ฟ้ายลเห็นว่ากายเรานั้นหนาวหนัก แต่ไม่พักจะโปรยเย็นกระเซ็นผืน- พสุธาล้าลมระทมกลืน เสียงสะอื้นแห่งหัวใจก็ไหลตาม ยามนอนหนาวไร้เงาเจ้าเป็นเพื่อน น้ำตาเปื้อนบรรจถรณ์ตอนตีสาม เกล็ดน้ำค้างก็พร่างพรมถมนิยาม เหงาลุกลามจนต้องตื่นเพราะฝืนกลัว มองดูดาวก็เหม่อลอยห้อยระยิบ ตาปริบปริบขณะยามท่ามฟ้าหลัว ข่มตาหลับขับตานอนยิ่งหมองมัว หนาวทาบทั่วทานทน..อนธกาล ผ้าผืนน้อยรอยขาดมิอาจฝืน ทนหนาวกลืนแผ่คลุมรุมฟุ้งซ่าน เข้าสูบขวัญหวั่นหนาวจะยาวนาน จวบสิ้นกาล..ก็สิ้นใจ..ไปตามกัน ...แบบว่า..ไม่รู้สิ
ลมแปรแขมร์เลอ 28 พ.ย. 2552 18:01 น. - ID 130977 
1111
18
0
28 พฤศจิกายน 2552 19:35 น. - comment id 1068782
โอ้หนาวกาย ใช้ผ้าคลุม มิได้ผล ก่อไฟลน ไว้ไกล้ไกล้ ก้อได้เหวย แต่หนาวใจ ยากหาใคร มาอุ่นเอย หนาวจังเลย ขอใครห่ม ที่สมกัน
29 พฤศจิกายน 2552 00:42 น. - comment id 1068815
อ่านแล้วหนาวสะท้านจับขั้วหัวใจไม่กล้านอนคนเดียวเลยครับ
29 พฤศจิกายน 2552 01:08 น. - comment id 1068822
ยามลมหนาว พัดมา หาใครคู่ ลมพัดอยู่ คนเคียงคู่ หายไปไหน อยากจะมี คนกอด ให้อุ่นใจ ถึงจะหนาว ยาวแค่ไหน คงอุ่นดี.... TT'' อ่านแล้วหนาวเลยอ่ะ
29 พฤศจิกายน 2552 06:44 น. - comment id 1068832
สายลมหนาวพัดมาพาให้กายหนาวเย็น สายลมพัดยามเย็นมันเสียดแทงทุกห้วงใจ ผ้าผวยเรามีน้อยผืนกลางคืนแม่คอยย้ำเตือน แต่หนาวมันเชือดเฉือน....
29 พฤศจิกายน 2552 09:52 น. - comment id 1068844
คุณ Drroyz โอ้หนาวกาย ใช้ผ้าคลุม มิได้ผล ก่อไฟลน ไว้ไกล้ไกล้ ก้อได้เหวย แต่หนาวใจ ยากหาใคร มาอุ่นเอย หนาวจังเลย ขอใครห่ม ที่สมกัน . . หากหนาวนี้ไร้เงาเจ้าเป็นเพื่อน หนาวเชือดเฉือนทั้งกายใจให้โศกศัลย์ ฟ้ามืดมิดปิดเดือนเลือนตะวัน โอ้เหมันต์ไม่ปราณีพี่หรือไร.. ....อิอิ..ผมชอบกลอนคุณนะ..ลื่นดี
29 พฤศจิกายน 2552 09:53 น. - comment id 1068846
สวัสดีครับพี่โป้ง ..หนาวถึงขั้วหัวใจเลยหรือครับ...แถวใหนครับ..แบบว่าอยากไปสัมผัส..อิอิ
29 พฤศจิกายน 2552 09:59 น. - comment id 1068848
คุณ ~!!!MaNiAc!!!~ ยามลมหนาว พัดมา หาใครคู่ ลมพัดอยู่ คนเคียงคู่ หายไปไหน อยากจะมี คนกอด ให้อุ่นใจ ถึงจะหนาว ยาวแค่ไหน คงอุ่นดี.... . . หนาวพัดไปไร้คู่อยู่เคียงข้าง แสนอ้างว้างอย่างมากอยากหน่ายหนี กี่พรรษาหามีใครมาใยดี หรือชีวีนั้นเกิดมาเพื่อหนาวตาย..อิอิ ...แบบว่า..ขอบคุณครับที่มาแจมกลอนกัน..ขอให้หายหนาวไวไวนะครับ..
29 พฤศจิกายน 2552 10:03 น. - comment id 1068849
คุณ ป๋อง สหายปุถุชน สายลมหนาวพัดมาพาให้กายหนาวเย็น สายลมพัดยามเย็นมันเสียดแทงทุกห้วงใจ ผ้าผวยเรามีน้อยผืนกลางคืนแม่คอยย้ำเตือน แต่หนาวมันเชือดเฉือน.... . . เมื่อหนาวย้ำเตือนทั่วเรือนร่างพลางหนาวสั่น กายอาจไหวหวั่นเพียงค่อนวันก็พลันจางหาย มิเหมือนใจที่หนาวเคล้าเหงาเร้าอยู่มิวาย จะดีหรือร้ายไม่อาจหมายคาดเดาได้เลย.. ....มชอบกลอนของคุณนะ..ได้อารมณ์ดีครับ..
29 พฤศจิกายน 2552 13:15 น. - comment id 1068885
อ่านแล้วหนาว เข้าไปถึงใจ จริงๆ ครับ
29 พฤศจิกายน 2552 16:37 น. - comment id 1068929
ยามหน้าหนาวคราวนี้มิมีเจ้า เหลือเพียงเงาเฝ้าเพ้อละเมอหา ถอนสะอื้นฝืนย้ำช้ำอุรา หยาดน้ำตาครารินดั่งสินใจ อูยยย....แบบว่าทำไมบทกลอนถึงหนาวจับใจเลยคะ
29 พฤศจิกายน 2552 16:53 น. - comment id 1068937
เห็นภาพน้องน้อยนอนแล้ว คงจะหนาวมากๆจริงๆค่ะ
29 พฤศจิกายน 2552 18:56 น. - comment id 1068997
โหฯ ท่านพี่ หายไปนานเช่นนี้ ไม่เอา กลบท...มดเท็จ เอ๊ย กเม็ดเกล็ด ละมล มาบ้างเลยยย แต่ก็คิดถึง เจงๆ นะครับ เคยมันส์กันมา ณ คราก่อน อิอิ (มันส์ นี่ อย่าคิดไกล) ว้าแต่ว่า ทำงานอะไรครับ ไม่ค่อย มาประชัน ฝีมือเลย ผมตอบกลอนพี่ทีไร คิดถึง พี่ภาสุรีย์ ภาษีสุรา เป็นยิ่งนัก เหตุไฉนไยจากพรากบ้านกลอนสะท้อนอุราน้ำตาตกระหกระเหินเดินทางระหว่างนั้นพลันทำ....สิ่งใดหนอ?
29 พฤศจิกายน 2552 23:44 น. - comment id 1069111
เขาว่ากันว่า... ไอ้นี่นะแก้หนาวดีนักแล...
30 พฤศจิกายน 2552 00:25 น. - comment id 1069124
พี่ คนกุลา ..หนาวนี้รักษาสุขภาพด้วยนะครับ
30 พฤศจิกายน 2552 00:36 น. - comment id 1069128
คุณ ปรางค์ทิพย์ ยามหน้าหนาวคราวนี้มิมีเจ้า เหลือเพียงเงาเฝ้าเพ้อละเมอหา ถอนสะอื้นฝืนย้ำช้ำอุรา หยาดน้ำตาครารินดั่งสินใจ . . ปาดน้ำตาคราหลั่งทั่วทั้งหน้า รินรดผ้าผืนเดิมเริ่มหวั่นไหว หนาวปีนี้ฤดีล้าน่าตกใจ หรือหนาวใจจะร้ายกว่าทุกหน้าหนาว.. ...อิอิ...แบบว่า..คุณปรางค์ทิพย์ก็แต่งกลอนได้อรรถรสหน้าหนาวดีนะครับ
30 พฤศจิกายน 2552 00:39 น. - comment id 1069131
คุณแก้วประภัสสร ...อิอิ..ในรูปไม่ใช่ผมนะครับ..แบบว่า..ไม่ต้องสงสารมากก็ได้นะ...คริคริ
30 พฤศจิกายน 2552 00:50 น. - comment id 1069133
น้องกวีน้อย ฯ ภาสุรีย์หนีไปไม่บอกกล่าว ไร้ข่าวคราวของนางช่างสงสัย ทุกข์หรือสุขไม่อาจรู้แต่อย่างใด เพียงหวังใจว่าสักวันคงคืนมา.. ...แบบว่า..น้องกวี ฯ นี่ชอบพูดเรื่องความหลังอยู่เรื่อยเลย..ดูซิ..พี่เลยแต่งกลอนตามหาแม่นางภาสุรีย์ซะเลย..อิอิ
30 พฤศจิกายน 2552 00:52 น. - comment id 1069134
ท่านพี่ ยาแก้ปวด ..แล้วอันที่ว่านี่...มันแก้หนาวใจได้อะเป่าหละ..หุหุ..วัยรุ่นงง..คริคริ...มาววววอีกหละ
30 พฤศจิกายน 2552 08:37 น. - comment id 1069174
ผ่านลมหนาว คราวใดให้คิดหนัก สายลมจักพัดผ่าน สะท้านไหว หนาวแล้วเรา ใจเฝ้า คิดถึงใคร ลมหนาวคราวใด ใจท้อ รอบางคน
30 พฤศจิกายน 2552 09:41 น. - comment id 1069188
คุณ น้ำตาลหวาน ผ่านลมหนาว คราวใดให้คิดหนัก สายลมจักพัดผ่าน สะท้านไหว หนาวแล้วเรา ใจเฝ้า คิดถึงใคร ลมหนาวคราวใด ใจท้อ รอบางคน . . อยากจบสิ้นการรอต่อแต่นี้ คงอาจมีซึ่งลู่ทางในบางหน หากการรอต้องระกำให้จำทน อาจดิ้นรนตามหา..น่าจะหายหนาว..อิอิ ...แบบว่า..บางทีนั่งรอแล้วมันหนาว..คงต้องเดินตามหาเพื่อเป็นการออกกำลังกายไปในตัว..น่าจะดีนะผมว่า
30 พฤศจิกายน 2552 16:58 น. - comment id 1069311
หนาวใจใช้ใจห่ม ไปซื้อใจมาเผื่อพี่ด้วยนะคะคุณน้อง
30 พฤศจิกายน 2552 18:30 น. - comment id 1069354
พี่เพียงพลิ้ว ...จะเอาใจสักกี่ดวงถึงจะห่มให้หายหนาวหละครับ...อยารู้จัง..อิอิ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
