รสสุคนธ์..พ่าย

พุด

จะลงเรื่องใหม่แทนค่ะ
คืนนี้นะคะ
เพราะซ้ำกันค่ะ
อ่านเรื่องเก่าของพี่พุดไพรไปพลางๆ
ขอตัวไปเต้นระบำก่อนค่ะอิอิ

ในนามแห่งความรัก!

http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song200.html
(ในฝัน)
...................
นวลบุญ..
กำลังเอนกายลงนอนบนเตียงไม้ไผ่
ในกระท่อมพิมานสรวงแสนขวัญอย่างช้าช้า
ที่มีฟูกอัดนุ่น ปูผ้าสีขาวสะอาดสะอ้าน รอรับร่าง
มีหมอนสองใบที่ริมหมอนยังหอมกรุ่น
ด้วยดวงดอกลั่มทม ราวรับรู้ระทมระกำล้ำลึก
ภายในดวงใจดวงรานดวงหวานซ่อนซึ้งโศกดวงนี้
ที่กำลังดายเดียวสุดทน..แล้ว


เธอ..คนดี..
นอนนิ่งงัน..กับทุกสรรพสิ่ง
มีเพียงเสียงจิ้งหรีดเรไรนกไพร
ร้องหวานแว่วแผ่วมา
ราวรับรู้ซึ้งโศกสะเทือนแทน
ในท่ามแสงตะเกียงวูบไหว
กับชายมุ้งไหวระบัด
ที่เธอค่อยๆผูกเก็บชายขึ้นไว้อย่างเรียบร้อย 
มีเพียงโต๊ะเล็กริมหน้าต่างกับลั่นทมดอกงามสะพรั่ง
กำลังบานพราวอวดดอกหวานเศร้า
ให้ยิ่งหนาวใจในทุกราวกิ่งราวใจให้ยิ่งเงียบงาม


น่าแปลกนัก 
ที่ในราตรีเงียบงามนี้
ผู้หญิงที่เจ้าน้ำตาเหมือนเด็กขี้แย อ่อนแอ อ่อนหวาน
ด้วยนวลใจรับรานเศร้าดายเดียวได้ง่ายดายนัก
กลับ..สิ้นไร้น้ำตา...
เสมือนเคยมีคนกล่าวว่า..แสนจะน่าเป็นห่วง...
หาก
วันใดที่หัวใจดวงนวลละมุนสลาย!
คล้ายแม้นน้ำตาก็มิอาจหลั่งริน
นั่น..
คงหมายถึงความสูญสิ้ถวิลเทวษเหลือคณานับ..


 เธอ..
เห็นบุหลันงาม...
ลอยดวงเด่นเหนือทิวเขาสลับซับช้อน
แห่งไพรพฤกษ์พงพนา 
ที่ซ่อนตัวหลับลึกหลีกเร้น
จากความวายวุ่นของเมืองหลวง
ในท่ามกลาง
*กระท่อมพิมานสรวงแสนขวัญ*
กระท่อมที่ก่อเกิดในพื้นพิภพนี้
ที่มีเพียงสองแห่งในหล้าโลก
ด้วย*นามแห่งความรักภักดี*ระหว่างเราสอง..


ด้วยน้ำพักน้ำแรงของ..
ยอดรักยอดหฤทัยของเธอ
*ภาคย์*
คือนามแห่งเทวดา
ผู้หอบรักแท้รักนี้รักพลีภักดิ์เดียว
มามอบให้แด่เธอ...
ผู้ฝังตัวปลีกร่างห่างไกลจากแสงสีศิวิไลซ์
ห่างไกล
จากใจผู้คนในโลกวัตถุทุกข์ทนมากมายวายวุ่น
ราวอยู่ปลายโลกร้างลำพัง
อันแสนงามเงียบเรียบง่าย
ที่เธอและเขาพอใจที่จะเลือกมาใช้ชีวิตด้วยกัน..


เขาคนดี
สุภาพบุรุษชาติไพร
ที่มีหัวใจดวงธรรมดวงทองอันผ่องผุด
ที่บานพราวราวดอกบัวแก้วพิสุทธิ์
ลอยเหนือโลกย์นิรพาน
เขา....คนดี!
ที่สอนให้เธอได้เรียนรู้รัก
รับตระการดอกไม้หวานบานพราว
*ราวอัญมณีเพชร*
ที่พรายพร่างช่วงโชติชัชวาลย์
หวานแสนหวานงามแสนงาม
มาส่องกระจ่างนำเส้นทางใจเส้นทางจิตเส้นทางชีวิต
ให้เคียงคู่จับมือกุมกันไปในเส้นทางธรรมเส้นทางทอง
เพื่อลอยล่องพานาวาทองแห่งชีวิต


ไปสถิตทอด
*เป็นดั่งรักนิรันดร์*
ในอาณาจักรแห่งพระนิพพาน
แดนดินที่มิไกลห่างหากมีกุศลทานมากบารมี
เพียงเพียรให้พอ
ด้วยการรักษาศีลบริสุทธิ์ฝึกสมาธิภาวนา
จะเกิดดวงปัญญาฉายฉานชัด
แจ่มจำรัสราวนิรมิตจับจิตใสว่าง
จน
พบวิมุตติหลุดพ้นทาง
แห่งการเวียนว่ายตายเกิดนับอสงไขยชั่วกาลกัปป์


เขาคนดี ...เทวดาแห่งภักดิ์พลี
ที่มาสอน..
ให้รู้ค่าคำ*รักด้วยจิต*
อันล้ำลึกเหนือโลกย์โศกสุขนี้
ที่..
มิหวังครอบครองแค่เนื้อหนัง
ที่มินานวันก็จะเน่าเปื่อยหลุดร่วง
เป็นหนึ่งเดียวกับธุลีหล้าฟ้าแลดิน
แลบางทีอาจสูญสิ้นสลาย
กลายร่างงามเป็นเหยื่อเต่าตมเสียก่อน
หาก...
ประมาทและพบกับการหลับไม่ฟื้นตื่นไม่ได้แล้ว


ฝึกคำตายก่อนตาย
การใช้ชีวิตไม่หลงยึดติดยึดมั่น
ให้มีมรณาณุสติกำกับใจกายมิให้ประมาท
และ...
เพียรวาดวงชีวี
ให้ใช้เวลาทุกนาที
กับลมหายใจนี้ที่พลีพร้อมยังประโยชน์
เพื่อผองชนคนทุกข์ทนยาก
อีกมากมายนัก 
ที่เกิดมา
เป็นเพื่อนร่วมทุกข์เกิดแก่เจ็บตาย
ด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น


ให้รู้ซึ้งถึงค่าคำล้ำเลอเลิศ
*ปาฎิหารย์รักมหัศจรรย์รอ*
มาโบกโบยความงาม
แล..
มาสอนให้เชื่อมั่นศรัทธา
รู้ค่าแห่งความงามความดีพลีจิต
อุทิศชีวิตเพื่อแผ่นดินธรรมแผ่นดินทอง..
ที่เราผองได้พากันหยัดยืน..ในผืนดินอันงามอุดม
ทั้งด้านจิตวิญญาณและทรัพยากรธรรมชาติ
ราวฟ้าบันดาลสวรรค์เมตตา


นวลบุญ...
รัก..*กระท่อมพิมานสรวงแสนขวัญ*
ที่ราวสวรรค์เรียบง่ายลอยลงมาเยือนหล้า
บ้านป่าบ้านไพร
ที่..
มาสอนให้เข้าใจ
ถึงวิถีงามแห่งการพึ่งพาพึ่งพิง
ได้เอนอิงอ้อมจิตอ้อมใจไปกับธรรมชาติงาม
รู้รักความพอดีพอเพียง


ทุกสิ่งภายนอกในโลกนี้ก็เพียงแค่นี้แค่นั้น
หากจิตใสภายในรู้อิ่มทิพย์อิ่มฝันอิ่มสุขอิ่มงาม
ก็..
ราวอัญมณีพร่างพราว
ไร้ความต้องการมายาวัตถุใด
มาต่อเติมมาเพิ่มสุขเพียงภายนอกอีกต่อไป
ที่..
แค่หลอกให้หลงยึดมั่นถือมั่น
หลงฝันหลงเพ้อละเมอวนว่ายในวิบาก


เทวดา..เดินดิน...ที่เธอแสนรัก
สร้าง
*กระท่อมทับแห่งรักนิรันดร์นี้*
ด้วยน้ำพักน้ำแรง
ด้วยแรงรักภักดี
ที่เธอแสนภาคภูมิปิติ
ที่..
เขาบอกชั่วชีวิตนี้
เขามีเธอเท่านั้น
ที่จะจำตราติดตรึงไปตราบชีวิตจะหาไม่..
ที่ช่างแผกคิดพิเศษพิสุทธิ์นัก


กระท่อมไม้ไผ่หลังย่อม
มุงด้วยจาก ที่ภาคย์คนดีที่แสนรัก
เพียรเลือกใบจากแต่ละใบด้วยตัวเขาเอง
ก่อนที่..
ผู้เฒ่าในหมู่บ้าน ผู้แสนอารี
รับปาก เต็มใจทำหลังคาจากให้กับเขา
โดยไม่รับค่าตอบแทนแม้แต่บาทเดียว


ไม้ไผ่ที่เรียงรายขนาน
ไปกับสายน้ำที่หล่อเลี้ยงหมู่บ้านแห่งนี้
น้องชายคนดีหัวใจซื่อ
ที่เขาแสนถูกชะตา อาสาตัดให้เขา
และ
ลำเลียงมาส่งให้ถึงกระท่อม
โดยให้ญาติช่วยกันแบกไม้ไผ่มาส่งให้ถึงที่


นวลบุญ
รำลึกด้วยน้ำตา
วันที่...ภาคย์
โอบกอดเธอไว้ในวงแขนอันแน่นหนัก
ด้วยรักภักดี
และ..
กระซิบริมหูว่า
คนดีครับ...
ผมจะสร้าง
*กระท่อมรักนิรันดร์ที่นี่นะ 
*ชื่อพิมานสรวงแสนขวัญ*
เพราะผมรู้ดีว่าคุณต้องชอบที่นี่


คนดีรู้ไหมที่นี่
มีแต่ผู้คนเอื้ออารีเอื้อเฟื้อแบ่งปัน
ระหว่างกันภายในหมู่บ้าน
ใช้ทรัพยากรธรรมชาติร่วมกัน
หากไม่ใช่สักแต่ว่าใช้ 
พวกเขายังช่วยกันอนุรักษ์ฟื้นฟู
ดูแลเพื่อเก็บรักษาไว้ให้ลูกหลานต่อไป


ยอดรัก
มองที่โค้งฟ้าสิครับ งามนักงามหนา
ยามวสันต์ลา
ฟ้าใกล้ค่ำ
หรือ...
วันที่บุหลันลอยดวง
อวดอรชรอ้อนสองเรานะดวงใจ
ที่เราจะประคองเคียงกันชี้ชม
บนเปลยวนหน้ากระท่อม
ที่..
ผมจะผูกไว้ให้เราสองได้เบียดซุกแอบอกอุ่น
อิงแก้มแลกหอมให้แก่กันและกัน
เป็นระยะยามคลอเคลียเฝ้ามอง


คนดี..ดวงใจ
ผมรู้นะครับ
คุณรักสถานที่สงบ สันโดษ เรียบง่าย 
ซึ่งเต็มไปด้วยความงดงามแห่งวิถีธรรมชาติ
คนดี..ครับ
ฝันของยอดรักยอดดวงใจของผมกำลังจะเป็นจริง
คือสิ่งที่ผมพลีได้เพื่อคุณยกเว้นดาวเดือน
ผมจะสร้างกระท่อมนี้
ที่ไม่มีพื้น เป็นไม้
หากใช้ทรายละเอียดเป็นพื้น
ที่ผมจะหาบหามาเองจากแม่น้ำก่อนใส่
ด้วยตาข่ายสีน้ำเงินชนิดละเอียด
เพื่อให้ได้เม็ดทรายละเอียดที่สุดเท่านั้น


ก่อนโรยกรวดไว้เต็มพื้นกระท่อม
และ...
ผมจะบรรจงเรียงหินกรวดมนจากแม่น้ำ
ที่เช้าตรู่ทุกวัน 
ผมจะไปเดินลุยลำธารน้ำใส
เพื่อ..
คัดเลือกหินกรวดมนแต่ละก้อน
ด้วยหัวใจละเอียดอ่อน
ที่ผมจะวางเฉพาะจุดที่เป็นทางเท้าสำหรับ
เดินในกระท่อมเท่านั้นครับคนดี


นวลบุญ..
เศร้านัก..!
หากในวันนี้เธอรู้ดี
คืนวันแสนดีแสนรักระหว่างกัน
ที่ได้ผูกพันถักทอ
ด้วยรักด้วยเข้าใจก็เกินมากพอ
ที่จะตราจำหวาน
ให้เธอทบทวนด้วยความงามความภาคภูมิใจ
ในรักอันแสนยิ่งใหญ่เหนือคำบรรยายนี้
ที่..
เธอแสนโชคดี...
ได้พบได้รักได้ภักดี 
ได้มีคืนวันที่แสนดีแสนงาม
ยามเคียงข้างประคองได้ใช้ชีวิตร่วมกัน


คืนวัน..
ที่มีแต่คำหวานคำรัก
เฝ้าคอยทนุถนอมห่วงใยกันและกัน
ปันแบ่งทั้งทางโลกทางธรรม
เพื่อน้อมนำชีวิต
ให้งดงามเตรียมผ่านภพภูมิรักนิรันดร์
มิพัก..
พรากจากแล้วจากเล่า
รักแล้วรักเล่า
เฝ้าแต่โหยหาคร่ำครวญ
ยามอีกฝ่ายจากไปไม่หวนคืนกลับมาอีก...


ยอดรัก
นวลบุญ..กำลังหลับตา
และในเวิ้งฝันอนันตกาล
นวลบุญ
พาร่างตัวเองไปเคียงกับคุณแล้ว
*ในดอกบัวแก้วนิรมิตแสนงามจิตงามใจ*
สองดวงใจคงมั่น*หลอมรวมรักภักดี*
แล้ว....
ก้มศิระลงกรานกราบ
เบื้องหน้าพระพุทธองค์
ด้วยน้ำตาแห่งความซาบซึ้งปิติเกษม
พร้อมกันแล้วนะบัดนี้
ก่อนที่..จะ
หันมายิ้มหวานฉ่ำเย็น
ให้แก่กันและกันนะยอดรัก
*ในอ้อมภักดิ์แห่งรักนิรันดร์*
*ในนามแห่งรักนี้*
ที่จะ
ไม่มีวันพรากลากันอีกต่อไป
ตราบนานแสนนาน
ตราบจนชั่วกาลกัปป์กัลป์...ที่มิมีวันจะสิ้นสลายลา!
 
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song200.html
ในฝัน   
หากฝันว่าฉันและเธอ 
ละเมอความรักร่วมกัน ทุกๆ วันแสน สุขฤทัย
หากความรักนั้นหนักเหลือ
แนบเนื้อเชื้อ รักดังไฟ ฉันขอตายบน ตักนาง
หากเราได้รักร่วมกัน 
ผูกพันกระสันแน่นเหนียว 
ขอรักเดียวไม่ จืดและจาง
หากเป็นดั่งเช่นที่หมาย 
จะตายฉัน ไม่ขอห่าง
ขอรักนางเนื้อนวลแน่นอน
มอบ ใจ และกาย ทุกสิ่งมั่นหมาย
ถึงตัวตายไม่คลายรักก่อน
สู้ ทน อ้อนวอน ยอมฝันแม้ยามหลับนอน
ทนกอดหมอน นานมา
หากฝันฉันไม่หลอกหลอน
ตื่นนอนคงพบหน้าน้อง สมดังปองใจปรารถนา
หากเป็นดังเช่นที่หมาย
จะตายฉัน ไม่นำพา ขอบูชาน้องนางแน่นอน
หากฝันฉันไม่หลอกหลอน
ตื่นนอนคงพบหน้าน้อง สมดังปองใจ ปรารถนา
หากเป็นดังเช่นที่หมาย
จะตายฉัน ไม่นำพา ขอบูชาน้องนางแน่นอน...