24-2 /104 ขอห่างไกล (ว่าด้วย กลบทนกกางปีก แบบที่ 2 )

กวีน้อยเจ้าสำราญครับ

*ขอไกลห่างห่างไกลคนใจหิน
ชั่วชีวินลาร้างร้างลาขาด
ถึงเจ็บเจ็บถึงขั้วตัวถึงฆาต
มิบังอาจฝันใฝ่ใฝ่ฝันเลย
*ปล่อยฉันจมตม-น้ำน้ำ-ตมเถิด
ไม่ผุดเกิดเกิดผุดขุดคำเย้ย
แค่คำรักลวงหลอกหลอกลวงเคย
อย่าเอ่ยเอ่ยอย่าบ่อยจะกร่อยเอา
*พอแล้วล่ะนะเธอเธอนะรู้
พี่คิดอยู่อยู่คิดจนจิตเฉา
ถึงคบคบถึงไหนคนใจเบา
คงต้องเหงาหงอยหงอยเหงาทุกคราวไป
*พี่ขอจบจบขอพอเท่านี้
เลิกสักทีที่ผ่านผ่านที่ไหน
เพียงรู้รู้เพียงว่าเวลาไกล
ความห่วงใยเยื่อเยื่อใยมีให้กัน
*แม้รักรักแม้ช้ำจดจำไว้
ขอห่างไกลไกลห่างเพื่อสร้างฝัน
จากเคยพร่ำเพ้อเพ้อพร่ำเอ่ยรำพัน
หวังสักวันหนึ่งหนึ่งวันฉันหายดี
*จำต้องร้างห่างไกลไกลห่างน้อง
ถึงเคยครองคู่คู่ครองปองสุขี
แต่เมื่อรักรักเมื่อหมดรันทดชีวี
วันนี้นี้วันเผยเพื่อเอ่ยลา
คำอธิบาย คุณญามี่
กลบทอักษรล้วนแบบที่๑
เป็นกลบทที่บังคับให้
ใช้เสียงพยัญชนะเดียวตลอดวรรคจนจบ
กลบทอักษรล้วนแบบที่๒
เป็นกลบทที่บังคับใช้เสียงพยัญชนะเหมือนเพียงวรรคละแค่๓ คำ
แต่ตลอดทุกวรรคจนจบเช่นกัน
ตัวอย่าง  กลอนที่เกี่ยวข้อง
นกกางปีกแบบที่๑
เมื่อจิตท้อพ้อแพ้แพร่แพ้ทั่ว
ร้อนรุกรัวรุกลามตามทับนิ่ง
ฝันหวามวาบพลันวาบมีพรั่นพิง
ทุกข์อวลอิงอวลอาบซ่านเคียงคลอ
จิตซ่อนหวังสรรค์ใฝ่สรรค์ลานฝัน
เริ่มรอรั้งกั้นดันกั้นฝันก่อ
ท่ามตะวันสาดแสงสาดหยอกล้อ
จิตร่ำพ้อร่ำย่ำย้ำกรำกลัว
ท้อลามรุกปลุกเร้าปลุกขมขื่น
จิตเก็บผ่าวเก็บฝืนไหลหล่นรั่ว
หวังยืนหยัดยั้งหยุดยั้งหมองมัว
คิดตั้งตัวตั้งใจดันหลุดท้อ
นกกางปีกแบบที่๒
เพียรบอกตนแพ้พ่ายพ่ายแพ้บ้าง
ได้สร้างเสริมเสริมสร้างรอยฝันต่อ
ทุกข์มารุกรุกมาอย่าพร่ำพ้อ
ต้องกล้าก่อแรงสู้สู้แรงรอน
เพื่อสร้างลานไต่ใฝ่ใฝ่ไต่ฝัน
พาคืนวันวันคืนผ่านเหม่อหลอน
เป็นคนใหม่กล้าแกร่งแกร่งกล้าย้อน
กล้ากร่อนกดกดกร่อนปัดแผลแพ้
ไม่มีใครพานพบพบพานสุข
โดยไม่ทุกข์ทุกข์ไม่เหยียบย่ำแย่
แต่เมื่อพ่ายกล้าเดินเดินกล้าแล
ทุกข์ท้อแพ้แพ้ท้อก็หมดแรง
แค่ล้มล้มแค่ครั้งอย่ามัวช้ำ
คิดประจำย้ำย้อนย้อนย้ำแฝง
ทุกข์ลดถอยถอยลดหมั่นเปลี่ยนแปลง
กล้าตัดแต่งดันท้อท้อดันไกล
********************************************
สัญญาบนใจแล้ง (ด้วยกลบท นกกางปีก แบบที่๒ )
เป็นร่องรอยรอยร่องของจารึก
บนบรรทึกย้ำถ้อยถ้อยย้ำสื่อ
กับลำนำนัยลืออ้างอ้างลือ
ของคนซื่อซื่อคนที่จริงใจ
ฝากรอยรอยฝากบนเงาหงอยเหงา
คิดเฝ้าใครใครเฝ้าใจวุ่นไหว
วันวารเลยแล้วแล้วเลยอะไร
ไยเศร้าเศร้าไยหนอใจของเรา
สัญญาบนแล้งแล้งบนเจ็บลึก
คนบอกแค่คึกเฝ้าทำทำเฝ้า
หาใช่ใช่หามีใจภักดิ์เนา
จิตจึงเร้าเจ็บอายอายเจ็บนาน
ปลายทางทางปลายของแรงใฝ่ฝัน
ถูกลมพัดหันหันพัดไกลฐาน
ขึงสิ้นแววหวังลานหมดหมดลาน
เป็นรักขาดป่านป่านขาดลอยไกล
ถึงหน้าบรรทึกแล้วจบจบแล้ว
แผลแผ่วแผ่วแผลระเหยไอไข้
วันนี้ดายเดียวเดียวดายถึงใจ
ยังใฝ่ใฝ่ยังชีพไร้เงาเธอ
///////////////////////////////
http://www.oknation.net/blog/kondee007/2008/10/22/entry-1
กลบท อักษรนกกางปีก - 2
 
มีข้อบังคับว่า ในวรรคหนึ่งๆ ท่านเขียนไว้เพียง ๕ – ๖ คำ เมื่ออ่านถึงคำที่ ๓ แล้ว
 
จึงต้องอ่านซ้ำถอยหลังเข้ามาอีก ๒ คำ แล้วจึงอ่านต่อไปจนจบวรรค ดังแผน
  
   
เส้นที่โยงข้างล่าง คือ คำที่ซ้ำกัน
 
ดังตัวอย่าง ที่เขียนเป็นกลบท ไว้ว่า
 
                          โอ้ร้อนทน .. จึงนอนฝัน
 
เพราะนั่งทุกข์ .. มาทั้งวัน      ไม่สุขสันต์ .. ขันธ์ทุกกอง
 
อ่านแก้กลบท ว่า 
 
                            โอ้ร้อนทน ทนร้อน จึงนอนฝัน 
          
เพราะนั่งทุกข์ ทุกข์นั่ง มาทั้งวัน        ไม่สุขสันต์ สันต์สุข ขันธ์ทุกกอง
 
ต่อไปนี้จะเขียนเพียง ๖ คำ เว้นไว้ ๒ คำ เพื่อให้ท่านเติมเอาเอง ตามแบบที่ได้
  
อธิบายไว้แล้วนั้น คือ เมื่ออ่านถึงคำที่ ๓ แล้วให้อ่านย้อนหลัง ๒ คำ คือคำที่ ๓ 
  
และคำที่ ๒ เสร็จแล้วให้อ่านคำที่ ๖ – ๗ – ๘ ต่อไป หวังว่า คงเข้าใจตามนี้
  
กลบท อักษรนกกางปีก
  
                          โอ้ร้อนทน .. จึงนอนฝัน
เพราะนั่งทุกข์ .. มาทั้งวัน      ไม่สุขสันต์ .. ขันธ์ทุกกอง
 
ยุคของแพง .. นะน้องหนา    ไม่ได้มา ... เพราะขายของ
ขายเปิดท้าย .. เกิดทดลอง    ขายวันสอง .. นั้นไม่ดี
 
เพราะท้ายเปิด .. ขายไม่หมด โอ้ของสด .. ต้องหมองศรี
ของเน่าบูด .. ไม่เข้าที          ไม่พูดดี .. ดึงดูดคน
 
วันพุธหน้า .. มาสุดเสาร์       แม่ค้าเอา .. เปิดผ่าถนน
คนขายมาก .. มีหลายคน      มันสับสน .. นั่งกับดิน
 
เพื่อลูกรัก ..มันทุกข์หนัก      มันหมดหลัก .. จรดทรัพย์สิน
จะหาไหน .. มีราคิน             เดินติดดิน .. ลองคิดดู
 
มันเหน็ดชา .. มันเข็ดเมื่อย    มันชาเฉื่อย .. น่าอดสู
ถ้าไม่ทำ .. ใครลองดู           อดจึงรู้ ..  มาซึ้งจน
 
เมื่อจนเจ็บ .. พอทนไหว       เพราะว่าใคร .. มาด่าฉล
มาดูถูก .. ผิดผู้คน               ด่าเจ็บจน .. ที่เหน็บแนม
 
เจ็บแสบใจ .. มันแปลบจิต     จึงได้คิด .. เหมือนปลายแหลม
มาทิ่มแทง .. แล้วยิ้มแย้ม      พูดเหน็บแนม .. เกิดเจ็บใจ
 
เมื่อถูกด่า .. อย่าทุกข์โกรธ    อย่าเร็วโทษ .. เรื่องเหลวไหล
ต้องอดทน .. จนหมดใจ       อย่าหวั่นไหว .. ให้สั่นเอียง
  
คนเกิดคน .. ประเสริฐล้ำ       จงจดจำ .. อย่าถดเถียง
เอาแตงคว้า .. มาแกงเลียง   มาทักเถียง .. ว่าผักอะไร
   
คนผิดคน .. มันผิดหลัก        ไม่รู้จัก .. มองดูไหน
หน้าก้มสู้ .. ระทมใจ            ไม่มองใคร .. ปิดป้องอาย
  
เมื่อมิดมืด .. เดินผิดหน        มันเลวคน .. คิดเหลวหลาย
เพราะหมองมืด .. มองมากมาย   คิดมอดไหม้ .. เพราะบอดมน
  
คนใจดี .. ใสสว่าง               มองดีทาง .. มีเหตุผล
ทางสายเดี่ยว .. สบายชน      คือมรรคผล .. เป็นหลักธรรม
  
พุทโธพุทธ .. โอ้อนาถ         แม่นวลนาด .. ช่างชวนขำ
มาหมดลืม .. ไม่จดจำ          นั่งชอกช้ำ .. จะบอกใคร
  
นักเรียนดี .. มาเพียรพาก      เดินทางจาก .. มาทางไหน
มาทางดี .. ช่างวิไล             โอ้มีใคร .. ที่หลงกัน
  
อันทางชั่ว .. ไปข้างผิด         ไปชั่วคิด .. ให้หัวหัน
เดินมาผิด .. สารพัน             โอ้คนนั่น .. ต้องจนเอย.
  
                                                            ...หยาดกวี...
  ๒๒ ตุลาคม ๒๕๕๑
//////////////////////////////////////////////////////
http://www.klonthaiclub.com/index.php?topic=3859.0
โอ้จอมขวัญ  ขวัญจอม สุรางค์ศรี
ระลึกคำ คำระลึก  ตรึกทวี
เพราะบุญมี มีบุญ หนุนนำใจ
ได้มองเนตร  เนตรมอง  เหมือนต้องศร
จะนั่งนอน  นอนนั่ง  คลั่งหลงใหล
ฝันละเมอ  ละเมอฝัน  ทุกวันไป
ต้องนอนไข้  ไข้นอน  สะท้อนทรวง
 
*แม้รักรักแม้ช้ำจดจำไว้
ขอห่างไกลไกลห่างเพื่อสร้างฝัน
จากเคยพร่ำเพ้อเพ้อพร่ำเอ่ยรำพัน
หวังสักวันหนึ่งหนึ่งวันฉันหายดี
*จำต้องร้างห่างไกลไกลห่างน้อง
ถึงเคยครองคู่คู่ครองปองสุขี
แต่เมื่อรักรักเมื่อหมดรันทดชีวี
วันนี้นี้วันเผยเพื่อเอ่ยลา