เพียงเอ่ยถึงฉันบ้าง ในนิยายรักของเธอ ... ให้ฉันเป็นอะไรก็ได้ เป็นเสียงสะอื้นในเงามืด ที่เธอเดินผ่านไป และไม่ทันได้ใส่ใจ หรือเป็นประกายแสงยอดคลื่น เกิดเมื่อเธอเอามือวักน้ำเล่น แล้วก็วับหายไป เช่นเดียวกับยอดคลื่นอื่นๆ อีกหมื่นแสนคลื่นที่มีเวลาแสนสั้น หรือเป็นลมที่เบาจริงๆ พัดเคลื่อนได้เพียงเส้นผมเส้นเดียวของเธอ ตรงปลายผม ไหวแล้วก็หยุดนิ่ง ฯลฯ -- แล้วฉันจะขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณอย่างมาก ด้วยการร้องเพลงแห่งแสงสลัวรางชางเย็นเงียบเชียบ ของด้านมืดดวงจันทร์ อันเฉย เย็น ชา จนกว่านิยายรักของเธอ จะพาเธอ ให้ได้ยินเสียงเพลงไพเราะของพระจันทร์ ... ..ถ้าเธอได้ยินเสียงจันทร์ ก็จะได้ยินเสียงฉัน เป็นโน๊ตตัวสุดท้าย ที่กังวานสะท้อน มาจากด้านมืดของดวงจันทร์ ไหวพริ้วแผ่ว และจางลง.. จางลง.. ... เพลงมิได้จบที่โน๊ตตัวสุดท้ายนั้นหรอก เพลงจบที่ความเงียบ อันยาวนานต่อเนื่อง ไปแสนนาน..
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน 2 พ.ย. 2552 15:14 น. - ID 130292 
1239
1
0
5 พฤศจิกายน 2552 07:30 น. - comment id 1060108
นะคะ ดีใจลึกๆที่ยังนึกถึงกัน อารมณ์ประมาณนี้บ่อยๆค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
