ดาวตกจากฟากฟ้านอกหน้าต่าง ม่านผืนบางลมลูบก็วูบไหว ตื่นจากเตียงเดียวดายยังหายใจ ไม่มีใครเคียงข้างเหมือนอย่างเคย สุดปลายตาป่าไหวจึงใจหวั่น ดวงตะวันดวงน้อยค่อยค่อยเผย ต้นไม้ใหม่ให้ดอก..การงอกเงย การระเหยแห้งของละอองน้ำ เห็นมาชั่วชีวันอันน้อยนิด เห็นชีวิตขึ้นสุดและจุดต่ำ เห็นผมขาวขึ้นปรกแทนดกดำ เห็นรอยร่ำลมพัดไม้ผลัดใบ เห็นฤดูเหมันต์ที่ผันผวน เห็นการหวนกลับมาของใบไม้ เห็นคนที่รักมากตายจากไป กับความในอยากเล่าให้เจ้ารู้ ว่ามิได้หมายแขชะแง้หาว หรือหมายดาวที่จุดไกลสุดกู่ รอสองตาเธอเลี้ยวมาเหลียวดู สำหรับผู้กลับมาอย่างปราชัย ผู้ไม่เคยเอ่ยหลอกหรือบอกว่า โค้งขอบฟ้าจบลงที่ตรงไหน ท้องทะเลราตรีสีอะไร หรือดอกไม้กี่กลีบที่ลีบโรย เป็นแค่คนป่วยไข้ที่ใกล้ฝั่ง ที่ใกล้ฝังร่างแห้งเมื่อแรงโหย ที่เพียงสัมผัสคมแห่งลมโชย แทบปลิวโปรยแหลกสลายกลางสายลม ชายชราอาภัพได้กลับบ้าน จะสงสารหรือว่าจะสาสม จบการเผชิญโชคบนโลกกลม มานอนซมซบพื้นเมื่อคืนเรือน จับมือเขาสักหนเถิดคนยาก เขาไม่อยากจากไปอย่างไร้เพื่อน นับแต่ต่อวันนี้ไม่กี่เดือน ก็คงเหมือนเป็นเงาที่เบาบาง ดวงตะวันคลายแสงอ่อนแรงถอย เขายังคอยใครมาที่หน้าต่าง หรือภาพชายมั่นคงผู้หลงทาง จะจืดจางลืมไปจากใจแล้ว ๑๖ กันยายน ๒๕๕๒
ฤทธิ์ ศรีดวง 17 ก.ย. 2552 21:13 น. - ID 129239 
2723
14
0
23 กันยายน 2552 18:39 น. - comment id 984790
อ่ะนี้ก็ขอชมผ่าน ๆ ก่อนนะคะ 55
18 กันยายน 2552 10:11 น. - comment id 1039878
ฤทธิ์ ศรีดวง ไม่รู้ทำไมฝนอ่านแล้วทำให้นึกถึง กวีนิพนธ์ของ ท่านพุทธทาสภิกขุ ค่ะ เรื่อง "ตายก่อนตาย" ขออนุญาตนำมาประกอบความคิดเห็นนะคะ"ตายก่อนตาย " ตายเมื่อตายย่อมกลายไปเป็นผี ตายไม่ดีได้เป็นที่ผีตายโหง ตายทำไมเพียงให้เขาใส่โลง ตายโอ่โถงนั้นคือตายเสียก่อนตาย ตายก่อนตายมิใช่กลายไปเป็นผี แต่กลายเป็นสิ่งที่ไม่สูญหาย ที่แท้คือความตายที่ไม่ตาย มีความหมายไม่มีใครได้เกิดแล คำพูดนี้ผันผวนชวนฉงน เหมือนเล่นลิ้นกลาวนคนตอแหล แต่เป็นความจริงอันไม่ผันแปร ใครคิดแก้อรรถได้ไม่ตายเอย ..................................................... ระยะเวลาการเดินทางในชีวิตของคนเราไม่เท่ากัน อย่างชายชราในบทกลอนของ ฤทธิ์ ศรีดวง ถือได้ว่ามีเส้นทางชีวิตที่ยืนยาว... แต่อาจจะมีช่วงชีวิตที่สั้นกับใครบางคน เมื่อการเดินทางใกล้สิ้นสุดจึงไม่แปลกเลยที่เขาคิดจะหยุดเวลาไว้ ณ จุดเริ่มต้น เพราะบางครั้งเราอาจกระหายอยากออกเดินทาง จนลืมทิ้งขว้างบางความรู้สึกไว้ข้างหลัง และกว่าจะนึกได้ก็เหลือแค่ความว่างเปล่า.... ฝนลองคิดกลับกันดูนะ สมมุติว่าใครสักคนที่ชายชราเคยทำตกหล่นระหว่างการเดินทาง.....เขาไม่มีชีวิตอยู่จนถึงวันที่ชายชรากลับมา......เพราะการเดินทางในชีวิตของเขาสั้นกว่า..... การมีชีวิตอยู่ ที่ยืนยาวกว่าของชายชราก็ดูจะไม่ใช่เรื่องที่โชคดีและมีความสุขเลยนะคะ
...เศร้าๆ ปล.อยากอ่านกลอน "หญิงชราผู้ปราณี" จากจินตนาการของ มัสลินมั่งค่ะ...จริงๆน๊า.... ช่วยต่อกลอน ฤทธิ์ ศรีดวงให้จบแบบแฮปปี้เอนดิ้งได้มั๊ยคะ...ไหนๆก็เศร้ามาหลายเวิร์ชั่นแล้ว....อิอิ
จะรออ่านนะคะ...มัสลิน
17 กันยายน 2552 21:20 น. - comment id 1039880
ดีใจจังที่ได้อ่าน...
17 กันยายน 2552 21:25 น. - comment id 1039884
นอกหน้าต่างบางเบาเงาหลอกหลอน ทุกขั้นตอนสอนใจไว้สับสน หลอกหรือไม่ใครฤาหรือจำนน หากหลุดพ้นคนหยามยามช้ำทรวง ชายชราผู้นั้นอาจจะไม่ได้ผิดอย่างที่บางใคร คิดก็ได้นะคะ และในความเป็นจริงเค้าก็อาจ จะไม่ได้ปราชัย เรื่องบางเรื่องที่เค้าไม่โต้ก็ อาจจะเป็นเพราะเหตุผลที่มิอาจจะบอกกับใคร ได้ อิอิ....ว่ากันไป พอดีกลอนของคุณไปโดน ใจปรางน่ะค่ะ ขอให้มีความสุขนะคะ
17 กันยายน 2552 21:26 น. - comment id 1039885
ชายชราผู้ปราชัย หาได้อยู่เดียวดายไม่ บนโลกที่กว้างใหญ่ ใครต่อใครก็ไขว่คว้า... มีเพื่อนร่วมพ่ายแพ้ เพียงแต่ไม่อาจเห็นหน้า ที่ท้อต่อชะตา และฟันฝ่าจนสิ้นลม... เราล้วนพ่ายแพ้ ตอะไรต่อมิอะไรมากมาย... อย่าหนึ่งที่ชนะแล้วภูมิใจ ชนะตัวเอง..สักครั้งเถอะ... ราตรีสวัสดิ์ค่ะคุณฤทธิ์...
18 กันยายน 2552 10:11 น. - comment id 1039886
เขียนให้อ่านเล่นๆ ข้าพเจ้าอ่านจริงๆนะคะ
17 กันยายน 2552 21:59 น. - comment id 1039897
บทนี้เยี่ยมมากเลยค่ะคุณฤทธิ์ ไว้หัวโล่งๆ จะลองเขียนเล่นๆ มั่งค่ะ ช่วงนี้งานยุ่งงงง แถมพอกหางหมูด้วยจิ้เลยไม่มีสมาธิเท่าใดนัก คุณฤทธิ์สบายดีนะ
17 กันยายน 2552 22:04 น. - comment id 1039899
ความเดียวดายไม่วายวางห่างจากอก มันวนวกพกพร่ำระกำเหลือ มองหาใครไม่เห็นเงาเฝ้าจุนเจือ ทุกเลือดเนื้อเพื่อตัวเราเหงาวังเวง "อย่างน้อยคุณก็ไม่ได้เดียวดายเพียงคนเดียว ยังมีอีกหลายคนที่โดดเดี่ยว เช่นเดียวกับคุณ เหมือนเดือนบนท้องฟ้า ที่มีเพียงดวงเดียว แม้จะมีดาวพราวอยู่รอบๆ แนบแสนดวง ต่ก็เป็นดาวทึ่ไม่มีวีนเข้าใจความโดดเดี่ยวของเดือนที่ทุกค่ำคืนก็มีอยู่เพียงดวงเดียว" ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ กลอนเพราะมาก ซึ้งถึงอารมณ์ โดนใจจริงๆค่ะ
17 กันยายน 2552 22:35 น. - comment id 1039904
หวัดดีค่ะ...คุณฤทธิ์ และแล้วก็มีโอกาสได้อ่านงานกลอนที่งดงาม ไพเราะแฝงไปด้วยแง่คิดของชีวิตอีกมากมาย ขอบคุณมากค่ะ คุณฤทธิ์ ไม่ผิดหวังที่รอคอย.. ปล. ว่าแต่ตกลงปลงใจรับตำแหน่งหรือยังค่ะ.. อิอิ
17 กันยายน 2552 22:57 น. - comment id 1039913
มาทักทายชายชราผู้ปราชัยค้าบ
17 กันยายน 2552 23:05 น. - comment id 1039915
คุณวุ้นเส้น (๑ และ ๓) ขอบคุณที่แวะมาทักทาย ถ้าเราคิดว่าแพ้ก็จะแพ้ครับ ถ้าคิดว่าจะชนะก็จะชนะ หรืออย่างน้อยก็เกือบชนะ เรียกกำลังใจดีกว่าครับ งานชุดนี้ที่จริงได้แรงบันดาลใจจากชุด ริมหน้าต่าง ของคุณนักสืบ ขึ้นบทแรกแล้วไปต่อไม่ได้ เพราะไม่มีพล็อต ค้างอยู่นานจับโน่นนี่ผสมกัน กว่าจะเชื่อมเรื่องกันได้เอาเรื่องเหมือนกัน คงเพราะหาเวลาเขียนได้เฉพาะช่วงเดินทางด้วยมั้ง ทั้งในเรือ ในรถ เพื่อช่วยแก้เบื่อ ขอให้มีความสุขมากๆนะครับ .. คุณปรางทิพย์ สวัสดีครับ เรื่องชายชราในเรื่องอยู่ที่การตีความครับ ผมชอบฉากการมองภาพทางหน้าต่างของผู้ผ่านโลกมามาก ตอนนั้นพยายามหาหลายๆพล็อต แต่เชื่อมเรื่องไม่ลง ก็เลยมาจบลงนี้พล็อตนี้ ขอให้มีความสุขมากๆครับ .. คนนั้นแระ ดีใจนะครับที่แวะมา ว่างๆ ก็เขียนมาลงที่นี่ซิ ในบ้านกลอน โลกของพวกเรา (ชนกลุ่มน้อยที่รักร้อยกรอง) วันใดที่ใจเต็มดวงก็จงกลับมา ขอให้มีความสุขมากๆครับ
18 กันยายน 2552 00:12 น. - comment id 1039928
ชายชราจะไม่ปราชัยอีกต่อไปครับ...เรามาช่วยกัน
18 กันยายน 2552 01:21 น. - comment id 1039937
สวัสดีค่ะ คุณฤทธิ์ อ่านงานชุดนี้แล้วอยากเขียนเรื่อง หญิงชราผู้ปราณี เอามาแก้กับ ชายชราผู้ปราชัย ฝากคุณฤทธิ์เขียนให้อ่านอีกดีกว่า เมื่อกี้เข้ามาอ่านงานรอบหนึ่งแล้ว...อ่านแล้ว อ่านอีก ..... เหมือนต้องการซึมซับอารมณ์บางช่วงบางตอนของบทกลอน....นึกถึงตัวเองเมื่อถึงวันวัยชรา ต้องมายืนรำพึงกับชีวิตที่เคยผ่าน หลากหลายเรื่องราวให้จดจำ...อ่านแล้วบอกได้เลยว่า...เหงา วังเวง วิเวก วิเหวโหว เงียบงันลึกๆ ...นี่เป็นเรื่องของชายชรา แล้วถ้าเป็นเรื่องของหญิงชราล่ะ น่าสงสารหนักเข้าไปอีก.....เฮ้อ....กรรมของข้าพเจ้า อยากอ่านงานเขียนของคุณฤทธิ์....เป็นไงล่ะ อ่านแล้วเศร้า....ทีนี้มานั่งเอาออกจากสมอง เพราะบางช่วงบางตอนดันจำบทกลอนเข้าไปลึกเลย ถอนไม่ออกซะแล้ว อย่างแรง อย่างแรงค่ะ งานนี้เล่นเอาหนักอย่างแรง.....เศร้าจริงๆ ยิ่งคิดยิ่งเข้าใจ คุณตั๊กชอบงานชุดนี้มาก มากถึงมากที่สุด .....ขณะที่คอมเม้นท์ก็นึกถึงคนแก่ๆแถวชนบทที่เค้า กลับคืนรัง เพื่อใช้ชีวิตสงบๆในบั้นปลายและเขามองย้อนไปถึงวันเก่าๆที่เคยผ่านมา ยิ่งคิดก็ยิ่ง น่าสงสารนะคะ ......มีสาระมากๆ ( นี่ไม่ใช่คำวิจารณ์นะคะ แต่เป็นความชอบส่วนตัวจริงๆ ) ทีนี้เรามาคุยเรื่องสนุกสนานบ้างดีกว่านะ....วันก่อนคุณนักสืบเขียนงานกลอนไว้ชิ้นหนึ่ง และพวกเราจะแต่งตั้งคุณฤทธิ์เป็นหัวหน้าแก๊งค์ค่ะ ลองเข้าไปอ่านดูอีกครั้งเผื่อคุณฤทธิ์จะตอบรับ รับรองมีฮา กับเฮ นั่นเป็นเรื่องไร้สาระ แต่สนุกสนานค่ะ ทำเรื่องมีสาระมามากแล้ว คุณฤทธิ์จะลอง ไร้สาระกับพวกเราหน่อยก็ดีนะคะ ขอบคุณสำหรับกลอนดีๆ บรรจุจำไว้ในสมองเรียบร้อยแล้ว.....ถ้ามีเวลาเขียนให้อ่านอีกนะ หญิงชราผู้ปราณี เอาให้ชายชราหายเหงาไปเลยก็ดี อิอิ ช่วยๆกันหน่อย สงสารชายชราอ่ะ
18 กันยายน 2552 05:27 น. - comment id 1039941
อ่านแล้วปลงตกในชีวิตครับ ชีวิตคนเราก็เท่านี้ จงไม่ประมาท ทำความดีไว้ให้กับแผ่นดีนกันดีกว่าครับ
18 กันยายน 2552 07:35 น. - comment id 1039959
18 กันยายน 2552 08:45 น. - comment id 1039969
มาให้กำลังใจชายชราค่ะ มาทานไอ้ติมด้วยกันนะคะ
18 กันยายน 2552 12:27 น. - comment id 1040033
หน้าส่วนตัว
เห็นมาชั่วชีวันอันน้อยนิด
เห็นชีวิตขึ้นสุดและจุดต่ำ
เห็นผมขาวขึ้นปรกแทนดกดำ
เห็นรอยร่ำลมพัดไม้ผลัดใบ......
นี้เป็นสัจจธรรมของมนุษย์
ไม่สามารถยื้อยุดฉุดไว้ได้
มีเกิดขึ้นเปลี่ยนแปลงและจบไป
เราทั้งหลายหนีไม่พ้น วังวนกรรม.
18 กันยายน 2552 12:33 น. - comment id 1040034
คุณฤทธิ์ จริงๆ สถานที่ไม่ได้น่าเบื่อหรอกค่ะ แต่มันเซ็งคนนี่สิ เรื่องใหญ่ แถมไม่ใช่คนเดียวซะด้วย
18 กันยายน 2552 13:24 น. - comment id 1040042
^ ^ ^ หวาย...ป้าเซ็งครายอ่ะ....โอ้...โนว์
18 กันยายน 2552 13:51 น. - comment id 1040050
ฮ่าๆๆ ขำโคลอนอ่ะคะ สงสัยจะไม่มีวันได้อ่านกลอนของมัสลินซะแล้ว เพราะว่ามัสลินมัวแต่เดินทางไปเดินทางกลับหมดเวลากันพอดี อยากเขียนงานดีๆนะคะบอกตรงๆ แต่ว่าสมองมันไม่อำนวยวซะเลยไม่รู้ทำไม คิดอะไรออกเป็นพักๆ พอจะเขียนก็มีเรื่องมาทำให้สมองตีบตันทุกที เนี่ยยัยช้างน้ำ เอ้ย ยัยฉางน้อยตัวแสบคงกลกลับบ้านไปทำบุญเดือนสิบ ขากลับคงมีรูปถ่ายมาโชว์แน่นอน ไม่เรื่องใดก็เรื่องหนึ่ง อ่านปวดลูกตาชัวร์ พรุ่งนี้คุณตั๊กคงอยู่อีกฝั่งหนึ่งของท้องฟ้าไกลจากคุณฝนอีกนิ๊ดนึง และพอกลับมาก็จะจ้อ จ้อ จ้อ ตามปกติ ฝากเผาเรือน เอ้ย ฝากเฝ้าเรือนคุณฤทธิ์ด้วยนะคะ
18 กันยายน 2552 13:58 น. - comment id 1040052
555เพื่อนเรา(ร่วม)เผาเรือนเหรอคะ....ถึงว่าบ้านกลอนดูเงียบสงบพิก๊ล...เนอะ555
(จุดชนวนทิ้งไว้) โหย....ว่าแต่จะไม่ได้อ่านจริงเหรอคะเนี่ย ไม่ได้ขี้เส้นตายไว้นะคะ...เมื่อไหร่ก็เมื่อนั้น น่านะ...มัสลิน.....เป่าขมอง เอ๊ย ปัดสนิมให้ขมองหน่อย...แฮ่
ขออนุญาตใช้พื้นที่พูดคุยตรงมุมห้อง หน่อยนะคะ ฤทธิ์ ศรีดวง
(คำขอที่ไม่เคยมีผล)
18 กันยายน 2552 14:01 น. - comment id 1040053
^ ^ ^ แว๊กกกก
18 กันยายน 2552 14:03 น. - comment id 1040054
^ ^ ^ เอ๋า.....เวงกรำ.....ผิดอีก "ไม่ได้ขีดเส้นตาย"
18 กันยายน 2552 14:08 น. - comment id 1040056
เศร้าจัง เขียนเล่นๆ แต่เพราะมิใช่เล่นเลยนะค่ะ
18 กันยายน 2552 15:08 น. - comment id 1040080
ขนาดเขียนเล่น ๆ นะ ลึกซึ้งถึงอารมณ์จริง ๆ อ่านแล้ว...ประทับใจค่ะ
18 กันยายน 2552 15:53 น. - comment id 1040111
มะด้ายเซ็งป้าโคฯ หรอกน่า
18 กันยายน 2552 16:35 น. - comment id 1040144
อิอิ.ขออนุญาติเจ้าบ้านตามระเบียบ..จริงๆยังไม่มีโอกาสอ่านกลอนของคุณตั๊กเลย น๊ะเนี่ย..
18 กันยายน 2552 23:23 น. - comment id 1040311
คุณวาวเดือน สวัสดีครับ ยินดีที่ได้รู้จัก เป็นเรื่องในจินตนาการเท่านั้น ประสาคนชอบขีดเขียน แต่ดีใจนะครับที่ผู้อ่าน อ่านแล้วเข้าใจและอินกับตัวละคร ขอบคุณสำหรับบทกลอนที่ร่วมแจมครับ ขอให้มีความสุขมากๆ คุณเทียนหยด สวัสดีครับ ขอคุณครับที่มาทักทายกัน ได้เคาะสนิมบ้างก็ดีเหมือนกัน ไอ้ตำแหน่งที่ว่า ออกแนวสร้างสรรค์ หรือเปล่าครับ สงสัยวิ่งไล่ฉางน้อยไม่ไหว ขอให้มีความสุขมากๆครับ . คุณน้ำนมราชสีห์ สวัสดีครับ ขอบคุณที่มาทักทายกัน สบายดีนะครับ ขอให้มีความสุขมากๆ .. คุณจะไม่เด็ด สวัสดีครับ สมัยก่อนมีลิเกคณะหนึ่งชื่อ จะเด็ดดาวรุ่ง เล่นที่วัดแถวบ้านประจำ พอได้ยินชื่อนี้แล้วนึกถึงทุกที รู้สึกว่า จะเด็ด เป็นชื่อของผู้ชนะสิบทิศ ของท่านยาขอบ เข้าใจว่าเจ้าของนามปากกาคงตั้งใจล้อเลียน ขอบคุณครับที่มาทักทายกัน ขอให้มีความสุขมากครับ .. คุณตั๊กแตน สวัสดีครับ ขนาดนั้นเลยเหรอ น่าภูมิใจจัง แต่ผมอยากอ่าน เรื่องหญิงชราผู้ปราณี จริงๆนะ เพราะช่วงนี้ ผมหมดไฟ หมดพล็อต หมดเรื่องเขียน อิ่มตัวจริงๆ กว่าจะรีดออกมาได้ เฮ้อ ถ้าคุณตั๊กเขียนมาเผื่อว่าผมจะมีไอเดียต่อเรื่องตอบกลับอีก เติมไฟให้หน่อยละกัน แก้งค์แกว่งเท้าหาเกิบ นี่ทำอะไรกันเป็นงานหลักครับ ถ้าวิ่งไปหาเรื่องชาวบ้าน สงสัยต้องยกให้ฉางน้อยครับ ปราดเปรียวหน่อย ประเภทร้อยเมตร ของผมมันมินิมาราธอน ปรู๊ดปร๊าดไม่ไหว ก็ลองดูซิครับเผื่อมีกิจกรรมสร้างสรรค์ (ตอนแรกอ่านเป็นแก๊งค์ ปาเกิบ) รออ่านนะครับ อ่านของผมมานานแล้ว เอามาอวดมั่งซิ ขอให้มีความสุขมากๆนะครับ พี่คนบนเกาะ สวัสดีครับ อย่าคิดจริงจังซิครับ คิดว่าอ่านร้อยกรองเน่าๆเรื่องนึงก็พอแล้ว สบายดีนะครับ อยู่บกหรือติดเกาะครับตอนนี้ ขอให้มีความสุขมากๆครับ คุณแจ้น สวัสดีครับ ผมว่าดีนะเขียนกลอนตอนเดินทาง ตอนแรกผมเล่น sudoku ชักเริ่มไม่ไหว ปวดตา เรือมันสั่น เอาใหม่ เปลี่ยนเป็นอ่านหนังสือ ปวดตาอีก ไม่เอา เปลี่ยนเป็นเขียนพล็อตเรื่องสั้น ไม่ไหวอีกอารมณ์ไม่ต่อเนื่อง เอาใหม่ ท่องสูตรคูณแม่ 13 ถึง แม่ 19 ก็โอเคแต่แค่ห้านาทีไม่ถึงดีด้วย สรุปสุดท้าย เป็นกลอนดีที่สุดครับ มันมีจังหวะเป็นวรรค ทำให้เพลิน ไม่เบื่อการเดินทาง ถ้าไม่ทำอะไรเลย จะหลับ หัวโยกไปชนคนข้างๆเดือดร้อนอีก คุยแค่นี้ละกัน ขอบคุณครับที่มาทักทาย ขอให้มีความสุขมากๆครับ .. ครูกระดาษทราย สวัสดีครับ อ่านชื่อทุกทีก็นึกถึงกระดาษทรายทุกที สมัยเด็กๆ พ่อให้ไปซื้อกระดาษทรายน้ำ ไอ้เราก็สงสัยว่า ทำไมเขาเรียกว่ากระดาษทรายน้ำ พอโตถึงได้รู้ว่ามันเป็นกระดาษทรายกันน้ำ ขอบคุณสำหรับไอติม ผมชอบไอติมมะพร้าวครับ ขอให้มีความสุขมากๆครับ . ฝน ขอบคุณนะ ที่หากลอนมีคติธรรมมาร่วมแจม เคยนึกถึงตัวเองเหมือนกันว่าถ้าถึงวัยนั้นแล้วจะเป็นแบบไหน หวังว่าจะไม่เป็นแบบนั้น คงต้องหากิจกรรมทำจนไม่มีเวลานั่งเหม่อ อยากเป็นคนแก่ที่คิดไม่หยุดแบบไอสไตน์มากกว่า(ทำได้หรือเปล่าก็ไม่รู้) ดูชีวิตมีค่าและสนุกด้วย มีผลงานเป็นของสะสม น่าภูมิใจดี คุณตั๊กเขียนแน่ๆครับ ผมรออยู่เหมือนกัน (ให้แกเขียนองคุลีมาล คงจะเครียดเนอะ ว่ามั้ย) ขอให้มีความสุขมากๆครับ . คุณลีสมัย สวัสดีครับ ยินดีที่ได้รู้จัก กลอนเขียนจริงๆครับ แต่ให้เพื่อนอ่านเล่นๆ อย่าจริงจังมาก ขอบคุณที่มาทักทาย ขอให้มีความสุขมากๆครับ คุณป๋อง สวัสดีครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ การปลงเป็นเรื่องดีครับ อย่างน้อยก็ไม่ประมาท ขอบคุณที่มาทักทายและร่วมแจมกลอน ขอให้มีความสุขมากๆครับ คนนั้นแระ ผมก็คงไม่ต่างกันหรอก ในบ้านใหญ่ผมเลือกห้องเล็กๆห้องหนึ่ง มีโต๊ะเล็กไว้สนทนากับเพื่อนสนิทไม่กี่คนก็พอแล้ว เข้ามาร่วมสนทนาประสาคนคอดียวกันก็ได้นี่นา เราเป็นผู้เลือก ไม่ใช่ผู้ถูกเลือกนะครับ ขอให้มีความสุขมากๆครับ .. ขอตอบแค่นี้ก่อน พรุ่งนี้ค่ำๆ จะมาตอบใหม่ครับ ราตรีสวัสดิ์
19 กันยายน 2552 08:28 น. - comment id 1040323
ฝน ห้ามเอาไปเช็ดขี้มูกเด็ดขาด เดี๋ยวติดหวัด 2009 ตั๊กแตน เดินทางโดยสวัสดิภาพครับ เพื่อนๆรอหญิงชราผู้ปราณีอยู่นะ นานเท่าไหร่ก็จะรอ ฮ่าๆ ให้เลือก ระหว่างหญิงชราฯ กับ องคุลีมาล
19 กันยายน 2552 08:45 น. - comment id 1040338
จ๊ะเอ๋....อิอิ...เข้ามาป่วนพอเป็นกระษัย.....
19 กันยายน 2552 08:58 น. - comment id 1040348
หวัดดีสายๆ วันเสาร์จิ้คุณฤทธิ์ และปร้าโคฯ แฟแก้ง่วงมะ??
19 กันยายน 2552 09:08 น. - comment id 1040353
ถ้วยที่สองแระ ป้าฯ....มาชนๆ
เล่นเอาติดเลยเนี่ย
ป้า...มาเข้าแก๊ง "แกว่งเท้าหาเกิบกันมั๊ย"
ไม่ว่าจะเป็น ฉางน้อย ที่หนีไปเที่ยว..... มัสลิน...หนีไปอยู่อีกฝั่งฟ้า นักสืบ...ก็หนีเที่ยวตามฉางน้อย และฤทธิ์ ศรีดวงที่ทำท่าโบกผ้าขะม้าหยอยๆตั้งแต่ยังไม่ได้รับตำแหน่งแล้ว ตอนนี้เท่าที่เห็นก็มีแต่ ฝน กับ เทียนหยดติ๋งๆ เฝ้าสำนักงานอยู่....ป้าว่างๆก็มาอยู่เป็นเพื่อนกันหน่อยจิน๊า... ไว้ฝนจะไปหาเรื่อง........................................ฮามาให้ชาวบ้านขำ...เฮ้อ....โล่งอก...
19 กันยายน 2552 10:36 น. - comment id 1040401
ขอเป็นผู้ดูนะปร้าฯ บางเวลา บางสถานการณ์ และบางสิ่ง ก็เป็นอุปสรรคง่ะ อิอิ
19 กันยายน 2552 10:38 น. - comment id 1040403
เห็นมาชั่วชีวันอันน้อยนิด เห็นชีวิตขึ้นสุดและจุดต่ำ เห็นผมขาวขึ้นปรกแทนดกดำ เห็นรอยร่ำลมพัดไม้ผลัดใบ ............. เป็นบทที่ได้เห็นสัจธรรมในชีวิตจริงๆเลยค่ะ ในช่วงหนึ่งของชีวิตคน ล้วนต้องผ่านเรื่องราวหลากหลาย มีทั้งน่าประทับใจ และสะเทือนใจ คละเคล้ากันไปตามจังหวะของชีวิตแต่ละคน เคยเห็นนะคะ คนบางคนที่ขึ้นถึงจุดสูงสุด และตอนนี้ถึงจุดต่ำสุด ชีวิตคนเราหาอะไรแน่นอนไม่มี วันนี้เราอาจสุข พรุ่งนี้เราอาจทุกข์ ถึงแม้วินาทีนี้เรายิ้ม อีกไม่ดกี่นาทีข้างหน้าเราอาจร้ำไห้ เฮ้อ อ่านกลอนนี้แล้ว บอกตรงๆค่ะ เริ่มปลง ความแน่นอนคือความไม่แน่นอนจริงๆ ขอบคุณค่ะที่นำงานดีๆมาให้อ่านกัน
19 กันยายน 2552 13:02 น. - comment id 1040520
พี่ฤทธิ์ นี่แต่งกลอน แนวนี้ ได้โดนมากๆ ครับ ช่างเก่งในการหาถ้อยคำให้ลงตัว เสียนี่กระไร
19 กันยายน 2552 21:03 น. - comment id 1040645
เยี่ยมครับ ชอบมากครับ ^ ^
19 กันยายน 2552 22:04 น. - comment id 1040678
ฝน สนุกสนานน่าดูเนอะ เอาซิจะเริ่มอาละวาดเมื่อไหร่บอกด้วย (ทำยังกับมีเวลาเยอะ ...
25 กันยายน 2552 15:04 น. - comment id 1042406
มาช้าไปบ้างแต่ยังไงก็ต้องมาครับ งานชิ้นนี้อ่านแล้ว อดสะท้อนต่อวันเวลาไม่ได้ คงไม่มีใคร ที่จะหลุดพ้นห้วง แห่ง ความ แก่ ความเจ็บ และความตาย เมื่อเรารู้ว่า ต้องพบกับมัน เราก็ต้องทำใจ ให้ยอมรับ แล้วเข้าใจกฎ แห่งเวลา ใช่ไหมครับ เป็นงานที่ยอดเยี่ยมครับ
1 ตุลาคม 2552 14:01 น. - comment id 1045842
งามจริงหนอ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
