***ลำนำ*** ***บรรพตวิทยาบ้านผาตั้ง เมื่อก่อนครั้งเป็นครูเคยอยู่สอน สมัครรักปักไว้ให้บังอร แต่สะท้อนที่อกพกเพียงลม คิดถึงรักหักไว้ก็ไม่ลืม เคยคิดปลื้มปลูกไว้หวังได้สม แต่นุชน้อยลอยเลื่อนเชือนตามลม เก็บขื่นขมขังไว้ไร้นางเรียง*** ***บรรพตวิทยาศึกษาสถาน อยู่อำเภอเวียงแก่นแดนกันดาร ติดเพื่อนบ้านลาวรัฐสังคมนิยม ใกล้เชียงของผองชนวกวนเที่ยว ขึ้นเขาคดลดเลี้ยวเหลียวสุขสม ภูชี้ฟ้าผาตั้งหวังชิดชม คนนิยมชวนกันสัญจรมา ปีนสิงขรจรโขดโลดขุนเขา ชมลำเนาน้ำโขงไหลโค้งขด ขุนเขาเหลื่อมเชื่อมกันงามหลั่นลด มองโขงคดเคี้ยวหายลับสายตา ตะวันรอนอ่อนแสงแดงเด่นงาม ลาเขตคามขุนเขาเหล่าพฤกษา ลับวงกตบรรพตวิทยา ความมืดมาทอดทับให้หลับนอน หมู่ครูดอยหงอยเหงาเผ้าบ้านพัก คำนึงรักเคยเคล้าแต่เก่าก่อน มาอยู่เดียวเปลี่ยวนิทราอาลัยวอน ต้องกอดหมอนนอนนึกตรึกตรอมทรวง เดือนธันวาหน้าเหมันต์สั่นเหน็บหนาว เป็นคราคราวเจ็บจนบนเขาหลวง เสือโคร่งออกดอกเห็นงามเด่นดวง คนทั้งปวงชมเล่นเป็นบุญตา อากาศเย็นเป็นนิจเนื้อเหน็บหนาว ต้องนอนยาวเอาผ้าห่มถมกายหนา เมฆหมอกมัวซัวเขาเคล้ากายา ใส่เสื้อผ้ากันหนาวเหงาอารมณ์ โรงเรียนอยู่สันโดษโขดกันดาร นักเรียนเพียรเขียนอ่านขับขานขรม เคยเป็นครูอยู่สถิตพินิจชม เพียรเพาะบ่มศิษยามาสองนาน สอนนักเรียนเพียรรุดวุฒิอุดม ให้ชื่นชมฝึกฝนจนแตกฉาน หวังเติบใหญ่ได้ดีมีกิจการ มีหลักฐานเด่นดัดพัฒนา เด็กเผ่าม้งพงศ์เย้าเขาขันติ น่านันทิมิตรเล่ห์เสน่หา อีกทั้งจีนยูนนานชาญวิชา ร่วมศึกษาเสพสุขทุกข์ด้วยกัน คิดถึงครูรัชฎาคนน่ารัก เจ้าผ่องพักตร์พริ้งพราวดั่งสาวสวรรค์ เคยขอข้าวขอแกงแบ่งกินกัน แสนสุขสันต์อนันต์นิตย์มิตรไมตรี อาลัยครูไพศิษฐ์มิตรตายจาก เพราะฤทธิ์รากโรคสุราพาเป็นผี ทิ้งลูกเมียเสียอุปถัมภ์ช้ำชีวี ยังราคีหนี้สินรินรัดตัว คิดถึงครูประพจน์จดใจรัก เคยชวนชักดีดกีตาร์พายิ้มหัว ร้องเพลงกันฉันเพื่อนเหมือนครอบครัว บันเทิงทั่วทั้งหมดไม่อดโซ คิดถึงครูหนุ่ยหนุ่มคุ้มวังสำราญ อยู่เนิ่นนานนับว่าครูอาวุโส ชอบสุราฮาเฮร้องเยโย ไม่พูดโม้ใจจิตคิดซื่อตรง ครูสนุกสูงขาวสาวสาวรัก อิจฉานักลื้อลาวเฝ้าใหลหลง ขี่ชอปเปอร์ไปลำปางทางขึ้นลง กลับมาคงวงบบรรพตวิทยา ได้รักกันฉันทาประสายาก ร่วมลำบากทุกข์สุขขลุกกันหนา เวลาเย็นเป็นวงส่งเสียงฮา ป้อกเด้งมาพากันพนันซื้อ ครูปติซื้อห้าบาทมาดขี้จิ๊ สนุกนิมิเล่นเช่นกระสือ สองใบได้ห้าแต้มแย้มยิ้มอือ ไพ่เจ้ามือบอดใบ้ก็ได้กิน รำพึงถึงบ้านพักตำหนักเหล็ก เป็นห้องเล็กแคบคับอับรุบหรู่ ใกล้ป่าปกรกเลี้ยวกลัวเงี้ยวงู อาศัยอยู่เย็นเฉียบเงียบวิญญาณ์ กุหลาบป่าผาตั้งช่างงามสิ้น สุคนธ์รินรวยรื่นชื่นนาสา เปรียบสาวเย้าเผ่างามยามแย้มมา ปลุกอุราชวนตรึกนึกแนบทรวง คิดถึงบ้านร้อยสี่ที่ปองรัก เพ็ญพิศพักตร์ผ่องผลิที่ห่วงหวง แม่มองเมินเดินหลบไม่คบควง รักใหญ่หหวงไม่สนใจในทำนอง เฝ้ารำพึงตรึงจิตคิดครวญคร่ำ ต้องชอกช้ำชวดชมประสมสอง หมายจันทร์เพ็ญเด่นนภามาเคียงครอง กลับขัดข้องเช่นกระต่ายที่หมายจันทร์ นึกบ้านหนองเหมือนอกฟกน้ำหนอง ที่มาต้องโศกเศร้าเฝ้าแต่ฝัน อยู่บรรพตวิทยามานานครัน แต่ฉันนั้นยังอยู่เดียวเปลี่ยวเอกา คิดถึงบ้านศิลาแดงแหล่งม้งงาม ไปเยี่ยมยามสุดสวาทประหลาดหนา พบสาวแซ้แม่ม่วนชวนสันทนา กินข้าวปลาต้มถั่วกลั้วกับเกลือ คิดหลิวฮินหุ่นเย้าสาวบ้านหนอง งามใยยองผ่องผิวหลิวเหลืองเหลือ อยู่หอพักตักแกงแบ่งจุนเจือ ได้ข่าวเมื่อปลายแล้งแต่งงานแล้ว คิดถึงแขแม่ค้าบ้านผาตั้ง เคยไปนั่งสั่งกินลิ้นอร่อย สุขอุราร่าเริงเชิงดงดอย ไม่สำออยอิดระอาโรยราแรง สั่งสอนศิษย์จิตใจให้ความรัก ไม่ผ่อนพักมักเคืองเรื่องผิดแผลง แม้นเงินเดือนเลื่อนไหลไม่เพิ่มแพง เฝ้าเติมแรงสอนศิษย์เต็มวิทยา คนละเอียดเกียรติศักดิ์นักบริหาร บริการครูศิษย์ไม่อิดหนา สร้างอาคารมัธยมสมศักดา เป็นบุญญาผองชนบนเขาซ้อน อยู่สองปีมีเข็ญมาเป็นเหตุ ต้องทุเรศแรมร้างห่างสิงขร กตัญญูบ้านเกิดเทิดมารดร จึงต้องจรย้ายมาหาพงศ์พันธุ์ อยู่สุขสมวังคมคายห้วยยายจิ่ว ในเถื่อนทิวเทพสถิตไม่ผิดผัน ชัยภูมิพฤกษาล้วนป่ามัน คนขยันเขย่งขยับกับกสิกรรม ถึงลาร้างห่างไกลแต่ใจคิด ครั้งสนิทชิดบรรพตรสชื่นฉ่ำ ลิขิตขีดเขียนไว้ใช้ช่วยจำ เป็นลำนำอนุสรณ์แต่ก่อนเอยฯ **************************** ตำนานรัก ผาตั้ง ปติ ตันขุนทด ณ หุบเขาเนาพนานามผาตั้ง มีผัวเมียเคลียคลอครองสัจจัง เลี้ยงชีพยังอยู่ได้ด้วยไร่ดอย กระท่อมน้อยคอยบังทั้งลมฝน ถึงทุกข์จนขนก่อมิท้อถอย เมียรักผัวครัวหาดาไว้คอย เลี้ยงลูกน้อยเกิดสง่ากว่าหกปี ลูกเป็นชายสายโลหิตจิตสดซื่อ พ่อตั้งชื่อเชิดชาติฉลาดศรี อยู่บรรพตวิทยาศึกษาดี ปอหนึ่งสองสามสี่เรื่อยรี่มา เพื่อนร่วมชั้นชื่อจรรยามารยาท งามพิลาสนาฏเสน่ห์ดังเลขา อยู่หมู่บ้านร้อยสี่ศรีพนา เป็นธิดาเศรษฐีมีเงินทุน ทั้งสองเขียนเรียนแข่งสำแดงปราชญ์ ชิงฉลาดในชั้นครูท่านหนุน จบมัธบ่มวิชาเป็นนาบุญ จนเริ่มรุ่นหนุ่มสาวคราวเดียวกัน นายเชิดชาติถามว่าจรรยาเอ๋ย เราคุ้นเคยกันมาในป่าสวรรค์ จบมอสามตามยากต้องจากกัน เธอกับฉันจักไปที่ไหนดี จรรยาว่าจักไปในเมืองหลวง คนทั้งปวงต่างไปในกรุงศรี ศึกษาต่อพอจบเปรียญตรี ก็จะมีงานเงินเจริญคน เธอจักไปไหนหนอขอสัญญา จะห่วงหาฉันไหมในแห่งหน ความหลังครั้งร่วมเรียนเพียรฝึกตน จักลืมหล่นร้างไหมเมื่อไกลตา นายเชิดชาติตอบว่าข้าจนยาก จักลำบากกายใจที่ในป่า เธอจะไปได้ดีมีวิชา จงอุตส่าห์จนสำเร็จเป็นเพชรงาม อันความรักความหลังครั้งคราวนี้ ถึงชีวีสิ้นลาภต้องหาบหาม จักรักใคร่ใฝ่หาจรรยางาม ปองรักตามติดชิดเป็นนิจไป จรรยาฟังฝังจิตสนิทถนอม งามละม่อมชื่นสัตย์อัชฌาสัย อันสัจจาอาวรณ์ก่อนจากไกล เธออย่าได้คืนคลอนถ่ายถอนคำ ฉันเป็นหญิงจริงจิตไม่ปลิดเปลี่ยน ไม่วกเวียนหวั่นไหวให้ใครขำ ขอตั้งสัตย์หัทยารักษาธรรม เป็นบุญกรรมนำสองได้ครองกัน เชิดชาติชอบตอบว่าป่าดงดอย จะเหงาหงอยคอยจรรยาแม้คราฝัน ถึงทุกข์ทนจนหนักจักหักฟัน จวบถึงวันสมสองได้ครองกัน อันคืนวันผันผายเหมือนสายน้ำ เชิดชาติทำไร่ดอยคอยสานฝัน จรรยาเพียรเรียนจบพบทางพลัน ต้องเหียนหันห่างผาตั้งครั้งดรุน ลืมเชิดชาติขาดติดต่อพอพบใหม่ เปลี่ยนนิสัยฟุ้งเฟ้อเธอเงินหมุน ทันสมัยในสังคมนิยมทุน แอบอกอุ่นกับสามีมีเงินเดือน กลับผาตั้งครั้งตรุษจีนรวยสินทรัพย์ จรรยารับให้ทุนบุญใดเหมือน พบเชิดชาตินาฏรับว่าข้าแชเชือน ขอโทษเพื่อนเถิดหนาอย่าเคืองเลย เชิดชาติตอบปลอบว่าอย่าลำบาก ความพลัดพรากเป็นธรรมดาข้าชาเฉย แม้นเป็นคู่คงได้อยู่ประคองเชย เมื่อลับเลยแผ่เมตตาอารีกัน ดอยกับฟ้าข้าอยู่เป็นคู่สุข ถึงเป็นทุกข์เหนื่อยล้าก็พาฝัน เมื่อทุกข์กายหายไปใจสุขพลัน เดือนตะวันเป็นเพื่อนเหมือนก่อนมา จงอยู่ดีมีสุขอย่าทุกข์ร้อน ความเก่าก่อนถือเป็นฝันกันเถิดหนา รักผัวตัวครัวไฟอย่าไลลา มีลูกยาสืบพงศ์เป็นมงคล ฟังเจรจาอาวรณ์สะท้อนจิต จรรยาคิดกลับใจก็ไร้ผล อดีตกาลผ่านไปในสากล สุดเรียกค้นคืนเห็นเป็นปัจจุบัน นางอำลาเชิดชาติอนาถจิต พ่อมิ่งมิตรสุขหนาอย่าเดียดฉันท์ ตรุษจีนหน้ามาเห็นเป็นเพื่อนกัน ให้เหมือนวันร่วมเพียรเรียนวิชา จะกล่าวถึงเม่ยรินปิ่นดงดอย เป็นสาวน้อยเมี้ยนนามงามหนักหนา บ้านเชิดชาติชิดใกล้แต่ไรมา ต่างคบหาช่วยเหลือเมื่อมีงาน นางหมายรักปักใจในเชิดชาติ มิได้ขาดห่วงหาเรื่องอาหาร เอาผักหนามตามยากฝากเจือจาน สมัครสมานสานจิตมิตรไมตรี บอกเชิดชาติไปขอพ่อบอกแล้ว เป็นเพื่อนแก้วร่วมคาอย่าหน่ายหนี ขอร่วมชาติปรารถนาเป็นนารี คู่ชีวีสุขสวัสดิ์บำบัดภัย เชิดชาติขอพ่อนางให้วางจิต จักรักชิดเม่ยรินตราบสิ้นขัย ทั้งทุกข์โศกโรคร้ายในกายใจ เมื่อเป็นไรขอเป็นคู่อยู่เหลียวแล งานมงคลมนต์เสน่ห์บุพเพสร้าง ทั้งสองข้างเห็นชอบตอบกระแส เชิดชาติแต่งเม่ยรินกินจอแจ แขกโห่แห่ให้พรคำสอนใจ ครั้นสำเร็จเสร็จค่ำนำเจ้าสาว งามพริ้งพราวยิ้มย่องจิตผ่องใส ส่งเข้าหอขอเจ้าบ่าวรับเอาไป ช่วยชิดใช้รักษาพยาบาล เชิดชาติเอ่ยเม่ยรินกินนรน้อย ช่างชดช้อยชื่นตากว่ากล่าวขาน พี่ขอฝากรากรักภักดีนาน ตราบวายปราณมอดม้วยด้วยบุญกรรม ฝ่ายเม่ยรานผินหน้ามาตอบถ้อย จงรักร้อยเลี้ยงชุบอุปถัมถํ เป็นปัญญาพาสว่างทางชอบธรรม ช่วยชักนำปฏิบัติตัดโศกา เชิดชาติวาดพาดนางไว้กลางตัก จุมพิตพักตร์ดื่มเล่ห์เสน่หา กอดกระหวัดหรัดรื่นชื่นวิญญาณ์ แนบกายาเยียดยัดถนัดนอน เกิดกระเทือนเลื่อนลั่นสนั่นดิน ทั้งโขดหินเผยอแยกแตกผันผ่อน สิงโตกล้าผาตั้งคลั่งดอยดอน แทรกสิงขรผ่อนขยับกลับไปมา ฟ้าคำรณฝนหลั่งหลังตั้งเค้า นางรองเอาฝนสาดตามปรารถนา จวบรุ่งสางต่างตอบถ้อยร้อยกิจจา ตามประสาโลกมนุษย์ไม่หยุดลง อันชีวิตกิจประจำต้องทำกิน ในท้องถิ่นไพรพนาป่าระหง สองสมชิดคิดปรึกษาพากันลง ไปถางพงปลูกข้าวของชาวดอย หอมหัวใหญ่ได้ราคาพากันปลูก รักพันผูกเคียงข้างไม่ห่างถอย ผัวถางถกยกหนักเมียรักคอย ชิดใช้สอยปลูกผักกตักน้ำกิน ทุกวี่วันหมั่นสร้างทางกสิกิจ สุจริตสร้างเสริมเพิ่มทรัพย์สิน ฟ้าเมฆฝนหล่นหลั่งพร่างพรมดิน นางเม่ยรินเชิดชาติคลาคลาดจน เสร็จจากงานบ้านน้อยคอยสองรัก เข้าครองพักแฝงแฝดหลบแดดฝน ฤดูเดือนเคลื่อนคล้อยค่อยเวียนวน นฤมลเม่ยรินกินเปรี้ยวดอง นางบอกผัวตัวรักว่ามีลูก ยิ่งพันผูกพูนเพิ่มเฉลิมฉลอง เชิดชาติจูบลูบเมียเคลียคลอครอง ฟังที่ท้องปากว่าข้าอาทร เราทั้งสองต้องไปให้สมภาร ท่านประทานพรขลังและสั่งสอน วัดผาตั้งหลังเขาเนาเนินดอน คืนนี้นอนพรุ่งนี้หนาข้าพาไป นางนอนแอบแนบผัวยิ้มหัวหลับ ดาวเดือนดับตื่นนิทราเห็นฟ้าใส จัดจังหันอันหอมพร้อมกันไป กราบกรานไหว้ท่านสมภารขอปันพร หลวงตาเห็นเอ็นดูในหมู่มนุษย์ ไม่สิ้นสุดความรักที่จักถอน เกิดเจ็บตายกายขลุกทุกข์สืบจร จึงสั่งสอนเอาพระตรัยไว้ติดตัว มีพุทโธธรรมโมสังโฆมั่น ทานศีลอันบุญประเสริฐเทิดไว้หัว อันชั่วโฉดโกรธร้ายละอายกลัว อย่าเมามัวอบายมุขคลุกเคล้าตน ผัวรักเมียเมียรักผัวกลัวพลาดผิด ต้องพูดคิดแต่ดีมีเหตุผล อย่าหึงหวงหุนหันกันอึงอล ทั้งสองคนจึงจักได้เต็มในพร ลูกเกิดกายชายหญิงจริงประจักษ์ แม้นว่ารักต้องเพียรเวียนสั่งสอน ส่งเสริมสิทธิ์วิทยาเป็นอาภรณ์ เมื่อจากจรลูกจะได้ใช้เลี้ยงกาย ทั้งสองกราบนมัสการซาบซ่านจิต จำภาษิตศึกษาปัญญาฉาย ลากลับบ้านผ่านเหมือนเก้าเดือนปลาย เกิดลูกชายเม่ยรินสมอินทรีย์ จะกล่าวถึงจรรยาคราอยู่กรุง นางรวยรุ่งธุรกิจติดวิถี ส่งคนไปใต้หวันงานเงินดี แต่สามีแอบผลาญร้าวรานใจ ผัวลักลอบชอบใจในหญิงอื่น นางขมขื่นฝืนหน้าพูดปราศรัย ขอเลชิกร้างห่างลากันคลาไคล ตามแต่ใครใฝ่จิตคิดเลือกทำ พ่อของนางทางการท่านจับผิด เพราะชิดติดยาบ้าคณาหนำ ศาลลงโทษถึงคุกจุกประจำ จรรยาน้ำตารินไม่สิ้นทรวง คิดเตลิดเชิดชาติซึ่งขาดกัน จะพลิกผันรักเก่าครั้งเฝ้าหวง ขอคืนใหม่ไม่เหเรรวนลวง จะเติมตวงชดใช้ให้พอเพียง ถึงตรุษจีนจรมาบ้านผาตั้ง น้ำตาหลั่งรินตกอกเป็นเสี่ยง ขาดคนรักพักอยู่เป็นคู่เคียง จะถามเถียงรักคืนมาชื่นใจ ไปเชิญชวนเชิดชาติเหมือนญาติกัน ร่วมสังสรรเสกศรีวันปีใหม่ นางเม่ยรินกินแหนงคลางแคลงใจ แต่อดไว้กลัวเสียการงานปรีดี นางบอกผัวตัวว่าอย่ามาดึก เพราะคิดนึกกลัวเสือเป็นเหยื่อหมี จะทำผิดคิดผิดริดรอนดี ให้เป็นที่ฟูมฟกอกตรอมตรม เชิดชาติไปได้กินดิ้นตามเพลง ร้องบรรเลงหลายประสานขับขานขรม เพื่อนร่วมรุ่นอุ่นใจได้เกลียวกลม กลับบประสมสืบสานคืนวานวัน จรรยาชวนเชิดชาติชั้นดาดฟ้า สนทนาความเก่าเล่าความฝัน จะได้ไหมให้หวนทวนรักกัน จะยึดมั่นสัญญาถ้าอภัย เชิดชาติอึ้งจึงถามตามฉงน เราสองคนต่างเลยลากว่าแก้ไข เธอมีผัวตัวฉันนั้นเสียใจ จึงจากไปแต่งงานมี่บ้านเรือน จรรยาว่าอย่าร้างกับผัวแล้ว เธอเป็นแก้วปรารถนากว่าเป็นเพื่อน ไม่อาจหักห้ามจิตคิดลืมเลือน จักย้อนเยือนได้ไหมขอใจคืน เชิดชาติว่าอนิจจาข้ายังรัก แต่ต้องหักใจไว้ไม่ฝ่าฝืน อยากจะกอดสอดสองต้องกล้ำกลืน กลัวเดินยืนบาปบ้าอายฟ้าดิน จรรยาตอบมอบไมตรีไม่หนีแล้ว ไม่กลัวแคล้วคนด่าว่าติฉิน ถึงอกหมองต้องโศกาเป็นอาจิณ ใครหยามหมิ่นก็จะรับไม่กลับกลาย เชิดชาติท้อขอเวลาข้าครุ่นคิด จะกลับชิดเสน่หาข้าใจหาย ข้ามีเมียเสียสัตย์จะพลัดพราย แม่เพื่อนชายตัดเถิดหนาข้าคิดกลัว ฝ่ายเม่ยรินดิ้นไม่หลับกระสับส่าย นอนเดียวดายตรองตรึกนึกถึงผัว จนดาวเดือนเคลื่อนคล้อยคอยพันพัว คิดหมองมัวโศกสลดระทดใจ จึงตามไปได้เห็นเป็นประจักษ์ ว่าผัวรักพูดเพ้อคำเผลอไผล จรรยาจ้องมองหมิ่นพูดกินใจ กล่าวคำไขขอเชิดชาติขาดเม่ยริน นางตัดพ้อขอผัวตัวฉันเศร้า ถ้าจะเอาต้องคิดติดทรัพย์สิน ผัวไม่รักจักพาลูกหากิน ตามดอยดินอยู่เดียวไม่เกี่ยวกัน เชิดชาติออกบอกลาจรรยามิตร พร้อมสะกิดเม่ยรินให้ผินผัน กลับบ้านบึ่งถึงหมอนลงนอนพลัน เม่ยรินนั้นซุกแอบแนบเคียงครอง แล้วพูดว่าข้าหวงเป็นห่วงพี่ นางตัวดีจะฉกชิงดังสิ่งของ ถือประเสริฐเลิศดีมีเงินทอง มาคิดปองผัวข้ามันกล้าเกิน เชิดชาติฟังชั่งใจได้ครวญคิด แม่มิ่งมิตรห่วงหาข้าสรรเสริญ แล้วโอบกอดคอดกายที่ชายเพลิน ปะโขดเขินเนินป่าผกาบาน ภมรซุกคลุกเคล้าดื่มเอารส กำซาบซดโอชาหาหอมหวาน เสนอสนองสนิทสนมภิรมย์นาน พิศดารปั่นป่วนนวลผกา พายุโหมโถมถนัดซัดกลีบกลิ่น กระเทือนดินหินแยกแตกจากผา ฝนอุทกตกพลั่งหลั่งโลมมา สองนิทราแนบสนิทจิตผูกพัน ประชาธิปไตย พระตรัยรัตน์จรัสงามถึงสามโลก พุทธองค์ทรงตรัสธรรมกำจัดโศก ทุกข์เป็นโรคที่ดับกับนิพพาน อยุธยาธานีศรีสยาม รุ่งโรจน์รามปรีเปรมเกษมศานต์ สี่ร้อยสิบเจ็ดปีที่เนานาน สามสิบสามรัชกาลกษัตริย์ครอง พม่ากรีฑาพลปล้นอยุธยา เจ้าตากพาพลสู้หมู่ม่านผอง สิ้นอยุธยาไพร่ฟ้าน้ำตานอง เจ้าตากครองธนบุรีสืบสีมา กษัตริย์ศึกปราบดาพระเจ้าตาก ต้องจบจากธนบุรีสิเนหา กรุงเทพพระจักรีกษัตรา สืบพาราเป็นปฐมบรมวงศ์ สมบูรณาญาสิทธิราชย์ระบอบ ดำเนินชอบชาวสยามงามระหง ปีสองสี่เจ็ดห้าจึงจบลง ประชาธิปกพระราชทานรัฐธรรมนูญ คณะราษฎร์ประกาศอภิวัฒน์ สยามรัฐเปลี่ยนไปมิใช่สูญ เป็นประชาธิปไตยไทยไพบูลย์ เพื่อเพิ่มพูนเกียรติกษัตริย์ฉัตรจักรี ประชาชนสนใจในบ้านเมือง ด้วยเป็นเรื่องรักชาติกษัตริย์ศรี กษัตริย์ใต้ธรรมนูญจำรูญดี ประชาชีร่วมรัฐจัดรัฐบาล มโนปกร์ธาดาแรกนายก ถึงนายกหลายคนจนลูกหลาน จึงประชาธิปไตยถูกภัยพาล รัฐประหารผลาญผิดคิดยึดยำ รัฐธรรมนูญประชาสองห้าสี่ศูนย์ หลักสมบูรณ์ยศสยามช่างงามขำ ถึงกันยาสี่เก้าเศร้าระกำ อมาตย์ทำรัฐประหารผลาญสิ้นไป นำรัฐธรรมนูญชั่วฉ้อคอมอชอ มาลวงล่อชาวไทยให้หลงใหล อภิสิทธิ์เป็นนายกตกจัญไร คนแดงไล่ยุบสภาหายุติธรรม คืนอำนาจเพื่อชาติประชาชน เลิกสับสนคิดโลภหลงถลำ เลือกต้งใหม่จะดีมีกิจกรรม ช่วยกันทำบ้านเมืองให้เฟื่องฟู คนแดงดูดาดาษราชประสงค์ ไพร่ชูธงโบกสะบัดยืนหยัดสู้ อภิสิทธิ์โกรธจัดรัฐบาลกู ไม่รับรู้เสียงเรียกสำเหนียกฟัง คิดว่าไพร่โลโภโมหะมาก อย่ายุ่งยากขับไสให้สมหวัง อยู่เพื่อชาติศาสน์กษัตรย์ฉัตรบัลลังก์ ตราบกระทั่งแดงถ่อยถอยหมดแรง อนิจจาด่าไพร่ว่าไร้คิด สมสนิทศิษย์ทักษิณสิ้นทั้งแผง แท้ประชาชาวไทยใคร่เปลี่ยนแปลง เพื่อพบแสงแห่งฟ้าประชาธิปไตย อมาตย์เปรมบงการปราการหลัง เป็นพลังแอบแฝงส่งแรงให้ อภิสิทธิ์สอพลอก็ได้ใจ มิมีใครข่มล้างลงกลางคัน จึงดื้อดึงขึงขังนั่งนายก คิดเพ้อพกต่อไปไม่หวาดหวั่น ยุบสภาทำไมไม่มีวัน เพราะว่าฉันจะตกนรกร้าย รัฐบาลเกิดใหม่จะได้ฤทธิ์ จะถอนพิษทราชสิ้นสลาย เคยทำผิดคิดไว้จะวอดวาย จะอับอายขายหน้าทั่วสากล พันธมิตรคิดร้ายทำลายชาติ ทั้งอำมาตย์จะพินาศในฉ้อฉล ศาลจะพิพากษาโทษเจ็ดโคตรตน จะสาละวนบ่นบ้าฟ้าผ่าเอยฯ
ปติ ตันขุนทด 5 ก.ย. 2552 21:25 น. - ID 128925 
4085
10
0
5 กันยายน 2552 21:27 น. - comment id 988397
น้อง ๆๆๆ ผู้ดูแลระบบที่นี่ เขาเคยติดประกาศว่า อย่าลงเกิน 5 ชุด นะน้อง เบรคไว้บ้าง เน้อ..........
7 กันยายน 2552 13:47 น. - comment id 1005491
เยี่ยมมากครับ แต่งได้ดี
16 ตุลาคม 2552 13:52 น. - comment id 1052135
คิดถึงพี่ชาติครับกรุณาติดต่อกลับ ครูสนุกสูงขาวด้วยได้พูดคุยกับพี่เหมือนได้อ่านหนังสือพันเล่ม ๐๘๙๘๓๘๑๔๙๐
13 พฤศจิกายน 2552 15:16 น. - comment id 1063907
อ่านแล้วทำให้คิดถึงโรงเรียนบรรพตวิทยาจังเลย (ย้ายจากบรรพตวิทยาเมื่อ ปี 2558)
30 ธันวาคม 2552 10:21 น. - comment id 1080764
คุณครูโรงเรียนบรรพตวิทยาครับคิดถึงทุกคนและบรรยากาศเก่าๆคิดถึงสาวๆและเส้นทางวิ่งที่มีเสน่ห์ที่สุดเท่าที่เคยวิ่งมา คณุสนุกผีบ้าฝนตกก็วิ่งเปลียกปอนไปหมด ครูพจน์ได้แนวร่วมหรือเปล่า
18 มกราคม 2553 14:37 น. - comment id 1087557
***ดีใจที่เพื่อนๆครูบรรพตได้อ่าน ผมก็คิดถึงโรงเรียนบรรพตมากๆครับ ***ครูสนุก ขอให้สนุกกับการงานใหม่นะครับ ***เพื่อนครูที่ย้ายเมื่อปี 2558 ยินดีด้วยนะครับ ชื่ออะไรเอ่ย ครุปติอยากคุยจังเลย
21 กุมภาพันธ์ 2553 12:33 น. - comment id 1102792
ว้าวววเขียนดีมากเลยอ่ะครูปติ คิดถึงครูทุกท่านมากเลยค่ะคุณครูทุกท่นคงสบายดีนะค่ะ
22 กุมภาพันธ์ 2553 08:56 น. - comment id 1103070
คิดถึงครูพรรพตค่ะ ครูโจ้
1 มีนาคม 2553 08:04 น. - comment id 1105132
โหโรงเรียนบรรพตน่าอยู่จัง
3 มีนาคม 2553 11:20 น. - comment id 1106382
หนูได้หรือเปล่า หนูศิริขวัญไง แต่หนูจำครูได้นะตรูแต่งกลอนได้เก่งมากเลย อย่าลืมผาตั้งบ้านเกิดหนูนะคะ
11 พฤษภาคม 2553 17:36 น. - comment id 1126808
ถึงครูสนุก สูงขาว พี่ชายที่สุดยอด ขอบคุณที่เป็นคนจุดประกายให้ผมเริ่มวิ่ง มาจนทุกวันนี้ ผมจะวิ่งไปเรื่อย ๆ เรื่อย ๆ ครับ ตอนนี้เริ่มมีแนวร่วม บ้างละไม่เหงาแล้ว วิ่งทุกเย็นยังคิดถึงพี่หนุกที่เคยวิ่งสวนมาจากมัธยมเสมอ เสียดายที่น่าจะอยู่กันนาน ๆ คุยกับพี่หนุ่กแล้ว สนุกสมชื่อครับ ช่วงนี้ไม่ได้โทรไปหา ไม่ว่ากันน้อ
11 พฤษภาคม 2553 17:30 น. - comment id 1126814
หวัดดีครับครูปติ ขอบคุณครับที่ยังคิดถึงครูพจน์คนนี้ อยากบอกว่าผมก็มีความสุขที่ได้ร้องเพลงให้ครูปติฟัง เป็นความทรงจำที่ดีมากเลยครับ ก่อนปิดเทอมครูปติมาก็ไม่ได้เจอกัน นึกว่าครู ครูปติจะอยู่นาน ๆ มาเที่ยวใหม่นะครับ
19 มิถุนายน 2553 02:38 น. - comment id 1137595
ดีใจที่นักเรียนบรรพตเริ่มมาอ่านแล้ว ต่อไปกลอนนี้จะติดอันดับยอดฮิตเน้อ
19 มิถุนายน 2553 21:36 น. - comment id 1138242
เก่งจังพี่เรา งัยห้ามลืมกันหนาคิดถึงนะคะพี่ชาย
19 มิถุนายน 2553 21:38 น. - comment id 1138245
เก่งจังพี่เรา ห้ามลืมกันหนา
20 มิถุนายน 2553 11:50 น. - comment id 1138488
***แก้วพูดกับปติ*** ***คำพี่ที่เว้าวอน อย่าเพียงหลอนหลอกใจสาว ให้มั่นดั่งเดือนดาว อยู่คู่ฟ้าราตรีจริง*** ***รักแก้วเข้าสู่สิง พี่ทุกข์จริงเป็นสัจจะ อยู่ไกลได้คำพระ เป็นตบะชำระปลง บุญมีเราสองคง สมประสงในหอคำ อยู่ข้างเคียงประจำ สร้างบุญนำประเพณี บารมีเกิดแก่กล้า มีปัญญาพาหน่ายหนี จบสิ้นตัณหาที สองเรานี้สู้นิพาน
20 มิถุนายน 2553 11:54 น. - comment id 1138489
ต้นข้าว ครูกงไกรลาส สุโขทัยมาเยี่ยมแล้ว ดีใจจัง
แต่ สุธิษา ยังไม่มาเยี่ยมอ่านเลย
22 มิถุนายน 2553 18:10 น. - comment id 1139697
นภา พรหมสาขา ณ สกลนคร มาเยี่ยมแล้ว อย่าลืมจัดทัวร์มาเที่ยว รร บรรพตนะครับ
16 สิงหาคม 2553 20:01 น. - comment id 1151470
คิดถึงโจ้จัง
7 กันยายน 2553 17:36 น. - comment id 1154868
ใครมีเมลล์ครูดจ้บ้าง
4 พฤศจิกายน 2553 15:53 น. - comment id 1166603
สวัสดีค่ะคณะครูทุกท่าน หวังว่าคงสบายดีนะค่ะ อยากขอบคุณคุณครูทุกๆท่านที่สอนให้เราเป็นคนดีของสังคม อากาศหนาวแล้วดูแลสุขภาพด้วยนะค่ะ
4 พฤศจิกายน 2553 15:55 น. - comment id 1166605
คิดถึงโรงเรียนจังเลยอ่ะ
19 พฤศจิกายน 2553 13:54 น. - comment id 1169737
สุดยอดเลยค่ะชอบจังเลย
20 ธันวาคม 2553 19:57 น. - comment id 1174652
๑ ศรีศรีสวัสดิ์ทั่วด้าว อุดร พุทธแผ่ธรรมสงฆ์สอน ห่างเศร้า ราชการช่วยนิกร ทุกหมู่ มีขื่อแปปกเกล้า อุ่นบ้านงามเมือง ๒ เรืองวิหารช่อช้อย ลายไทย ศิลป์แง่งามสวยใส พร่างพร้อย พระสงฆ์ท่านสวดชัย ธรรมส่อง ดับทั่วกิเลสคล้อย สู่ด้าวนิพพาน ๓ อุดรเมืองเก่าครั้ง โบราณ ราษฎร์ทั่วแดนสำราญ เล่นร้อง เกษตรกรหมั่นเวียกงาน นาไร่ สุขอยู่ในธรรมคล้อง ก่อเกื้อกรรมดี ๔ ศิลป์ศาสตร์มัดหมี่ผ้า สวยสี ลายขิดแปลกตามี แต่งไว้ ราคาค่าสมดี หัตถ์ก่อ เชิญช่วยอุดหนุนใช้ เพื่อเอื้ออุดร ๕ นามนครปางก่อนนั้น เดิมที เป็นแต่ไพรพงพี หมู่บ้าน ขานหมากเดื่อเรียกมี กันอยู่ มาเปลี่ยนงามสะคร้าน ว่าด้าวอุดร ๖ โกสินทรหนึ่งร้อย ซาวสิบ เจ็ดนา เกิดชื่ออุดรพริบ แหล่งหล้า ดาวเมืองเด่นระยิบ พรายพร่าง เรืองรุ่งยาวนานอ้า แต่นั้นงามไสว ๗ อุดรนัยหนึ่งพ้น เหนือโลก ขูดฆ่ากิเลสโรค ผ่องแผ้ว ชนใดมุ่งปลดโศก สุขอยู่ เห็นแต่มรรคแปดแก้ว นั่นแล้วตรงไป ๘ ศีลหอมไกลกลิ่นฟุ้ง ขจายขจร ศีลทั่วแดนอุดร แจ่มด้าว ชายหญิงร่วมสโมสร ศีลมั่น เป็นดั่งเมืองเทพท้าว แห่งห้องทิพย์สถาน ๙ สมาธิเพียรข่มไว้ จิตมาร สติแต่งจิตเกษมศานติ์ ทั่วพร้อม อุดรซ่านเบิกบาน ใจอยู่ งามท่ามกลางธรรมอ้อม แผ่ป้องนรกอบาย ๑๐ ปัญญายศส่องแจ้ง เพริศพราย ขูดฆ่ากิเลสหาย แช่มช้อย อุดรทั่วหญิงชาย ชีพผ่อง เพราะเชื่อมรรคพาคล้อย เคลื่อนเข้านิพพาน ๑๑ ทิพย์สุมาลย์แม่แย้ม ลงดิน อุดรฤา งามดั่งอัปสรอินทร์ สู่หล้า อุดรหนุ่มนึกถวิล ดองแต่ง นางนา ชายหนึ่งใดธรรมกล้า นั่นแล้จึงควร ๑๒ มนุษย์โลกเรานี่ล้วน ทุกข์ภัย สาวหนุ่มแปรตามวัย ทั่วหล้า เกิดเจ็บแก่ตายไป หมดแน่ บุญส่งไปเมืองฟ้า ชั่วนั้นตกอบาย ๑๓ นิพพานพาผ่านพ้น ทุกข์ตาย หยุดก่อกรรมเป็นสาย ต่อเชื้อ ตัณหาย่อมโยงยาย เวียนว่าย มรรคนั่นเป็นทางเกื้อ มุ่งเข้านิโรธ์ ๑๔ ตัณหาเป็นบ่วงคล้อง อัตโน เนื่องนา มันหน่วงชักทุกขโต แน่นไว้ ทรัพย์สินสิ่งโลโก ชมชื่น มันแค่มายาไซร้ แต่ล้วนอนิจจัง ๑๕ นิพพิทาหน่ายแล้ว กามัง จึงมุ่งละทุกขัง ชั่วร้าย เห็นจริงซึ่งสัจจัง มรรคสี่ ผลสี่เป็นสุดท้าย นั่นเป้าพึงยล ๑๖ ในวัยสาวหนุ่มเนื้อ งามฉงน นักเอย เอาแต่บำรุงตน แช่มช้อย ถึงวัยแก่กายขน ผมร่วง หงอกนา หนังเXX่ยวนมยานย้อย ร่างร้ายทุรพล ***คำว่าเ่ยว ไม่ใช่คำไม่สุภาพ เป็นคำที่แสดงสภาวธรรม ธรรมดา ๑๗ ปัญญาพาล่วงพ้น ไตรภพ กิจที่ควรทำจบ แน่แล้ว เรือนกายเน่าเป็นศพ คืนสู่ โลกนา ตัดบ่วงกรรมคือแร้ว ฆ่าสิ้นตัณหา ๑๘ อวิชชาห่อหุ้ม ตาใจ มารซ่อนสิงภายใน ใหญ่กล้า ชักนำแต่จังไร ตกต่ำ ใดชั่วมันพาบ้า รุ่มร้อนสับสน ๑๙ คนหญิงชายต่ำต้อย จนรวย ศักดิ์นา รูปชั่วฤาสะสวย ทั่วแคว้น ความตายบ่เอออวย ผันผ่อน เลยนา จงอย่าหมายพายแจ้น จ่ายซื้อชีพยัง ๒๐ ตายไปฝังป่าช้า จมดิน ละสิ่งเป็นทรัพย์สิน หมื่นล้าน ทำดีชั่วอาจิณ ตามแต่ บุญนั่นแลคือบ้าน อยู่เบื้องปรภูมิ ๒๑ ขุมนรกใหญ่น้อย ควรกลัว ตายเมื่อไรอกรัว สั่นร้อง ยมบาลท่านพาตัว ไปสู่ ขุมที่บาปกรรมข้อง ชั่วสร้างปางบรรพ์ ๒๒ รักเมียรักเพื่อนพ้อง วงศ์วาน รักมั่นในศีลทาน นั่นด้วย รักทรัพย์ห่างหนีการ พนันชั่ว รักแต่ธรรมตราบม้วย นั่นแล้รักเป็น ๒๓ เห็นลาภยศอย่าได้ เมามาย สุขที่จิตเบาสบาย ปล่อยเปลื้อง มีสติผ่อนคลอนคลาย ถือมั่น เพียรบ่มสมาธิเยื้อง ย่างเข้าสุขฌาน ๒๔ ตนแลจึงพึ่งได้ ทุกกาล แลนา คนอื่นมิยืนนาน ร่วมเลี้ยง ฝึกตนหมั่นเวียกงาน ทุกสิ่ง ดีเอย ตนย่อมอิสระเพี้ยง ท่านผู้มีชัย ๒๕ ปัญญาเป็นดั่งแก้ว สวยใส ฉายส่องแสงวิไล เด่นหล้า นรชนย่อมเกรียงไกร ในหมู่ คนนา เพราะนั่นปัญญากล้า ส่องให้เห็นผล ๒๖ ปัญญาเป็นดั่งแก้ว นรชน ฉายส่องความมืดมน แจ่มแจ้ง เห็นทางท่องสากล เกินกว่า ใครนา ทุกข์นั่นอาจเหือดแห้ง เนื่องด้วยปัญญา ๒๗ ศรัทธาเป็นดั่งต้น พฤกษ์พันธุ์ จิตมั่นตรัยรัตนือัน ค่าล้ำ ผูกใจใฝ่ในกรรม์ ดีก่อ บุญยิ่งพูนสวัสดิ์ค้ำ ห่างพ้นอบาย ๒๘ จงเตือนตนพร่องด้วย ดีใด กลับสู่ศีลวินัย ใหม่อ้า ตนจึงผ่านผองภัย พาลชั่ว เป็นอยู่สุขในหล้า ร่วมด้วยนรชน ๒๙ กายวจีจิตผ่องพ้น ทุจริต รักแผ่ไปทุกทิศ ทั่วผู้ เวราอย่าตามติด ใครอื่น หมายมุ่งทางตรัสรู้ นั่นแท้คนดี ๓๐ ปฐพีภพใหญ่กว้าง สากล เป็นอยู่อุดรคน ชื่อก้อง เสียสละเพื่อผองชน ทุกหมู่ มิแบ่งแยกแตกฟ้อง ใส่ร้ายชังกัน ๓๑ จิตกตัญญูต่อผู้ มีคุณ บุญย่อมจักเนืองหนุน เพิ่มล้น ชนใดก่อเนรคุณ ในท่าน มีแต่ปราชัยด้น สู่ด้าวเดรฉาน ๓๒ เป็นชายชาญเผ่าเชื้อ ขุนทหาร มิหมิ่นริดระราน นิ่มน้อง เชิดชูแม่นงคราญ งามชื่น จึงชื่อทำถูกต้อง แต่งให้งามบน ๓๓ ใครยกตนข่มผู้ เป็นมิตร มีแต่เสียสนมสนิท เชื่อมซ้อน เจรจาที่สุจริต ดีกว่า มากเพื่อนคอยดับร้อน อุ่นเอื้อสัมพันธ์ ๓๔ งดจัณฑาลกล่าวร้าย ชนใด เป็นที่รักจับใจ เพื่อนพ้อง จักไปแห่งหนใด อบอุ่น ตายสู่สวรรค์ห้อง ชื่นร้อยทิพย์รมย์ ๓๕ อุดรคนรุ่งฟ้า ยืนนาน ดาวเด่นแดนอิสาน แผ่นกว้าง ผองชนเก่งเวียกงาน กินอิ่ม เซ็งแซ่เสียงสนุกอ้าง เอ่ยไว้ฟังกัน ๓๖ นุชอุดรหนึ่งนี้ งามจริง สมที่เป็นยอดหญิง เด่นหล้า ใครปองแต่งแอบอิง เคียงคู่ มาสู่อุดรอ้า เอ่ยเอื้อนขอนาง ๓๗ คนกายทุจริตตั้ง โจรกรรม ลักฆ่าผิดศีลธรรม ชั่วช้า ตายไปสู่นรกจำ จองอยู่ เกิดใหม่อายุอ้า เสื่อมสั้นทรพล ๓๘ คนพูดจากล่าวร้าย จัณฑาล อีกส่อเสียดโจษขาน เลื่อนเปื้อน ตกนรกยั่งยืนนาน ลึกลุ่ม เกิดใหม่เลวขยับเขยื้อน อยู่ชั้นเดรฉาน ๓๙ คนพาลพาลกล่าวร้าย บัณฑิต กรรมชั่วคอยตามติด แน่แท้ ใดถูกใส่ความผิด คนอื่น คราวเมื่อบาปทันแล้ ย่อมร้องนรกโอย ๔๐ คนดีชอบกล่าวถ้อย ธรรมโปรย ยกย่องบัณฑิตโดย อ่อนน้อม เท็จจริงบ่บิดโบย เบือนเบี่ยง บุญย่อมเสริมสุขพร้อม ล่วงพ้นอเวจี ๔๑ คนคิดการแส่สร้าน ทุจริต ตรึกแต่ในทางผิด ค่ำเช้า ตายไปตกนรกติด เหนียวแน่น เกิดใหม่กายหมองเศร้า เสื่อมสิ้นราศี ๔๒ ลาภยศมีเพิ่มด้วย สรรเสริญ คราวเสื่อมความจำเริญ ห่มร้อง โลกธรรมอย่าหลงเพลิน เมาม่วน มันแค่มายาต้อง ห่อหุ้มจิตเขลา ๔๓ เกิด---มาในแผ่นพื้น โลกา แก่---เฉื่อยเฉาแรงชรา หง่อมค้อม เจ็บ---ปวดป่วยกายา มึนเมื่อย ตาย---แน่ทุกสัตว์พร้อม เมื่อต้องหมดขัย ๔๔ ทำ---อะไรเพื่อบ้าน เมืองไทย ดี---นั่นจักตามไป เมื่อหน้า ผล---กรรมแต่เหตุใด ตามส่ง ดี---ชั่วตนเองอ้า แต่งสร้างเพราะใจ ๔๕ ทาน---ทำไปทั่วหน้า สรรพสัตว์ ศีล---ห่มครองระมัด มั่นไว้ มรรค---ทางสู่สมบัติ เลิศยิ่ง ผล---ท่านนิโรธได้ ล่วงพ้นทุกข์ขันธ์ ๔๖ ใจ---ตนเป็นใหญ่ได้ ในกรรม์ ดี---เพ่งเพียรทำกัน อย่าเว้น ใจ---ใครใฝ่ในอัน ทำเสื่อม ชั่ว---จักนำอกเต้น ก่นร้องบรรลัย ๔๗ เอา---ใจตนส่องรู้ นอกใน หู---นิ่งฟังสารใด แจ่มแจ้ง ไป---ยังแห่งหนไกล กายอ่อน นา---ไร่ฝนหรือแล้ง หมั่นสร้างเพียรทำ ๔๘ เอา---ศีลธรรมบ่มไว้ ในจิต ตา---เพ่งมองพินิจ ชั่งแย้ง ไป---ทางที่หลงผิด หยุดอยู่ ไร่---ปลูกพืชเกษตรแห้ง ช่วยด้วยชลทาน ๔๙ ไม้---ลำคดอ่อนแก้ ดัดไหว อ่อน---หัดฝึกฝนไป เชี่ยวแท้ ดัด---จิตซื่อตรงใน คนอื่น ง่าย---จักเป็นยากแล้ เมื่อทิ้งทับถม ๕๐ ไม้---ลำคดแก่แล้ว เกินดัด แก่---เจ็บตายสรรพสัตว์ บ่พ้น ดัด---ตนอยู่ในสัตย์ ทุกเมื่อ ยาก---สิ่งใดดูต้น เหตุนั้นคิดไข ๕๑ กำ---มือหมัดแน่นไว้ ชกใคร แพง---อย่าตัดสินใจ จ่ายซื้อ มี---ตาเพ่งมองใด ควรค่า หู---หนวกกายใจดื้อ บ่ได้รสธรรม ๕๒ ประ---ดับกายเด่นเต้น ระบำ ตู---แต่งตัวงามขำ แต่ร้าย มี---ใจชั่วชอบทำ บาปบ่อย ช่อง---นรกขวาซ้าย ต่ำใต้รอตัว ๕๓ น้ำ---เป็นธาตุหล่อเลี้ยง ชีวา ร้อน---เร่าในอุรา บาปต้อง ปลา---ตัวใหญ่กินปลา ซิวซ่า เป็น---อย่มีเกียรติก้อง แต่ล้วนอนิจจัง ๕๔ น้ำ---ลึกพอหยั่งได้ ดังหวัง เย็น---ค่ำกลับคืนรัง อยู่บ้าน ปลา---เล็กซ่อนกายบัง สาหร่าย ตาย---แน่ไยเกียจคร้าน ก่อสร้างกุศล ๕๕ ผู้---ดีมีแต่สร้าง มงคล ชาย---ทั่วไปรวยจน บวชได้ พาย---งัดคัดเหหน ถึงท่า เรื่อ---รั่วชันยาให้ แน่นเนื้อติดตรึง ๕๖ ผู้---คนขึงขุ่นด้วย กิเลส หญิง---ซื่อจักวิเศษ กว่าผู้ ยิง---ฟันฆ่าเป็นเหต บาปชั่ว เรือ---ล่มจมลงรู้ ว่ายเข้าฝั่งชล ๕๗ กิน---เอมโอชนิ่มเนื้อ นวลนาง ใน---นอกนุชครวญคราง สวาทกลั้น ที่---บังเพื่อกายวาง ซุกซ่อน ลับ---อยู่เพียงสองนั้น อิ่มแล้วเอมใจ ๕๘ ไข---ออกมาสู่ผู้ คนฟัง ใน---เรื่องควรปิดบัง ซ่อนไว้ ที่---เป็นช่องชิงชัง พาเสื่อม แจ้ง---หมิ่นประมาทให้ จ่ายหนี้ปากเสีย ๕๙ ทะ---เลลึกใหญ่กว้าง วังเวง ใจเอย ลุ---แก่อำนาจเอง เสื่อมเศร้า กลาง---ทางหมู่นักเลง หมายแย่ง ทรัพย์นา ปล้อง---ไผ่ตัดเป็นเบ้า ใสน้ำตาลเมา ๖๐ แม่---เราเป็นดั่งฟ้า มหาสมุทร สื่อ---รักปักในบุตร มั่นแม้น แม่---ใจประเสริฐสุด ยอดยิ่ง ชัก---แต่ทางดีแม้น ป่วยไข้รักษา ๖๑ แม่---ยายยกลูกให้ คลอคลึง หม้าย---แต่ยังกลมกลึง น่าเคล้า ทรง---อนงค์ช่างตราตรึง งามแง่ เครื่อง---รัดรูปรึงเร้า ยั่วให้ชายหลง ๖๒ เอา---ศีลเป็นเครื่องห้าม กายใจ หู---เงี่ยฟังธรรมชัย สี่ข้อ ไป---ถึงซึ่งสุขไว้ บวชเคร่ง มรรคนา นา---หว่านเป็นบุญก้อ ย่อมได้ในสงฆ์ ๖๓ เอา---จิตจงส่องแจ้ง ทุกขัง ตา---เบิ่งเห็นอนิจจัง ทั่วหล้า ไป---ตรงที่ใจหวัง สุขอยู่ นิจนา ไร่---ผักมะเขืออ้า ปลูกไว้เป็นทาน [/size]
20 ธันวาคม 2553 19:34 น. - comment id 1174720
10 มกราคม 2554 10:41 น. - comment id 1178781
สวัสดีค่ะครูปติ กลอนครูเยี่ยมมากเลยค่ะ คูเก่งมาก
12 มกราคม 2554 14:34 น. - comment id 1179265
อยู่ดีๆ ก็เปิดเจอ โรงเรียนบรรพต ได้อ่านกลอนเพราะ ๆ ส่วนตัวเคยไปเที่ยวมาเเล้วครั้งหนึ่ง โรงเรียนของเราน่าอยู่จริงๆ คุณครูก็น่ารักทุกคน เจอครูสาวๆ ตัวเล็ก ๆชอบมากมายเลย
20 มกราคม 2554 15:01 น. - comment id 1180601
สวัสดี ฤดี จรัลพรเลิศสิน นามสกุลนี้จำได้ดี แต่หน้าตาจำไม่ได้ นึกภาพเด็กหญิงตัวเล็กคนหนึ่งที่เคยสอน แก้มยุ้ย เรียนไม่ค่อยเก่ง แต่คุยเก่ง บอกทุกคนว่าครูปติคิดถึงเน้อ ตรุษจีนปีนี้ว่าจะขึ้นไปดิ้นที่งาน ดีปะ นายชาติชายอยู่ไหนน้อ ได้เมียกี่คนแล้ว
20 มกราคม 2554 15:04 น. - comment id 1180602
ตอบคนคนเดินทาง ครูสาวตัวเล็ก ๆ น่าจะเป็นครูเย น่ารักจริงๆ แต่ที่น่ารักคือนักเรียนที่ดีของครูทุกคน
15 กุมภาพันธ์ 2554 12:31 น. - comment id 1184940
ขอฝากรักห่อไว้ ในจิต หมายแม่จวบชีวิต บ่ไร้ บุญมีใคร่แนบสนิท ดองแต่ง นางนา จงอย่าบิดเบือนให้ พี่ดิ้นแดโดย
16 มิถุนายน 2554 21:46 น. - comment id 1199397
ช่วงนี้ บนดอยฝนคงตกหนักมาก ทุกวัน ใส้เดือนตัวใหญ่ คงออกมาเยี่ยม มากมาย ผ.อ.คงหายดีแล้วเนอะ ใครได้มาอ่าน โทรมาหาบ้างเด้อ 089 8381490 เบอเก่า หัวใจเดิมๆ
16 มิถุนายน 2554 21:54 น. - comment id 1199400
คืนนี้มาเป็นชุด ครู กิ่ง คนสวย สบายดีนะเพื่อน คิดถึงทุกคนมากจิงๆ นักเรียน ม 3 ปีนี้ คงโตกันมากแล้ว จบปีนี้ หาที่เรียนดีๆๆนะ ไป หา ผ.อ. เดี๋ยว แกจะหาที่เรียนให้
16 มิถุนายน 2554 21:22 น. - comment id 1199407
นานมากแล้วที่ ไม่ได้เข้าเยี่ยม เวบนี้ วันนี้ วันดี เลยได้ท่องมา พี่ชาติยังสุดยอด แต่ขอบอก นิดหนึ่งหนา ว่าน้องชาย สนุก ทุกๆคราบัดนี้ หนาย้ายกลับไปเป็นครูอีกแว้วครับ นักเรียนที่เข้ามาอ่าน ถ้าอยากเห็นรูปครูสนุก ไปตัดสินบอล เข้ากูเกิล พะเยา - ลำพูน จะได้เห็นรูปหล่อๆ ครูพจน์น้องรัก นายเยี่ยมมากที่หลงเสน่ย์หา ก้าวขาวิ่ง แนวร่วมเป็นใคร บอกด้วยเด้อ ครูหนุ่ย ครูหนึ่ง ครูโจ้คงสบายดีนะ คิดถึงพวกนายมากบรรยากาศความเอื้ออาทร ของเพื่อนครูยังครุกลุ่นในหัวใจ 0898381490 อย่าลืมเด้อ
22 มิถุนายน 2554 21:39 น. - comment id 1200466
ไม่มีใครเข้ามาอ่านสักคน พี่ชาติ ตายห่า ซะแล้วมั้ง 5555 รักนะพี่ จึงแช่ง เพื่อนครู สบายดีนะ ครูบนดอยมีแผนการสอนดีๆ ขอม่งดิ
28 มิถุนายน 2554 14:30 น. - comment id 1201112
อ่ะ ว่าไปเร่ย ตายยาก เพราะยังรักยังหลงบรรพตวิทยา เด๋วนี้สาวลาวเขามาอยู่ดูไข้ ผอ.ปะ
5 กรกฎาคม 2554 10:09 น. - comment id 1201719
ได้ข่าวว่าดามเหล็ก ไม่รู้ ถอดยังนะ สาวลาว ว่าแล้ว ปิดฤดูกาลฟุตบอล ปลายปีนี้ คณะผู้ตัดสินจะไปแอ่วลาวกัน ว่าจะชวนไปทางเชียงของ พี่ชาติมาด้วยเน้อ
8 กรกฎาคม 2554 13:57 น. - comment id 1202103
อะน่ะ ไปไกล เป็นผู้ตัดสิน ดิวิชั่น ได้ทำงานที่รักและถนัด ดีใจด้วย พี่ก็เห็นจะปิดบัญชีการแอ่ว เพราะเบาหวาน ไม่ค่อยมีแรง ขับรถไม่เก่งแกร่งเหมือนก่อน หูตาก็พร่า ถ้าไปเที่ยวสนุก มีอะไรสนุก ก็มาเล่ากันที่นี่นะ
10 สิงหาคม 2554 12:17 น. - comment id 1205351
ศิริขวัญ ตรุษจีนปีหน้า เจอกันเน้อ ชอบบรรยากาศมากๆ คงได้พบใครหลายๆคน แต่คนในใจครูคงไม่มา คงแต่งงานแล้ว อ่ะน่ะ พูดเล่น แต่ความจริงมันก็มีอยู่ในเล่นเนาะ
5 กันยายน 2554 12:14 น. - comment id 1207221
วันนี้มาเล่นเน็ตที่บ้านคายในเน็ตคาเฟ่ แต่ใจอยู่บ้าน 104
6 ตุลาคม 2554 09:12 น. - comment id 1210529
ใจอยู่ 104 เลยหรอพี่ชาติ ดอกพระยาเสือโคร่งบานก็ไปเที่ยวสิ แหม แล้วผ่านลำปาง อย่าลืมแวะล่ะ คิดถึงพี่ชายคนนี้ เสมอ
8 ตุลาคม 2554 12:44 น. - comment id 1210775
ครูหนุก ระวัง นักบอลมาเล่นสนุกโตยเน้อ นักบอลจะไม่มีแรง
17 ตุลาคม 2554 22:04 น. - comment id 1211481
22 ตุลาคม 2554 10:06 น. - comment id 1211908
หาทางแว้บไปไหนยากจัง ไม่เหมือนตอนอยู่ รร. เกษียณแล้วเฝ้าบ้าน แต่ก่อนค่ำไหนนอนนั่นก็ได้ แต่เดี๋ยวนี้ขาดอิสระเสรีภาพเหมือนนกอยู่ในกรง ครูหนุกเป็นคนดีมีเสน่ห์ อยู่ที่ไหนก็สาวเหล่ตลอด ขอให้ปลอดภัยเน้อ
4 พฤศจิกายน 2554 21:03 น. - comment id 1213848
โรงเรียนผมเองสุดยอดไปเลย
10 พฤศจิกายน 2554 14:29 น. - comment id 1214593
ใครเข้ามาเยี่ยมลงชื่อให้ทราบพ่องเน้อ เพื่อมิตรภาพ และพบปะกัน ตอบคำกัน
1 มกราคม 2555 16:57 น. - comment id 1219555
ปีใหม่ ๒๕๕๕ นี้ ขอให้ครูและนักเรียนโรงเรียนบรรพตวิทยา ทั้งศิษย์เก่า และปัจจุบัน ทั้งครูเก่าและปัจจุบัน จงมีความสุขร่ารวยเงินล้าน ทั้งเงินไทยและเงินกีบ ตลอดปีใหม่ และปีต่อๆไป ***หลิวฮินและนาซี ขจให้ได้ผัวดี มีลูกฉลาด ไม่ดื้อ ว่านอนสอนง่ายเน้อ จากครูปติรูปหล่อ อกหัก พักศิลาแดง
26 มกราคม 2555 11:57 น. - comment id 1222120
พี่ชาติ ปีใหม่ โชคดี รำ่รวย และ สุขภาพดีๆนะพี่นะ คิดถึงครูบนดอยทุกคนด้วยครับ ครูสนุกสูงขาว(กรรมการเจ้าเสนห์)
31 มกราคม 2555 20:36 น. - comment id 1222955
เคยอยู่โรงเรียนเดียวกับครูโจ้ที่ขอนแก่น ติดต่อไม่ได้ ฝากถามแกหน่อย จำครูรัตได้มั๊ย kurat_put@hotmail.com
11 กุมภาพันธ์ 2555 13:54 น. - comment id 1224383
ครูน้องโจ้ เพื่อนถามหา ทราบแล้วเปลี่ยน ตามอีเมเน้อ
20 กุมภาพันธ์ 2555 08:59 น. - comment id 1225324
ครูหนุ่ย เบอร์ใหม่ครูปติเน้อ 0833241108
18 สิงหาคม 2555 20:05 น. - comment id 1242755
คิดถึงบรรพตจัง ครูทุกท่านด้วย ไม่รู้ครูต้อยังเปล่า
18 สิงหาคม 2555 20:11 น. - comment id 1242756
ใครมีเบอร์ครูต้อขอหน่อยค่ะ
2 กันยายน 2555 21:28 น. - comment id 1244010
คิดถึงโรงเรียนจัง
26 กันยายน 2555 10:10 น. - comment id 1246610
คิดถึงทะเลหมอกคราบ นุ้ก ลำปาง
2 มกราคม 2556 11:27 น. - comment id 1253192
บรรพตวิทยาบ้านผาตั้ง เมื่อคคราวครั้งเป็นครูเคยอยู่สอน ใจสมัครรักให้ในบังอร แต่่สะท้อนในอกพกแต่ลม คิดถึงรักหักไว้ก็ไม่ลืม ด้วยเคยปลื้มปลูกไว้หวังได้สม แต่นุชน้อยลอยเลื่อนไปตามลม เก็บขื่นขมขังไว้ไร้นางเรียง
2 มกราคม 2556 12:29 น. - comment id 1253195
***รวมโคลงจากเฟสบุค*** นอนฝากฝันส่งให้ ถึงเธอ ยามเมื่อหลงละเมอ ช่วยน้อง ใจเดียวมั่นเสมอ ตัวพี่ มาสู่ขอไปคล้อง อยู่ห้องเรือนเดียว ไปหาอี่หล้า 2012-12-25 12:32:35 บนหนทางโก่งโค้ง ยาวไกล เดินมุ่งหมายดูใจ อี่หล้า ลาวไทยมั่นโยงใย สานสื่อ นางอยู่รอหรือล้า เปลี่ยนย้ายชายชม จำนงหมายแม่ไว้ ในอก บุญไม่ถึงนอนนรก อยู่ใต้ อุทิศแผ่บุญจึงตก ถึงพี่ คุณแม่มากจำได้ พี่นี้จักแทน นางเป็นสาวเผ่าม้ง ในลาว ผิวผ่องผุดผาดขาว ส่งยิ้ม งามตาดั่งดวงดาว คืนแจ่ม รักห่วงนางปานปิ้ม บ่วงร้อยรัดคอ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
