เหว่ว้า อ้างว้างเดียวดาย ใจแตกสลาย คล้ายดังตะวัน ตกแล้ว ในหัวใจฉัน ดวงใจไหวหวั่น ฉัน..มีน้ำตา ตะวันตก แสนตกฤทัย คล้ายแสงแห่งไฟ ร้าวรอนอ่อนล้า เก็บฝัน วันนั้นคืนมา ฉันลวงตัวว่า ฉัน...ยังมีเธอ คืนวันหมุนเวียน เปลี่ยนแรง แสง...สุริยน ดวงใจของคน เปลี่ยนแปรเป็น เช่นไฉน? ไม่อยากจะรู้ ว่าเขาเป็นใคร ฉันอยากรู้ใจ ของเธอคนเดียว ตะวันคงดับ หลับตรงโค้งแก่งนภา ม่านดำไหลบ่า ห่อหุ้ม...เขาเขียว ฉันรู้ตัวฉัน นั้นเล็กนิดเดียว ฉันไม่ขับเคี่ยว รักแรกแหลกลง รอวันมัวหม่น ผ่านพ้นซึ้ง ซึ่ง ในรัตติกาล ราตรีร้าวราน ท่วมท้นหม่นไหม้ ตะวันขึ้นแล้ว ฉันยังหายใจ ฉันยอมรับได้ ...แม้ไม่ลืมเธอ...
กระบี่ใบไม้ 23 ส.ค. 2552 12:50 น. - ID 128622 
1690
2
0
23 สิงหาคม 2552 13:04 น. - comment id 1030734
ขอขอบคุณ คุณน้อง Zen หรือ eternity mind http://my.dek-d.com/eternity_mind/gallery/?folder=14482359 สำหรับรูปประกอบสุดสวย ที่เป็นแรงบันดาลใจ ให้พี่ ใบไม้ แต่งบทกลอนเพราะ ๆ บทนี้ จ้า ^-^
24 สิงหาคม 2552 01:44 น. - comment id 1030860
ตะวันดับ ลับไป ในขอบฟ้า บนนภา ครานี้ ที่หลับไหล ท่ามราตรี ที่ผ่าน ร้าวรานใจ ดังหายใจ ไร้จิต คิดเพียงคอย อ่านกลอนแล้วใจอยากแจมค่ะ สู้ ๆ ค่ะ
26 สิงหาคม 2552 10:18 น. - comment id 1031919
ไพเราะมากเลยครับ
28 ธันวาคม 2552 18:33 น. - comment id 1080093
เพราะจนคนอ่านรู้สึกคล้อยตาม เหว่ว้าอ้างว้างเดียวดาย..... ถ่ายทอดความรู้สึกได้ดีจังค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
