อาจจะเห็นเป็นซึ่งหนึ่งหนังสือ เขาเพียงถือรื้ออ่านแล้วผ่านเฉย มิสนใจในถ้อยเรียงร้อยเลย บางบทเคยเชยชมภิรมย์กัน เคยสลักรักไว้ให้ค้นหา อีกบางหน้าคราเราร่วมเนาฝัน ความห่วงใยในถ้อยร้อยจำนรรจ์ กลับแปรผันวันนี้มิมีรอย จบบทกานท์พาลยื่นคืนผลักไส หมดเยื่อใยไม่มองปานกองฝอย จะขาดเก็บเย็บใหม่ไยตะบอย ฤาต้องค่อยคอยให้ใจหายชัง รอยอดีตกรีดกดสลดนัก ตำรับรักหักกลางหว่างความหวัง หลงเหลือไว้ให้แค่แพ้จีรัง ยากกลบฝังคลั่งไคล้ไห้ระทม ร้อยคำรักปักจิตคิดบ้างไหม ทั้งหัวใจไร้ชื่นเพียงขื่นขม สัญญารอพ้อหายกับสายลม ฝันถล่มจมหายมลายครืน เก็บรอยรักภักดีขยี้ทิ้ง ไม่ประวิงยิ่งเก็บเจ็บสุดฝืน สังเวชตัวกลัวไปมิได้คืน เขาเป็นอื่นขืนรั้นสะบั้นวาย
28 พฤศจิกายน 2552 04:47 น. - comment id 1068653
รอยรักร้าวรักร้อนโรครุมเร้า เรียนรู้เรารสรักระรวยรื่น รอรับรักเรี่ยวแรงร่วงโรยรืน ระเริงรื่นรูปรอยรักระเริง ระวังลิ้นละรัวแล้วแย่เลยนะครับ
28 พฤศจิกายน 2552 05:11 น. - comment id 1068658
งามทั้งรูปภาพและบทกลอนนะคะ รอยรักรอยแผลลึกผนึกช้ำ น้ำตารินเช้าค่ำจำห่างเหิน ด้วยเขานั้นเปลี่ยนทิศเปลี่ยนทางเดิน ทิ้งให้เราเผชิญกับร้าวราน แรกรักเราหวานชื่นระรื่นนัก มิเคยคิดใจจักถูกประหาร คำว่าเราที่มีในวันวาน ก็เพียงแค่เคยผ่านเท่านั้นเอง หยุดเถิดนะน้ำตาหยุดรินไหล เข้มแข็งไว้อย่าให้ใครข่มเหง ลืมอดีตปล่อยเลยไปตามเพรง อาจวังเวงอยู่บ้างในบางครา สร้างรอยยิ้มสดใสในวันนี้ เพื่อชีวีสดใสในวันหน้า มีชีวิตสดชื่นในทุกครา ไร้น้ำตาเปี่ยมสุขในทุกวัน แวะมาเยี่ยมค่ะ
28 พฤศจิกายน 2552 06:39 น. - comment id 1068670
รอยรักรอยใจไฉนเศร้า มีเราเขาร่วมรักสมัครหมาย รักแปรเปลี่ยนเวียนวนจนเคลื่อนคลาย เมื่อยามหน่ายแหนงหนีขยี้ใจ...
28 พฤศจิกายน 2552 07:39 น. - comment id 1068675
มาอ่านรอยรัก แต่ทำไมเป็นรอยที่ขื่นขมเล่าละนี่.. มาส่งกาแฟ ยามเช้าครับคุณปรางค์ทิพย์
28 พฤศจิกายน 2552 08:05 น. - comment id 1068678
ก็ขออยากให้เป็นเช่นหนังสือ เคยหยิบอ่านมากับมือไม่เคยทิ้ง พกไว้ติดตัวข้างหมอนอิง หรือไว้บนหิ้งแห่งห้วงใจ จำได้ทุกหน้าทุกถ้ยยคำ จดจำทุกคำจนท่องได้ ใครหนอทำร้ายอรทัย หัวใจช่างดำ ... ทำได้ลง ว้าว หวานซะไม่มี คุณปรางทิพย์ครับ คนหน้าไม่หวาน มอบให้คนหวาน ๆ แต่ไม่ชอบเบาหวาน แฮ่..
28 พฤศจิกายน 2552 09:06 น. - comment id 1068682
28 พฤศจิกายน 2552 09:20 น. - comment id 1068685
๐ รอยรักร้าวคราวหลังไยฝังลึก ย้ำห้วงนึกตรึกตรองยิ่งหมองหมาง เพราะใจตัวมัวจำเกินอำพราง มิปล่อยวางสร้างแผลแต่ลำพัง... มาอ่านงานงามและพลิ้วไหว เป็นกำลังใจให้นะครับ ปราง
28 พฤศจิกายน 2552 09:26 น. - comment id 1068688
กี่แผลใจไหนเลยเคยลืมได้ กี่หนาวใจไหนเลยเคยลืมหลง เก็บแต่แผลแพ้ใจไม่มั่นคง หัวใจปลง...เจ็บช้ำ...นัยคำคน..
28 พฤศจิกายน 2552 09:53 น. - comment id 1068691
รอยรักสลักลึก รักมากล้นมิลืมเลือน.. สุขอย่าได้สร่าง
28 พฤศจิกายน 2552 10:03 น. - comment id 1068693
เป็นรอยรัก ที่แสนเศร้า ซะไม่มี อิอิ *ดั่งรอยรักปักลง ณ ตรงฝัน เหลือเพียงวันเศร้าสร้อยละห้อยหา รักเอ๋ยรักภักดีเคยมีมา จำจากลาเหลือรอย....แสนน้อยใจ
28 พฤศจิกายน 2552 10:15 น. - comment id 1068696
ถ้าสุขรักคงไม่ทิ้งให้เหลือรอย ที่ยังคอยให้เจ็บเหน็บใจหนัก แม้ทุกข์ใจมากมายกับความรัก แต่จะหักใจไม่รักยากหักเอย
28 พฤศจิกายน 2552 11:11 น. - comment id 1068711
ไพเราะมากจริงๆครับ อ่านซ้ำๆ ก็ยังไพเราะนะครับ
28 พฤศจิกายน 2552 11:38 น. - comment id 1068719
รอยรักตราตรึงในใจเสมอค่ะ
28 พฤศจิกายน 2552 13:14 น. - comment id 1068726
รักรักร้าวราวมีดกรีดกรีดเฉือน รักรักเลือนราวใจใกล้ใกล้สูญ เจ็บเจ็บนี้ค่อยเริ่มเพิ่มเพิ่มพูน อาอาดูรต้องพรากจากจากลา
28 พฤศจิกายน 2552 13:39 น. - comment id 1068735
รอย แรกเร้น เฟ้นฟอน ชอนใจข้า รัก นำพา ให้พบแต่ เรื่องผิดหวัง รอย แผลแปลบ แสบแผล แม้ภวังค์ เศร้า ใจจัง จำจนจรด แม้นหมดชีพ์
28 พฤศจิกายน 2552 15:19 น. - comment id 1068757
คุณกษิณ รอยรักร้าวรักร้อนโรครุมเร้า เรียนรู้เรารสรักระรวยรื่น รอรับรักเรี่ยวแรงร่วงโรยรืน ระเริงรื่นรูปรอยรักระเริง ระวังลิ้นละรัวแล้วแย่เลยนะครับ ................................................ รอยรักร้าวราวรอนร้อนเร่งเร้า โรมรินเราเร่าร่างรางรับร้าย รูปโรยร่วงรวงเรี่ยวรอเรียวราย ระเริงร่ายลายล่อล้อลางเลือน ขอบคุณพี่ป๋องปุ๋ยค่ะ ที่หาคำมาให้ปราง เรียงร้อย มีความสุขกับวันหยุดนะคะ
28 พฤศจิกายน 2552 15:58 น. - comment id 1068760
คุณนรศิริ งามทั้งรูปภาพและบทกลอนนะคะ รอยรักรอยแผลลึกผนึกช้ำ น้ำตารินเช้าค่ำจำห่างเหิน ด้วยเขานั้นเปลี่ยนทิศเปลี่ยนทางเดิน ทิ้งให้เราเผชิญกับร้าวราน แรกรักเราหวานชื่นระรื่นนัก มิเคยคิดใจจักถูกประหาร คำว่าเราที่มีในวันวาน ก็เพียงแค่เคยผ่านเท่านั้นเอง หยุดเถิดนะน้ำตาหยุดรินไหล เข้มแข็งไว้อย่าให้ใครข่มเหง ลืมอดีตปล่อยเลยไปตามเพรง อาจวังเวงอยู่บ้างในบางครา สร้างรอยยิ้มสดใสในวันนี้ เพื่อชีวีสดใสในวันหน้า มีชีวิตสดชื่นในทุกครา ไร้น้ำตาเปี่ยมสุขในทุกวัน แวะมาเยี่ยมค่ะ ...................................................... รอยอดีตกรีดช้ำย้ำเป็นแผล เขาเปลี่ยนแปรแพ้พ่ายสลายฝัน ใจดวงน้อยลอยคว้างอ้างว้างพลัน เคยดื้อรั้นหวั่นท้อทรมาน สัญญารอคลอเคล้าเศร้าหนักหนา คราบน้ำตาครานี้ที่ถูกผลาญ แม้เจ็บปวดรวดร้าวมิยาวนาน ด้วยสงสารกานต์ตัวมืดมัวมล มองภาพเขาเย้าหยอกให้ยอกนัก หัวใจภักดิ์หักสิ้นจินต์ฉ้อฉล ดึงความหลงปลงหยุดหลุดวังวน หวังออกพ้นหนทางอย่างยากเย็น เก็บร้อยรักภักดิ์กลับขับข่มเหง แม้วังเวงเกรงอยู่ดูยากเข็ญ รับความจริงสิ่งเตือนเลือนลำเค็ญ หลีกหลบเร้นเช่นนี้ฤดีคราง ขอบคุณพี่สาวมากค่ะ ที่แวะมาฝากบทกลอน เตือนสติไว้ ขอให้พี่สาวมีความสุข ในวันหยุดนะคะ
28 พฤศจิกายน 2552 16:50 น. - comment id 1068763
คุณกันนา รอยรักรอยใจไฉนเศร้า มีเราเขาร่วมรักสมัครหมาย รักแปรเปลี่ยนเวียนวนจนเคลื่อนคลาย เมื่อยามหน่ายแหนงหนีขยี้ใจ... ........................................................ รอยรักร้าวคราวนี้มิมีเขา หยุดรอเฝ้าเหงาบ้างอย่างอ่อนไหว ทนเดียวดายคล้ายบอกยอกฤทัย หนีห่างไกลไม่พบจบเรื่องราว ขอบคุณพี่กันนาที่แวะมาแจมกลอนค่ะ ขอให้พี่สาวมีความสุขมาก ๆ นะคะ
28 พฤศจิกายน 2552 16:54 น. - comment id 1068764
คุณกิ่งโศก มาอ่านรอยรัก แต่ทำไมเป็นรอยที่ขื่นขมเล่าละนี่.. มาส่งกาแฟ ยามเช้าครับคุณปรางค์ทิพย์ ...................................................... รอยรักรอยอดีตไงคะ ทุกรอยเมื่อทิ้งไว้ ย่อมเป็นรอยให้จดจำค่ะ ขอบคุณสำหรับกาแฟนะคะ หอมกรุ่น กาแฟดำเติมนมสด ไม่น้ำตาลค่ะ ขอให้มีความสุขในวันหยุดนะคะ
28 พฤศจิกายน 2552 17:06 น. - comment id 1068766
คุณสุรศรี ก็ขออยากให้เป็นเช่นหนังสือ เคยหยิบอ่านมากับมือไม่เคยทิ้ง พกไว้ติดตัวข้างหมอนอิง หรือไว้บนหิ้งแห่งห้วงใจ จำได้ทุกหน้าทุกถ้ยยคำ จดจำทุกคำจนท่องได้ ใครหนอทำร้ายอรทัย หัวใจช่างดำ ... ทำได้ลง ว้าว หวานซะไม่มี คุณปรางทิพย์ครับ คนหน้าไม่หวาน มอบให้คนหวาน ๆ แต่ไม่ชอบเบาหวาน แฮ่.. ..................................................... ในบางบทจดจำลำนำหวาน มิเลยผ่านกานท์กลอนวอนลุ่มหลง หัวใจรักจักท้อขอปลดปลง เคยมั่นคงตรงซื่อยื้อไว้คอย แต่วันผ่านหวานหายมลายสิ้น ใจขาดวิ่นจินต์เศร้าให้เหงาหงอย ย้ำขยี้ที่รักหักเลื่อนลอย ใจดวงน้อยพลอยเก็บเจ็บเหลือเกิน คนหวานตอบรับคนหน้าไม่หวาน แต่คำกลอน ที่ฝากไว้หวานซึ้งมากค่ะ กับเรื่องของหัวใจ ไม่หวานไม่ได้ใช่มั๊ยคะ ขอให้มีความสุขกับความรักนะคะ
28 พฤศจิกายน 2552 17:07 น. - comment id 1068767
รอยรัก สลักหวานซึ้ง ตรึงใจ ......
28 พฤศจิกายน 2552 17:08 น. - comment id 1068768
คุณป๋อง สหายปุถุชน แม้ไม่มีคำพูดใดใด แค่เข้ามาเยี่ยมกัน แค่นี้ก็ปลื้มแล้วค่ะ เพราะทุกคอมเมนท์ ปรางทิพย์ถือว่า เป็นกำลังใจค่ะ สุขสดใสในวันหยุดนะคะ
28 พฤศจิกายน 2552 17:59 น. - comment id 1068773
คุณคนกุลา ๐ รอยรักร้าวคราวหลังไยฝังลึก ย้ำห้วงนึกตรึกตรองยิ่งหมองหมาง เพราะใจตัวมัวจำเกินอำพราง มิปล่อยวางสร้างแผลแต่ลำพัง... มาอ่านงานงามและพลิ้วไหว เป็นกำลังใจให้นะครับ ปราง .................................................. รอยแผลเก่าเฝ้าตรองหม่นหมองนัก โอ้ความรักมักเป็นมิเช่นหวัง ร้อยเรื่องราวร้าวอยู่ดูประดัง ยากกลบฝังดังหมายดุจคล้ายเงา ขอบคุณค่ะ กับกำลังใจที่พี่ชายมีให้ปราง อย่างสม่ำเสมอ ขอให้พี่ชายมีความสุขกายสุขใจนะคะ
28 พฤศจิกายน 2552 18:13 น. - comment id 1068775
คุณครูพิม กี่แผลใจไหนเลยเคยลืมได้ กี่หนาวใจไหนเลยเคยลืมหลง เก็บแต่แผลแพ้ใจไม่มั่นคง หัวใจปลง...เจ็บช้ำ...นัยคำคน.. .............................................. รอยแผลเก่าเฝ้าเจ็บเก็บไฉน เคยหลงใหลให้พ้อคำฉ่อฉล ยอมแพ้พ่ายคล้ายบอกยอกเกินทน หลบหลีกพ้นหนทางอย่างเลื่อนลอย ขอบคุณครูพิมค่ะ ที่แวะมาเยี่ยมคนใจร้าว ขอให้มีความสุขสดใสนะคะ
28 พฤศจิกายน 2552 19:33 น. - comment id 1068781
งามกลอนงามภาพครับ
29 พฤศจิกายน 2552 00:15 น. - comment id 1068805
หนังสือคือเพื่อนแท้ จะอ่านมันกี่รอบก็ได้เพื่อให้เข้าทะลุปรุโปร่ง บางเล่มอ่านแล้วอิ่มเอม บางเล่มอ่านแล้วร่ำไห้ หรือบางเล่มอ่านแล้วยกระดับสติปัญญา และนำพาแสงสว่างแก่จิตใจ หนังสือทุกเล่มซื่อสัตย์ซื่อตรงต่อความรู้สึกของมันไม่เคยมีเล่มไหนที่เรื่องเศร้าอ่านแล้วจะหัวเราะ หรือเรื่องลึกลับอ่านแล้วยิ้มหวานหน้าบาน แต่มนุษย์นี้ไซร้อ่านใจหนึ่งครั้ง คิดหนึ่งอย่าง อ่านใจร้อยครั้งคิดร้อยอย่าง กลอนงดงามมากครับ เศร้าสะเทือนใจสุด ๆ
29 พฤศจิกายน 2552 02:16 น. - comment id 1068827
.... รอยจารจดหยดหมึกจารึกรัก ขีดเส้นหนักสลักลายท้ายหนังสือ กลอนงดงามตามคำเขาร่ำลือ จึงถูกรื้อยื้อย้ายจากหลายคน งดงามครับผม
29 พฤศจิกายน 2552 02:37 น. - comment id 1068828
ดุจรอยรักปักลงกลางดวงใจ กาลผ่านไปเหลือเพียงรอยเจ็บช้ำ โชคชะตาเล่นตลกหรือเป็นกรรม ที่ทำให้รักแล้วเจ็บทุกวันคืน
29 พฤศจิกายน 2552 15:17 น. - comment id 1068906
ดุจรอยรักสลักวางอย่างละเมียด ไม่ยาวเหยียดแต่เน้นถ้อยร้อยสละสลวย ให้ลุ่มหลงพะวงคำช่างสำรวย หวิดแทบม้วยด้วยถลำคำพรรณา...อิอิ ...แบบว่า...แต่งได้อรรถรสมากเลยครับ
29 พฤศจิกายน 2552 16:39 น. - comment id 1068930
รอยรัก รอยไถ ไกล่กลบ รอยลบ อดีต กรีดใจนั้น รอยร้าว ลบเลือน ยากกัน รอยเสกสรร ปั้นสร้าง ทางสองคน สวัสดีพี่ปรางกับวันหยุดเจ้าค่ะ กอดกันๆๆ หนาวๆค่ะ
29 พฤศจิกายน 2552 17:29 น. - comment id 1068958
รอยอดีตด่างพร้อยเป็นรอยรัก คล้ายสลักหนักจิตคิดไฉน จะลบรอยถอยห่างเยื้องย่างไป แต่ทำไมยังหนักปักอุรา มาชื่นชมบทกลอนเพราะๆ ครับ
29 พฤศจิกายน 2552 17:31 น. - comment id 1068959
อ่านแล้ว "คันๆใจชอบกล" แจมสดๆเลย อาจมะค่อยดีนะคะพี่ทิพย์ อิอิ มีความสุขมากๆนะคะ ................................ .หนังสือนี้หมดมนต์เธอจึงห่าง ปล่อยรกร้างลืมหาเหมือนวันก่อน ถูกเก็บก้นลิ้นชักไร้อาทร หวามทุกตอนลืมแล้วแค่ฝันไป เธอทนได้บ้างไหมหากเจอเข้า จึงกล้าเย้าหยอดทุกข์แล้วเสือกไส เธอฉันนั้นต่างรู้นะคนไกล ว่าหวามไหววันวานนั่นของจริง จะทิ้งฉันเหมือนหนังสือคงได้นะ แต่ทำผละจากชัดสิอย่านิ่ง มาทำลืมพลัดกันหมดอ้างอิง ฉันจะยิ่งขัดเคืองยามคล้อยคิด ถ้าหนังสืออย่างฉันหมดคุณค่า ฉันจะลาไปเองอย่างรู้จิต แต่มาทำเก็บฉันแล้วลืมพิศ ให้สะกิดเจ็บเหนื่อยควรแล้วฤา
29 พฤศจิกายน 2552 20:23 น. - comment id 1069034
รอยรักเลือน..เลื่อนลอยเหมือนคอยใคร เหลือรอยไว้รางเลือนเกลื่อนลมหนาว ในหยาดฝนโปรยสายระบายพราว รอยรักร้าวร่วงหล่น ท้นดวงตา .. รอยรักของคนหนึ่ง กับรอยไม่รักของอีกคนหนึ่ง ถ้าวันเวลาผ่านไปในระยะทางที่เท่ากันแล้ว มันก็เหลือรอยไม่เท่ากันอยู่ดี เป็นกำลังใจให้เช่นกันนะคะ
29 พฤศจิกายน 2552 21:08 น. - comment id 1069053
รอยรักหรือรอยจารึก ย้ำเตือนไม่ว่าสมหวังหรือผิดหวัง ย่อมให้คุณค่าและต้นทุนในการดำเนินชีวิต ในก้าวต่อไป แวะมาเยี่ยมคับ งวดหน้าขอกลอนสุขสมอารมณ์หมายก็แล้วกัน
29 พฤศจิกายน 2552 22:02 น. - comment id 1069077
29 พฤศจิกายน 2552 22:39 น. - comment id 1069091
เพราะจังเลยค่ะ
29 พฤศจิกายน 2552 23:01 น. - comment id 1069101
คุณคอนพูทน รอยรักสลักลึก รักมากล้นมิลืมเลือน.. สุขอย่าได้สร่าง ....................................... รอยรักสลักลึก เคียงสำนึกใฝ่หา ยามจากพรากไกลตา ปวดอุราน้ำตานอง ขอบคุณค่ะที่แวะมา แจมคำคมไว้ สุขสดชื่นในรักนะคะ
29 พฤศจิกายน 2552 23:09 น. - comment id 1069104
กวีน้อยฯ เป็นรอยรัก ที่แสนเศร้า ซะไม่มี อิอิ *ดั่งรอยรักปักลง ณ ตรงฝัน เหลือเพียงวันเศร้าสร้อยละห้อยหา รักเอ๋ยรักภักดีเคยมีมา จำจากลาเหลือรอย....แสนน้อยใจ .................................................. โอ้ใจเอ๋ยเคยชิดสนิทนัก ทิ้งรอยรักหนักอกตระหนกไว้ มองภาพเก่าเฝ้าเฉือนเตือนฤทัย สุดทนไหวให้ท้อทรมาน อิอิ.....ก็เศร้าสิคะน้องกว๊ฯ ก็มาเปิดให้ หน้าหนังสือยับฉีกขาดแล้วเมินได้ไง
29 พฤศจิกายน 2552 23:15 น. - comment id 1069105
คุณสบันงา ถ้าสุขรักคงไม่ทิ้งให้เหลือรอย ที่ยังคอยให้เจ็บเหน็บใจหนัก แม้ทุกข์ใจมากมายกับความรัก แต่จะหักใจไม่รักยากหักเอย ................................................ รู้ว่ายากอยากตัดสกัดไว้ รอยแผลใจไหวอ่อนแอบซ่อนเฉย ใช่ว่าทุกข์สุขบ้างแม้ร้างเลย โอ้ทรามเชยเผยอยู่คู่รำพัน ความรักมักเป็นเช่นนี้ค่ะ ขอบคุณที่ แวะมานะคะ ขอให้สุขสดชื่นนะคะ
29 พฤศจิกายน 2552 23:18 น. - comment id 1069106
คุณ donjuann ไพเราะมากจริงๆครับ อ่านซ้ำๆ ก็ยังไพเราะนะครับ .................................................. ขอบคุณค่ะที่แวะมาอ่านกัน เสียงของหัวใจย่อมเพราะเสมอค่ะ ไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์ ลองฟังเสียงหัวใจตัวเองสิคะ
29 พฤศจิกายน 2552 23:20 น. - comment id 1069107
เพียงพลิ้ว รอยรักตราตรึงในใจเสมอค่ะ ............................................... ใช่แล้วค่ะ เรื่องของหัวใจ ไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์ มีเรื่องให้เรา ต้องจดจำเสมอแหละ ว่ามั๊ยคะ สุขสดใสนะคะ
29 พฤศจิกายน 2552 23:34 น. - comment id 1069108
คุณกระซู่บิน รักรักร้าวราวมีดกรีดกรีดเฉือน รักรักเลือนราวใจใกล้ใกล้สูญ เจ็บเจ็บนี้ค่อยเริ่มเพิ่มเพิ่มพูน อาอาดูรต้องพรากจากจากลา ................................................ ใจใจร้าวคราวครวญหวนหวนถึง เพียงเพียงหนึ่งซึ่งเคยเพ้อเพ้อหา อ้อนอ้อนบอกยอกรักไกลไกลตา หวังหวังคราฟ้าใหม่รอยรอยเลือน
29 พฤศจิกายน 2552 23:41 น. - comment id 1069109
คุณ drroyz รอย แรกเร้น เฟ้นฟอน ชอนใจข้า รัก นำพา ให้พบแต่ เรื่องผิดหวัง รอย แผลแปลบ แสบแผล แม้ภวังค์ เศร้า ใจจัง จำจนจรด แม้นหมดชีพ์ .................................................... รอย แผลเป็นเห็นอยู่ดูเชือดเฉือน รัก รางเลือนเตือนกลบสบฉวี ฝาก ฝันเนาเราสองปองวจี ไว้ คอยพี่ที่สอนบทกลอนใจ
29 พฤศจิกายน 2552 23:44 น. - comment id 1069110
ฉางน้อย รอยรัก สลักหวานซึ้ง ตรึงใจ ...... ................................................. ใช่มะ หากไม่เคยรักจะรู้ได้ไง ว่าความรักทิ้งรอยหวานไว้ตรึงใจ แค่ไหน สุขสดใสนะคะ
29 พฤศจิกายน 2552 23:45 น. - comment id 1069112
คุณเสมอจุก งานกลอนงามภาพครับ ...................................... ขอบคุณค่ะที่แวะมา เป็นกำลังใจให้ ทุกเมนท์ถือว่าเป็นกำลังใจ ค่ะ สุขสดใสในรักนะคะ
29 พฤศจิกายน 2552 23:48 น. - comment id 1069113
หากหนังสือเล่มนี้ไม่ชวนอ่าน ไม่ช่วยขานไขข้องห้องหนหา ก็วางมันคืนชั้นหนังสือนา แล้วค้นหาเล่มใหม่ให้เริงใจ..
29 พฤศจิกายน 2552 23:52 น. - comment id 1069115
คุณสุริยันต์ จันทราทิตย์ หนังสือคือเพื่อนแท้ จะอ่านมันกี่รอบก็ได้เพื่อให้เข้าทะลุปรุโปร่ง บางเล่มอ่านแล้วอิ่มเอม บางเล่มอ่านแล้วร่ำไห้ หรือบางเล่มอ่านแล้วยกระดับสติปัญญา และนำพาแสงสว่างแก่จิตใจ หนังสือทุกเล่มซื่อสัตย์ซื่อตรงต่อความรู้สึกของมันไม่เคยมีเล่มไหนที่เรื่องเศร้าอ่านแล้วจะหัวเราะ หรือเรื่องลึกลับอ่านแล้วยิ้มหวานหน้าบาน แต่มนุษย์นี้ไซร้อ่านใจหนึ่งครั้ง คิดหนึ่งอย่าง อ่านใจร้อยครั้งคิดร้อยอย่าง กลอนงดงามมากครับ เศร้าสะเทือนใจสุด ๆ ............................................................... หนังสือมีแต่ให้นะคะ ทุกสิ่งที่ได้รับจากมัน ไม่เคยทำร้ายเราเลย มีแต่เราแหละที่จะทำร้ายตัวเอง และทำลายหนังสือ หนังสือไม่เคยบิดเบือนความจริง ไม่ว่าจะอ่านกี่รอบ ก็จะบอกความเป็นไปเหมือนกันทุกครั้ง จิตใจคน บางคนยากที่จะเข้าใจ ซ่อนเร้น ยิ่งไขว่คว้ายิ่งดูเหมือนหนีจากไกล หาความจริงได้ยาก ยิ่งอ่านยิ่งได้คำตอบบิดเบือนไป ไม่ใช่ว่าอยากรู้ทุกสิ่ง แต่บางสิ่งมันฟ้องออกมา อย่าได้ถามเลยค่ะ เราจะไม่มีวันได้รับความจริงทั้งหมด หากถามสองรอบคำตอบอาจจะไม่เหมือนเดิม อิอิ....ก็ว่ากันไปค่ะ ขอให้มีความสุขกับหัวใจตัวเองนะคะ ว่าแต่อย่าลืมคุยกับหัวใจตัวเองล่ะ
30 พฤศจิกายน 2552 00:13 น. - comment id 1069121
คุณ Ice_Flower ดุจรอยรักปักลงกลางดวงใจ กาลผ่านไปเหลือเพียงรอยเจ็บช้ำ โชคชะตาเล่นตลกหรือเป็นกรรม ที่ทำให้รักแล้วเจ็บทุกวันคืน .................................................. รอยที่ฝากรากลึกรู้สึกท้อ สิ่งที่ขอพอแล้วแก้วสุดฝืน รักที่ล่มจมหายมลายกลืน ถอนสะอื้นขืนอยู่เพียงผู้เดียว ขอบคุณนะคะที่แวะมาเป็นกำลังใจกันค่ะ ขอให้มีความสุขสดชื่นนะคะ
30 พฤศจิกายน 2552 00:04 น. - comment id 1069122
คุณฝากฝัน รอยจารจดหยดหมึกจารึกรัก ขีดเส้นหนักสลักลายท้ายหนังสือ กลอนงดงามตามคำเขาร่ำลือ จึงถูกรื้อยื้อย้ายจากหลายคน งดงามครับผม ....................................................... ดุจน้ำกรดรดราดเป็นบาดแผล รอยรักแท้แปรเปลี่ยนวนเวียนฉล เขากระชากลากทึ้งซึ้งกมล แม้หมองหม่นทนคอยอย่างน้อยใจ ขอบคุณครูกลอนมากค่ะ ที่แวะมาให้ กำลังใจปรางนะคะ กว่าจะถึงวันนี้ได้ ต้องยกความดีให้ครูค่ะ งานหนักดูแลสุขภาพนะคะ
30 พฤศจิกายน 2552 00:28 น. - comment id 1069125
คุนลมแปรเขมร์เลอ ดุจรอยรักสลักวางอย่างละเมียด ไม่ยาวเหยียดแต่เน้นถ้อยร้อยสละสลวย ให้ลุ่มหลงพะวงคำช่างสำรวย หวิดแทบม้วยด้วยถลำคำพรรณา...อิอิ ...แบบว่า...แต่งได้อรรถรสมากเลยครับ ...................................................... ด้วยใจรักอักษรบทกลอนหวาน อีกสราญกานต์ล้นจึงค้นหา จึงร้อยเรียงเคียงเช่นเน้นอุรา อนิจจาน่าเศร้าเท่านั้นฤา อิอิ....แบบว่า กำลังหลงค่ะ เลยถ่ายทอด ตามวีถีที่ประสบอยู่ ดีท๊อกซ์หัวใจค่ะ สุขอย่างได้สร่างนะคะ
30 พฤศจิกายน 2552 00:33 น. - comment id 1069127
แก้วประภัสสร รอยรัก รอยไถ ไกล่กลบ รอยลบ อดีต กรีดใจนั้น รอยร้าว ลบเลือน ยากกัน รอยเสกสรร ปั้นสร้าง ทางสองคน สวัสดีพี่ปรางกับวันหยุดเจ้าค่ะ กอดกันๆๆ หนาวๆค่ะ ...................................................... รอยแผล แท้จริง ทิ้งให้ฝัน รอยนั้น ปันใจ ไว้สับสน รอยอดีต กรีดลึก ตรึกกมล รอยหม่น ปนท้อ ทรมาน สวัสดีค่ะน้องแบม มาค่ะมามะ กอดกัน หนาวสุดขั้วเลยค่ะ หนาวกายไม่หนาวใจเนาะ
30 พฤศจิกายน 2552 00:38 น. - comment id 1069130
คุณครูกระดาษทราย หนังสือทุกเล่ม น่าอ่าน น่าค้นคว้าทั้งนั้นแหละค่ะ เช่นเดียวกับหัวใจ อิอิ.... ขอบคุณนะคะที่มีรูปงาม ๆ มาฝากทุกครั้งค่ะ แต่หนังสือเก่าเล่มนี้ อ่านไม่ออกค่ะ
30 พฤศจิกายน 2552 00:48 น. - comment id 1069132
คุณนักสืบ ไร้อันดับ รอยอดีตด่างพร้อยเป็นรอยรัก คล้ายสลักหนักจิตคิดไฉน จะลบรอยถอยห่างเยื้องย่างไป แต่ทำไมยังหนักปักอุรา มาชื่นชมบทกลอนเพราะๆ ครับ ...................................................... รอยแผลเป็นเน้นอยู่รู้เสมอ แม้พร่ำเพ้อเผลอใจให้โหยหา มองภาพเขาเย้าหยอกยอกอุรา รินน้ำตาคว้าเงาเฝ้าช้ำตรม ขอบคุณค่ะที่แวะมาให้กำลังใจกัน ขอให้คุณสุขสดชื่นกับความรักนะคะ
30 พฤศจิกายน 2552 01:13 น. - comment id 1069137
น้องโอเลี้ยง อ่านแล้ว "คันๆใจชอบกล" แจมสดๆเลย อาจมะค่อยดีนะคะพี่ทิพย์ อิอิ มีความสุขมากๆนะคะ ................................ .หนังสือนี้หมดมนต์เธอจึงห่าง ปล่อยรกร้างลืมหาเหมือนวันก่อน ถูกเก็บก้นลิ้นชักไร้อาทร หวามทุกตอนลืมแล้วแค่ฝันไป เธอทนได้บ้างไหมหากเจอเข้า จึงกล้าเย้าหยอดทุกข์แล้วเสือกไส เธอฉันนั้นต่างรู้นะคนไกล ว่าหวามไหววันวานนั่นของจริง จะทิ้งฉันเหมือนหนังสือคงได้นะ แต่ทำผละจากชัดสิอย่านิ่ง มาทำลืมพลัดกันหมดอ้างอิง ฉันจะยิ่งขัดเคืองยามคล้อยคิด ถ้าหนังสืออย่างฉันหมดคุณค่า ฉันจะลาไปเองอย่างรู้จิต แต่มาทำเก็บฉันแล้วลืมพิศ ให้สะกิดเจ็บเหนื่อยควรแล้วฤา ........................................................ แม้หมดค่าว่าเก่าอย่าเผาทิ้ง เคยช่วงชิงสิ่งขอพอแล้วหรือ หมดสนุกสุขจิตคิดฝึกปรือ อาจเพราะถือดื้อรั้นไม่หวั่นใด เมื่อยามเจ็บเก็บรักพักสักครู่ ด้วยเพราะรู้ดูยากหากอ่อนไหว ตั้งสติริเริ่มเติมหัวใจ รอวันใหม่ไร้หม่นทนกล้ำกลืน แม้ทนทางห่างไกลใช่ปัญหา เขาอ้างมาคราจบพบว่าฝืน เคยฝากฝันวันสุขทุกค่ำคืน แล้วไยคืนรื้นรสดังบทกลอน ณ วันนี้ที่ร้าวเรื่องคราวหลัง จึงกลบฝังยั้งใจให้ทอดถอน กอดตัวเองเพลงเหงาเศร้าทุกตอน หากมองย้อนสอนตัวสลัวจาง อิอิ....คันใจหรือคะ ยังดีค่ะ แต่พี่ปราง มันเจ็บยอกในใจค่ะ ขอให้คนเก่งมีความสุขมาก ๆ นะคะ
30 พฤศจิกายน 2552 01:32 น. - comment id 1069139
คุณตัวเล็ก รอยรักเลือน..เลื่อนลอยเหมือนคอยใคร เหลือรอยไว้รางเลือนเกลื่อนลมหนาว ในหยาดฝนโปรยสายระบายพราว รอยรักร้าวร่วงหล่น ท้นดวงตา .. รอยรักของคนหนึ่ง กับรอยไม่รักของอีกคนหนึ่ง ถ้าวันเวลาผ่านไปในระยะทางที่เท่ากันแล้ว มันก็เหลือรอยไม่เท่ากันอยู่ ....................................................... รอยแผลเก่าเขาฝากช่างมากเหลือ ไยมิเผื่อเพื่อใครให้ค้นหา ดุจน้ำกรดรดราดหวาดชีวา รอยน้ำตาครารินดั่งสิ้นใจ ในสองรอยเราไม่สามารถจะวัดกันได้ว่า ยาวหรือสั้น แต่คุณค่าที่มอบให้ คนที่รัก มักจะยาวและนานกว่านั้นเป็นจริงค่ะ ช่วงเวลาที่สุขมักจะสั้น แต่หากทุกข์ มันจะยาวนานค่ะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มอบให้นะคะ ขอให้คุณมีความสุขกับความรักนะคะ
30 พฤศจิกายน 2552 01:36 น. - comment id 1069140
คุณวิทย์ ศิริ รอยรักหรือรอยจารึก ย้ำเตือนไม่ว่าสมหวังหรือผิดหวัง ย่อมให้คุณค่าและต้นทุนในการดำเนินชีวิต ในก้าวต่อไป แวะมาเยี่ยมคับ งวดหน้าขอกลอนสุขสมอารมณ์หมายก็แล้วกัน ................................................... อิอิ...ต้นทุนหรือคะ พูดเหมือนนักบริหาร หากให้ปรางพูดในฐานะนักบัญชีนะคะ หากจะให้ความรักสมดุลกัน ต่างคนต่าง ต้องทิ้งรอยให้ซึ่งกันและกัน ในที่นี้ มิใช่รอยบาดหมางนะคะ แต่เป็นรอยรัก รอยคิดถึง หากต่างคนต่างมี แม้จะต้อง จากกันไป ถือว่าดุลทางบัญชีรัก สดใสค่ะ ฉะนั้น....งวดหน้าปรางจะจัดให้นะคะ ว่าแต่ว่าสุขสมน่ะ มันจะหวานนะไม่กลัว มดขึ้นหรือคะ
30 พฤศจิกายน 2552 01:40 น. - comment id 1069141
คุณปาณาดี ยินดีค่ะ ไม่พูดไม่จาเลย เพียงแวะมาเยี่ยมปรางทิพย์ ก็ถือว่าเป็นเกียรติแล้วค่ะ เพราะทุกคอมเมนท์ ถือว่าเป็นแรงใจให้ คนแต่งกลอนมีแรงใจ ที่จะแต่งต่อไปค่ะ ขอให้สุขสมหวังกับความรักนะคะ
30 พฤศจิกายน 2552 01:42 น. - comment id 1069142
คุณอนงค์นาง เพราะจังเลยค่ะ .................................................... ขอบคุณค่ะเพื่อนนาง..... ที่แวะมาให้กำลังใจกัน ก็แหม.....เรื่องของหัวใจ ปรางก็อยาก ถ่ายทอดออกมาค่ะ ขอให้เพื่อนนางสุขสดชื่นกับหัวใจนะคะ
30 พฤศจิกายน 2552 01:53 น. - comment id 1069143
ยาแก้ปวด หากหนังสือเล่มนี้ไม่ชวนอ่าน ไม่ช่วยขานไขข้องห้องหนหา ก็วางมันคืนชั้นหนังสือนา แล้วค้นหาเล่มใหม่ให้เริงใจ.. .................................................. ด้วยฉีกขาดราดเปื้อนเสมือนพิษ ต้องซ่อมติดริดเสริมเพิ่มสดใส ค่อยส่งต่อรอวางหว่างฤทัย เผื่อบางใครใคร่รอมถนอมนาง สุขสดใสนะคะ น้องยาผู้น่ารัก
30 พฤศจิกายน 2552 08:34 น. - comment id 1069171
เก็บรอยรัก เก็บไว้ในใจนี้ เก็บรอยรัก สิ่งดีดีไว้นานวัน เก็บรอยรักสลักใจ ไว้ให้มั่น เก็บรอยรัก เป็นนิรันดร์ สำหรับเรา ไพเราะมากค่ะพี่ปราง ...
6 ธันวาคม 2552 13:27 น. - comment id 1071140
** เก็บรอยรักฝังลึกผนึกย้ำ เก็บรอยช้ำทุกข์ทนอย่าหม่นหมอง ประสบการณ์สอนเราควรเฝ้ามอง พินิจตรองยลยินตัดสินใจ.......ฯ ถือเสียว่า...อดีต..เป็นบทเรียนที่สอนเราเข้มแข็ง ..และให้ก้าวต่อไปอย่างมั่นคง..นะคะ..มาให้กำลังใจกันค่ะ....