ไกลสุดฟ้าธารากั้นไหลผ่าน สุดสายป่านผ่านพ้นคืนวันหวาน จะคิดย้อนหวนคืนสู่วันวาน มิอาจต้านความเหงาในใจตน ทั้งที่รู้ไม่มีทางจะหวนกลับ ใจยังนับวันรอเผื่อเห็นผล สุดสายป่านอีกด้านยังมีคน ที่พร่ำบ่นห่วงหาเอื้ออาทรณ์ หากเรามีเพียงสองดั่งเธอว่า แยกกันหนาให้เวลานั้นช่วยสอน แต่เธอนั้นมีคู่อยู่ร่วมนอน สุดทางย้อนหวนกลับ..อยากหลับตา ขอเพียงหนึ่งวลีเพื่อพ้นผ่าน ตัดสายป่านอีกฝั่งทีเถอะหนา ไม่อยากอยู่อย่างไร้จิตชีวา คนไร้ค่าขอลา..จากรักลวง ...........................................
7 กันยายน 2552 16:20 น. - comment id 1011097
อยากจะลบรอยแผลใจให้เธอบ้าง แต่หนทางเราสองช่างห่างเหิน เธออยู่ไกลแสนไกลฉันเหลือเกิน ฉันอยากเดินเคียงคู่ไปกับเธอ
14 สิงหาคม 2552 15:17 น. - comment id 1027073
...มุมมองของความรักอาจต่างกัน.. แม้รัก..ไม่อาจครอบครอง.. แต่ขอให้ได้ "รัก" เพื่อ "รัก".. เก็บเป็นความทรงจำที่ดีในใจตลอดกาล.. ยินดีเมื่อคนที่เรารัก..มีสุข..คือรักที่เหนือรักใดๆค่ะ.. เป็นหนึ่งกำลังใจนะคะ..
14 สิงหาคม 2552 15:21 น. - comment id 1027076
ลองเปลี่ยนจากเส้นป่าน มาเป็นเส้นไหมแทสิคะ เผื่อจะเหนียวแน่นขึ้น
14 สิงหาคม 2552 18:26 น. - comment id 1027106
เอ แล้วรู้ได้ไงค่ะว่าผู้หญิงที่คุณพูดถึงมีสามีแล้ว ไม่รู้เข้าใจถูกหรือป่าว ถ้าเข้าใจผิดใน กลอนขอโทษด้วยนะค่ะ
14 สิงหาคม 2552 20:42 น. - comment id 1027177
อ่ะ ทำไมถึงต้องไม่รู้หล่ะครับ เห็นเองกะตา...อ่ะพี่
14 สิงหาคม 2552 20:46 น. - comment id 1027179
ขอเพียงหนึ่งวลีเพื่อพ้นผ่าน ตัดสายป่านอีกฝั่งทีเถอะหนา ไม่อยากอยู่อย่างไร้จิตชีวา คนไร้ค่าขอลา..จากรักลวง ............................................. สุดสายป่าน ปานปลด หมดเกินเอื้อม ดั่งเช่นเหลื่อม เชื่อมยาก หากห่วงหวง หากใจสอง ปองมั่น มิหวั่นลวง รักล้นทรวง ทวงถาม หาความจริง
14 สิงหาคม 2552 21:18 น. - comment id 1027199
สายป่าน นี้แล้วเหรอ ยังเบลอเบลอ เพราะมันง่วง ในหัว ยังกลวงกลวง คนมันง่วง ห่วงที่นอน ตักเธอ ไม่หนุนแล้ว แม่น้องแก้ว จะหนุนหมอน ไปไป คนจะนอน บ่ายบ่ายก่อน ค่อยว่ากัน ******************************** ********************************
15 สิงหาคม 2552 06:43 น. - comment id 1027252
งืมมมม น่าปวดใจแทนครับ ก็เขามีคู่อยู่แล้ว (ตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย) เห้ออ สังคมสมัยนี้ บอกยากนะครับ
15 สิงหาคม 2552 10:28 น. - comment id 1027313
ก่อนเคยอยู่เคียงคู่กันมาก่อน สัมพันธ์คลอนดั่งกลอนที่เปลี่ยนผัน ต่างสัญญารักไว้ให้แก่กัน เวลานั้นคงช่วยให้รักยาว ให้เวลารักษาความรู้สึก หวนให้นึกถึงวันอันเหน็บหนาว ไม่นานหรอกรักนั้นคงพรั่งพราว สักวันเราคงกลับมารักกัน มือที่สามเริ่มเข้ามาพันผูก เหมือนดั่งถูกคมมีดมากรีดฉัน ไม่มีที่เหลืออีกแล้วกลับไม่ทัน ความสัมพันธ์รักร้าง..สัญญาลวง