เมื่อวันที่มืดที่สุดได้ผ่านชีวิตไป ก็เหลือแต่ฟ้าผืนใหม่ให้วาดฝัน พร้อมจะลุกขึ้นสู้ปลุกเรื่องราวอีกร้อยพัน เป็นหมื่นเป็นแสนฝันที่ฉันยังต้องเจอ ถึงเหนื่อยถึงท้อแต่ไม่ถอย ถึงต้องคอยถึงต้องล้มก็ต้องลุกขึ้นให้ได้เสมอ ถึงจะยากจะนานเพียงใดแต่ยังไงก็ต้องเจอ เพราะฉะนั้นคิดไว้เถอะไม่มีอะไรได้มาง่าย-ง่ายเสมอไป ใช่ซินะถึงเวลาแล้วที่ฉันต้องสู้ ให้เค้ารู้ว่ายังไงเราก็อยู่คนเดียวได้ ไหว ไม่มีเขาก็ใช่ว่าเราจะไม่มีลมหายใจ ดีกว่าเป็นไหน-ไหนจะได้ไม่ต้องมีใครคอยตอแย ถึงจะเหนื่อยหน่อยแต่ก็ใช่ว่าจะยาก ถึงจะลำบากหน่อยจะเป็นไรอย่าไปแยแส ถึงจะทุกข์ยากสักเพียงใหนเราก็อยู่ได้อย่าไปแคร์ อย่าไปสนใจเขามันก็แค่-คนของวันวาน-
29 สิงหาคม 2552 08:47 น. - comment id 1033062
ขอให้เรื่องเมื่อวานที่พานพบ ถึงแม้จบสิ้นลงไปแบบไหน โปรดเก็บนำเอาไว้คอยเตือนใจ พบทางใหม่ที่สดใสใช่แบบเดิม
29 สิงหาคม 2552 12:37 น. - comment id 1033158
คนของเมื่อวาน ผ่านมาแล้วก็ผ่านไปนะคะ
29 สิงหาคม 2552 19:26 น. - comment id 1033283
ขอบคุณมากค่ะคุณ sincere สำหรับบทกลอนที่น่ารักๆนี้ และคุณเพียงพลิ้ว ด้วยค่ะ ขอให้มันเป็นแค่เรื่องของวันวาน...ตลอดไป
29 สิงหาคม 2552 20:01 น. - comment id 1033311
ดีแล้วล่ะครับ มองโลกแง่ดี ทำให้จิตใจสดใส ขอบคุณนะครับ ที่แวะไปอ่านงานเก่าของผม ส่วนเรื่องสอนนั้น ต้อง ขออภัยครับ เพราะยังไม่ถึงขั้นจะสอนใครได้ ผมเอง ก็พยายามแต่งตามแบบ บรรดาเซียนๆ ในเวป และได้รับการชี้แนะสังสอนจาก คุณน้าคนกุลา ทำให้ผมพัฒนา ขึ้นมาอีกระดับ แต่ก็ยังไม่คงที่ น่ะครับ ถ้าอยากแต่งแบบผม ก็ลอง อ่านงาน คุณน้า คนกุลา คุณน้าฝากฝัน ลุงแก้วประเสริฐ พี่ลำน้ำน่าน พี่ก่องกิก พี่ราชิกา พี่ไร้อันดับ พี่อัลมิตรา พี่หมอ วฤกษ์ และ พี่พุด เยอะแยะมากครับ แบบว่า ขยันอ่านน่ะครับ จึงช่วยได้ ขอเป้นกำลังใจให้นะครับ
30 สิงหาคม 2552 12:36 น. - comment id 1033503
ขอคุณมากๆเลยค่ะ สำหรับเคร็ดลับดีๆจะพยายามอ่านเยอะๆละกันค่ะ ช่วงนี้ไม่ค่อยอยากมีเวลาว่าง เท่าไหร่