จดหมายหายไปไหน หรือมีใครทิ้งตะกร้า สอดซองติดดวงตรา แสตมป์ค่าไม่กี่ตังค์ เคยเขียนลาคุณครู คราวเรียนอยู่เมื่อหนหลัง แจ่มชัดในภวังค์ มีแบบแผนแผ่นข้อความ ขึ้นต้นและลงท้าย มีจุดหมายใช้คำงาม ภาษาบอกนิยาม ความนบนอบในจิตใจ โลกยุคพัฒนา อีเมล์มารวดเร็วไว โต้ตอบกันทันใด รู้เรื่องราวทั่วโลกา ทวิตเตอร์หรือไฮไฟว์ แม้อยู่ไกลได้เห็นหน้า ไม่ต้องเสียเวลา เขียนจดหมายให้เมื่อยมือ จดหมายที่หายไป คนรุ่นใหม่ไม่ยึดถือ สุดท้าย...จดหมายคือ ของโบราณ ณ กาลเวลา. ๑๙/๑๐/๕๒
บพิตร 19 ต.ค. 2552 15:25 น. - ID 129974 
717
3
0
19 ตุลาคม 2552 16:23 น. - comment id 1053400
เห็นด้วยกับบทกลอนนี้ค่ะ แวะมาให้กำลังใจ
19 ตุลาคม 2552 16:49 น. - comment id 1053417
ยังเขียนจดหมายถึงพ่อบ้างค่ะ ต่อไปว่าจะเขียนเดือนละครั้งค่ะ พ่อชอบอ่านค่ะ
19 ตุลาคม 2552 18:34 น. - comment id 1053452
ใช่ค่ะควรจะอนุรักษ์เอาไว้เพราะถ้าเวลาผ่านเลยไปนช่างมีความสุขเหลือเกินค่ะ
19 ตุลาคม 2552 20:05 น. - comment id 1053498
อีกหน่อยก็คงค่อย ๆ หายไปแหละครับ
19 ตุลาคม 2552 20:09 น. - comment id 1053503
"จดหมายไม่เคยเชยสำหรับขวดเก่า" บางฉบับละวางแล้วมันก็ยังมาหา ยังส่งมาได้ มันชอบมาทวงค่าโทรศัพท์ ค่าอินเตอร์เน็ตตลอด ทิ้งไปกระไรอยู่ จำต้องเก็บไว้เพื่อใช้หนี้ แต่ชอบเขียนจดหมายมากมายนัก ระบายรัก,บอกกล่าว,ถามข่าว,บ่น อันเรื่องราวแต่ก่อนคิดย้อนตน อยากสู่หนทางเก่าเราผ่านมา แต่กลับไปไม่ได้ใครอย่าเถียง เหลือไว้เพียงคิดถึงคะนึงหา อดีตคือครรลองของเวลา "ด่วนจี๋ไปรษณีย์จ๋า" ช้ากว่าอีเมล์ (อ่านว่า อีเมว (ไม่เข้าใจ)) แม้ช้ากว่าโทรนะสมัยนี้ แพ้ตามองกันทีใจเหลวเป๋ว สบตากันรู้ใจไปโยกเอว มันแหลกเหลวสังคมขื่นขมใจ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
