** วสันต์สวาท **

แก้วประเสริฐ

              **  วสันต์สวาท  **
   ฝนพร่างโปรยฉ่ำชื่น   ใจระรื่นชวนสุขสันต์
หอมกลิ่นวิลาวัลย์          กรุ่นใจฉันเหลิงเบิกบาน
   รื่นรสจดแนบทรวง     ซ่านสู่ห้วงแปลกฝนผ่าน
บัวบานน้ำครวญกานต์    ดุจร้าวรานซ่านเกสร
   ริกริกซ่านเรียงเรียง      โอบเฝ้าเคียงหอมกลิ่นอ่อน
เย็นเยือกเกลือกอาวรณ์  ฝนลิดรอนงึมงำใจ
   ลมพัดหอมกลิ่นแฝง   พลันเคล้าแมลงสู่ทรวงใน
อบอวลเด่นสดใส          เย้าแกว่งไกวหมายชมเชย
   ดอกบัวพลันแย้มบาน น้ำไหลพล่านสู่กลางเผย
กบน้อยล่วงละเลย        ผุดดำเคยระริกชื่น
   ฝนซาพาเร้าจิต         ให้หวนคิดฉ่ำสะอื้น
ว่ายแหวกน้ำระรื่น         ลอยเกาะคืนฝั่งธารา
   หวานล้ำเคียงคู่นาง    เลาะริมทางพลางหรรษา
เหลือไว้แสนตรึงตรา     หวนสุดคราวารผ่านไป
   ฝนพร่ำยามใฝ่ถวิล     มั่นคงจินต์กรุ่นทรวงใน
ลับแล้วสิ่งไฉไล            ฝังลึกไว้ฝากดวงมาลย์
   ยืนมองท้องฟ้าฉ่ำ       เคยเลิศล้ำล่วงฝนซ่าน
เปียกร่างพลางซมซาน   ใจทรมานเมื่อเดินมา
   หนาวใจผ่านทั้งปวง  แต่สั่นห้วงดวงจินตนา
บัวน้อยเบ่งบานตา      ไหวเหมือนหาคู่เคียงครอง
  กบหรือจะเหมือนเท่า   แมลงภู่เคล้าเกสรสนอง
เหมือนเราเฝ้าเรืองรอง  ไร้เคียงครองตากฝนโปรย
   แหงนมองนภามาศ   ตะวันสาดแสงทองโรย
เกิดรุ้งลมผ่านโชย       ต้องระโหยโดดเด่นกาย
   ลาแล้วแนวสิ่งคิด        หวนวิปริตติดดวงหทัย
ตากฝนเดินหนีไป          กระท่อมไฉนแสนผุพัง
   หรือนี่คือสาเหตุ           มันทุเรศมิอาจยั้ง
เมืองฟ้ามีมนต์ขลัง         ก่อเกิดพลังทางสู่วิไล
   ขอเธอจงมีสุข             นิราศทุกข์ปองสิ่งไว้
รวงข้าวชูช่อไสว             ยามมองไปสุดนัยน์ตา
   ลาก่อนสุดที่รัก            ยามท้องจักคิดถึงข้า
โอบอุ้มมินำพา               ลูกเกิดมาจะรับเอง.
              ***   แก้วประเสริฐ.   ***