เราเขียนกลอนซ่อนสายที่ปลายฝัน จึงกรองกลั่นสรรค์สร้างวางถ้อยศรี เหมือนติดบ่วงช่วงบาทวาดวลี ล้วนสุขขีคลี่สายร่ายร้อยคำ จึงเวียนวนบนเวิ้งบันเทิงศิลป์ หลอมรวมรินผินกายคล้ายถลำ ติดอักษรท่อนเสียงเรียงร้อยรำ เริงระบำนำบทรจนา เราเขียนกลอนซ่อนสายที่ปลายสุข จึงไร้ทุกข์รุกที่วลีค่า ผสานพจน์คดเค้นเน้นวิชา มาเติมต่อคลอปัญญาประสากลอน แม้เหน็ดเหนื่อยเมื่อยสุดไม่หยุดเขียน ยังพากเพียรเขียนกานท์ด้านอักษร ด้วยฝังจิตติดแน่นไม่แคลนคลอน ยากจะถอนย้อนถากจากจรไกล
ดาวระดา 17 พ.ย. 2552 16:24 น. - ID 130681 
1890
5
0
18 พฤศจิกายน 2552 10:22 น. - comment id 1044054
แวะทักทาย..สุดปลายฟ้า.. สุขอย่าได้สร่าง
18 พฤศจิกายน 2552 13:23 น. - comment id 1044127
18 พฤศจิกายน 2552 15:01 น. - comment id 1044163
หายไปนานมากนะครับ คิดถึงจังเลยครับ
18 พฤศจิกายน 2552 08:30 น. - comment id 1044379
บรรเลงร่ายอักษรเป็นกลอนกล่าว ในเรื่องราวสุขทุกข์ปลุกปลอบขวัญ กับชีวิตผจญหนทางตัน บ้างแพรวพรรณเส้นทางอย่างท้าทาย ใช้วลีสื่อสาส์นงานสร้างสรรค์ มาแบ่งปันมิตรกลอนย้อนขยาย แบ่งพลังสร้างสุขทุกข์ผ่อนคลาย มิตรเดียวดายเกี่ยวก้อยถ้อยวลี สวัสดีค่ะ พี่ดาวระดา สบายดีนะค่ะ เงียบไปนานจัง ขอให้พี่ดาวระดามีแต่ความสุขค่ะ
17 พฤศจิกายน 2552 16:50 น. - comment id 1065932
.........หายไปนาน เลยนะคะ
17 พฤศจิกายน 2552 17:27 น. - comment id 1065941
เขียนกลอนได้งดงามอ่อนช้อยแล้วศิษย์เรา แต่ วรรคสองสุดท้ายครูอยากให้ใช้อักษรสูงเพื่อจะได้ รู้จักอักษรมากมาย ซึ่งทำให้กลอนนั้นอ่อนพลิ้วอีก ด้วย เพิ่มทักษระเรายิ่งขึ้น การใช้ เสียง เอก โท แม้จะไม่ผิดก็ตามด้วยสามารถใช้ได้ทั้ง อักษรสูง กลางและต่ำ แต่คนที่ใช้นั้นมักจะจนปัญญาตัวเอง ถึงได้ใช้ ไปอ่านกระทู้ที่ครูตอบเธอในกลอนครูด้วย นะเพราะได้แนะนำบางอย่างไว้ให้แล้ว การใช้เสียง เอก โท นั้นเขามักเล่นกันกลอนสดๆเพราะไม่ ต้องเลือกคำตำแหน่งไม่ผิด แต่ต่อไปก็จะเกิด ติดนิสัยเรา ครูถึงเน้นศิษย์ทุกๆคนเสมอๆว่า การให้ทำจิตให้เป็นกลอนกลอนเป็นจิตนั้นเพื่อ ต้องการเรื่องนี้เป็นสำคัญ ด้วยมีเวลานึกคิดหา คำมาผสานเสียงไว้นั่นเอง วิธีการคือการแต่งใน ใจเราผิดถูกไม่ต้องคำนึงให้นึกถึงอักษรสูงเป็น สำคัญพอนานๆเข้าก็จะเกิดทักษะรอบรู้อักษรเอง ด้วยอักษรสูงคำที่จะมาประกอบล้วนแล้วแต่ยาก เราเล่นยากไปหาง่ายดีกว่าง่ายไปหายาก เมื่อเรา คล่องก็สามารถแต่งกลอนได้ทุกขณะจิตที่เราต้อง การ เมื่อเราแต่งกลอนแล้วอย่าไปจำมัน ให้ลืมๆ ให้หมดสิ้น ปล่อย จิต เจตสิก อารมณ์ ใจให้ว่างๆ ไว้เพื่อจะรับในสิ่งใหม่ๆจะได้ไม่ต้องกังวลในการ จะเขียนกลอนต่อไป ตลอดจนกลอนนั้นจะไม่ซ้ำ กันด้วย เพราะเราแต่งใหม่ อย่ากลัวว่าคำต่างๆ ที่เราเล่นจะหายไปไหน มันไม่หายไปไหนหรอก มันจะถูกเก็บไว้ในใต้จิตสำนึกของเราเอง เวลา เราเล่นกลอนเขาจะขึ้นมาให้เราเลือกใช้เอง แหละ นี่คือเคล็ดลับที่ครูเองค้นหาจะไม่เหมือน กับคนอื่นเขา แต่ทว่าครูเล่นมาได้ผลจึงบอกแก่ ศิษย์เรา และเราสามารถผสานเสียงต่างๆให้ สอดคล้องรับกันด้วย อย่าลืมไปอ่านกระทู้ที่ครู ตอบให้เธอนะ ที่กล่าวมานี้ด้วยเธอห่างหายไปนาน ครูกลัวจะลืมสิ่งเล็กๆน้อยๆ อย่าคิดว่าไม่สำคัญ แม้แต่ อักษรที่เราเขียนก็ควรจะถูกต้องด้วย อักษรแต่ละตัว หากใช้ผิดความหมายจะเปลี่ยนไปทีเดียว รักศิษย์เราเสมอ
แก้วประเสริฐ.
17 พฤศจิกายน 2552 20:16 น. - comment id 1066010
มีครูดีน่ายินดีจังนะครับ
17 พฤศจิกายน 2552 20:24 น. - comment id 1066017
แม้กลอนมันไม่ใช่ทั้งชีวิต แต่มันก็จรรโลงใจ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
