รถเก่าคันเดิม

นักเห่าเครื่องบิน

ว่ากันถึง เจ้าสุนัข ที่ต่ำต้อย
ว่าถึงถ้อย คำวลี ที่เหยียดหยาม
ว่ากันถึง เครื่องเรือบิน บนฟ้างาม
ว่าถึงถ้อย คำขาม ให้ตามรา
เจ้าสุนัข สีถ่านไฟ ในที่นี้
เจ้าไม่มี สิ่งใด น่าสรรหา
เจ้าสุนัข ที่เดินต้อย ตามมรรคา
เจ้าไม่มี ดอกหนา ฤทธิ์อันใด
ในวันหนึ่ง ที่ซึ่ง ตามประสา
ในวันนั้น เดินมา ด้วยสงสัย
ในวันหนึ่ง ได้ยินเสียง สำเนียงใด
ในวันนั้น ทันใด ก็มืดพลัน
เมื่อมองจ้อง ขึ้นฟ้า นภาผัน
ได้แลเห็น รอยกัน ในฟ้าใหญ่
เมื่อมองจ้อง คล้ายนก ให้ตกใจ
ได้แลเห็น ทันใด ก็คำราม
จึงเห่าบอก ให้หยุด อยู่ตรงนั้น
แต่ว่ามัน บินหนี มิเกรงขาม
จึงเห่าบอก ถ้าไม่หยุด ข้าจะตาม
แต่ว่ามัน ร้องหยาม จึงตามไป
วิ่งไล่เข้า กวดเข้า สุดแรงขา
เหมือนหมาบ้า วิ่งไม่ดู ต้นไม้ใหญ่
วิ่งไล่เข้า ไกล้ถึง วิ่งเข้าไป
เหมือนหมาบ้า ติดโรค วิปริต
ผู้คนที่ มองเห็น เป็นดังว่า
จึงต่างพา กันมอง แล้วตรองคิด
ผู้คนที่ ไม่เข้าใจ จึงตามติด
จึงต่างพา กันพินิจ แล้วตามไป
ส่วนตัวข้า วิ่งมา ถึงลานใหญ่
จ้องมองไกล เห็นมันลง อยู่ตรงข้าม
ส่วนตัวข้า เห็นเป็น เช่นนงราม
จ้องมองไกล ดูงาม เกินมีจริง
จึงวิ่งต่อ ตามไป ให้ถึงฝัน
หวังนวลจันทร์ จะสนอง ครองคู่พี่
จึงวิ่งต่อ ด้วยหวังได้ สมฤดี
หวังนวลจันทร์ คอยพี่ ที่ตรงลาน
แต่เมื่อไกล้ นางบิน ขึ้นบนฟ้า
ใจพลันล้า หมดสนุก แรงสนาน
แต่เมื่อไกล้ เคยคิดยล เยาวมาลย์
ใจพลันล้า ในสงสาร ของตนเอง
เดินคอตก หางตก สุดละห้อย
เมื่อเรียงร้อย รักไม่สม หวังตนเอง
เดินคอตก กลัวใจตน หวั่นใจเกรง
เมื่อเรียงร้อย บทเพลงรัก อกหักใจ
กลับมาเจอ รถคันเก่า ที่หน้าบ้าน
ที่เคยคิด เคยคร้าน จะสงสัย
กลับมาเจอ รถคันเก่า ในดวงใจ
ที่เคยคิด ผลักไส ให้ไกลตา
เดินเข้าไป หมอบลง ตรงที่เก่า
ที่ที่เรา เคยนอน แหงนมองฟ้า
เดินเข้าไป นอนอิงแอบ ตามประสา
ที่ที่เรา ที่ที่หมา เขาอยู่กัน.
กว่าจะจบได้เนาะ น๊าน นาน...
ขอบคุณที่อ่านจนจบครับ ^_^