. ~ โคลงกลบท นาคราชแผลงฤทธิ์ ~ ง้อรัก ~ ( โคลงกลบท ๔ ) นาคราชแผลงฤทธิ์ ต้นกำเนิดเป็นกลบทกลอนแปด นับเป็นกลบทที่บังคับสัมผัสอย่างสุดฤทธิ์สมชื่อ ทั้งสัมผัสสระและสัมผัสอักษร คือบังคับสัมผัสสระในวรรค ๒ แห่ง ตรงคำที่ ๓-๔ ๕-๗ และสัมผัสสระเชื่อมท้ายวรรคไปต้นวรรคถัดไปด้วย ส่วนสัมผัสอักษรบังคับไว้ ๓ แห่งติดกัน คือซำเสียงพยัญชนะ ๓ คำท้ายวรรคไปต้นวรรคถัดไป เมื่อเขียนโคลงตามกลบท นาคราชแผลงฤทธิ์ สัมผัสสระในบาท ๒ แห่งตรงคำที่ ๓-๔ คงไว้ ส่วนคำที่ ๕-๗ จำต้องปรับเป็น ๕-๖ และอย่าลืมเชื่อมสัมผัสสระจากท้ายบาท ไปต้นบาทถัดไปด้วย ส่วนสัมผัสอักษรท้ายบาท ๓ คำที่โยงไปต้นบาทใหม่ ตามตัวอย่างจะเห็นว่าบาทแรก สามคำท้าย... ร้อย คอย วอน... เสียงอักษร ร - ค - ว ดังนั้นเมื่อขึ้นบาทสอง ต้องซ้ำเสียง ร - ค(ข) - ว ตรงต้นบาทด้วย จึงออกมาเป็น... ร้อน คิด หวั่น... ซึ่งคำ ร้อน ต้องรับสัมผัสสระจาก วอน ในท้ายบาทแรกด้วย สำหรับผู้ที่ชอบเขียนให้มีคำสัมผัสในเป็นนิจ ก็คงเขียนกลบทนี้ได้ไม่ยากเย็นเลย จุดท้าทายอยู่ตรงที่สัมผัสอักษรท้ายบาทไปต้นบาท ว่าจะได้ความอย่างไร ลองดูกันครับ ~ ขอครวญคำร่ำร้อย คอยวอน ร้อนคิดหวั่นบั่นทอน ก่อนง้อ ท้อการแง่แม่งอน อ่อนอก หงกเอ่ยอ้างว้างพ้อ ต่อน้องคนงาม ~ หนามคมงอนอ่อนช้อย ทอยตำ ช้ำเทียบตรมคมคำ ย่ำท้อ ขออย่าเท่าเนาลำ- นำพราก หลากนึกพร่ำกรำง้อ ย่อแย้มยอมเธอ คุณก้าวที่...กล้า : มาฝากย้ำร่ำร้อย ............. ถ้อยถัก รักถี่ถ้วนล้วนจัก ............ สลักไว้ ใจเสลาวาดอาจปัก ......... หลักแน่น แป้นหลุดนำทำได้ ......... ไถ่ย้อนกลับคืน ยืนกรานคิดจิตค้น .......... หม่นหมอง ครองหมกมุ่นครุ่นนอง .... ก่องใกล้ ในกานท์กลั่นครรลอง ...... ตรองตรึก ลึกตราบเตรียมเรียมไซร้ .. ไป่ท้อง้องอน คุณเพียงพลิ้ว : ลมหนาวจูบลูบไล้ ใจนาง ลางจ่อหนึ่งพึงจาง ห่างแล้ว แจวห่วงล่วงกลวงบาง สร่างเยื่อ เบื่อสืบใยให้แก้ว แผ่วคล้ายหลงพรหม ความหลังพริ้มอิ่มเนื้อ เจือจุน หนุนจากเจ็บเก็บตุน อุ่นบ้าง ต่างไอบาดขาดทุน หมุนไม่ ขึ้นเอย ทนมุ่นหมกอกคว้าง ย่างก้าวเดียวดาย คุณโอเลี้ยง(ญามี่) โอนเอนไหวใคร่ง้อ........รอคลอ งอเร่าคิดพิษกรอ............หล่อรั้ง กรังรันหล่นปนทอ..........ออข่ม ถมอาบครวญผวนพลั้ง....หลั่งไห้ครวญหา หาควรหันพรั่นเพ้อ..........เผลอวาง พรางพร่ำวอนตอนทาง.....ห่างง้อ ทอหักเงียบเลียบขวาง.......ผางเร่า เขลาผลักลักทักล้อ............ก่อล้อมงอนเหงา คุณจอมปราชญ์แดนอาคเนย์ เดายากนักรักนี้ ที่หวาน นานถ่ายวันผันกาล ผ่านพ้น กลผิดผ่อนอ่อนหวาน พาลขุ่น จินต์เฮย วุ่นพิษข้ามหลามล้น ป่นปี้หัวใจ .
พจน์รำพัน 21 ต.ค. 2552 00:15 น. - ID 130014 
1316
20
0
21 ตุลาคม 2552 02:07 น. - comment id 1054226
สวัสดีค่ะคุณพจน์รำพัน โอเลี้ยงไม่เคยเขียนโคลงนาคราชแผลงฤทธิ์เลยค่ะ ขอแจมดูนะคะ
...................... โอนเอนไหวใคร่ง้อ.....รอคลอ พอหนักจิตพิษกรอ.....หล่อรั้ง หวังพลันหล่นปนทอ...ออขื่น กลืนแต่ตรมอมยั้ง...หลั่งไห้ครวญหา พาหนาวฝันพรั่นเพ้อ...เผลอวาง ครางร่ำหลอนตอนทาง...ห่างง้อ ขอวอนเจ็บเก็บขวาง...พลางช่วย รวยแต่รักทักล้อ...ก่อล้อมงอนเหงา
21 ตุลาคม 2552 06:37 น. - comment id 1054249
สวัสดีครับ คุณโอเลี้ยงลืมสัมผัสอักษร ๓ คำท้ายบาทมาต้นบาท เขียนเข้ามาใหม่นะครับ
21 ตุลาคม 2552 09:32 น. - comment id 1054324
มาศึกษาไว้ก่อนนะคะ
ต้องแต่งโคลงสี่สุภาพให้คล่องก่อนฝนถึงจะกล้าเล่นกลบท อิอิ
21 ตุลาคม 2552 09:50 น. - comment id 1054341
มาฝากย้ำร่ำร้อย ............. ถ้อยถัก รักถี่ถ้วนล้วนจัก ............ สลักไว้ ใจเสลาวาดอาจปัก ......... หลักแน่น แป้นหลุดนำทำได้ ......... ไถ่ย้อนกลับคืน ยืนกรานคิดจิตค้น .......... หม่นหมอง ครองหมกมุ่นครุ่นนอง ... ก่องใกล้ ในกานท์กลั่นครรลอง ..... ตรองตรึก ลึกตราบเตรียมเรียมไซร้ . ไป่ท้อง้องอน แจมค่ะ แบบมึนๆ งงๆ
21 ตุลาคม 2552 10:04 น. - comment id 1054359
พยายามอยู่ค่ะ ตอนนี้ขอเมียงๆมองๆ ชะเง้อ.. และชื่นชม ก่อนนะค่ะ
21 ตุลาคม 2552 10:21 น. - comment id 1054364
มายืนมองๆๆจ้องตาเบิ่ง เขียนโคลงยังไม่เป็นโคลงเลยคะ ขออ่านและซึมซับก่อนเด้อ...
21 ตุลาคม 2552 11:01 น. - comment id 1054382
ธรรมดาโคลงสี่พ้อ พอทน พอเพิ่มทุกข์กลอนกล หม่นซ้ำ กรรมมาแสร้งแผลงผล จนแย่ แผลเจ็บอยู่หยุดย้ำ พร่ำพ้อ พจน์เอย อิอิ มาแก้ตัว ท้าทายนะเนี่ย ผิดเป็นครูเนาะ
21 ตุลาคม 2552 14:27 น. - comment id 1054428
.รนรานรักร่วงพลิ้ว ปลิวลา ร้อนหนาวร่ำน้ำตา ท่วมท้น แท้งอนแง่หวั่นตา นิ่งเฉย รอเอ่ยย้ำอ้างค้น พร่ำพริ้มรอยคำ งำงอนครวญคำร่ำง้อ คอยที ชี้ชวนรอวจี อ่อนอ้าง ขอแค่อุ่นอ้อมพลี ฝากฝัน หมางเมินล่วงเลยร้าง แน่แท้เอียงอาย สวัสดีค่ะ คุณพจน์รำพัน ดอกบัวเขียนแบบว่าตามประสาที่เขียนได้ค่ะ ขอบคุณค่ะที่คอยแนะนำ และมีโคลงมาให้ฝึกหัดเสมอมา มีแต่ความสุขในทุกๆวันพร้อมครอบครัวค่ะ
21 ตุลาคม 2552 13:19 น. - comment id 1054454
ความคิดเห็นที่ 12 : หมายเลข 1070332 ลมหนาวจูบลูบไล้ ใจนาง ลางจ่อหนึ่งพึงจาง ห่างแล้ว แจวห่วงล่วงกลวงบาง สร่างเยื่อ เบื่อสืบใยให้แก้ว แผ่วคล้ายหลงพรหม ความหลังพริ้มอิ่มเนื้อ เจือจุน หนุนจากเจ็บเก็บตุน อุ่นบ้าง ต่างไอบาดขาดทุน หมุนไม่ ขึ้นเอย ทนมุ่นหมกอกคว้าง ย่างก้าวเดียวดาย แก้ไขครั้งที่2 ค่ะ อิอิ พิมพ์ผิดค่ะ
21 ตุลาคม 2552 16:36 น. - comment id 1054537
5555 ไม่แก้ตัวว่ามะคืนง่วงค่ะคุณพจน์ฯ มี่เอามาส่งการบ้านใหม่ค่ะ เอาบทเดิมก่อนนา แม้ว่าความเปลี่ยน เดี๋ยวไปหาข้าวกินแล้วมาเขียนบทใหม่ค่ะ ........................... โอนเอนไหวใคร่ง้อ.....รอคลอ งอเร่าคิดพิษกรอ.....หล่อรั้ง กรังรันหล่นปนทอ....ออข่ม ถมอาบครวญผวนพลั้ง...หลั่งไห้ครวญหา หาควรหันพรั่นเพ้อ...เผลอวาง พรางพร่ำวอนตอนทาง...ห่างง้อ ทอหักเงียบเลียบขวาง...ผางเร่า เขลาผลักลักทักล้อ...ก่อล้อมงอนเหงา
21 ตุลาคม 2552 16:39 น. - comment id 1054540
21 ตุลาคม 2552 16:59 น. - comment id 1054545
เดายากนักรักนี้ ที่หวาน นานถ่ายวันผันกาล ผ่านพ้น กลผิดผ่อนอ่อนหวาน พาลขุ่น ข้องจินต์ วุ่นพิษข้ามหลามล้น ป่นปี้ หัวใจ ไปให้เจ็บเหน็บร้าว เราสอง รองรับสิทธิ์จิตต้อง ย่องช้ำ ตามยอดชู้สู่ห้อง มองผ่าน ม่านแพร หาญมุดพบสบย้ำ พร่ำง้อ งามงอน ...แบบว่า...หลัง ๆ เริ่มไปไม่เป็นแล้วครับ..ช่วยชี้แนะด้วยครับ
21 ตุลาคม 2552 19:41 น. - comment id 1054643
เขียนไม่เป็น เขียนไม่ได้ เงื้อออออออออออ รอให้จับมือสอน อ่ะ
21 ตุลาคม 2552 20:43 น. - comment id 1054700
วันนี้ขออ่านศึกษาก่อนนะคะ ไม่ว่าง อิอิ
21 ตุลาคม 2552 23:36 น. - comment id 1054787
ไม่ถนัดโคลงเท่าไหร่ ยิ่งทำให้ยากขึ้น อิอิ คำในคลังน้อยเกิน ท่านชายพจน์เก่งจังค่ะ
22 ตุลาคม 2552 14:16 น. - comment id 1055006
1
22 ตุลาคม 2552 14:47 น. - comment id 1055013
3
22 ตุลาคม 2552 15:26 น. - comment id 1055020
4
22 ตุลาคม 2552 15:44 น. - comment id 1055030
5
22 ตุลาคม 2552 15:54 น. - comment id 1055033
6
22 ตุลาคม 2552 16:19 น. - comment id 1055052
7
23 ตุลาคม 2552 00:22 น. - comment id 1055056
13
22 ตุลาคม 2552 17:49 น. - comment id 1055084
8
22 ตุลาคม 2552 18:51 น. - comment id 1055122
9
22 ตุลาคม 2552 19:24 น. - comment id 1055165
10 - 11
22 ตุลาคม 2552 22:23 น. - comment id 1055306
12
25 ตุลาคม 2552 00:07 น. - comment id 1056414
ขอครวญคำร่ำร้อง คอยงอน ร้อนจิตคิดอาวรณ์ ก่อนง้อ ท้อกายพ่ายใจใครหนอ พ่อเอย เคยออดอ้อนเคล้าคลอ น้องหวลครวญคนึง .**ลองแต่งดูค่ะ..แต่ยากจัง**
8 พฤศจิกายน 2552 21:13 น. - comment id 1061829
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
