นั่งฟังข่าวการประหารนักโทษชาย เป็นผู้ร้ายค้ายาให้เสพสม เป็นภัยร้ายดึงชาติสู่ปลักตม เยาวชนโง่งมเพราะติดยา ลูกทั้งหลายชายหญิงทิ้งครอบครัว ไปเมามัวแม่พ่อทุกข์หนักหนา ขโมยเงินขายตัวแลกเงินตรา เพื่อแลกมาซึ่งยาเสพจนมึนเมา ผู้คุมจูงตรวนเข้าแดนประหาร ให้สั่งจานปรานโปรดดั่งใจเขา อาหารวางน่ากินอยู่ไม่เบา บอกไม่เอากินไม่ลงคงเข้าใจ ขอบุหรี่สักมวนให้ลืมทุกข์ ที่มันจุกแน่นหนักไม่แจ่มใส ถามตัวเองกูกินข้าวไปทำไม กินเข้าไปก็ตายเปล่าให้เปลืองจริง ผู้คุมยื่นนาทีทองครั้งสุดท้าย จะต่อสายให้คุยกับลูกหญิง จึงบอกลูกว่าพ่อรักหนูจริงจริง หนูอย่าทิ้งการเรียนจงเพียรเอา แล้วเปลี่ยนไปคุยกับแม่ที่เศร้าสร้อย แม่เฝ้าคอยส่งข้าวน้ำให้กับเจ้า คงวันนี้ที่เวรกรรมมานำเอา กระชากเจ้าจากแม่ไปไม่กลับมา นั่งน้ำตานองหน้าเขามาแล้ว เดินพ้นแนวนักข่าวเข้าเคหา รับความตายปลิดชีพโดนฉีดยา วิญญาณลาโลกไปสู่โลกันต์
แพรพี 25 ส.ค. 2552 22:17 น. - ID 128686 
1315
5
0
26 สิงหาคม 2552 08:23 น. - comment id 1031880
ทันเหตุการณ์เลยครับ...กำลังอยากแต่งเรื่องแบบนี้พอดี...ชอบครับอะไรที่มันทันยุคนี่
26 สิงหาคม 2552 09:48 น. - comment id 1031913
ความรู้สึกของนักโทษประหาร... กินใจจังเลยค่ะ
26 สิงหาคม 2552 10:14 น. - comment id 1031918
ก็ติดตามข่าวเหมือนกันครับ ถึงแม้เขาจะตาย ก็ยอมรับว่า เป็นลูกผู้ชายนะ เขาบอกว่า อย่าร้องไห้เลย...ตอนโทรศัพท์ และก็บอกลูกๆ ให้ตั้งใจเรียน ให้เป็นเด็กดี จะได้มีอนาคตทีดี.... ชีวิตคนเรา ตอนที่เดินทางผิด ก็ไม่คิดว่า จะต้องถึงจุดจบแบบนี้หรอกน่ะครับ อย่างน้อย เขาก็มีจิตสำนึกความเป็นมนุษย์อยู่บ้าง จงให้อภัยกับคนที่เขาไปดีแล้ว.....ตามยถากรรม....
26 สิงหาคม 2552 10:43 น. - comment id 1031936
อิม ..คิดแทนเขาเหมือนกันว่านาทีนั้นเขาคิดอะไรบ้าง คงจะสับสนมากมายนัก
26 สิงหาคม 2552 13:29 น. - comment id 1032021
ในตอนนั้นเขาคงคิดนั่นนี่มากมาย และคงได้"สำนึกผิด" อย่างน้อยๆเขาก็ไม่ลืมลูกและเมียนะครับ
26 สิงหาคม 2552 16:43 น. - comment id 1032099
ทุกข์เวทนา เกิดขึ้นเพราะกระทำโดยไม่ไตร่ตรองเนาะค่ะ ต้องรับใช้กรรมเช่นนี้
2 กันยายน 2552 20:47 น. - comment id 1034958
กลอนนี้ถือว่าได้ดังใจค่ะ สนองความต้องการของตัวเองได้ฉับพลัน อยากแต่งก้แตงเลย ดูข่าวแล้วแว้บความรู้สึก แปลกๆ เลยอยากเขียนกลอน แต่คงถ่ายทอดความคิดออกมายังไม่หมดค่ะ คงต้องพัฒนาฝีมืออีกเยอะ แต่ก่อนเขียนก็คิดดีแล้วนะคะ เพราะเป็นเรื่องที่มีคนตายเข้ามาเกี่ยวข้อง ใคร่ครวญอยู่นานว่า เอ๊ะ คนเรามันมีสิทธิไปพิพากษาชีวิตคนอื่นได้เหรอ แต่คิดกลับไปกลับมาก็ระลึกได้ว่ามันเป็นเรื่องของกฏการอยู่ร่วมกัน มันต้องมีการควบคุม ไม่อย่างนั้นทั้งบ้านทั้งเมืองคงพากันติดยางอมแงม ขอบคุณทุกคนอีกครั้งที่เข้ามาเยี่ยมเยือนอ่านค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
