๏ เขาบอกว่าน่าเบื่อเมื่อมาอ่าน จากเบิกบานพาลล่มอารมณ์เสีย กลอนห่วยแตกแต่งมั่วล้อผัวเมีย มีแต่พวกชะเลียชื่นเชียร์กัน เขาตำหนิติเตียนนักเขียนใหม่ ฝึกปรือไปปราศพัฒนาดูน่าขัน พูดย้ำย้ำสำนวนแปลกดุจแดกดัน อีกสารพันวินิจฉัยล้วนไม่ดี เขาเล่นลิ้นลบหลู่คนดูระบบฯ ไม่เจนจบวรรณกรรมต่ำศักดิ์ศรี เขียนนานแล้วยังไร้ในแนวกวี ชอบทะเลาะเพาะคดีบัดสีจัง เขากล่าวถึงซึ่งสถานที่น่าอยู่ เคหาสน์หรูสวยดีรีโมทสั่ง บ้านกลอนไทยไม้เก่าเน่าผุพัง น้ำไฟยังขาดแคลนแสนยากจน เขาคิดจะจัดประดับและปรับแต่ง เวทีแสดงอวดฤทธิ์ประสิทธิ์ผล บ้านกลอนไทยไม่อาจสามารถดล เขาจึงก่นแกมเย้ยเปรยนัยนัย แต่ก็แปลกประหลาดเกินคาดถึง เพราะครั้งหนึ่งเขากล่าวเป็นข่าวใหญ่ เชอะ ! บ้านรวยแต่เขือเบื่อแวะไป แล้วเขามาทำไม ?.. ฉันไม่รู้ ๚ะ๛
อัลมิตรา 1 ก.ย. 2552 07:54 น. - ID 128823 
4478
24
0
1 กันยายน 2552 07:55 น. - comment id 1034149
ma tam mai mai ruk gor mai dtong ma .. cha!.. cha!.. cha! ท้องฟ้าก็สวยงาม พระอาทิตย์ตื่นสาย พระจันทร์หล่นหายไป หายไปทางหลังบ้าน ดอกหญ้าก็เริ่มบาน อากาศช่างแสนดี อยากให้เธอมาอยู่ตรงนี้ นั่งอ่านบทกวี ด้วยกันจัง หลายวันมานี้นอนหลับแบบที่เรียกได้ว่า"หมดลาน" เพราะเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้ากับงาน .. แต่ทันทีที่ตื่น ก็จะพยายามทำตัวให้สดชื่นแจ่มใสเข้าไว้ ก็อย่างวันนี้ .. ตื่นแต่เช้า ใช้เวลาในห้องน้ำนานพอสมควร ยืนแปรงฟันในขณะที่ปล่อยให้น้ำอุ่นจากฝักบัวรดทั่วตัวไปด้วย นึกขำ ที่ยังอุตส่าห์คิดถึงบางคำได้ คนที่เคยบอกว่า อาบน้ำร้อนมาก่อน คนที่เคยบอกว่า อาบน้ำอุ่นมาก่อน คนที่เคยบอกว่า อาบน้ำเย็นมาก่อน คนพวกนี้ .. พูดไม่จริง เพราะคนที่เคยสารพัด .. ล้วนแต่ตายไปหมดแล้ว ที่ยังอยู่ .. รับรองได้ว่า ไม่ได้เป็นคนต้นคิดอาบน้ำร้อน น้ำอุ่น น้ำเย็นหรอก .. ขำ ! เกือบสำลักในขณะแปรงฟันด้วยซ้ำ คิดอะไรก็ไม่รู้หนอเรา มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า
1 กันยายน 2552 08:16 น. - comment id 1034155
อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณอัลฯ แวะมาชื่นชมกลอนที่คุณแต่ง มันสะท้อนอะไรต่อมิอะไรได้ดี จริงๆค่ะ ชอบมากๆนะคะมีความสุขทุกๆวันนะคะ
1 กันยายน 2552 08:26 น. - comment id 1034156
ใครหรือครับ รวยแต่เขือ
1 กันยายน 2552 08:32 น. - comment id 1034157
มาทำไม ม่ายร๊ากแล้วมาทามไม อิอิ ทีแรก นึกว่าเพลง มาทำไม ม่ายอายบ้านกลอน บ้านเก่า ที่เคยอยู่ม๊าๆๆๆ ..ขำๆ นะครับ จะได้ไม่เครียด แหม..กลอนตัดพ้อ ผสมท่อนเพลงสนุกสนานนะคุณอัลฯ ธรรมดาเหลือเกิน ครับที่คนเมื่อไปด้วยสเหตุาเหตุอะไรก็แล้วแต่ ..เขาก้อคงตัดไม่ขาดหรอกครับเหมือนตัดบัวบังเยื่อใยตัดสายน้ำยังตัดไม่ขาด ตัดสวาท หรือจะตัดขาดอย่างไร .. คงแวะเวียนมาดู หากทำดี อาจแวะมาชมแบบไร้คำชม หากมีช่องให้โจมตีอาจมีเหน็บบ้าง วิสัยและนิสัยของมนุษย์ที่ติดตัวกันมาแหละครับ ..อย่าเพิ่งท้อนะ มาให้กำลังใจครับ เพราะผมคงไม่ย้ายไหนีไปไหน อิอิ อยู่ให้เบื่อกันข้าง ..
1 กันยายน 2552 08:34 น. - comment id 1034158
สำคัญตนตัวใหญ่หาใครเทียบ วิ่งมาเรียบรังเดิมด้วยไรหรือ หากวิพากษ์วิจารณ์งานนั้นคือ สิ่งยึดถือบื้อใบ้บอดใจตน เคยอ่านเคยคำวิจารณ์ของบางใคร คล้ายๆประเภทยกตนข่มท่าน แต่เขาก็คงจะลืมว่าเมื่อก่อนเขา ก็เคยอยู่ที่นี่เหมือนกัน เป็นกำลังใจให้เสมอๆครับ
กาแฟยามเช้าสักถ้วยนะครับ
1 กันยายน 2552 08:36 น. - comment id 1034159
1 กันยายน 2552 08:37 น. - comment id 1034160
ทุกอย่างมีทั้งดีและไม่ดี..... ไม่มีอะไรหรือที่ไหนที่มีแต่ด้านดีด้านเดียว หรือ มีแต่ด้านไม่ดีอย่างเดียวหรอก... ไม่งั้นบ้านกลอนไทยของเราคงไม่อุ่นหนาฝาคั่งขนาดนี้ถ้าไม่ดีขนาดนั้น เคยได้ยินคำพูดที่ว่า "ปลูกเรือนตามใจผู้อยู่...ผูกอู่ตามใจผู้นอน" ให้นึกเห็นใจปีกฟ้าเหมือนกันนะที่ สร้างบ้านหลังนี้ขึ้นมา..... บ้านหลังแรกตอนที่ยังไม่ได้รีฟอร์มใหม่คงเป็นบ้านที่ปีกฟ้าน่าจะรักที่สุดแล้ว แต่ ณ วันนี้ บ้านได้ปรับปรุงใหม่เปลี่ยนใหม่เพื่อให้ผู้อยู่สบายใจและสะดวกสบายขึ้น แต่การจะทำให้ผู้อยู่ที่มีจำนวนมากมายพึงพอใจได้เหมือนกันทั้งหมดนั้น....ไม่เห็นจะเป็นสาระว่าจะต้องตามใจขนาดนั้น ในเมื่อผู้อยู่ที่ส่วนใหญ่ไม่พึงพอใจบ้านหลังนี้....ก็สามารถไปอยู่บ้านหลังใหม่ที่ดีและใหญ่หรือสร้างบ้านที่สามารถตอบสนองความต้องการของตัวเองได้อยู่แล้ว จำได้ว่าเมื่อก่อนนานมาแล้วทั้งโคลอนและสมาชิกบางส่วนเคยขอ"ห้องสนทนา"จากปีกฟ้า ปีกฟ้าก็จัดให้.... แต่ผลที่ได้กลับดูเหมือน ปีกฟ้าจะลงแรงไปเสียเปล่า เพราะห้องสนทนานอกจากจะร้าง..... เพราะสมาชิกพากันไปคุย เอ็มเอสเอ็น ยะฮู ก็ยังเปิดช่องให้ผู้ไม่หวังดีเข้ามาก่อกวน ทำให้รู้ว่าต่อไปเราจะไม่เรียกร้องอะไจกปีกฟ้าและบ้านกลอนไทยอีกแล้ว แค่ได้อยู่ที่นี่ก็รู้สึกสบายใจ อบอุ่น ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปี หรือจะมีบางช่วงเวลาที่ได้หายไปจากบ้านหลังนี้ แต่พอได้กลับมา......บ้านหลังนี้ก็ยังเป้นบ้านที่รวบรวมความรู้สึกดีๆ ความทรงจำที่มีค่าไว้มากมาย ขอบคุณ ปีกฟ้า ผู้ดูแลระบบ และทุกคนที่มีส่วนสร้างบ้านหลังนี้ขึ้นมา...ให้พวกเราได้สานต่อความฝัน...มีที่ให้พวกเราได้ผ่อนคลาย....จากความเครียดที่รุมเร้าในโลกภายนอก....และทำให้ได้รู้จักมิตรภาพใหม่ๆและยังรักษามิตรภาพเก่าๆไว้ได้อย่างไม่เคยเปลี่ยนแปลง ขอบคุณและขอบคุณ
1 กันยายน 2552 08:43 น. - comment id 1034163
อ้อ วันก่อนได้อ่านคอมเม้นท์นึง ที่พูดในเชิงดูหมิ่นบ้านกลอน ซึ่งไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาพูดในเชิงแบบนี้ คิดว่ากลอนชุดนี้น่าจะมาจากคอมเม้นท์ที่ว่า ใช่ไหมครับ อะไรก็มิสามารถเล็ดลอดสายตาผู้ดูและระบบจริงๆ มาอีกครั้งคงมิว่ากระไร 555
1 กันยายน 2552 08:44 น. - comment id 1034164
เมื่อเขาบอกว่าอย่างนั้น เราก็จะบอกว่าอย่างนี้... เรามีสิทธิ์ในการเลือกเสพเนาะ อะไรที่รู้ว่าเสพแล้วไม่บันเทิงเริงใจ ไม่เป็นผลดีต่อสุขภาพจิต ก็หลีกเลี่ยงกันไป มีอะไรดี ๆ ให้เราดื่มด่ำล้ำรสอีกตั้งเยอะ ณ ที่แห่งนี้... อยู่ที่เราจะเลือกเสพอะไร อย่างใด เพื่ออะไร.. จะว่าไปแล้ว ที่ไหน ๆ ก็มีปัญหาทั้งนั้นแหละ มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับสถานที่หรอก แต่มันอยู่ที่คน.. ที่ใจ.. ป.ล. คับดีใส่ไม่ได้.. คับไหน ๆ ก็ใส่ไม่ดี (ขนาดไม่ได้มาตรฐานน่ะ)
1 กันยายน 2552 08:45 น. - comment id 1034166
ปล.สมาชิกที่กำลังเตาะแตะ คลานได้แล้ว ยืนได้ เดินได้ วิ่งได้ เราจะพัฒนาฝีมือไปพร้อมกัน....อย่างช้าๆ....แม้จะช้าไม่ทันใจคนอื่น.....จนดูเหมือนพวกเราไม่มีการพัฒนา แต่พวกเรารู้กันอยู่ในใจลึกๆอยู่ใช่ไหม...ว่าพวกเราพัฒนาแล้ว อย่างน้อยพวกเราก็ได้พัฒนาหัวใจ.....ให้เติบใหญ่....และเติบโตขึ้น.....เป็นกำลังใจให้เพื่อนๆพี่ๆน้องๆนักกลอนทุกท่านค่ะ ปล.นักเขียน....ก็คือคนที่รักที่จะเขียน รักสิ่งใด ก็เขียนสิ่งนั้นเถิด อย่าปิดกั้นจินตนาการตัวเอง.....เพียงเพื่ออยากทำตามคนเก่งๆที่เขาพัฒนาแล้ว เพราะการค่อยๆพัฒนาในแบบของตัวเองย่อมดีกว่าก้าวกระโดด....แค่เพียงเพื่อจะตามคนเก่งให้ทัน เพราะคนเก่งเขาไม่หยุดรอใครหรอก....เชื่อเถอะ.....ว่าเราไม่มีทางตามเขาทัน
1 กันยายน 2552 08:58 น. - comment id 1034168
สะใจดีคะ เราก็เป็นคนชอบกลอน อาจเขียนไม่ไพเราะ เเต่อยากเเต่งอยากเขียน
1 กันยายน 2552 09:11 น. - comment id 1034172
1 กันยายน 2552 09:16 น. - comment id 1034174
อย่าไปถือเป็นอารมณ์ คืออย่าไปยึดติดเนาะเจ้าอิม เพราะว่า .......!!!!! พูดถึง "เรื่องของจิต" ซึ่ง "จิต" เป็นใหญ่ เป็นประธาน ในการ "รู้แจ้งอารมณ์" หมายความว่า รู้แจ้ง ชัดเจน ใน "อารมณ์ที่ปรากฏ" ซึ่ง ไม่ว่า "อารมณ์" นั้น จะเป็น "อารมณ์" อะไร ก็ตามแต่ "อ่อน" แค่ไหน "เบา" แค่ไหน "ร้อน" แค่ไหน ฯลฯ หรือ "เสียง".....ดัง หรือ ค่อย เป็น เสียงตุ๊กแก หรือ เสียงจิ้งจก ฯลฯ "ลักษณะของจิต" ก็คือ สภาพรู้ คือ รู้ ชัดเจน แจ่มแจ้ง ใน "อารมณ์" เท่านั้น.! "จิต" ไม่ทำหน้าที่อื่น เพียงแต่ "รู้ อารมณ์ ที่ปรากฏ" เท่านั้น.! ส่วน "เจตสิก" คือ "สภาพธรรม ที่เกิด ร่วมกับ จิต และ ดับ พร้อมกับ จิตที่เกิดร่วมด้วย" อย่างน้อยที่สุด ต้องมี "เจตสิก" ที่เกิดร่วมกับ "จิต" คือ เจตสิก ๗ ประเภท. เช่น "ลักษณะจำ" (สัญญาเจตสิก) คือ ทันที ที่ "จิต" รู้ "อารมณ์" ใด ๆ "เจตสิก" ประเภทนี้ ก็ทำหน้าที่ "จำ" เท่านั้น...ไม่ทำหน้าที่อื่น.! หรือ "ลักษณะ" ที่ เป็นสุข เป็นทุกข์ เฉย ๆ นั่น ก็ คือ "เวทนาเจตสิก" (ทำหน้าที่ "รู้สึก" เท่านั้น...ไม่ทำหน้าที่อื่น.!) เป็นต้น. เพราะฉะนั้น "เข้าใจ" หน้าที่ของ "จิต และ เจตสิก" จะได้ทราบ ว่า ไม่ได้มีแต่เฉพาะ "จิต" ที่เกิดขึ้น เพียงอย่างเดียว. ซึ่งถ้าหาก เป็นอย่างนั้น ก็ "จำ" อะไรไม่ได้เลย.! หมายความว่าถึงแม้ว่า "จิต" ทำหน้าที่ เพียง "รู้ชัดในอารมณ์" แต่ เป็นเพราะว่า "จิต" ไม่ได้ทำหน้าที่ "จำ" เพราะฉะนั้น แม้ มี "เสียง" ปรากฏ "จิต" ก็ รู้แจ้ง "เสียงที่ปรากฏ" ขณะนั้น เราก็ "จำ" อะไร ไม่ได้เลย.!แต่ เป็นเพราะว่า มี "สัญญาเจตสิก" เกิดร่วมด้วยกับ "จิต" และ "สัญญาเจตสิก" ทำหน้าที่ "จำ" เท่านั้น. หมายความว่า"จิต" เกิด เมื่อไร "สัญญาเจตสิก" ต้องเกิดร่วมด้วย ทุกครั้ง และ "สัญญาเจตสิก" ก็ทำหน้าที่ คือ "จำ" "จำ" ใน ทุกอย่าง ที่ "จิตกำลังรู้แจ้ง" เพราะฉะนั้น จึง ต้อง ทราบ ว่า "เจตสิก" มีอะไรบ้าง.! และ "เจตสิก" แต่ละประเภท นั้น ทำหน้าที่ อะไรบ้าง.! ."เจตสิก" ทั้งหมด มี ๕๒ ประเภท. และ "เจตสิก" ๕๒ ประเภท นี้ แบ่งออก เป็น หลาย กลุ่ม. คือ (กลุ่มแรก) เป็น "เจตสิก ซึ่งเกิดกับจิตทุกประเภท" คือ ไม่ว่า จะเป็น "กุศลจิต" "อกุศลจิต" "วิบากจิต" "กิริยาจิต" (จิต มี ๔ ชาติ คือ กุศล อกุศล วิบาก กิริยา) ที่ เกิดขึ้น ขณะใด ขณะนั้น ต้อง มี "เจตสิก ซึ่งเกิดกับจิตทุกประเภท" กลุ่มนี้ เกิดร่วมด้วย ทุกครั้ง.! (เกิดร่วมด้วย กับ "จิตทุกประเภท") (ภาษาบาลี ใช้ คำ ว่า "สัพพจิตตสาธารณเจตสิก" ซึ่ง มี ๗ ประเภท) ส่วน "เจตสิก" อีก กลุ่มหนึ่ง ถ้า เป็น "เจตสิก ที่เป็น อกุศล" ก็ ต้อง เกิด เฉพาะกับ "อกุศลจิต" เท่านั้น.! และ" เจตสิก" อีก กลุ่มหนึ่ง เป็น "เจตสิกฝ่ายดี" ที่เป็น "โสภณเจตสิก" ก็ ต้องเกิด เฉพาะ กับ "กุศลจิต" เท่านั้น.! ขณะนี้ จิต และ เจตสิก....กำลังทำงาน อยู่ ทำงานอยู่ที่ ตรงนี้.! (ตรงที่ ที่ยึดถือ ว่า เป็น ตัวของเรา.!)
1 กันยายน 2552 09:41 น. - comment id 1034179
เพิ่งเข้ามาอยู่บ้านนี้ได้ไม่กี่วัน เลยไม่รู้ต้นสายปลายเหตุ ที่มาที่ไป แต่ก็เชื่อว่าบ้านนี้มียังมีความอบอุ่นให้อยู่เสมอ ศิลปินอย่าดูหมิ่นศิลปะ กองขยะดูดีๆ ยังมีศิลป์ เชื่อว่างานเขียนของทุกท่านมีคุณค่าในตัวเอง เพราะผ่านการกลั่นกรองจากหัวใจ
1 กันยายน 2552 09:57 น. - comment id 1034182
เขาบอกว่า..อะไรก็ช่างเขา ใจปลายทางไม่สนเลยค่ะ งานเขียนมาจากใจ ใครจะมองว่า ห่วยแตกไร้สาระ ก็เฉยๆ ถ้าเขาไม่ชอบงานเรา ก็คือไม่ชอบ พี่อิมกับพี่ปีกฟ้า อย่าสนใจเลยค่ะ ที่นี่มีความอบอุ่น มีความรัก ใจปลายทางรักที่นี่ค่ะ ขอบคุณที่ให้มาอาศัย
1 กันยายน 2552 10:21 น. - comment id 1034189
เข้ามาอีกที...หัวใจจะวาย......พอดีเปิดลำโพงดังมั่กมาก....(หรี่แทบไม่ทัน...อิอิ) ปล.อัลมิตราเพลงนี้เป็นอันตรายต่อหัวใจวัยรุ่น(ตอนปลาย)อย่างแรง
มีเพลงมาฝาก เพลงบ้าน - ปั่น http://www.ijigg.com/songs/V2CGB7GPAD ดอกไม้ ประตู แจกัน ดินทราย ต้นไม้ใหญ่ แก้วน้ำ จานชาม บันได โคมไฟ ที่สวยงาม ขอบรั้วและริมทางเดิน ต้นหญ้าอยู่ในสนาม บ้านนี้จะมีความงามได้ ถ้ามีเธอ เพราะเธอคือที่พักพิง คือทุกสิ่งที่มีความหมาย เมื่อเธออยู่เคียงชิดใกล้ เรื่องร้ายใดๆ ไม่เกรง แม้ข้างนอกจะต้องเจอะ กับเรื่องราวที่ใครข่มเหง แต่ฉันเอง ไม่คิดกลัว จากพื้นดินชนเพดานนั้นมีความหวานอยู่ เพราะรู้ว่าฉันมีเธอคอยเป็นที่พักใจ จะรอคอยฉันจริงๆ เป็นหลักพึ่งพิงสุดท้าย จะล้มตัวลงเอนกายที่บ้านของฉัน ไม่ว่าวันเวลาจะเปลี่ยนหมุนเวียนไปเท่าไร ฉันยังคงมีแต่เธอ เป็นความหวังและความเข้าใจ พร้อมจะเก็บทุกสิ่งทิ้งความสุขทุกอย่าง และจะทำทุกทางเพื่อบ้านหลังนี้ ดอกไม้ ประตู แจกัน ต้นไม้ใหญ่ แก้วน้ำ จานชาม บันได โคมไฟ ที่สวยงาม ขอบรั้วและริมทางเดิน ก็ล้วนแต่มีคำถาม บ้านนี้จะมีความงามอย่างไรถ้าไม่มีเธอ ก็เพราะว่าใจของเธอคือบ้าน ของฉัน ................................................................
1 กันยายน 2552 10:22 น. - comment id 1034190
เขาเป็นใครไม่รู้..........อัลมิตรา เขาไม่มีราคา..............แน่แท้ แต่ขวดเก่าใจกล้า........บอกรัก...ไว้เลย ใจที่ไร้ข้อแม้...............มั่นไว้...อัลมิตรา หลงรักเขาแค่ข้าง.........เดียวโว้ย...เฮ้ยกู ใจอย่าได้โอดโอย..........มั่นไว้ ความรักที่หิวโหย...........ร้อนเร่า...เพลิงกลอน รักแน่และมอบให้...........ถ้านั้นอัลมตรา
1 กันยายน 2552 10:29 น. - comment id 1034194
บ้านกลอนไทยไม่จนคนอยากเข้า มีเรื่องเล่าหลายหลากมากสรรสี เป็นเวปกลอนมาตรฐานมานานปี ช่างเขาซี..ตาใคร..ไม่มีแวว... ปล.มัวแต่สนใจเสียงนกเสียงกา เสียเวลาเขียนกลอนของพวกเราเปล่าๆครับพี่น้อง..
1 กันยายน 2552 10:30 น. - comment id 1034197
ผวนซะหวาด..
1 กันยายน 2552 10:54 น. - comment id 1034235
มาอาศัยในบ้านกลอนกานท์นี้ ก็มากมีกวีเขียนเพียรมุ่งหมาย หรือมีใครไหนมาว่าวุ่นวาย จุดมุ่งหมายมีอะไรคงไม่ดี รับทราบไว้นะดีแล้ว แต่อย่าไปเอามาเป็น อารมณ์ มากนักเลยครับ เราก็พัฒนาของเรา ให้ดีขึ้นไปเรื่อยๆก็แล้วกันครับ
1 กันยายน 2552 11:12 น. - comment id 1034238
งง..กับคำผวน ต้องไปถาม พี่กวีน้อย ถึงบางอ้อ เลยค่ะ
1 กันยายน 2552 11:17 น. - comment id 1034241
คุณอ้อมพี่กุ้งก้ามอะ ตัวผวนตัวยงเลยค่ะ..งิๆๆๆเขาเล่าว่า..
1 กันยายน 2552 11:23 น. - comment id 1034244
1 กันยายน 2552 11:36 น. - comment id 1034250
ถึงจะนานๆ โผล่ที ก็มายกมือว่า.. บ้านกลอนไทย ยังน่าอยู่ และมีความสุขดี เมื่อกลับมาเยือน have a nice day na ka มาเพราะรักน่ะซี แจม
1 กันยายน 2552 12:00 น. - comment id 1034264
จะว่าไปแล้ว ผู้สูงอายุ ก็ผ่านประสพการณ์ บางสิ่งบางอย่างมาก่อน ผู้อ่อนอายุนะค่ะ ไม่อยากให้ไปดูแคลน อย่างนั้น ขออภัย ที่เด็กน้อยคิดแบบนี้
1 กันยายน 2552 12:00 น. - comment id 1034265
1 กันยายน 2552 12:19 น. - comment id 1034272
เขาบอกยังไงก็ช่างเขาเถอะค่ะ ทุกคนที่มาที่นี่ ต่างเหตุผล มาเพื่อความสนุกสนาน มาเพื่อระบายความในใจ มาเพื่อเรียนรู้ ต่างหลากหลายทั้งที่มาและที่ไป บางครั้งเราฟังวิทยุ เวลาคลื่นแทรก เรายังรู้สึกไม่ชอบใจ ต้องหมุนๆหาคลื่น พอได้ยินชัด ก็เหมือนถูกใจ ไม่มีอะไรดีไปทั้งหมดหรอกเจ้าค่ะ เป็นกำลังใจให้ผู้ดูแลระบบค่ะ เพราะที่นี่เหมือนบ้านหลังที่สองของแก้วฯ บ้านที่ทำให้ได้พบเพื่อนๆ บ้านที่ดูเหมือนจะอบอุ่น ไม่ต่างไปจากบ้านจริงๆ เรารักบ้านกลอนค่ะ
1 กันยายน 2552 13:54 น. - comment id 1034305
ถ้าไม่รักไม่ชอบไม่นิยม แล้วจะจมอยู่ที่นี่ไปทำไม ทำไมไม่ไปหาที่ใหม่ ที่ที่ใจยอมรับเลยสักที พี่อิมพูดถูกนะครับ "มาทำไม ไม่รักก็ไม่ต้องมา" คนเรานะครับถ้าคิดว่าตนเองเก่งกาจที่สุด แล้วเที่ยวดูถูกคนอื่นเขา ต่อให้มันผุ้นั้นโดนน้ำร้อนลวกมาจนสุก จนตายไป มันก็ไม่มีค่าเท่าคนที่ไม่เคยสัมผัสน้ำร้อนมาเลยหรอกครับ ค่าของคนไม่ได้อยู่ที่แต่งกลอนเก่งหรือไม่เก่งหรอกครับ เป็นกำลังใจให้ครับ
1 กันยายน 2552 13:57 น. - comment id 1034307
ว่าเรามั่ว..คนลอกยิ่งมั่วกว่าดิ เพราะขนาดมั่วยังลอกเล๊ยยยยยยยยยยยยยยย
1 กันยายน 2552 14:31 น. - comment id 1034322
หน้าส่วนตัว
คุณอัลมินตรา จ๋า
ก็เขาแต่งเก่ง มีไอคิวดี แต่ขาดอีคิวไงคะ1 กันยายน 2552 14:58 น. - comment id 1034329
ใจเย็นๆครับ ครอบครัวใหญ่ย่อมมีเรื่องจุกจิกเป็นธรรมดาครับ
1 กันยายน 2552 16:07 น. - comment id 1034346
นั่นดิเห็นบ่นอยู่หลายครั้งแล้ว ไม่รัก ไม่ชอบ แล้วเข้ามาทำไมก็ไม่รู้ บางทีอ่านแล้วก็นึกแปลกใจเหมือนกัน ทำไมถึงกลืนน้ำลายตัวเองได้ขนาดนี้นะ คนเรา....เฮ้อ เมื่อเบื่อหน่ายใยฝืนใจเข้ามาอยู่ ไม่มีใครบังคับขู่คุณหรอกนะ ก่อนเข้ามาใยไม่ดูซะก่อนล่ะ กฏเกณฑ์น่ะหัดอ่านบ้างถ่างตาดู เขาอยู่กันมานมนานเป็นแบบนี้ บ้านกลอนมีหน้าที่ใดใครก็รู้ เป็นสถานเผยแพร่งานควรเชิดชู เป็นบ้านของพวกเราหมู่ศิลปิน นักประพันธ์ที่ดีนั้นเป็นอย่างไร ควรหรือเอางานของใครไปติฉิน ควรหรือกล่าวว่าบ้านกลอนเสียจมดิน เมื่อไม่ยินดีจะอยู่ก็เชิญไป บ้านของเราเราก็รักรักบ้านกลอน บ้านที่เราได้พักผ่อนได้ขานไข ได้เจอมิตรได้อ่านงานเบิกบานใจ ใครไม่รักก็รีบไปอย่ามาพาล... ไม่จำเป็นต้องสนใจหรอกค่ะพี่อิม ใครไม่รักบ้านนี้ก็ปล่อยเขาไปเถอะค่ะ พวกมือไม่พายแต่เอาเท้าราน้ำ เราทุกคนที่อยู่ที่นี่รักบ้านกลอนค่ะ ไม่มีที่ไหนๆหรอก ที่จะทำให้ทุกๆคนในสังคมพอใจได้หมดทุกอย่าง ก็ต้องได้อย่างเสียอย่างกันบ้าง ถูกอย่างพี่อิมว่าแหละค่ะ มาทำไม ไม่รักแล้วมาทำไม ชะชะช่า... ด้วยจิตคารวะ
1 กันยายน 2552 16:08 น. - comment id 1034347
เขือก็ไม่รวย
1 กันยายน 2552 17:24 น. - comment id 1034376
..... ไม่อยากผวนเล๊ยยยยย ...... รวย แต่ เขือ .....
555555 ........ แอบดูดีกว่า ใครกันๆๆ อิอิ ....
1 กันยายน 2552 17:28 น. - comment id 1034378
^ ^ ^ หาอยู่ตั้งนาน อยู่ไหนหว่าคำผวน...เอิ๊กส์ๆ
1 กันยายน 2552 17:47 น. - comment id 1034405
ไม่บอกหรอกคุณฝนหาเองดิ เนอะพี่กุ้งก้ามกราม เนอะ อิอิ .....
1 กันยายน 2552 19:24 น. - comment id 1034455
เชอะ ! บ้านรวยแต่เขือเบื่อแวะไป อ่านครั้งแรก งง มั๊กๆ อ้อมเอ้ย..เซ่อ ซะไม่มี อิอิ
1 กันยายน 2552 21:22 น. - comment id 1034532
ใครบอกมาข่าวลือช่างอื้ออึง ทำดื้อดึงทอนกำลังหรือหวังผล ท้าทายอำนาจ Thaipoem ต้องอับจน เราจะร่ายเวทย์มนให้มันมึน บ้านกลอน บ่อนกานต์ มาอ่านไม่ใคร่เขียน เคยฝึกปรือพากเพียรก็อับอึน หมดมุขหมดแม๊กไม่บึกบึน แค่มาอ่านมาหยิบยื่นมาเยียมเยือน....
1 กันยายน 2552 22:44 น. - comment id 1034602
อย่างแรง อย่างแรง
1 กันยายน 2552 23:23 น. - comment id 1034621
ตามแมวเหลืองมาครับ
1 กันยายน 2552 23:47 น. - comment id 1034624
ฟังหนึ่งเสียงของเขา....ค่ะคุณอิม เราต้องฟังเขา เพราะเราให้เกียรติในความคิดของเขา เขาคิดดังๆ และ เขาพูดทุกอย่างที่เขาคิด คนแบบนี้ไม่น่ากลัวค่ะ.....ตื้นๆ เราให้เกียรติเขา แต่เขา.....ให้เกียรติเราหรือไม่ วัดกันตรงนี้ดีกว่า........ คำพูดของเขาเข้าตำราว่า " เกลียดตัวกินไข่ เกลียดปลาไหลกินน้ำแกง " หรือเปล่า ถ้าใช่ล่ะก้อ...ยิ่งไม่น่าใส่ใจเลยสักกะนิ๊ดดดด จะเก่งมาจากไหนสุดท้ายก็ใช้นิ้วทำงานเหมือนกันล่ะ อิอิ ป๊าบ......อ๊าว ใครถีบหลังเราแฮะ พูดแค่นี้คับแค้นใจเหรอ....โห โดนอย่างแรง อิอิ
2 กันยายน 2552 03:46 น. - comment id 1034627
เธอเห็นไหมนั่นท้อง........ฟ้างาม ล้ำค่าอยู่ทุกยาม..............มั่นแท้ กว้างไกลกว่าเขตคาม.....กำหนด ใจฝ่าอย่ายอมแพ้.............สู่ฟ้านิรันดร์ เธอเห็นเมฆฟ่องฟ้า.........นั้นไหม เธออยากได้ก้อนใด..........จะคว้า หยิบมายื่นไว้ให้................ให้แค่...เพียงเธอ เที่ยวท่องทั่วท้องฟ้า..........เมฆน้อยพานำ ไม่รู้เกิดอะไรขึ้น แต่มาเป็นกำลังใจให้อัลมิตรา ผิดถูกว่ากันไป...เพราะไม่รู้เรื่อง แต่ก็อยากสอดรู้
2 กันยายน 2552 07:13 น. - comment id 1034630
คนเราต่างมุมมอง ต่างประสบการณ์ ต่างความคิด คำชมทำให้เราชื่นใจ คำติเราเก็บไปใคร่ครวญดีกว่าไหมคะ ใคร่ครวญตามคำกล่าวว่าจริงหรือเท็จ มิใช่กลุ้มใจ.... ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ...
2 กันยายน 2552 07:35 น. - comment id 1034633
คุณอัลมิตราคะ บ้านกลอนเกิดอะไรขึ้นหรือคะ แวะเข้ามาหวัง จะคลายเครียดเช่นเคย ทั้ง ๆ ที่งานและภาระ รุม เลยงง ๆ ค่ะ น่า แค่คำคนนะคะ เท่าที่เห็นและเป็นอยู่ก็เห็น ว่าพวกเราก็สนุกสนานกันดีนี่คะ เป็นห่วงเป็นใย ซึ่งกันและกัน แต่อย่างว่านะคะ มากคนก็มาก เรื่องกันไป เหนื่อยนัก ก็พักนิดนะคะ นี่ค่ะน้ำเย็น กับรอยยิ้มค่ะ
2 กันยายน 2552 07:49 น. - comment id 1034645
อรุณสวัสดิ์ค่ะ เพื่อน ๆ ทุกคน .. เมื่อคืนนี้ฝนตกหรือเปล่าก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าอัลมิตราหลับสบาย ไม่ร้อนจนอบอ้าว และก็ไม่หนาวจนต้องอาศัยผ้าห่มคลุม เช้า ๆ อย่างนี้ .. ทานอาหารเช้ากันหรือยังเอ่ย ? มื้อเช้าเป็นมื้อที่สำคัญมากนะ อัลมิตราทานเยอะมาก ๆ ข้าวกล้องเต็มกล่อง + บาโลน่า + แกงจืดไข่เจียวน้ำ + แอปเปิ้ล + น้ำทับทิมปั่น ต้องทานเยอะ เพราะต้องใช้พลังงานในการตอบคอมเมนท์เยอะ .. ฮา ๏ สมานมิตรภาพฟ้า........ฝากเฉลย ดารดาษปากเปรย..........เปรียบทึ้ง ยุยำอย่างเกินเลย..........หลงอาตม์ แหงแน่นอนนั่งซึ้ง.........ซ่านร้อนโดนเต็ม เต็มแฮ ๚ะ๛ ........................................................................................................................................ เมื่อคราวที่เป็นเด็ก อัลมิตราเคยนั่งดูแมงมุมชักใยอยู่นานสองนาน มันเป็นเรื่องพิศวง ตื่นตา ตื่นใจมาก .. สำหรับวัยนั้น ซึ่งแมงมุมเองคงไม่คิดสนใจอัลมิตราที่กำลังจ้องเขม็งมันอยู่ โตขึ้นมาอีกหน่อย อัลมิตราก็พบเรื่องที่ช่างมหัศจรรย์อีกแล้ว พ่อค้าเร่ขายน้ำผึ้งมาแวะที่หน้าบ้าน ที่คานไม้ห้อยพวงรังผึ้งมาด้วย โอ .. รังผึ้งมันช่างวิจิตรเหลือเกิน ทั้งแมงมุมและผึ้ง .. มันรู้เรื่องโจทย์คณิตศาสตร์ สมการทั้งหลายหรือเปล่า มันได้เรียนในหลักสูตรวิศวะหรือเปล่า ทำไมมันถึงได้สร้างงานของตัวเองเช่นนั้น แน่นอน .. มันเป็นสัญชาติญาณ ซึ่งมันได้พัฒนามาเรื่อย ๆ จากจุดเริ่มต้นของเผ่าพันธุ์ ........................................................................................................................................ หากผู้หนึ่งผู้ใดแหงนขึ้นมองท้องฟ้าในยามค่ำคืน อาจพบว่า เหนือขึ้นไปนั้น คือดวงจันทร์ และมวลดารา ขณะเดียวกันนั้น คนที่อยู่อีกฝั่งฟากโลก ก็จะบอกว่าทุกอย่างอยู่ด้านล่าง ........................................................................................................................................ มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า
2 กันยายน 2552 09:21 น. - comment id 1034672
คุณเทียนหยด .. กลอนชุดนี้เขียนเพราะอยากสะท้อนความรู้สึกค่ะ เป็นความรู้สึกที่นึกแปลกใจ ไม่ใช่ความรู้สึกแค้นเคืองที่เขาบอกว่า .... สิ่งใด ๆ ก็ตามที่เขาบอกว่า ... ที่เขาคิดว่า ... มันเป็นเรื่องของเขาค่ะ คุณกุ้งก้ามกราม .. ไม่รู้แฮะ แต่ที่แน่ ๆ อัลมิตราไม่มีเป็นของตัวเองค่ะ คุณกิ่งโศก .. หากเป็นอัลมิตราเปรยว่า ไม่ชอบสถานที่ใด ไม่ชอบบุคคลใด อัลมิตราก็จะพยายามหลีกเลี่ยงที่จะไปสถานที่นั่น เพื่อที่จะไม่ต้องพบบุคคลนั้น รังเล็ก ๆ , กะลาแคบ ๆ , ปลักโคลนเขรอะ ๆ ... บรรดาที่อาศัยอยู่ ก็อยู่ได้อย่างมีความสุข...ตามประสา นะ คุณแสงเพชร .. ใหญ่แล้วทำตัวใหญ่ไม่น่าคบ มีแต่พวกประจบแจวคบหา ใหญ่แล้วทำตัวเล็กเด็กนำพา เป็นตัวอย่างที่สมค่าน่าจดจำ คุณโคลอน .. นานมาแล้ว ที่บ้านกลอนไทยมีห้องสนทนา เปิดโอกาสให้คนเข้าไปคุยกัน แต่การเปิดห้องสนทนานั้น นอกจากไม่ได้รับความสนใจเท่าที่ควร เพราะต่างก็มีเครื่องมืออื่นแล้ว หนำซ้ำยังกลายเป็นว่า เป็นช่องโหว่ให้ผู้ไม่ประสงค์ดี เข้าก่อกวนให้ระส่ำระส่าย ทั้งคำพูดที่หยาบคาย จนในที่สุดเหมือนอย่างที่คุณโคลอนบอก ลงทุนลงแรงไปแล้ว ผลที่ได้กลับเป็นขาดทุน ถ้าเป็นการขาดทุนในเรื่องการลงแรง ลงทุน .. นั้นไม่เท่าไหร่ เพราะไม่ติดใจ แต่เป็นการขาดทุนในด้านความรู้สึก ทางสภาพจิตใจ นี่ต่างหาก .. ที่ทำให้ผู้สร้าง ต้องตัดสินใจอีกครั้งที่จะต้องปิดห้องสนทนานั้น และสำหรับเรื่องที่ยังร้อนระอุกันอยู่ในเวปบ้านกลอน หลากหลายข้อเสนอแนะที่บอกว่า คนคอมเมนท์ต้อง login เท่านั้นจึงจะเขียนข้อความได้ ที่จริงแล้ว ต่อให้ติดตั้งระบบรัดกุมเข้มงวดสักเพียงใด ผู้ที่ตั้งใจก่อกวน ก็ยังหาวิธีได้เสมอ ๆ แค่เอาชื่อ เลขที่บัตรประจำตัว ใครก็ได้มาสมัคร หรือ สมัครได้เรื่อย ๆ แล้วแต่ขยันจะสมัคร มันจะมีประโยชน์อะไรที่จะต้องทำเช่นนั้น หากทำแล้วป้องกันได้ 100 เปอร์เซนต์ก็คุ้ม แต่ถ้าได้แค่ไม่กี่เปอร์เซนต์ มันก็จะกลายเป็นว่า .. เหนื่อยอีกแล้ว ทุกคน ที่เป็นสมาชิก ก็เสมือนว่ามีไม้กวาดประจำตัวคนละด้าม ใครเห็นอะไรที่ไม่ชอบมาพากล อะไรที่จะทำให้ห้องเล็กๆ ของตัวเองสกปรกเลอะเทอะ หากเป็นไปได้ ก็อยากให้ช่วย ๆ กันรักษาห้องเล็ก ๆ ส่วนตัวให้สะอาดเสียหน่อย ไม่ใช่ว่า .. เอาแต่ร้องเรียน เอาแต่ตะโกนเรียกให้ภารโรงไปช่วยปัดกวาดถู ซึ่งแน่นอน บ้านหลังใหญ่ซะขนาดนั้น ลำพังคน ๆ เดียว ไม่อาจดูแลได้ทั่วถึง ภารโรง ก็อยากจะมีวันพักร้อนบ้าง อย่าลืมว่า ภารโรงเป็นเพียงมนุษย์ธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้น ไม่ใช่ผู้วิเศษ ไม่ใช่หุ่นยนต์จักรกล ที่จะสามารถปฏิบัติหน้าที่ได้ตลอด 24 ชั่วโมง ที่สำคัญ ภารโรง มีหัวใจ เขียนตอบคุณโคลอนนี่ .. ก็ได้ระบายอะไรตั้งแยะเหมือนกัน อย่าเพิ่งเบื่อกันเสียก่อนนะ เห็นยังอีกหลายคอมเมนท์ เชื่อดิ วันนี้เราจับเขาคุยกันได้ ทั้งวัน ........ ไม่เมื่อย ไม่เหนื่อย แน่นอน
2 กันยายน 2552 09:38 น. - comment id 1034681
แวะมาให้กำลังใจครับผม ^_^
2 กันยายน 2552 11:18 น. - comment id 1034716
คุณกุ้งก้ามกราม .. ถูกต้องแล้ว นั่นไม่ใช่ครั้งแรกที่เขากล่าวเช่นนั้น อัลมิตราก็เห็นอยู่บ่อย ๆ ไม่ว่าจะเป็นที่นี่ หรือ ที่อื่น กระทั่งที่ส่วนตัวของเขา อัลมิตราพยายามที่จะทำความเข้าใจว่า นั่นคือ อุปนิสัยของเขาที่ยากเปลี่ยนแปลง ถ้าถามว่า อัลมิตราเดือดร้อนไหม ในคำกล่าวของเขา .. ไม่เลย ถ้าถามว่า รู้สึกรำคาญบ้างไหม ในคำกล่าวของเขา .. ก็มีบ้างนิดหน่อย แต่ก็ยังไม่ใช่เรื่องที่จะเก็บมาเคียดแค้นรกสมองประการใด มันไร้สาระเกินไปหากคิดทำเช่นนั้น สู้เอาเวลาไปทำอย่างอื่นดีกว่า น่ะ คุณผู้หญิงช่างฝัน .. เราเลือกได้ เลือกที่จะอยู่ เลือกที่จะเสพ เลือกที่จะปฏิบัติเพื่อให้รู้สึกดี ที่จริง ใคร ๆ ก็เลือกได้ ไม่เฉพาะเจาะจงเรา และในสิ่งที่เลือกนั้น ไม่น่าจะเกิดจากการบงการของใคร ถ้าอะไรก็ตาม ไม่ดี ไม่น่าเลือก ไม่น่าเสพ .. ก็ไม่ควรที่จะไปยุ่งเกี่ยว เกลือกกลั้ว เพราะตราบเท่าที่ไปยุ่งเกี่ยว ก็เท่ากับว่า คนนั้นไม่ได้แตกต่างหรือดีกว่าผู้คนในชุมชนนั้น ป.ล.คับใจอยู่ไม่ได้แน่นอน แต่ถ้าคัพดี อาจจะพอดึงดูดใจให้อยู่นะ เบ้อเร่อซะขนาดนั้นนี่ คุณโคลอน .. อย่างน้อยพวกเราก็ได้พัฒนาหัวใจ.....ให้เติบใหญ่....และเติบโตขึ้น..... ประโยคนี้เจ๋งมาก .. มันทำให้มองย้อนไปถึงของโลกในปัจจุบัน ซึ่งสูงส่งไปด้วยเทคโนโลยี ทว่าสภาพจิตใจกลับเสื่อมทรามลงทุกที เรื่องกลอน เรื่องงานเขียน หากไม่ตั้งใจจะเอาดี เอารางวัลอะไร ก็เขียนไปเถอะ ตามใจที่อยากเขียน พัฒนาอารมณ์ของเราให้รู้จักสมาธิในยามที่คิดเขียน ให้รู้จักความสงบ อยู่กับจิตใจของตัวเองก็พอ ไม่ต้องเอามาใส่พานประชันชิงถ้วยกับใคร เพราะเมื่อใดก็ตามที่มีการแข่งขัน มันก็จะทำให้ฟุ้งซ่านเปล่า ๆ คุณปอกำปั่น .. เขียนไปเถอะ เอาเป็นว่าไม่ใช่ภาษาวิบัติ ก็น่าจะพึงพอใจได้แล้ว คนที่ชอบบทกวี ดนตรี เขาว่าหัวใจละมุน นา .. คุณแจ้น .. ทุกคนมีภาระกิจด้วยกันทั้งนั้น มีหน้าที่ที่จะต้องทำ มีสิ่งที่จะต้องรับผิดชอบ ในบ้านกลอนไทยนี้ ทั้งสมาชิกและไม่ใช่สมาชิกก็มีหลากหลาย ทำงานแล้วก็มี เรียนอยู่ก็มี ที่ทำงานแล้วก็มีตั้งแต่ระดับ รปภ.จนถึง ดร. ที่เรียนก็ตั้งแต่ประถมยันอุดมศึกษา เมื่อเปิดเวปเข้ามา ต่างก็มีจุดประสงค์ต่างกันบ้างเหมือนกันบ้าง ก็ว่ากันไปในแต่ละบุคคล แต่สิ่งหนึ่งที่น่าจะเหมือนกัน คือมาผ่อนคลาย มาอ่านกลอนอย่างสบายอกสบายใจ และในอินเตอร์เน็ตนี้ มีเวปให้ท่องเที่ยวเยอะแยะ หากเวปไหนสนใจก็แวะไปได้ ไม่มีการผูกขาด คงไม่มีใครหรอก ที่ยอมกล้ำกลืนฝืนทนอยู่ในเวปที่ตนเองรังเกียจซะขนาดนั้น .. ทว่า ก็มีจนได้ เพื่ออะไรกันว๊า .. อัลมิตราทิ้งคำถามในวรรคสุดท้ายของกลอน แต่ก็ยังไม่มีใครตอบเลยอ่ะ ลุงแทน .. จ๊าก ! เชื่อไหมว่า อัลมิตราอ่านอย่างรวดเร็ว ไล่เลียงแบบฉับไว ประมาณกระโดดลงบันไดทีละสองขั้นบ้าง สามขั้นบ้าง กว่าจะถึงพื้น ยืนเหนื่อยหอบ พรุ่งนี้ก็จะไหว้เจ้าแล้วล่ะลุง มีขนมเทียน ขนมเข่ง ขนมไข่ เพียบ.. อัลมิตราส่งส่วยไปบำรุงให้แม่จัดซื้อแล้ว ส่วนอัลมิตราเองก็ยังคงนั่งทำงานแล้วรอวันเสาร์อย่างจดจ่อ ทำงานติด ๆ กันสองอาทิตย์มาแล้ว มันทั้งเหนื่อย ทั้งง่วง ยิ่งมาฟังเทศน์ พาลจะหลับอ่ะลุง ฮา .. คุณเรียม .. :) เรื่องไม่น่าจดจำหรอกค่ะ อัลมิตราพอจะคุ้น ๆ กลอนที่คุณเขียนนะ เดี๋ยวจะลองต่อความดูค่ะ ศิลปินอย่าดูหมิ่นศิลปะ กองขยะดูดีๆ ยังมีศิลป์ แมลงหวี่แมลงเม่าที่โบยบิน ยังดีกว่าศิลปินที่สิ้นคิด คุณใจปลายทาง .. อื้อ ไม่ชอบก็คือไม่ชอบนะ เว้ากันตรง ๆ ซื่อ ๆ ดี อัลมิตราก็คงต้องร้องเพลงต่อไป .. ma tam mai mai ruk gor mai dtong ma .. cha!.. cha!.. cha! คุณโคลอน .. ๕๕๕ เพลงนี้ เป็นเพลงแรงนะนั่น เคยเอาไปถอดความเป็นกาพย์มาแล้ว ขนมค่าจ้างก็ได้รับจากคุณแจ๊คกี้เรียบร้อย อิ่มสบายท้องไปแล้วด้วย .. เช้านี้ยังฟังอยู่เลยค่ะ
2 กันยายน 2552 16:02 น. - comment id 1034843
คุณขวดเก่า .. เขาคือใครยากรู้...................ฤๅ ไฉน คนเล่าคนลือไป...................ทั่วคุ้ง เพราะเขากร่างเกินใคร.......หมายสยบ เขาอวดเขาคุยฟุ้ง.................เทียบชั้นครูกวี บรรเลงโคลงสื่อให้..............คิดความ หากสืบเรื่องราวตาม.............ย่อมรู้ บุรุษซึ่งเหยียดหยาม............เราก่อน เราใช่เตียงตั่งตู้.....................อึดร้อนอึดหนาว คุณแถก .. ช่อมาลีสวย ๆ กับเทียนหอม ขอบคุณค่ะ ฟังเสียงนกเสียงกาคราบินผ่าน อาจสำราญดวงจินต์ครายินเสียง บางสำรากฝากไว้นัยสำเนียง แค่แว่วเพียงแต่น้อยเซ็งบ่อยไป คุณกุ้งหนามแดง .. แค่สามพยางค์เอง .. ไม่เขียนทั้งบทก็ดีแล้วนะ เผื่อจะฮากว่านี้อ่ะ คุณกุลา .. อัลมิตราอารมณ์ดีมาก สุขภาพจิตดี ความอดทนพอใช้ได้ และก็ปากร้ายพอตัวค่ะ เหอะน่า เชื่อดิว่าอัลมิตรายังยิ้มได้อยู่ คุณใจปลายทาง .. คุณกวีน้อยฯ เขาเชี่ยวชาญอยู่แล้ว มองแกร๊กเดียวก็รู้ล่ะ คุณพิมญดา .. เขาบอกนั่น เขาบอกนี่ บ่อยเข้า ก็เบื่อฟังเนอะ ลุงแทน .. แหมมม เทศน์เสร็จแล้ว ทำเป็นหัวเราะร่วน คุณสีน้ำฟ้า .. ๕๕๕ สงสัยกุมารทองดลใจให้คุณแจมแวะมาวันนี้ ที่นี่ก็อย่างนี้แหล่ะ อยู่กับแบบโหวกเหวก มีเสียงโฉ่งฉ่าง ไม่เงียบเหงานัก ขืนฟังแต่เพลงบรรเลงโบราณ เบื่อตายชักอ่ะ ๕๕๕ คุณใจปลายทาง .. คิดได้สิ อิสระ .. การผ่านประสบการณ์ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง ที่สามารถนำประสบการณ์มาอบรมสั่งสอน หรือ แนะนำให้กับผู้ด้อยประสบการณ์ ทั้งนี้ทั้งนั้น ต้องเกิดจากจิตประสงค์ดี ไม่ใช่เอาแต่อวดอ้าง หรือยกวัยวุฒิ มาเป็นตัวชี้วัดเสมอ โดยนัยที่อัลมิตราเขียนใน คห.1 นั้น หมายถึง.. ผู้ที่บอกว่าตนเองอาบน้ำร้อนมาก่อน อาบน้ำอุ่นมาก่อน อาบน้ำเย็นมาก่อน แล้วบอกให้คนถัดไปรู้เช่นนั้น ทั้งที่เขาเองก็ไม่เคยเคารพนับถือผู้ที่เคยบอกเขามาเช่นกัน คุณคนบนเกาะ .. ถ้าบ้านกลอนเป็นก้อนขี้ .. ๕๕๕ อัลมิตราก็เป็นคนสูบส้วมอะดิ แหมม เป็นภารโรงก็แย่พอตัวอยู่แล้ว นา .. ให้เป็นเจ้าหน้าที่เทศบาล มัน ตุ ตุ น๊า คุณแก้วประภัสสร .. ใช่แล้ว ทุกคนที่มาที่นี่ ล้วนมีเหตุผล อาจแตกต่างหรือเหมือนกัน นอกจากที่นี่แล้ว ยังมีที่อื่นให้เลือกที่จะไปอีกมากมาย ตามรสนิยม ตามลักษณะของจุมมุ่งหมาย คุณดาร์กเนส .. ค่าของคนไม่ได้อยู่ที่แต่งกลอนเก่งหรือไม่เก่งหรอก ค่าของคนขึ้นอยู่กับความต่ำสูงของจิตใจมากกว่านะ คุณแม่มดใจร้าย .. นั่นดิ คนลอกไปนอกจากมั่วแล้วแสนเซ่ออีกต่างหาก ดันมาลอกระดับกระจอกงอกง่อย แทนที่จะไปลอกระดับเทพโน่น คุณครูกระดาษทราย .. โห สั้น แต่เจ็บ ฮา ... คุณอินสวน .. จริง ๆ ด้วยแฮะ แถมเป็นครอบครัวท่านเจ้าคุณมีเมียหลายคนอีกต่างหาก วุ่นกันซะจริง ๆ เหมือนในหนังทีวีช่องเจ็ดตอนกลางคืนเลยล่ะ คุณDaRk_LoRd .. อั่นแน่ อย่างน้อยอัลมิตราก็ไม่ได้บ้าบอเห็นอยู่คนเดียววุ๊ย เสร็จจากงานพาลเหนื่อยและเมื่อยล้า เราจึงมาเขียนกลอนเพื่อผ่อนหาย ไม่มีใครบังคับให้อับอาย เราอยู่อย่างแสนสบายระบายตน อยู่อย่างคนกระจอกคนงอกง่อย เป็นผู้ด้อยประสิทธิภาพเมื่อทราบผล สามารถเขียนกลอนได้ตามใจดล ก็สุขล้นตามประสาอุราเรา ไม่เคยคิดเด่นดังดั่งคนอื่น ยังยิ้มรื่นยามถูกด่าว่าขลาดเขลา เป็นวัวควายสบายใจไม่หูเบา เป็นหนอนเน่าจมขี้สุขีแท้ คุณ supers .. อั่นแน่ มาล้อ มาล้อ คุณฉางน้อย .. ไม่รู้ไม่ชี้ล่ะ คุณโคลอน .. หาเจอกันแล้วสิ คุณฉางน้อย,คุณใจปลายทาง .. จะรวยกับเขาไหมเนี่ย ฮา .. คุณส่องหล้า .. ใช้คำว่าท้าทายอำนาจเลยเหรอ ฮา .. อัลมิตราจะมีอิทธิฤทธิ์ขนาดนั้นเชียวเหรอ ลำพังเป็นลิงเป็นค่างให้เขาขว้างปาก็แย่อยู่แล้ว ขืนอ้างตัวว่าเป็นเทพ คงโดนหนักกว่านี้น่ะ .. แต่เรื่องเผาพริกเผาเกลือนี่ พอทำได้อยู่นา คุณแมวเหลือง .. สะบักสะบอมไหมเนี่ย หรือว่า สะบึม คุณลักษมณ์ .. จีบเขาเหรอ คุณมัสลิน .. ฟังตลอด และก็ไม่เคยกลัวเลย อัลมิตราไม่เคยกลัวใครสักนิดในสังคมเน็ต ที่หลีกเลี่ยงบ้าง ก็เพราะอยากจะรักษาใจตัวเอง ไม่ให้พัวพันกับเรื่องที่จะทำให้มัวหมองเท่านั้น แต่เมื่อหลีกเลี่ยงแล้ว ยังถูกถากถางอยู่เสมอ มันก็ย่อมขุ่นใจบ้างเป็นธรรมดา เลยต้องระบายบ้าง ซึ่งอัลมิตราก็เชื่อว่า นอกจากอัลมิตราแล้ว หลายคนก็คงจะรู้สึกเช่นกัน ดังเช่นกลอนชุดนี้ อัลมิตราไม่จำเป็นต้องไปชักจูงให้ใครต่อใครมาคล้อยตามความคิดเห็นเลย แต่ละคน ได้รู้ ได้เห็น มาพอประมาณ ก็ย่อมที่จะเข้าใจและมีความเห็นเช่นเดียวกันค่ะ คุณมัสลินไม่ต้องกลัวโดนถีบนะ .. ฮา .. อย่างน้อยก็มีคนยืนเป็นกำแพงอยู่หลายคนค่ะ คุณขวดเก่า .. อืมม ถ้าเป็นไปได้ อย่ารู้เลยดีกว่า เพราะมันจะทำให้รกใจรกสมองเปล่า ๆ อันนี้ไม่ใช่ว่าจะผลักให้ออกไปนะ เพียงแต่อัลมิตราไม่อยากให้คุณรู้สึกระคายเคือง ค่ะ สู้เก็บความรู้สึกดี ๆ มองท้องฟ้าสวย ๆ ต้นไม้ใบหญ้าเขียว ๆ แล้วกลั่นอารมณ์เป็นโคลงกลอนดีกว่า ให้เลือกเสพ เลือกรู้แต่สิ่งที่สวยงาม อย่างน้อย ศิลปะก็ทำให้หัวใจคนเรานี่อ่อนหวานได้นะ คุณกิตติกานต์ .. ปกติ อัลมิตราไม่ใครสนใจคำคนมากนัก โดยเฉพาะคนที่ไม่ควรค่าต่อการสนใจ ดังนั้นเรื่องกลุ้มใจ ไม่มีหรอกค่ะ .. เรื่องรำคาญใจ อาจมีบ้าง แต่ก็คิดว่า จบจากการตอบคอมเมนท์ก็จะหายไปเช่นกัน คุณปรางทิพย์ .. ในบ้านกลอน มีผู้คนหลากหลายที่สมัครเป็นสมาชิก บางสมาชิกก็รู้สึกยินดีที่อาศัยในเวปนี้ บางสมาชิกก็ไม่รู้สึกยินดีเท่าไหร่ อาจเป็นเพราะระบบของเวปเองที่ไม่ถูกใจหรือไม่ก็เป็นที่ผู้ดูแลระบบ ซึ่งเรื่องทั้งหมดนี้ ดูแล้วไม่น่าจะเป็นเรื่องใหญ่โตอะไร แค่ฝนตกขี้หมูไหลเท่านั้นเองค่ะ คุณรัมณีย์ .. มีแยะแล้ว เพียบเลย
2 กันยายน 2552 16:55 น. - comment id 1034857
อ๋อ..อ้อมเข้าใจแล้วค่ะ พอดีว่าอ้อมมองอีกมุมหนึ่ง
ตอนนี้เข้าใจแล้วค่ะ
ขอบคุณค่ะ
2 กันยายน 2552 17:38 น. - comment id 1034880
คุณอัลฯ คิดถึงจัง ทักเบื่อจังช่วงนี้ แฮปปี้เป็นบางช่วง จะไปเรียนถักโคเชทำเป็นพวงกุญแจอ่ะค่ะ เป็นไง ไอเดียเริ่ดหรูอะรังการไหมคะ อิอิอิอิอิอิอิอิอิอิ
2 กันยายน 2552 19:35 น. - comment id 1034936
คนมีปากก็พูดกันไป เขาบอกว่า อย่างไรก็ช่าง เราก็ยังเป็นเราอยู่ดี จริงไหมครับ มาให้กำลังใจครับ
2 กันยายน 2552 20:33 น. - comment id 1034952
คุณใจปลายทาง .. ถือเสียว่าอัลมิตราอารัมบทแบบไม่กระจ่างละกันค่ะ คุณทักทาย .. ถักเป็นเสื้อได้ไหมคะ จำได้ว่าตอนเด็ก เรียนการฝีมือ อัลมิตราห่วยแตกมาก ส่งงานได้เป็นคนสุดท้ายของห้อง แถมงานไม่ได้เรื่อง ไม่ว่าจะเป็นผ้าพันคอ เสื้อ ปักปลอกหมอน กระทั่งแค่คว้านเงาะ ยังดูไม่จืดเลย .. เละ อ่ะ คุณไร้อันดับ .. หากอัลมิตราถือสา ก็คงลั่นกลองรบไปนานแล้วนั่น ที่ผ่านมา ก็ทำเป็นหูทวนลมบ้าง ไม่สนใจ ไม่นำพา แต่ก็ดูเหมือนว่า เขายังถนัดที่จะบอกว่า บอกว่า .. อยู่ร่ำไป
8 กันยายน 2552 22:58 น. - comment id 1036485
เขาจะว่าอย่างไรไม่สำคัญ ขอผองเรารักกันนิรันดร์กาล ^ ^ บ้านของเราเราย่อมรัก ไม่ใช่บ้านเขาเขาก็คงบ่ฮัก แหะๆ สวัสดีครับ ^ ^
9 กันยายน 2552 23:45 น. - comment id 1037002
ไม่รู้ต้นสายปลายเหตุ ไม่ได้อ่านที่เขาว่า แจมไม่ถูก ที่ที่รู้แน่ ก็เคยรวยแบบเขาเหมือนกัน เป็นความจริง มันเหลือแค่นั้นจริง ๆ อิอิ
10 กันยายน 2552 20:15 น. - comment id 1037477
ศิษยน้อง .. ที่จริงแล้ว ศิษย์น้องก็รู้นี่นา คุณฤกษ์ .. ตกข่าวไปได้ไงเนี่ย
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
