เจ็บเจียนตายพ่ายรักแทบตักษัย อณูใจมลายคว้างกลางวสันต์ ดั่งเหมือนดื่มยาพิษฤทธิ์แสนพัน น้อยหนึ่งนั้นก็เลยฝั่งวังพญายม แสนเสียดายมาง่ายรักยอมผลักไส ให้หวังไกลได้มีรักสมัครสม ภวังค์รักช่างสาไถยให้นิยม ครวญระบมระทมรักจักไม่จำ แสนเสียดายกลายเป็นรักทำหนักจิต สุดจะคิดถอนตัวไกลใจถลำ หากใคร่ครวญในท่าทีที่กระทำ คงบอบช้ำน้อยลง...กลับหลงลืม ขอดื่มด่ำกับความหลังครั้งสุดท้าย ก่อนฝันร้ายจะหลอนใจให้ดูดดื่ม หากไม่มีความสามารถจะอาจลืม คงได้ดื่ม...ยาสิ้นสวาท..อาจบรรเทา..อิอิ ..แบบว่า
13 กันยายน 2552 17:09 น. - comment id 1038407
13 กันยายน 2552 17:17 น. - comment id 1038408
น้องภีร์สุราช่างทำได้ลงคอนะคะ
13 กันยายน 2552 19:15 น. - comment id 1038438
เสียดายจัง
13 กันยายน 2552 21:12 น. - comment id 1038462
เค้าไม่กล้าดื่มอะ ยาสิ้นสวาท กลัวสวาทไม่สิ้น
13 กันยายน 2552 23:43 น. - comment id 1038507
จะเอายาขนานใดท่านน้อง เด่วเราจัดให้ ไหนๆก็มาแระ เจ้าตำหรับยาสารพัดชนิด ติดต่อได้ที่ข้าพเจ้า หุหุ
14 กันยายน 2552 08:40 น. - comment id 1038553
แสนเสียดายแต่จะมากน้อยแค่ไหน ถ้าสิ่งใดได้เกิดขึ้นและผ่านไปแล้ว ก็ยากที่จะแก้ไขได้ค่ะ
18 กันยายน 2552 10:16 น. - comment id 1039894
ตกลงว่าเสียดายรักหรือเสียดายยา...อิอิ