* ดุจใจฉัน *


           *  ดุจใจฉัน *  
คลื่นลอยโลดลิ่ว ระยับงามพลิ้ว  ยลวาบแววไหว
สุรีย์ส่องแสง รุ้งเรืองรองแฝง  หลากสีพรรณไสว
สีส่องแกว่งไกว พริ้มแสนไฉไล ซ่านเซาะโขดผา
ดุจล้วนที่ฉัน ไร้มิตรมากอนันต์  ฝากฝันครวญหา
ใจจิตคงปอง หลงพร่ำผุดผ่อง ผาดโผนดั่งนภา
เปรียบสายธารา แตกซ่านฟุ้งมา โหมไห้ไหวกริ้ว
คลื่นลอยโลดลิ่วพลิ้ว     ธารา
แสงส่องละอองพา        แนบรุ้ง
เรืองรองผ่านซึ้งหา      หินโขด  ผาเฮย
ดุจดั่งห้วงใจคลุ้ง         แตกสิ้นมุ่งนำฯ
ลอยไปคล้ายห่วงล้ำ      สุรีย์
สาดส่องแสงปนทวี       เฉิดฟ้า
โน้มน้าวหน่วงชลธี       เกิดก่อ  ใจเอย
ผันป่วนหวังฝากหล้า     หมดแล้วยากสนองฯ
ใจเอ๋ยใจช่าง  ดั่งน้ำอ้างว้าง แตกซ่านสิ้นสลาย
เวิ่งว้างดุจคลื่น ชอกช้ำสะอื้น ลื่นไหลแยกคลาย
หวังไว้คงกลาย ดุจย้ำแตกพราย ล้วนร้างเสียสิ้น
แสนรักมากนัก แต่แล้วคงหัก หยอกเย้าปลายลิ้น
พริ้มพิศงามส่ง ดั่งน้ำฝากตรง รุ้งสวยหลากจินต์
ดุจฟ้าลวงถวิล เปรียบใจยุพิน ลาแล้วฝากหล้า 
ใจเอ๋ยใจช่างล้า     โดนลวง  จริงเฮย
ว้างเวิ่งจบทั้งปวง    แน่แล้ว
น้ำดุจโขดผาลวง    แน่นหนัก  พรางนอ
งามส่งที่สุดแพร้ว    แยกล้วนยกนำฯ
คลื่นงามก่อนถูกย้ำ    แนวไกล
ล้วนเฉิดแสนไฉไล    ลึกล้ำ
ดุจน้ำถูกพลีกไป       เซาะสาด  แหลกเฮย
มุ่งสิ่งใจครวญคร่ำ     วาดไว้สูญสลาย.
         ***   แก้วประเสริฐ.   ***

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

แก้วประเสริฐ 23 ก.ย. 2552 22:13 น. - ID 129384

1234

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/129384 ที่มา: แก้วประเสริฐ

comments powered by Disqus

เรียมเอง...

24 กันยายน 2552 11:38 น. - comment id 838288

สวัสดีค่ะ คุณลุงแก้วประเสริฐ 

ภาษางดงามมากเลยค่ะ
ลึกซึ้งซ่อนนัย   อ่านแล้ว
คิดตาม  แปลความแล้ว
รู้สึกซาบซึ้ง ขยี้ใจค่ะ

แก้วประเสริฐ

24 กันยายน 2552 11:21 น. - comment id 838295


คุณ พิมญดา

        ปกติผมก็ชอบแบบอ่อนไหวอยู่แล้ว นี่เป็น
หนึ่งในกาพย์ที่ยากที่สุดด้วยแตกต่างจากกาพย์
ทั่วๆไปและเว้นกาพย์ยานี11แล้ว จะไพเราะกว่า
กาพย์อื่นๆครับแล้วมาห่อด้วย การห่อนั้นต้องสอด
คล้องกับการยกด้วยครับ จึงออกแนวทางแปลกๆ
กว่าสิ่งอื่นครับ ชื่อก็ไพเราะด้วย คือ "กาพย์ขับไม้
ห่อโคลง" หรือโคลงห่อกาพย์ก็ได้แต่วิธีเขียนนั้น
แตกต่างกันผิดกับ "กาพย์ขับไม้ห่อโคลง" จะสลับ
กันก็ได้ครับ  รักเสมอ

                แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

24 กันยายน 2552 11:13 น. - comment id 848035


คุณ แมงกุ๊ดจี่

        แม่มะกรูดที่รัก ใช่แล้วสิ่งที่ละเอียดที่สุดคือด้าน
ของความรักนี่เอง แต่นั่นแหละก็อยู่ที่ใจเราด้วยหาก
มีสติพิจารณาไม่หลงใน รูป เสียง กลิ่น รส 
สรรเสริญ เยินยอจากคนอื่นเขามากไป
 แค่พอประมาณก็พอจะลดสิ่งเหล่านี้ได้บ้างจ้า
พูดถึงเรื่องสุขภาพนี่แหละทำให้ผมกลุ้มด้วยมานั่งคิดๆ
ไม่อยากจะให้เป็นภาระคนอื่นเขา ปกติผมก็มี
นิสัยไม่ค่อยจะยุ่งเกี่ยวกับใครๆด้วยแล้ว จึงไม่
ค่อยมีเพื่อนมากมายนัก มักชอบสันโดษเสมอๆ
ตั้งแต่หนุ่มมาแล้ว เหตุเช่นนี้ด้วยถูกเขาหลอก
มาจนมากนับไม่ถ้วนจึงเป็นเช่นนี้ จึงไม่ค่อย
ชอบคบคน ประกอบกับนิสัยไม่ค่อยง้อคนด้วย
ก็เลยไปกันใหญ่ครับ รักเสมอๆ

                แก้วประเสริฐ.

พิมญดา

24 กันยายน 2552 11:06 น. - comment id 848163

ลุงแก้ว..ค่ะ

วันนี้พรรณา.เพราะมากเลย

แก้วประเสริฐ

24 กันยายน 2552 10:59 น. - comment id 849453


คุณ เฌอมาลย์

         เจ้าหญิงทีรัก เขียนได้ดีแล้วไม่มีที่ติหรอก
ร้อยกรองนั้น รากฐานที่แท้จริงมาจากกลอนแปด
ทั้งหมด เพียงแต่หากเล่นกลอนแปดได้พอตัวก็
สามารถจะไปเล่นอย่างอื่นได้อย่างรวดเร็ว เพียง
แค่อ่านกฏเกณฑ์เท่านั้นก็จะเขียนได้และจะได้ดี
อีกด้วย ผมเองกำชับศิษย์เสมอให้ยึดมั่นกลอนแปด
ไว้ก่อนจนเอาตัวรอดนั่นแหละถึงจะเล่นอย่างอื่น
หรือนัยเดียวกัน เขียนสิ่งที่ชอบแล้วไปตอบเขา
ในกลอนแปดหรือสลับกันไว้ หากไม่ชำนาญ
ด้านกลอนแปดแล้วจะยากมากในการจะไปเล่น
สิ่งอื่นครับ นี่รักเจ้าหญิงที่คบมานานแสนนานจึง
กล้ากล่าวให้ฟังเช่นนี้ ตามประสาคนด้อยเขลา
เบาปัญญา บ้าๆบอๆบ๊องส์ๆครับ อย่าว่าหรือด่า
ผมก็แล้วกันนะ หาว่าผมเสือกมากนี่เห็นคบกัน
มานานแล้ว จึงกล้าและรู้ว่าเจ้าหญิงเอ็นดูผมเสมอ
รักเจ้าหญิงเสมอ

             แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

24 กันยายน 2552 10:46 น. - comment id 852036


คุณ พจน์รำพัน

         งานคุณผมติดตามมาเสมอ นับได้ว่าเป็นงาน
ที่ดีก้าวหน้ามากงานหนึ่ง สังเกตุว่าคุณก็เหมือนศิษย์
ผมคือกิ่งโศก ชอบด้านนี้โดยเฉพาะ และจะอยู่ใน
กฏเกณฑ์เสมอการสรรค์หาคำก็ได้ดีสละสลวยเข้า
กับทำนองเหมาะเจาะดีแล้ว ต่อไปคงจะก้าวยิ่งๆขึ้น
กว่านี้อีกหากได้ประสบการณ์มา  ที่ผมเขียนนี้เป็น
หนึ่งในกาพย์ ที่คนสมัยก่อนมักนิยมเล่นแต่เนื่อง
จากการเขียนเป็นเอกเทศไม่เหมือนกาพย์ห่อ
โคลง หรือโคลงห่อกาพย์ซึ่งจะเป็นปกติเสมอ
เพียงแต่ยกมาแล้ว ห่อด้วยอะไรก็ได้แต่สำคัญ
ที่เนื้อความต้องสอดคล้องกันจะแทรกนัยไว้ก็ดี
ผลสรุปต้องสอดคล้องกันเสมอๆ รักเสมอ

               แก้วประเสริฐ.

เฌอมาลย์

24 กันยายน 2552 10:45 น. - comment id 852151

อารมณ์ดังคลื่นล้อ           หาดทราย
ซัดซาดมิวางวาย             ค่ำเช้า
แปรปรวนป่วนใจกาย    ทุกเมื่อ
ทุกข์สุขระคนเศร้า          คละเคล้าชีวิน

อิอิ ลองแจมเปงโคลงดู ผิดพลาดขออำภัยด้วยค่ะ

แก้วประเสริฐ

24 กันยายน 2552 10:40 น. - comment id 853499


คุณ ปรางทิพย์

         ก็แต่งไปเรื่อยๆจ๊ะ นี่เขาเรียกว่า "กาพย์ขับไม้
ห่อโคลง" จ๊ะ เป็นหนึ่งที่ไพเราะงดงามยิ่ง การเขียน
นั้นผมผสมผสานประสบการณ์และชีวิตเข้าไปด้วย
ปกติผมมักจะไม่ชอบไปยุ่งเกี่ยวกับคนอื่นๆเขาถือ
เป็นเอกสิทธิ์ของเขา ผมจะเล่นเฉพาะตัวเองไม่สร้าง
ความเดือดร้อนแก่ใคร และจะไม่ไปจุ้นจ้านใครๆ
เขาหรอกจ้า   รักเสมอ

             แก้วประเสริฐ.

แมงกุ๊ดจี่

24 กันยายน 2552 10:51 น. - comment id 859286

บางสิ่งก็ละเอียดอ่อน...ยากจักเข้าใจ...

สบายดีนะค่ะ  รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ

แก้วประเสริฐ

24 กันยายน 2552 10:36 น. - comment id 859287


คุณ   virismara

           ขอบคุณครับ  คุณเองก็แต่งโคลงงดงามครับ
หากว่างๆก็แวะมาเยี่ยมบ้างนะครับ ขอบคุณ

                แก้วประเสริฐ.

พจน์รำพัน

24 กันยายน 2552 00:19 น. - comment id 976530

  ดุจใจฉันด้วยคนครับ

~ ดุจใจฉันเฉกท้อง        ทะเลครวญ
คลอคลื่นครางคราปรวน         ปร่าช้ำ
ลมรักช่างเรรวน              ร้อยเล่ห์
โบยโบกกรรโชกซ้ำ         สาดเนื้อเหน็บหนาว

ปรางทิพย์

24 กันยายน 2552 00:08 น. - comment id 976535

ได้อย่างใจไงคะ  ปรางเองยังนับถือ
ความสามารถของครูแก้วฯ เลยค่ะ

virismara

23 กันยายน 2552 23:49 น. - comment id 976549

ไพเราะงดงามมากค่ะ

คลื่นน้อยลอยลิ่วล้อ     ลมแรง 
สาดส่องสุรีย์แสง         แห่งฟ้า
พาใจปั่นป่วนแรง      ฤทธิ์แห่ง ลมเอย
วานเอ่ยแทนตัวข้าฯ   ฝากไว้แนบทรวง เจ้าเอยฯ

เพียงพลิ้ว

24 กันยายน 2552 15:56 น. - comment id 1041912

ใจฉันก็เย็นแสนเย็น เย็นเป็นน้ำต้มเดือดๆเลยค่ะคุณลุง

แก้วประเสริฐ

24 กันยายน 2552 19:28 น. - comment id 1041938


คุณ เพียงพลิ้ว

         หลานรักเอ๋ยลุงเองก็ใจเย็นธาตุไฟมักจะ
โกรธง่ายแต่หายเร็วจ๊ะ หากเป็นอย่างหลานว่าสงสัย
จะแย่เน๊อะ รักหลานมากเสมอๆ

                 แก้วประเสริฐ.

โคลอน

24 กันยายน 2552 16:35 น. - comment id 1041939

เขียนเรื่อยๆเหนื่อยก็พัก แต่ใจรักจึงฟูมฟักงานกวี

แก้วประเสริฐ

24 กันยายน 2552 19:25 น. - comment id 1041972


คุณ เรียมเอง

      สวัสดีครับ ขอบคุณครับ ผมก็เล่นไปเรื่อยๆ
ตามแต่ใจสนองแหละครับ ปกติผมเองก็มักจะแฝง
อะไรๆตามแต่คิดได้ครับ ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยม
เสมอๆครับ ขอบคุณ

              แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

24 กันยายน 2552 19:32 น. - comment id 1041977


คุณ เจ้าสาวแห่งโลกวิญญาณ

           เราสองคบหาสมาคมกันมานานแล้วเพียง
แต่คุณหายไปด้วยธุระเท่านั้น ผมจำได้เสมอมาครับ
และคิดถึงไม่ลืมหรอกครับ ขอบคุณมากครับ รักเสมอ

                แก้วประเสริฐ.

เจ้าสาวแห่งโลกวิญญาณ

24 กันยายน 2552 18:33 น. - comment id 1042018

  ยังไงก็แวะมาอ่านอ่านกลอน
และเป็นกำลังใจให้เสมอเจ้าคะ

แก้วประเสริฐ

24 กันยายน 2552 19:30 น. - comment id 1042033


คุณ โคลอน

         ผมก็มักจะเป็นอย่างคุณเพียงแต่ผมมันแปลกๆ
หากทำงานอะไรไม่สำเร็จผมจะไม่ยอมเลิกลาเด็ดขาด
แต่งานนี้ผมรักด้วยเพราะช่วยในการฝึกสมองและ
เกิดความสุขใจครับ  รักเสมอ

                  แก้วประเสริฐ.

ปักษาสวรรค์

24 กันยายน 2552 20:40 น. - comment id 1042085

คุณครูแก้วเจ้าขา..เพราะจังค่ะงดงามไร้รอยต่อถักทออักษรกลมกลืน..สง่างาม..สักวัน..อิอิ..แค่สักวันนะคะศิษย์คนนี้คงจะมีสมองอันปราช์ญเปรื่องกว่านี้...เคารพรักคุณครูเสมค่ะ

ปักษาสวรรค์

24 กันยายน 2552 20:43 น. - comment id 1042087

กราบขอโทษงาม ๆ เจ้าค่ะคุณครู...ปักษาฯพิมพ์ประโยคสุท้ายผิดพลาด...ขออนุญาตเปลี่ยนแก้ไขนะคะ.."เคารพรักคุณครูแก้วเสมอค่ะ".

ปะการังสีฟ้า

24 กันยายน 2552 21:15 น. - comment id 1042107

สวัสดีค่ะ
    ภาษางดงามมาก ลื่นไหลไม่สะดุดเลย
ติดตามอ่านผลงานของคุณครูอยู่เสมอค่ะ

แก้วประเสริฐ

24 กันยายน 2552 21:26 น. - comment id 1042117


คุณ ปักษาสวรรค์

           ศิษย์เรา ควรอ่านหนังสือเกี่ยวกับกานท์
ให้แยะๆ เมื่ออ่านแล้วอย่าไปจำเป็นอันขาด ให้ลืม
ให้หมดเสียจะจำก็เพียงแต่ฉันทลักษณ์ไว้เท่านั้น
นอกนั้นอย่าไปจำ ทำไมครูถึงบอกเช่นนี้ไม่ต้องกลัว
จะหายไปไหนหรอกจ้า มันจะเก็บไว้อยู่ในห้วงใต้
จิตสำนึกเราเอง ยามใดที่ต้องการใช้ เขาก็จะพรั่งพรู
ออกมาเองแหละมาให้เราเลือกอักษรว่าจะใช้
อักษรใด   ไม่ต้องกลัวหรอกหากฝึกปรือเสมอๆ
ก็จะชำนาญไปเองแหละจ้า หลักง่ายๆคืออักษร
ที่นำมาใช้ไม่จำเป็นหรอกต้องเป็นคำยากๆใช้
คำง่ายๆหากรู้จักใช้ก็จะงามเองแหละ การใช้
อักษรยากๆนั้นแม้ว่าจะแสดงภูมิว่าเก่ง แต่ก็
บางครั้งหาคำมาผสานกันยาก ที่สำคัญครูไม่
ค่อยชอบเพราะคนอ่านเขาจะต้องมาแปลอีก
หมายถึงว่า ไทยแปลไทยจ้า จะใช้บ้างก็ควร
เล็กๆน้อยๆ หากเล่นดีมันจะจะงามไปเองแหละ
        รักศิษย์เราเสมอ

                 แก้วประเสริฐ.

กิ่งโศก

24 กันยายน 2552 21:28 น. - comment id 1042118

ผมเพิ่งทราบครับครูว่านี่คือกาพย์ขับไม้
ออกแนวห่อโคลง..ช่วงนี้ผมงานกะลังมะรุมมะตุ้มเลยครับครู เลยไม่มีเวลาเขียนงานเลย มีแต่คอยมาเม้น ให้เพื่อนๆเท่านั้นเองครับ  รอสิ้นเดือนนี้คงสะสางงานให้เบาลงได้ คงมีโอกาสเขียนงานให้ครูแก้วช่วยตรวจ

ช่วงนี้พายุ ฝนกระหน่ำน่าดู ครูดูแลตัวเองด้วยนะครับ

ศิษย์ กิ่งโศก

แก้วประเสริฐ

24 กันยายน 2552 21:30 น. - comment id 1042120


คุณ ปักษาสวรรค์
 
        การผิดหรือถูกไม่สำคัญหรอกทุกๆคนย่อมมี
การผิดพลาดได้ทุกๆคนแหละไม่ต้องคำนึง หากผิด
แล้วรู้และแก้ไขคือสิ่งที่ถูกต้องจ๊ะ ทุกๆอย่างแก้ไข
ได้หากเรามีสติปัญญาค้นหาต้นเหตุของสิ่งนั้นๆแล้ว
ค่อยมาปรับปรุงแก้ไข ย่อมดีกว่าที่จะปล่อยละเลยไป
การเขียนก็เหมือนกันไม่ต้องไปกลัวว่าจะต้อง
ถูกเสมอไป ผิดคือครูเราจ๊ะ รักศิษย์เราเสมอ

                แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

24 กันยายน 2552 21:35 น. - comment id 1042124


คุณ ปะการังสีฟ้า

          สวัสดีครับ ภาษาจะงามหรือไม่ ไม่จำเป็นต้อง
เป็นคำยากๆที่เขามักจะเล่นแต่ก็ทำให้เกิดการขัด
กันเองไม่ง่ายดายมาก อย่างเช่นท่านบรมครูสุนทรภู่
ท่านเปรื่องปราชญ์ขนาดไหนยังนิยมใช้คำง่ายๆ หาก
บอกว่าท่านขายกลอนกินนี่ ก็ถูกอีกแต่หากคิดลึกๆ
ไปจะทราบเจตนารมณ์ว่าไม่ว่าคำจะยากหรือง่าย
หากรู้จักใช้ก็จะงดงามเสมอครับ ส่วนการลื่นไหล
นั้นนี่คือสิ่งที่ควรระวังที่สุดหากไม่บังคับก็จะทำให้
กลอนพาเราไปเข้ารกเข้าพง หากศึกษาลึกๆแล้ว
ก็จะทราบครับ รักเสมอ

                 แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

24 กันยายน 2552 21:41 น. - comment id 1042131


คุณ กิ่งโศก

         นี่เป็นการเล่นของกาพย์อีกลักษณะหนึ่ง ซึ่ง
กาพย์นั้นแยกออกมาได้หลายอย่าง ซึ่งศิษย์เรา
ก็รู้ แต่นี่เป็นกาพย์ห่อโคลงที่ยากกว่าการห่อแบบ
ธรรมดา ด้วยบังคับอักษรให้ต่อเนื่องกัน เขาจึงวาง
กฏเกณฑ์ต่างจากการห่อทุกๆชนิดจ๊ะ ไปเปิดตำรา
ดูก็จะทราบ ดีแล้วล่ะงานในหน้าที่ย่อมสำคัญกว่า
งานนี้ให้ถือเสียว่าเป็นงานอดิเรกผ่อนคลายอารมณ์
เรานะ การจะไปคอมเม้นท์ควรใช้กลอนหรือโคลง
ก็ได้เท่ากับเป็นการฝึกหัดไปในตัวเราเองจ๊ะ
รักศิษย์รักเสมอ

              แก้วประเสริฐ.

เทียนหยด

24 กันยายน 2552 22:20 น. - comment id 1042172

หวัดดีค่ะ ครู 

พึ่งได้มีโอกาสรู้จัก  "กาพย์ขับไม้ห่อโคลง" ก็วันนี้เองค่ะเป็นกาพย์ที่ไพเราะงดงามจริงๆค่ะ
แวะเข้ามาเยี่ยมครูอ่ะค่ะ..ช่วงนี้ศิษย์ไม่มีเวลา
เขียนกลอนเลย..แต่ก็ยังแวะมาอ่านงานกลอน
ของทุกท่านเสมอๆตามแต่เวลาจะอำนวยให้
สุขภาพครูเป็นอย่างไรบ้างค่ะ...ขอให้แข็งแรง
ทุกๆวันนะคะ..เป็นห่วงครูเสมอค่ะ

ด้วยความเคารพรัก

ยาแก้ปวด

25 กันยายน 2552 00:07 น. - comment id 1042177

โคลงห่อกาพย์เสียงามเชียวค่ะลุงแก้ว

ลูกศิษย์ลูกหาคับคั่งบ้านเลย อิอิ

รักษาสุขภาพนะคะ

คนกุลา

25 กันยายน 2552 10:38 น. - comment id 1042312

๐ ห้วงใจไยไหวว่างกลางสำนึก
ความรู้สึกสื่อใจให้ไหวหวาม
ความไฝ่ฝันนั้นหนักยากติดตาม
เกินนิยามถามใจใครรู้ดี

  ** ห้วงใจไยไหวว่าง
ทั่วสรรพางค์หว่างใจหวาม
ตรึกหนักยากติดตาม
เกินนิยามถามใครดี


  ๐๐ หัวใจฉันแค่นี้         ดวงงาม 
คราวเมื่อหมายติดตาม    สู่ห้วง
คำนึงยากแปลความ        หมายบอก  แม่เอย
เพียงอยากถามหาท้วง     ท่านรู้บอกที..ฯ  

มาอ่านบทกวีแสนงามงามของท่านพี่..
ขออนุญาติ ฝึกกวีด้วยคนนะครับ มิอะไร
ช่วยแนะนะนำด้วยนะครับ 

ด้วยรักและเคารพ..ฯ

แก้วประเสริฐ

25 กันยายน 2552 10:59 น. - comment id 1042316


คุณ เทียนหยด

            สวัสดีจ้าศิษย์รักเรา   ครูบอกๆทุกๆคนที่
มารับการแนะนำจากครูว่า ให้ทำงานในหน้าที่เรา
ซึ่งเป็นอาชีพให้เรียบร้อยเสียก่อนแล้วค่อย มาเล่น
กลอนเพื่อสุขทางใจเรา   "กาพย์" มีหลายๆแบบแต่
ครูชอบกาพย์ยานี11 มากที่สุดไม่ใช่ด้วยแต่งง่ายนะ
แต่จะมีความไพเราะมากกว่ากาพย์ใดๆทั้งสิ้น แต่ก็
แล้วแต่จิตใจของแต่ละคนนะ ดีแล้วล่ะอ่านงานทั่วๆ
ไป ไม่ใช่ว่าสักแต่อ่านควรคิดหาสิ่งที่จะมาประดิษฐ์
ให้แก่ตัวเราเองด้วย แต่ห้ามเด็ดขาดอย่าไป
ลอกเขาเป็นอันขาดจะทำให้ไม่เป็นตัวของตัวเอง
ช้าหน่อยก็ไม่เป็นไรไม่ต้องรีบเร่ง งานกลอนนี้
ค่อนข้างละเอียดอ่อนมาก หากรีบเร่งแล้วจะไม่
ค่อยได้ดีนัก ปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติก็จะ
ได้ผลงานออกมาดีเองแหละจำไว้นะ ครูเองวาง
เรื่องต่างๆแต่ยังวางไม่เด็ดขาดก็แบบนี้แหละจ้า
งานกลอนนี้ทุกๆอย่างต้องใช้ความละเอียดอ่อน
เป็นหลักจ้า  ใครจะว่าเราก็ช่างถือว่าเป็น
เสียงนกเสียงกาไม่ต้องไม่คำนึงถึง เราควร
ตรวจสอบตัวเราเองดีที่สุดจ้า  รักศิษย์เราเสมอ

               แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

25 กันยายน 2552 11:07 น. - comment id 1042319


คุณ ยาแก้ปวด

           หลานรักเอ๋ย ลุงก็แต่งไปเรื่อยๆล่ะเบื่อโน่น
ก็แต่งนี่ ตามแต่งคิดเอาแหละ กระต๊อบผุๆจะพัง
เมื่อไหร่ไม่รู้ แต่ก็ดีมีคนมาเยี่ยมเรื่อยๆนะส่วนมาก
เขาให้ความรักแก่ลุงเอง ลุงก็มอบสิ่งเล็กน้อยๆตาม
อัธยาศัยเจ้าของบ้านแหละจ้า ทั้งๆที่ตัวเองหรือก็
แสนจะโง่เขลาเบาปัญญาแถมบ้าๆบอๆบ๊องส์ จนกระทั่ง
คนที่รับการแนะนำลุงเอง ก็พลอยติดกันไปคน
ละเล็กละน้อยจ้า อันที่จริงลุงเองไม่ต้องการจะ
แสดงตัวเพียงแต่แค่สินน้ำใจบ้างก็เท่านั้นเอง
ไม่อยากเด่นอยากดังกับใครๆเขาหรอก นิสัย
ลุงเองชอบสมถะตัวคนเดียว อย่างไปเที่ยวก็มัก
จะไปคนเดียวไม่เคยชวนใครๆ จนเขารู้นิสัยว่า
ลุงเองชอบบินเดี่ยวแต่ไม่ใช่ว่าต้องการแสดงตัว
เป็นโสดเพื่อหาสาวๆนะ  เขารู้ว่าไม่ใช่เช่นนั้น
เพราะเคยไปกับเขามาแล้วมักจะหนีไปหาความ
สุขกับธรรมชาติคนเดียวเสมอๆ ถ่ายรูปบ้างนั่ง
มองโน่นมองนี่บ้างเพื่อหาความสุขของธรรมชาติ
เป็นหลักด้วยไม่ชอบจะวุ่นวายนัก จะมีบ้างก็แค่
เล็กๆน้อยๆเท่านั้นเองแหละจ้าหลานรัก รักหลาน
เราเสมอๆ

                แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

25 กันยายน 2552 11:22 น. - comment id 1042328


คุณ คนกุลา

         พี่อ่านงานน้องเราเป็นประจำยังชมในใจ
เลยว่าเล่นกลอนได้รวดเร็วกว่าตอนแรกๆเสียอีก
พี่เองเป็นคนด้อยปัญญาโง่เขลายิ่งนักแถมบ้าๆบอๆ
บ๊องส์อีกด้วย หากให้พี่แนะนำน้องพี่จะติดนิสัยดัง
กล่าวนะจะบอกให้ เพียงลองเอาไปคิดตามนี้ก็แล้ว
กันคือว่า  ฝึกสิ่งใดควรจะมุ่งมั่นจริงๆจังๆกับงานนั้น
เมื่อตัวเราเห็นว่าถึงขั้นพอใจแล้ว ก็ให้ลบทิ้งให้หมด
เรียกว่าคืนกลับสู่สามัญ อันที่จริงแล้วไม่หายไป
ไหนหรอกมันจะถูกบันทึกไว้ในห้วงใต้สำนึกเรา
เอง ยามใดที่เราต้องการเขาก็จะออกมาให้เรา
เลือกใช้เอง อีกประการหนึ่งจิตใจของเราจะว่าง
มีเนื้อที่จะรับสิ่งใหม่ๆได้ หากไม่ลบทิ้งเสียก็จะหา
ที่ว่างให้แก่สิ่งใหม่ๆได้ยาก เป็น
คล็ดลับหนึ่งที่พี่เอง
คิดค้นขึ้นมาได้ อย่างเช่น 
ฝึกจิตใจให้เป็นกลอน
จนกระทั่งกลอนรวมเป็นหนึ่งเดียวกับจิตใจ
นั่นแหละถึงเรียกว่าสำเร็จ จะทำงานกลอนหรือ
ว่างานอะไรๆก็จะไปได้อย่างรวดเร็วจ้า เวลา
อ่านตำราก็ควรอ่านไปคิดไปหาจุดแตกต่างๆที่แตก
ต่างกันเพื่อประโยชน์ในการนำมาฝึกฝนแก่เรา
เองแต่ว่า  อย่านอกลู่นอกทางเป็นอันขาด
         พี่ก็แนะนำได้เพียงเท่านี้แหละนอกนั้น
น้องพี่ก็รู้หรืออาจจะรู้มากกว่าพี่เสียอีก รักน้อง
พี่เสมอๆจ๊ะ หากสงสัยถามพี่ได้พี่ไม่ปิดบังหรอก
แต่บอกก่อนนะว่าเป็นสิ่งที่พี่รู้เท่านั้น คือ รู้ก็บอก
ว่ารู้ ไม่รู้ก็บอกไม่รู้   รักน้องพี่เสมอๆ

                   แก้วประเสริฐ.

ลุงเอง

25 กันยายน 2552 12:22 น. - comment id 1042347

 ลุงแทนมาเยี่ยมเยือน    อาจารย์
บมความแม้บ่งาม                   จากจิต
นับถือด้วยประสาน                 น้ไใจ
แม้ห่างส่งความคิด            มิตรแท้ ต่างวัย


      สวัสดีอาจารย  คิดถึงเสมอ

แก้วประเสริฐ

25 กันยายน 2552 13:45 น. - comment id 1042370


คุณ ลุงแทน

         ผมจะไม่พูดเรื่องกานท์นะครับ แต่เพียงแค่
มาเยี่ยมด้วยน้ำใจก็นับว่าสุดยอดแล้วล่ะครับ เอาล่ะ
ครับ ตอนที่เราคุยกันเรื่องสมาธินั้น ผมลืมบอกไป
ถึงขั้นตอนก่อนจะนั่งหรือยืนหรือนอน ไม่ว่าจะอยู่
ในลักษณะใด การยึดถือคำภาวนานั้น ก่อนอื่นเรา
ต้องทำเพื่อให้เกิดสมาธิได้รวดเร็วครับ อย่าหาว่า
สอนพระนะครับ เพียงแต่แค่เอาประสบการณ์มา
ฝากไว้เท่านั้นเอง คือ
ก่อนจะนั่งหรืออะไรๆก็แล้วแต่ ต้อง ตั้งธาตุเรา
เสียก่อนถึงจะไปเจริญพระพุทธมนต์บูชาพระ
รัตนตรัย อธิบายธาตุก่อนนะครับ
ธาตุทั้งสี่ คือ ดิน น้ำ ลม ไฟ นั้นใช้ นะ มะ พะ ทะ
เรียกธาตุทั้งสี่ คือ จะ ภะ กะ สะ
หัวใจธาตุสี่ คือ รุ สะ นิ อะ
       นี่คือแหล่งแห่งธาตุ หากผู้ใดตั้งธาตุไว้แล้ว
ประโยชน์ที่คนเราใฝ่ฝันนัก คือ ทำให้จิตใจเรา
ร่าเริงผ่องใสเสมอๆ ไม่โกรธง่าย ถึงโกรธก็จะหายเร็ว
ตลอดจนเรียกธาตุต่างๆในอากาศมาเสริมสร้าง
ร่างกายเราด้วย ทำให้ชะลอความ แก่ ลงไปได้
อย่างน่าอัศจรรย์ร่างกายแข็งแรงกว่าวัยทั่วๆไป
        ควรใช้สติตั้งมั่น ภาวนา นะมะพะทะ จะพะ
กะสะ รุ สะ นิ อะ สัก 9 จบ แล้วค่อยเจริญมนต์
บูชาพระรัตนตรัย แล้วตามด้วย นะ โม พุท ธา
ยะ นะโม ธัมมายะ นะโม สังฆายะ นะโมพุทธัสสะ
นะโมธัมมัสสะ นะโมสังฆัสสะ  แล้วถึงเข้าองค์
ภาวนา ตามแต่จิตจะพึงปรารถนา สังเกตุว่าจิต
จะยอมรับหรือไม่คือ หากรู้สึกแน่นหน้าอก ก็ถือ
ว่าจิตไม่ยอมรับ หากรู้สึกว่าสบายๆถือว่าจิตยอม
รับคำภาวนานั้นๆ
        ที่อยู่ของจิตเจตสิกคือใจ อยู่ระหว่างลิ้นปีคือ
ทรวงอกของเรา ครับ  ทดลองทำดูนะครับสติ จิต
จะตั้งมั่นและรวมตัวกันเร็วกว่าปกติครับ เอา
ล่ะครับเอาเพียงเท่านี้ก่อนนะครับ รักเสมอ

               แก้วประเสริฐ.

ยายแม่มด

25 กันยายน 2552 13:57 น. - comment id 1042375

สวัสดีค่ะคุณลุงแก้วฯ

เพราะจังเลยค่ะ

ทำไงหลานมดจะแต่งได้อย่างงี้บ้างน๊า
อิอิอิ

แก้วประเสริฐ

25 กันยายน 2552 15:01 น. - comment id 1042403


คุณ ยายแม่มด

        สวัสดีครับ   เรื่องแบบนี้พูดยากจริงๆนะครับ
แต่ถ้าเชื่อใจผมก็ทดลองทำตามแบบผมก่อนซิครับ
คือ  ทำจิตเราให้เบิกบานแจ่มใส ขจัดความหลงตัว
เองออกจะมากน้อยแล้วแต่บุคคล ด้วยทิฏฐิมานะ
จะคอยขจัดกั้นความอ่อนไหวเสียหมดสิ้น จิตใจเรา
ก็จะกระด้างถือตนเองเป็นใหญ่ งานเขียนนั้นที่จริง
มันจะเกิดจากอารมณ์คนเขียนเป็นใหญ่ หากคน
เขียนจิตใจกระด้าง ไม่อ่อนโยน งานมักจะออกมา
ตามนิสัยของคนๆนั้นเสมอครับ  เมื่อเราสามารถ
ทำสิ่งเหล่านี้ได้หรือน้อยลงก็จะทำให้งานนั้นจะ
ออกแนวอ่อนช้อยเป็นไปตามธรรมชาติของ
อารมณ์แนวทางที่จะเขียนกลอนเอง  หัดอ่านงาน
คนอื่นและตำราต่างๆให้มากๆ  ในขณะที่อ่านนั้น
ต้องหมั่นพิจารณาหาข้อดีเด่นข้อเสียไปด้วย สิ่ง
ใดที่คิดว่าดีเก็บเอาไว้ใช้ ด้วยปรมาจารย์ที่เขียน
นี้จะเป็นเอกลักษณ์ของตัวเอง การเล่นอักษร
การพลิกแพลงอักษร การผันอักษร รู้จักอักษร
ให้มากๆ เมื่อได้แล้วก็มาดูที่ทำนองของเสียงอักษร
นั้นจะอยู่ในแนวทางใด เราก็ใส่อักษรที่เหมาะสม
ลงไปแต่ให้อ่านอย่าให้ขัดแย้งกัน ลำนำ เนื้อความ
บทสรุปต้องสอดคล้องกัน แต่จะแฝงนัยเป็นแง่
คิดไว้ก็ได้  โดยการซ่อนเนื้อหาไว้ในเนื้อความ
นี่คือหลักการเขียนของผมครับ 
จะผิดหรือถูกผมไม่รู้ให้คนอ่านพิจารณากันเอา
เอง  ผมบอกแล้วว่าผมมีปัญญาน้อยแถมมักจะติด
นิสัย บ้าๆบอๆบ๊องส์อีกด้วย จึงมักจะไม่ค่อยเหมือน
กับคนอื่นเขาครับ  เอาเท่านี้ก่อน หากฝึกได้แล้ว
ค่อยมาถามผมอีกก็ได้ครับ ยังมีปลีกย่อยอีกมาก
นักครับ   รักเสมอ

            แก้วประเสริฐ.

ลุงเอง

25 กันยายน 2552 15:56 น. - comment id 1042441
```
 ขอบคุณมากครับอาจารย์ 
```

แก้วประภัสสร

25 กันยายน 2552 16:18 น. - comment id 1042447

ทุกสิ่งที่เห็น ทุกอย่างที่เป็น ได้ด้วยทำงาน
หนักเอาเบาสู้ ตื่นมาเช้าตรู่  ไม่เกียจไม่คร้าน
ด้วยจิตเบิกบาน ได้พบได้พาน เพื่อนฝูงมากมี

แวะมาลองเขียนดูบ้างค่ะคุณครู
งานก็เยอะ อยากเล่นก็อยากเล่นคะ อิ
คุณครูสบายดีนะคะ
รักษาสุขภาพด้วยเจ้าค่ะ

แก้วประเสริฐ

25 กันยายน 2552 16:43 น. - comment id 1042452


คุณ ลุงเอง

         ไม่เป็นไรหรอกครับลุงแทน  ไหนๆเมื่อคบหา
สมาคมและผมชอบอัธยาศัยอยู่ด้วย ผมฝึกเรื่อง
สมาธิมาตั้งแต่อายุสิบกว่าขวบครับ ค้นหาแนวทาง
เสมอๆมาด้วยกันหลายวิธี แต่ด้วยจิตของคนเรานี้
แตกต่างกัน บ้างชอบคำภาวนาสั้นๆ บ้างชอบคำภาวนา
ยาวๆ จิตถึงจะรวมตัวกัน คำภาวนา พุทโธ อะระหัง
สัมพุทโธ สัมมาอะระหัง นั้นหรือคำในพระไตรฏิฎก
อะไรๆก็ได้ทั้งสิ้น ผมทดลองมาหมดแล้ว จึงทราบ
ว่าวาระจิตคนแตกต่างกันออกไปครับ ไม่จำเป็น
ต้องยึดมั่นคำสอนที่เขานิยม บางคนฝึกกันแทบ
ตายจิตยังรวมตัวกันไม่ได้ ผมจึงค้นพบแนวทาง
นี้ด้วยการฝึกหลายๆด้าน ครั้นแรกไม่ทราบที่อยู่
ของจิต ทำอาปานสติที่ปลายจมูกก็แล้ว ที่ศูนย์
กลางของกาย คือสะดือก็แล้ว เหนือสะดือแบบ
สัมมาอะระหังก็แล้ว จิตไม่รวมตัวสักที จึงค้นหา
ที่อยู่ของใจก่อนว่ามันส่วนใหญ่อยู่ที่ไหน จึงทราบ
ว่ามันอยู่ดังที่กล่าวไว้ให้ทราบแล้ว เมื่อทราบก็
ตั้งจิตเข้าสู่ที่ตั้งของใจ ไม่นานจิตก็จะไม่หนีไป
ไหนเพราะจิตเป็นบ่าวของใจอยู่แล้ว เมื่อได้
สถานที่อันแท้จริงคือที่อาศัยของจิตใจ มันก็จะ
ไม่ดิ้นรนไปไหนอีกถึงไปก็น้อยมาก เราก็ดึงมัน
กลับมาได้ง่ายๆครับ อีกประการหนึ่งการตั้งธาตุ
นี้พวกนักเล่นอาคมหลวงพี่ หลวงพ่อ หลวงปู่
ท่านจะทำเสมอๆ เพื่อเรียกรูปนามขันธ์5 จิต
เจตสิก ปลุกเสกของต่างๆล้วนแล้วมาจากธาตุที่
แจ้งให้ทราบครับ แต่ทั้งหมดนี้ล้วนแล้วแต่ว่า
ใครจะได้ฌาณขั้นใดเท่านั้น ถึงจะได้อภิญญา
แต่เวลาลงอาคมจะต้องกลับมาที่ อุปปจารสมาธิ
ทั้งสิ้นครับ   รักเสมอ

             แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

25 กันยายน 2552 16:52 น. - comment id 1042459


แก้วประภัสสร

         ศิษย์รักเรา ตอนนี้เธอสามารถจะเล่นกานท์
ใดๆได้แล้ว  แต่ต้องคิดเสมอว่า ทุกๆตัวอักษรจะมี
ทำนองเสียงอยู่ในตัวเองเสร็จ ฉนั้นควรใช้ให้ถูก
ต้องกับงานที่เราจะเขียนนะให้เป็นไปตามธรรมชาติ
ของกลอนนั้นๆ ก็จะสำเร็จสมประสงค์เอง แต่ควร
ดำเนินตามกฏกรอบข้อบังคับกฏเกณฑ์ของฉันทลักษณ์
อย่าแหกคอก เด็ดขาด อีกประการหนึ่งไม่จำเป็นก็
อย่าใช้อักษรซ้ำกันหรืออักษรที่ความหมายเดียว
กันด้วย จะทำให้ไม่สวยงามจ้า รักศิษย์เราเสมอ

                  แก้วประเสริฐ.

+ comment แสดงความคิดเห็น