เด็กน้อยเอ๋ย...
Saran
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว...
คำๆนี้ พาพวกเธอโลดแล่นสู่ห้วงแห่งจินตนาการ
ดินแดนมหัศจรรย์ที่แต่งแต้มด้วยสีสันแห่งความฝันอันสวยงาม
เด็กน้อยเอ๋ย...
พวกเธอวาดฝันให้ตัวเองเป็นดั่งเจ้าชาย
หรือเจ้าหญิงที่งดงาม อย่างในนิทานที่ได้ฟัง
ครั้งแล้วครั้งเล่า
ครั้นแล้วก็จบลงด้วยประโยคที่ว่า
แล้วเขากับเธอก็อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขตลอดไป
รอยยิ้มแห่งความสุขเจือจางลงสู่ห้วงนิทรา
ก่อนตื่นขึ้นมารับรู้เพียงว่า
ชีวิตจริงไม่ใช่เทพนิยายที่ผจญความยากลำบาก
แล้วจะลงเอยด้วยความสุขเสมอไป
เด็กน้อยเอ๋ย...
บางครั้งชีวิตก็ต้องเผชิญทุกข์หรือได้ลิ้มรสแห่งความสุข
คละเคล้ากันไป
บางทีดินแดนแห่งฝันที่พวกเธอเฝ้าค้นหา
อาจมีอยู่จริงหรือไม่มีอยู่เลยก็เป็นได้
เด็กน้อยเอ๋ย...
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น จงอย่าหยุดที่จะฝัน
แม้ว่าความฝันนั้นจะไม่มีวันเป็นจริงเลยก็ตาม
จงรู้ไว้เถิดว่า เบื้องหลังพายุร้ายในค่ำคืนอันหนาวเหน็บนั้น
มีรุ่งเช้าที่งดงาม...เฝ้ารอเธออยู่เสมอ