แด่ หยาดเหงื่อทุกทุกหยดที่รดริน

ละครชีวิต
จากแดนอีสานบ้านเกิด เมืองนอน
มาเล่นบทละคร ชีวิตเศร้า
ดุจดั่งนกจากคอน คงเปลี่ยว
จำสู่เมืองกรุงเข้า มุ่งหน้าหางาน
ทนอาบเหงื่อต่างน้ำ สู้ทน
ชีวิตของคนจน ต่ำต้อย
ทำงานดั่งเครื่องยนต์ กลจักร
มีค่าแรงเพียงน้อย เจียดให้บ้านนา
สู้หมดแรงอ่อนล้า โรยแรง
เศรษฐกิจข้าวของแพง สุดซื้อ
มิจฉาชีพดุจเมืองแห่ง กรุงเถื่อน
คอยฉกชิงแย่งยื้อ ดักปล้นทำลาย
โอ้กรุงเทพเมืองเทพฟ้า อมร
สมดั่งมหานคร เทพฟ้า
รถราเกือบล้านจร ถนนติด
ควันพิษส่งชีพให้ โรคร้ายรุกรุม
โอ้กรุงเทพเมืองเทพฟ้า อมร
โอ้สวรรค์มหานคร เทพฟ้า
เมืองนรกของคนจร จนยาก
เมืองแห่งศิวิไลซ์บ้า เศษสิ้นวัตถุนิยม
กลับแดนอีสานบ้านเกิด เมืองนอน
ลาก่อนมหานคร โหดไร้
ลบภาพเที่ยวหลอกหลอน ยามหลับ แม้ตื่น
แม้ขัดสนจนไซร้ อย่าได้พบพาน
ขวัญเอยขวัญเจ้าสู่ ร่างเรือน
ไร้ทุกข์สุขมาเยือน ร่างเจ้า
ทุกคนเปรียบเสมือน เครือญาติ
ฝ้ายผูกแขนแน่นเข้า ผูกแก้ขวัญหาย
สุรศรี
13 พย.52

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

สุรศรี 14 พ.ย. 2552 11:17 น. - ID 130601

891

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/130601 ที่มา: สุรศรี

comments powered by Disqus

เพียงพลิ้ว

14 พฤศจิกายน 2552 11:53 น. - comment id 1064359

นึกถึงเพลงละครชีวิตของไมค์ ภิรมย์พรค่ะ

ปรางทิพย์

14 พฤศจิกายน 2552 23:13 น. - comment id 1064791

ฤาเมืองหลวงวุ่นแท้         การเมือง
ยามเบื่อมองครองเนือง    เกี่ยวข้อง
เพียงหวังหากมิเคือง         ลาจาก
มึนอยู่หวงใดต้อง              สืบรู้เอาเอง

การเมืองบ้านเรานะคะ  น่าทอดถอนใจค่ะ