ยังมีอะไรที่ให้หวัง กับหวังที่ไม่มีดังที่หวัง คือชีวิตที่ภิณฑ์พังมิสร่างสิ้น หยดน้ำใสจากตาที่หลั่งริน นั่นเป็นความชาชินของตัวเรา สรรพสิ่งหมุนเวียนแปรเปลี่ยนผัน สำหรับฉันไม่เคยเวียนเปลี่ยนจากเศร้า ทุกวันวารหม่นหมองครองซึมเซา แหละวันนี้ตัวเราเศร้าเหมือนเดิม
นรศิริ 19 ต.ค. 2552 13:41 น. - ID 129971 
1192
7
0
19 ตุลาคม 2552 13:58 น. - comment id 1053345
อย่าเศร้าหลายจ้าเอื้อย หล่าเป็นห่วงจ้ะ คิดฮอดหลายจ้า
19 ตุลาคม 2552 15:13 น. - comment id 1053378
น้องหล้าเอื้อยเอางานเก่าที่เขียนไว้มาลง บ่อมีแฮงเดขียนใหม่ดอก คึดฮอดบ้านกลนเลยเข้ามา เจ้าอยู่ดีมีแฮงบ่อ เบิ่งแงงเจ้าของเด้อ
19 ตุลาคม 2552 15:27 น. - comment id 1053383
มีครับพี่ อย่างน้อยก็ยังมีลมหายใจครับ
19 ตุลาคม 2552 15:51 น. - comment id 1053388
กอดตัวเองแน่นแน่นแทนคนนั้น ล้างรอยฝันบั่นใจไปเถิดหนา เมื่อเขาร้างห่างใจไม่นำพา ขอเชิดหน้าท้าทายคนหลายใจ น้องใหม่มาให้กำลังใจค่ะ
19 ตุลาคม 2552 16:10 น. - comment id 1053398
แวะมาถามข่าวคราวพี่สาวข้า ซับน้ำตาด้วยห่วงดวงสมร เจ็บร้อยใดไหนเล่าเฝ้าอาทร กลัวพี่ร้อนอ่อนไหวใจอิดแรง หวังใจหวังยังสวยด้วยใจหวัง ต่อพลังด้วยไฟใคร่ส่องแสง คือแสงะธรรมค่ำเช้าเฝ้าแจกแจง ตะวันแดงแรงล้า...อย่าท้อมัน ดวงตะวันวันนี้ที่ลาลับ ก็ยังกลับมาเยือนเตือนใจฝัน พักสักหน่อยพี่จ๋าอย่าจาบัลย์ ทุกข์อย่าบั่นฝันอย่าท้อ...ขอส่งใจ... พี่สาวนรศิริ... ดูแลสุขภาพนะคะ..อาการเจ็บท้องหายหรือยังค่ะ..น้องสาวเป็นห่วงนะคะ.. ด้วยความเคารพรัก ครูพิม
19 ตุลาคม 2552 18:56 น. - comment id 1053466
พี่นรศิริ พี่น้องในบ้านกลอนต่างรักและหวังดี กับพี่นะคะ อีกอย่างสิ่งที่เราหวังครั้งยิ่งใหญ่ คือ คนเก่งของพี่ไงค่ะ น้องจุ่นไง
19 ตุลาคม 2552 19:40 น. - comment id 1053486
19 ตุลาคม 2552 20:13 น. - comment id 1053508
เศร้า...
19 ตุลาคม 2552 20:24 น. - comment id 1053522
ชีวิตนี้ยังมีหวังครับพี่
19 ตุลาคม 2552 21:00 น. - comment id 1053548
เอื้อยสบายดี๋ย่จ๊ะ... อย่าโหมงานหลายเด้อ... ฮักแพงคิงเจ้าของเด้อจ้า...คึดฮอดเป็นห่วงหลาย
19 ตุลาคม 2552 21:56 น. - comment id 1053627
ยังมีอะไรที่ให้หวัง เป็นกำลังแรงใจคอยช่วยเหลือ ยังมีอะไรที่เหลือเฟือ มาเอื้อเฟื้อความหวังดั่งใจปอง แวะมาแจมนิดนะ ครับ
20 ตุลาคม 2552 01:30 น. - comment id 1053659
หยดน้ำตาคราหล่นหม่นเป็นเพื่อน ดั่งคอยเตือนเฉือนใจไว้เสมอ เฝ้ากอดตัวกลัวเหงาเศร้าละเมอ แม้พร่ำเพ้อเผลอใจใช่ได้คืน พี่สาวคะ มาค่ะปรางมากอดแล้วนะคะ อย่าเศร้านะคะ บ้านกลอนมีเพื่อน พี่ และ น้อง ๆ ค่ะ
20 ตุลาคม 2552 04:21 น. - comment id 1053669
มีซิครับ น้ำใจเพื่อนนักกลอนมากมาย แวะมาให้กำลังใจครับ
20 ตุลาคม 2552 12:57 น. - comment id 1053814
ขอบคุณกำลังใจจากน้องชายอินสวนค่ะ ขอบคุณมากนะคะ
20 ตุลาคม 2552 12:58 น. - comment id 1053815
ขอบคุณกำลังใจจากคุณแววอักษรามากนะคะ
20 ตุลาคม 2552 13:03 น. - comment id 1053817
ขอขอบคุณน้องรักมากค่ะ ก็ยังไม่หายหรอกค่ะแต่ก็ดีขึ้นมากแล้วค่ะ เลิกทานโจกได้แล้วมันเป็นโรคประจำตัวที่ไม่เคยห่างหายเลยค่ะแต่ก็แปลกนะพอพี่ปฏิบัติธรรมอาการก็ห่างหายไปนานหลายปีแล้วค่ะพึ่งจะมากำเริบ เดี๋ยวคงหายค่ะ
20 ตุลาคม 2552 13:06 น. - comment id 1053818
ขอบคุณน้องมุกมากค่ะ จุ๋นจุ่นนั่นแหละคือชีวิตชีวิตของพี่ เราเป็นทุกอย่างของกันจนกระทั่งไม่สบายก็ด้วยกันจะสื่อกันได้เสมอค่ะ
20 ตุลาคม 2552 13:13 น. - comment id 1053825
ขอบคุณน้องฉางน้อยมากค่ะ
20 ตุลาคม 2552 13:15 น. - comment id 1053828
ขอบคุณ คุณคนเมืองกาญจน์มากค่ะ เป็นกลอนที่เขียนเอาไว้นานแล้วค่ะ
20 ตุลาคม 2552 13:15 น. - comment id 1053829
ขอบคุณน้องชายก่องกิก
20 ตุลาคม 2552 13:16 น. - comment id 1053832
น้องหล่าแมงกุดจี่เอ้อยกะบ่อค่อยซำบายดอก
20 ตุลาคม 2552 13:18 น. - comment id 1053835
ขอบคุรน้องชายอรุโณทัยมากนะคะสำหรับกำลังใจค่ะ
20 ตุลาคม 2552 13:19 น. - comment id 1053837
ขอบคุณน้องปรางมากนะคะสำหรับแรงใจที่ให้มา
20 ตุลาคม 2552 14:09 น. - comment id 1053904
ช่วงชีวิตเปลี่ยนผันกาลเวลา เดินก้าวหน้าท้าทายไม่หมายหัก บันทึกกาลผ่านเลยมิเคยพัก ความหน่วงหนักชีวิตยึดติดใด ดุจวัยวันเปลี่ยนแปลงแจ้งสังขาร ผันกาลผ่านฝั่งรอยระห้อยไห้ ฝากรอยช้ำย้ำทรวงลงห้วงใจ ทิ้งคลาบไคลไม่ย้อนความรอนราน สวัสดีค่ะ พี่นรศิริ พี่สบายดีนะค่ะ รักษาสุขภาพนะค่ะสิริ ปวดท้องเป็นอย่างไรบ้างค่ะ หายดีหรือยังค่ะพี่ ขอให้พี่สิริกับหลาน มีสุขภาพแข็งแรง มีแต่ความสุขค่ะ
20 ตุลาคม 2552 17:17 น. - comment id 1054007
เศร้าจังเลยค่ะ ยังไงยังมีน้องมดอีกคนที่ให้กำลังใจคุณอานะคะ สู้ สู้ค่ะ
20 ตุลาคม 2552 17:23 น. - comment id 1054014
หวัดดีค่ะน้องดอกบัว ขอบคุณ มากค่ะพี่ก็ค่อยยังชั่วแล้วค่ะ แต่มันเป็นที่ไม่หายขาดหรอกค่ะ อนาคตก็มะเร็งลำไส้นั่นแหละ เรื้อรังมาเกือบสามสิบปีแล้ว หมอคนที่เคยรักษาแรกยังถามพี่ว่านึกว่าเป็นมะเร็งตายแล้วยังอยู่อีกเหรอ ขำเฟมือนกันค่ะ จุ๋นยังถามว่าแม่เก่งนะไวรัสตับอักเสบ บีก็เป็น ดีซ่าน ก็เป็น นิ่วในถุงน้ำดีก็เป็นผ่านมาหมดไม่เห็นต้องกลัว อะไรเลย ก็สนุกกันตามประสานั่นแหละค่ะ แต่พอพี่ปฏิบัติธรรมมากๆก็ห่างหายไปนานนับสิบปีแล้วค่ะพึ่งกลับมาเป็นใหม่
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
