคล้องกันอย่างกลมกลืน
22 ธันวาคม 2552 12:54 น. - comment id 1077486
:) หน้าที่ทำงานเป็นธนาคารออมสิน ช่วงลงไปทานข้าวพักเที่ยงก็จะเห็นคนมากรอกชื่อเยอะ ก็น่าเห็นใจนะ เปลี่ยนจากเจ้าหนี้นอกระบบ เป็นเจ้าหนี้ในระบบ สุดท้าย หนี้ก็อาจจะยังคงอยู่เหมือนเดิม ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นวิธีที่แก้ไขอย่างเหมาะสมหรือเปล่า พอ ๆ กับที่ยังสงสัยอยู่ว่า เช็คช่วยชาติ ช่วยยังไง
22 ธันวาคม 2552 18:06 น. - comment id 1077613
พ่อปูทางเอาไว้คงได้ผล ปลูกกมลให้พอเพียงเลี้ยงกันหนอ รู้ประมาณพอดีทีเพียงพอ สิ่งใดล่อรู้ข่มบ่มอดทน รู้วางแผนแกนกางทางชีวิต มือลิลิตขีดสร้างทั้งฝึกฝน มุมานะบากบั่นหมั่นฝึกตน อย่าดิ้นรนเกินพอดี..นะพี่น้อง.... เป็นอีกหนึ่งเรื่องเศร้า...ที่เราต้องหันมาจับมือ รื้อฟื้น..ชีวิตเรียบง่าย..วิถีแบบเดิมๆ ที่ปูย่าตายาย...ปูทางไว้..เนาะ.. อยู่ต่างจังหวัดรู้เลย...
22 ธันวาคม 2552 20:48 น. - comment id 1077672
วิถีแห่งความพอเพียงดีที่สุด ไม่สะดุดเป็นหนี้ให้ทวงถาม ไม่เป็นหนี้ให้ใครต้องมาตาม ไม่มีใครมาคุกคามหรือกดดัน หนี้นอกระบบทวงนี้วิธีโหด ต้องขอโทษกราบกรานขอผ่อนผัน รัฐบาลเร่งจัดสรรให้กู้กัน เป็นประกันหนี้ในระบบมาทดแทน ก็คงแค่เป็นการเปลี่ยนเจ้าหนี้ วินัยทางการเงินดีกู้เป็นแสน รัฐอยากช่วยลูกหนี้ที่ขาดแคลน หวังว่าแผนรัฐวางไว้..แก้หนี้จริง ทำไมที่ลำพูนตามหนี้กันโหดจัง หนีหนี้จนถึงขั้นฆ่าตัวตาย ฟังแล้วไม่อยากเป็นหนี้เลย
22 ธันวาคม 2552 23:21 น. - comment id 1077793
#1 kirati ผมก็เห็นด้วยว่าพวกเราเดินมาผิด เราเน้นความร่ำรวยมากกว่าความสุข ผมหมายถึงความสุขที่แท้จริงน่ะ ไม่ใช่ความสุขปลอมๆ
23 ธันวาคม 2552 00:17 น. - comment id 1077807
ขอบคุณทุกความคิดเห็นครับ หนี้นอกระบบน่าจะมีเกือบทุกจังหวัด ที่ลำพูนใครเป็นหนี้แล้วโดนตามทวงจะเกิดการเสียหน้า อายจนสังคมประณาม ลูกหนี้รายนี้มีปัญหาทั้งด้านครอบครัวและสังคมจนรับสภาพไมไหว จำต้องฆ่าตัวตายหนีอายไปในที่สุด ใครไม่เป็นเหมือนเธอคงไม่เข้าใจหรอกนะครับ ผมนำเสนอเพื่อสะท้อนปัญหาสังคมให้รับทราบอีกแง่มุมหนึ่งที่ได้สัมผัสเท่านั้นเอง จะผิดถูกอย่างไรก็แล้วแต่สังคมจะตัดสินครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
