๏ในค่ำคืนดึกดื่นแสนมืดมิด ฉันเดินติดดวงไฟอยู่ลูกหนึ่ง ใช้แสงไฟส่องทางสว่างจึง เดินไปถึงทางข้้างหน้าได้สบาย ๏ดวงไฟบอกกับฉันว่าเดินมานาน ผ่านถนนหนทางร้อยเส้นสาย เดินตามฉันรับรองว่าสบาย ถึงที่หมายไม่อยากหากตามมา ๏ฉันเดินตามดวงไฟมาแสนนาน ได้พบพานทางสองแพร่งแปลกนักหนา แพร่งหนึ่งนั้นดวงไฟบอก"ตามฉันมา" แต่แพร่งสองที่กลับน่าเดินเข้าไป ๏ฉันหลงไหลหนทางในแพร่งสอง ดวงไฟมองฉันเข้าไปไม่สั่นไหว บอกฉันว่าทางนั้นไม่เคยไป กลัวบรรลัยถ้าส่องทางให้ฉันเดิน ๏ฉันเดินเตะเศษกิ่งไม้ได้หนึ่งก้าน ในรอบด้านมีความมืดยากเดินเหิน ใช้ไม้ปัดคลำทางค่อยค่อยเดิน คงไม่เกินกว่ากำลังหวังในใจ ๏เดินมาได้ช่วงหนึ่งฉันอ่อนล้า ไม่รู้ว่าจุดหมายไกลแค่ไหน มือตวัดเศษกิ่งไม้ค่อยเดินไป สู่เส้นชัยหวังเห็นแสงที่ปลายทาง...
25 กันยายน 2552 11:33 น. - comment id 1042336
น้องกรดเขียนกลอนนี้ได้ดีนะค่ะ
25 กันยายน 2552 12:39 น. - comment id 1042349
ขอบคุณครับ
25 กันยายน 2552 14:52 น. - comment id 1042396
มีหัวใจ กิ่งไม้ และไฟส่อง คงไม่ต้อง ท้อแท้ แลอ่อนไหว เมื่อเลือกเดิน สืบเท้า ก้าวต่อไป ใช้ดวงไฟ กิ่งไม้ และใจตน เอาดวงใจ แทนดวงไฟ ให้แสงส่อง เอากิ่งไม้ ไว้ประคอง ยามสับสน ทางข้างหน้า กระจ่างใส ไม่มืดมน ถ้าใจตน มุ่งมั่น อย่าหวั่นใจ อีกฝั่งหนึ่ง สุดสาย ปลายทางนั้น มีสีสัน ฟ้ากว้าง สว่างไสว มีคนรอ ร่วมทาง สร้างแรงใจ เร่งรุดไป ให้ถึงปลาย ของสายทาง. เป็นกำลังใจให้จ้ะน้ำกรด..
25 กันยายน 2552 17:30 น. - comment id 1042474
กลอนคุณ ปักษาสวรรค์ สุดยอดมากกกกก ขอบคุณที่มาช่วยชี้แนะครับ