...เป็นแค่คนธรรมดา - ธรรมดา ที่ไม่จำเป็นต้องมีค่า สำหรับใครคนไหน แค่ตัวเราเองรู้อยู่แก่ใจ ว่าทุกสิ่งที่ทำไป...ไม่มีใครบังคับเรา ...ไม่ใช่คนดีอะไรนักหนา ก็มีบ้างบางเวลา...ที่เสียน้ำตาให้ความเศร้า หรือจมอยู่กับชีวิต...กับอดีตเก่า - เก่า ไม่แปลกใช่ไหมคนเรา... ...ที่บางมุมจะแอบเหงา...ไม่รู้ทิศทาง ...บางครั้งก็เป็นคนเฮฮาสนุกสนาน หรืออาจต้องการ...คนมาอยู่เคียงข้าง ลบร่องรอยความเหงา...ให้เบาบาง ที่แทรกตัวอยู่ระหว่าง...วันและคืน ...ผู้หญิงธรรมดา - ธรรมดา คนนี้ มีด้านร้าย - ดี....เหมือนกับคนอื่น - อื่น และคงไม่มีใครสามารถเข้ามา...เปลี่ยนจุดยืน เพราะไม่ว่าจะหลับ หรือ ตื่น ฉันก็ยังยืน...อยู่ด้วยตัวของฉันเอง
3 ตุลาคม 2552 14:36 น. - comment id 1046684
ธรรมดา เกินไป ใช่ไหมนี่ โดยไม่มี สีแสง แห่งวัยหวาน ขออยู่เดี่ยว เดียวดาย ได้ชื่นบาน ขอจัดการ งานสำคัญ ของฉันเอง จะอ้างว้าง ทางข้างหน้า ถ้าแก่เฒ่า ใครไหนเล่า จะอาทร นอนโหวงเหวง ขาดคู่คิด มิตรคู่เรือน เหมือนวังเวง ด้วยหวั่นเกรง คิดไม่ถึง ..จึงเตือนมา. ขอแบ่งมาคิดให้ฟังครับ
3 ตุลาคม 2552 17:58 น. - comment id 1046758
เป็นผู้หญิงธรรมดาแต่น่ารัก ผูกสมัครรักน้องจะได้ไหม แต่พี่เองก็รู้อยู่แก่ใจ ไม่มีใครเที่ไหนให้รักเลย กลอนพาไป
3 ตุลาคม 2552 19:59 น. - comment id 1046841
แวะมาให้กำลังใจครับผม
3 ตุลาคม 2552 20:15 น. - comment id 1046847
ตัวเราเป็นตัวเรา ไม่ใช่เงาของคนอื่น ตัวเอามีจุดยืน เพียงอย่าฝืนความเป็นตน ดีแล้วค่ะ เรามีทางของเราค่ะ ทางที่ถูกควรเดินต่อไป
4 ตุลาคม 2552 05:48 น. - comment id 1046955
นั่นคือความธรรมดาที่หาได้ยากแล้วค่ะ ชีวิตคนเรา ต้องมีทั้งสุข ทุกข์ สนุก เหงา เศร้า คละเคล้ากันไปนะคะ การที่ต้องเปลี่ยนตัวเราเพื่อใคร มันฝืน จะทำได้ไม่นาน เป็นตัวของเราเองน่ะ ดีที่สุดค่ะ หากเค้าจะรักเรา ต้องรักที่ เราเป็นเราเนาะ