วิจิตรจันทร์เลื่อนแล้ว...ขอบลาน ขานรอบพรูเพียงกาล...หนักเศร้า เนาซักโอบโศกนาน...กรอเจ็บ เก็บจ่อกับบทเง้า...ก่อนล้มรอนสวม รวมสอนกุมจิตไห้...คะนึง คลึง ณ เงาดายดึง...ย่างเค้น เย็นครางล่วงรำพึง...เก็บหน่วง กลวงเหน็บหมดแนวเว้น...จากเปื้อนเหลาถาง รางเทากลางอุ่นแย้ม...คุมกรอ คลอกลุ่มในเพลินออ...สุขร้อย ซอยรุกเพ่งหมองตอ...ขันมอบ ขอบมั่นกลับพบพร้อย...ยากคล้อยสุดสม ซมทรุดฉุดหว่างเคลิ้ม...กักเดิน เกินดักผลักดำเนิน...สู่ช้อย สอยชูแต่เผชิญ...กายหวั่น กันว่ายไปสอยย้อย...กับปลื้มใยหวัง ยังไหวในโศกไร้...เงาจันทร์ งันเจ่าระทมครัน...เยื่อไข้ ไยเครือประสงค์สรรค์...พบขื่น ผืนขบระดมไห้...พอกเพ้อหลากสาย หลายสากพาจิตเศร้า...จับขม จมคับชะงักชม...หลั่นสร้อย รอยสรรค์เด่นเพียงพรม...เหงาขบ งบเขลาจึงมัดคล้อย...แต่ร้อยขมสุม
15 พฤศจิกายน 2552 16:51 น. - comment id 1054327
อาภามึนนี่นี้ รี..สาร ลานสีแทบลงคลาน คว่ำเขี้ยว เคี้ยวขว่ำพวกคนพาล พิษเด่น เพ่นดีดทำลดเลี้ยว ล่อกแท้แพ้จริง
14 พฤศจิกายน 2552 14:32 น. - comment id 1064465
ไม่ได้เข้ามาอ่านซะนานยังคิดถึงเสมอค่ะ...
14 พฤศจิกายน 2552 14:34 น. - comment id 1064469
ผัง กลบท รีรีข้าวสาร ตัวอักษรสีแดงคือที่บังคับผวน
14 พฤศจิกายน 2552 15:28 น. - comment id 1064514
ขอศึกษาก่อนคุณ มี่ ว่าแต่บล็อคปิดทำไมเล่าครับ เข้าไปอ่าน เม้นไม่ได้
14 พฤศจิกายน 2552 16:34 น. - comment id 1064568
มาแจมด้วยค่ะ ไม่รู้ถูกไหมนะคะ แบบว่าพี่ชอบเล่นรีรีข้าวสารค่ะตอนเด็กๆ
14 พฤศจิกายน 2552 17:11 น. - comment id 1064594
เยี่ยมกันจริงๆทั้งคุณโอเลี้ยง ทั้งคุณเพียง วันนี้หมดเวลาเล่นคอมแระ
14 พฤศจิกายน 2552 18:40 น. - comment id 1064641
14 พฤศจิกายน 2552 19:04 น. - comment id 1064669
ยอดเยี่ยมจริง ๆ ครับ สำนาวกลอนเยี่ยมไปเลย
14 พฤศจิกายน 2552 19:47 น. - comment id 1064701
เห็นคำว่ากลบทนึกถึงกวีน้อยเจ้าสำราญ คืนไร้จันทร์ คืนรันไจ้
14 พฤศจิกายน 2552 20:34 น. - comment id 1064736
~ เห็นจันทร์เคียวเกี่ยวฟ้า ฝั่งสวรรค์ ฝันสว่าง กลางชลบรร- จบซึ้ง จึงสบรักแห่งวัน หวานอ่อน วอนอ่าน วานอย่าอึ้ง แอบค้อนคนเขียน
14 พฤศจิกายน 2552 20:39 น. - comment id 1064740
เห็นโคลงผวนทีไร นึกถึงน้าแจ๊ค ที่ยางไม่มีโอกาสเล่นโคลงผวนเลย ดูมังสับสนในหัวไงไม่รุ อิอิ
14 พฤศจิกายน 2552 21:39 น. - comment id 1064758
เก่งจังเลยค่ะคุณมี่ ราตรีสวัสดีจ้า
14 พฤศจิกายน 2552 21:44 น. - comment id 1064760
พี่ปรางลองหลายรอบค่ะแต่... ไม่ถูกต้องอักขระ เลยต้องยอมแพ้ งั้นขอดูเป็นการศึกษาดีกว่านะคะ
14 พฤศจิกายน 2552 22:48 น. - comment id 1064783
จันทร์เจ้ารู้หรือเปล่าว่าฉันเหงาเกินกว่าใคร มาทักทายเป็นกำลังใจครับ
15 พฤศจิกายน 2552 02:19 น. - comment id 1064833
หรือโอเลี้ยงเคียงคู่กวีน้อยฯ กลบทเรียงร้อยทยอยสู่ แต่หลอดดูดโอเลี้ยงหมดเกลี้ยงรู หวานน่าดูดูดเอาดูดเอาขวดเก่าเอย
15 พฤศจิกายน 2552 13:40 น. - comment id 1064957
มาเรียนด้วยคนค่ะ น้องสาวคนเก่ง ทั้งน้องโอเลี้ยง และกวีน้อยฯ เล่นเอาพี่มดวินเลยง่ะ วินเวียนนนนนนนนน อิอิอิ
16 พฤศจิกายน 2552 09:11 น. - comment id 1065133
สามารถจริงๆค่ะ
16 พฤศจิกายน 2552 17:34 น. - comment id 1065388
กาพย์สุรางคนางค์๓๒พี่ white rosesมา...ดีใจนักหนา พานอนลืมตา...อมยิ้มเนิ่นนาน พี่กิ่งโศกอ่าน...โคลงลานสำราญ ก่อนเอ่ยคำหวาน...ขอผ่านอีกหน อิอิ พี่เพียงพลิ้วร่าย...ข้าวสารโปรยปราย มาพลั้งตรงท้าย...บาทสี่ลืมวน รีรีข้าวสาร...ต้องผ่านยามยล ให้ท้ายเกี่ยวกล...ผลักด้นครบครัน พี่เฌอฯแวะเมียง...พร้อมยิ้มเชียร์เรียง มี่พร้อมพี่เพียงฯ...ได้ชื่นเริงปัน พี่โคลอนดู...ชั่วครู่แล้วพลัน แจกคึกลึกฝัน...รางวัลทุกคน พี่ยันต์ฯเอ่ยชม...พายอกลืมขม ตอนมี่ตำตรม...กับโคลงผวนผล ตอนหัดลำบาก...อยากพรากหลายหน หลายคราที่บ่น...ใจตนรู้ดี พี่ก่องฯรำพัน...ถึงมี่ผ่านจันทร์ เหมือนให้รางวัล...คนเพียรมิหนี กับโคลงผวนถี่...ที่ลี้วจี ตามครูกวี...พลีด้วยสมอง ครูพจน์ฯรดทรวง...ให้ลุ่มไหวลวง กับถ้อยเคลิ้มควง...พามี่เผลอปอง หลงลมโคลงคุม...จ่อมจุ่มสนอง แต่คำตรึงต้อง...เผลอพร้องปรบมือ พี่ยาฯเมียงชม...พวงคำฝากลม ด้วยเริงผสม...ให้พี่(แจ็ค)ฝึกปรือ พี่(แจ็ค)รู้รีบมา...วาดคว้าให้ลือ อย่ามัวเวียนถือ...รื้องานลืมนาน พี่แก้วฯเริงพลัน...พามี่ตื้นตัน เพราะเหงาไร้จันทร์...พาพี่ผสาน หลับฝันด้วยสุข...พร้อมปลุกรสหวาน มาออคลอขาน...เบิกบานอีกวัน พี่ทิพย์ฯพร้อมร่าย..แต่หลงบทปลาย ใจจึงวุ่นวาย...ต้องรอพอกพัน ให้รื่นโลมจินต์..พาบินสู่ฝัน ค่อยร่ายเพลินนั่น...คล้องครันเคลิ้มคุม พี่ป๋องพ้อเหงา...เหมือนใจนองเนา แต่โศกสอยเขลา...ให้เปลี่ยวรุมกุม ฤาจันทร์พาเพ้อ...จึงเหม่อเผลอสุม แต่หมองมอมมุม...ให้กลุ้มระอา พี่ขวดฯกวดตาม...ด้วยจิตมุงถาม พี่กวีฯลือนาม...คือใครบอกมา โอเลี้ยงขอตอบ...ตรงขอบปัญหา พี่กวีฯที่ว่า...มาล่ากล(บท)ตาม หาได้คิดมี...คำหวานสานพลี เมียงฝากวจี...ให้รักรุมลาม พี่เขาแค่เพื่อน...มาเยือนในยาม ที่วุ่นเกินพล่าม...กับหนามกล(บท)กวน ปล. อย่าคิดไกลนาน กาพย์พาไปค่ะ พี่แม่มดแย้ม...ได้ วินเวียนแถม ทั้งขึ้นทั้งแรม...ด้วยกลบทชวน อิ อิ พี่ขา...ศรัทธาโคลงผวน อีกกล(บท)ทั้งมวล...พาม่วนปลื้มนา แม้ตอนแรกเมา...ใช่ไม่ทุเลา ไม่นานก็เพลา...เป็นเพลินทันตา เพียงใจต้องพร้อม...ยินยอมศึกษา จึงพบปริศนา...ให้คว้าตามปอง พี่ภาภัสฯเรียง... รีรีสานเสียง เสนาะพร้อมเพรียง...รื่นครบนบนอง พามี่พลอยปลื้ม...จนลืมประลอง ได้แต่เผลอจ้อง...โคลงคล้องวจี อิอิ ครั้งแรก ก็ได้เลยนะคะ พี่อาภาภัส เก่งค่ะ พี่หวานฯชมชวน...ให้จิตรัญจวน พาเมาเผลอครวญ...คำทักของพี่ ขอบคุณที่มา...นำพาทุกที พาให้ใจมี่...เต็มปรี่น้ำใจ อิอิ สวัสดีค่ะ ขอบคุณพี่ๆทุกคน ที่มาดูมาหัดค่ะ โอเลี้ยงรู้สึกว่า พี่ๆเก่งขึ้นทุกวันทุกคนเลยนะคะ อิอิ
16 พฤศจิกายน 2552 18:23 น. - comment id 1065411
นึกว่า ฟังเพลง พี่เสก อยู่ซะอีก คืนนี้จันทร์นวลผ่อง มองแล้วคิดถึง...แต่เธอ คืนนี้ฉัน ยืน เดิน นั่ง นอนเหม่อ ถามว่าเธอ อยู่ที่ใด แต่คืนนี้ พี่รู้สึก มะสบายอีกแล้ว เซ็งจริงๆๆ