ราตรีที่ยาวนานช่างเงียบเหงา ดวงดาวดวงเศร้ายังส่องแสง วันนี้หัวใจไร้เรียวแรง เพราะมีเรื่องเสียดแทงหัวใจ เกิดจากเธอคนเดิมคนนั้น มาทิ้งกันร้างลาไปมีใหม่ มาบอกให้ฉันเดินจากไป ทิ้งวันเก่าเก่าเอาไว้ในความทรงจำ เธอทำเหมือนฉันไม่มีค่า มาบอกลาโดยไม่สนใจช้ำช้ำ เธอทำฉันเจ็บทุกการกระทำ และไม่สนว่าฉันจะมีน้ำตา เธอบอกว่าให้ฉันหยุดร้องไห้ ก็แอบดีใจนึกว่าเธอจะเห็นค่า บอกให้หยุดอย่าได้ร้องออกมา มันไร้ค่าน่าสมเพสซะไม่มี เกิดอาการอึ้งกับคำคำนั้น หัวเราะลั่นออกมาเต็มที่ นี่หรือคนที่เรารักยิ่งสุดชีวี มาวันนี้ไม่มีไม่เหลือซาก ได้สติและบอกกับตัวเองว่าพอ อย่าทนรอมันจะยิ่งเสียใจมาก คนประเภทนี้รักด้วยแล้วลำบาก ขอบคุณมากที่กรุณามาบอกเลิก
31 มีนาคม 2545 02:52 น. - comment id 43482
น้ำตามีไว้ล้างตาและใจให้ใสขึ้น อย่าไปมึนคำคนที่ฝากฝัน วันนี้รักพรุ่งนี้ร้างคนพรรค์นั้น เชื๋อใจฉัน..วันข้างหน้าเธอจะกล่าวคำว่า..ขอบใจที่ไปไปเสียได้ก็ดี!
31 มีนาคม 2545 13:10 น. - comment id 43497
อ่านะ เพราะค่ะ ทั้งชาโดเลดี้และทะเลขวัญ
1 เมษายน 2545 02:38 น. - comment id 43569
อื้อ...เจอคนเจอเหตุการณ์อย่างนี้อีกคน....เข้าใจเลยว่าเป็นยังไง เคยเขียนกลอนที่รู้สึกอย่างนี้ออกมาเหมือนกันจ้ะ รู้สึกคล้าย ๆ กันเลยล่ะ
1 เมษายน 2545 02:38 น. - comment id 43570
อื้อ...เจอคนเจอเหตุการณ์อย่างนี้อีกคน....เข้าใจเลยว่าเป็นยังไง เคยเขียนกลอนที่รู้สึกอย่างนี้ออกมาเหมือนกันจ้ะ รู้สึกคล้าย ๆ กันเลยล่ะ...แต่มันก็ทำให้เราเข้มแข็งเร็วขึ้น ว่ามั้ยจ้ะ