23 กันยายน 2552 12:21 น. - comment id 736568
เขียนตัวหนังสือสวยจัง ครับ อิอิ ตั้งชื่อเพราะมากๆ ครับ และที่สำคัญ มารับอ้อมกอดแห่งชีวิต ที่อ่านแล้ว ละมุนละไม ได้ใจ จริงๆ ครับ
23 กันยายน 2552 20:09 น. - comment id 987690
ฟังชื่อแล้วอบอุ่นจังค่ะ เพราะจังเลย อิอิอิ
22 กันยายน 2552 19:41 น. - comment id 1009052
3. ~ ได้ย่ำไป ตามรอยเท้า ชนบท ได้หมดจด ชำระจิต ให้ผ่องใส ได้อ้อมกอด แห่งป่าเขา ลำเนาไพร เหมือนกับได้ อ้อมกอดแม่ ของเราเอย.~ กุมภ์..ผู้ชายในสายลมหนาว ~ จะหมื่นย่ำ แสนรอย ร้อยรอยย้ำ ไม่อาจทำ รอยดิน ช้ำบิ่นได้ เมื่อใยรัก ร่วมปัก สลักใจ ฝากรักไว้ ท่วมท้น ล้นแผ่นดิน ~ในอ้อมกอด แนบแน่น ของแผ่นผา สายธารา เอื่อยไหล ไม่สูญสิ้น มวลบุปผา คู่พนา เป็นอาจินต์ ไม่เคยสิ้น ศรัทธา ถิ่นข้าฯเลย. อยากบอกว่า...ผืนแผ่นดินนี้กับเค้า...รออยู่นะตัวเอง
22 กันยายน 2552 19:13 น. - comment id 1010520
2. คุณครูแก้วประเสริฐ ขอบคุณคุณครูมากมายค่ะ ไม่มีสิ่งใดจะมีค่าต่อศิษย์ เท่ากับคุณครูมาติชม น้อมรับทุกคำแนะนำและพึงหมั่นฝึกปฏิบัติเจ้าค่ะ.
22 กันยายน 2552 19:09 น. - comment id 1010590
1. สมหวังนะครับ ปฐวี ขอบคุณมากค่ะ คำว่า"สมหวังนะครับ" รู้สึกดีจัง..เช่นกันค่ะคุณปฐวี ดีใจที่มาเยียมเยือน
22 กันยายน 2552 08:15 น. - comment id 1041570
สมหวังนะครับ
22 กันยายน 2552 11:10 น. - comment id 1041674
ศิษย์เรา กลอนรับ กลอนรอง และกลอนส่งเฉพาะ คำที่มารับกลอนรอง คำ จะซ้ำกันไม่ได้จะไม่งามจ๊ะ เปลี่ยนซะนะ คือ ที่ฝันไว้ กับ กลอนส่ง วรรคสาม คือ ฝากฝังไว้ คำ "ไว้" ซ้ำๆกันจ้า ตอนแรกควรใช้ อักษรสูง อย่าใช้ตัวแทนก่อน ตัวแทนคือ เอก โท ด้วยจะทำให้ติดนิสัยถึงไม่ผิดแต่ความอ่อนไหว จะน้อยลงไปจ้า เว้นแต่ว่าหากคำมาไม่ได้จริงๆ จึงจะใช้เขา ด้วย หากเสียง เอก โท นั้นสามารถ เข้าได้ในอักษรทุกๆตัวจ๊ะ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
22 กันยายน 2552 14:54 น. - comment id 1041824
~ สำเนียงก้อง ร้องเป็นเพลง บรรเลงผ่าน เลาะตามลาน โขดหินผา ข้ามไพรสัณฑ์ เสียงเสียดสี หมู่ไม้กอด กระซิบกัน แว่วกังวาน เป็นเพลงไพร กู่ก้องมา ~ เหมือนสำเนียง เสียงเสนาะ แห่งชีวิต กล่อมดวงจิต ชาวไพร ให้หรรษา เหมือนพ้นโลก ที่ทุกข์โศก ผองชนมา ดับรุ่มร้อน แห่งโสกา ในดวงใจ~ ~ ได้ย่ำไป ตามรอยเท้า ชนบท ได้หมดจด ชำระจิต ให้ผ่องใส ได้อ้อมกอด แห่งป่าเขา ลำเนาไพร เหมือนกับได้ อ้อมกอดแม่ ของเราเอย.~