เพราะความห่างเหินเย็นชา จึงรู้สึกเหน็บหนาวเกินกว่าจะทนไหว ไม่มีอีกแล้วคนที่เคยเป็นพลังใจ ต่อแต่นี้ไป ฉันจะมีชีวิตอยู่ได้อย่างไรกัน เพราะให้"ค่า"เธอมากกว่าใคร ยามเมื่อเธอจากไปจึงไหวหวั่น เหลือทิ้งไว้เพียงร่องรอยความผูกพัน รู้มั้ย ที่ทำอย่างนั้นเท่ากับ"ฆ่ากันทั้งเป็น" __________________ >
10 กันยายน 2552 18:16 น. - comment id 1037388
รักใครไหนเล่า เท่าแม่เรารัก
10 กันยายน 2552 19:24 น. - comment id 1037425
มาเยี่ยมเยียนทักทายหมายเป็นเพื่อน อย่าทำเบือนหน้าหนีลี้ไปไหน ขอเป็นเพื่อนอีกคนนะไฉไล กลอนสดใสร่าเริงบันเทิงทอง ..จบแปลกไม๊ง่ะ อิอิอิ มาทักทายค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ
11 กันยายน 2552 18:49 น. - comment id 1037762
งั้นก็มอบค่านี้ ให้คนอื่นสิครับ คนที่เขาเห็นค่า และรับไว้ด้วยใจ
11 กันยายน 2552 22:02 น. - comment id 1037841
อ่านแล้ว โดนใจอย่างแรงเลยค่ะ