เพราะความห่างเหินเย็นชา จึงรู้สึกเหน็บหนาวเกินกว่าจะทนไหว ไม่มีอีกแล้วคนที่เคยเป็นพลังใจ ต่อแต่นี้ไป ฉันจะมีชีวิตอยู่ได้อย่างไรกัน เพราะให้"ค่า"เธอมากกว่าใคร ยามเมื่อเธอจากไปจึงไหวหวั่น เหลือทิ้งไว้เพียงร่องรอยความผูกพัน รู้มั้ย ที่ทำอย่างนั้นเท่ากับ"ฆ่ากันทั้งเป็น"
เสราดารัล 8 ส.ค. 2552 18:44 น. - ID 128290 
909
3
0
8 สิงหาคม 2552 20:17 น. - comment id 1024808
อยู่เพื่อตัวเองไงคะ รักตัวเองให้มากๆค่ะ ไม่มีใครรักตัวเราเท่าตัวเราเองหรอกค่ะมาเยี่ยมค่ะ
8 สิงหาคม 2552 22:31 น. - comment id 1024905
ขอบคุณค่ะ คุณทิพย์โนราห์ กำลังใจที่มีให้ มีค่ามากเลยค่ะ
8 สิงหาคม 2552 23:29 น. - comment id 1024923
เขาไม่ดีอย่าไรช่างใจเขา เธอมีเราคู่คิดเคียงชิดใกล้ เขาทิ้งเธอเจ็บบ้างช่างประไร เธอมีเราเข้าใจในตัวเธอ เขาไปแล้วปล่อยไปอย่าได้รั้ง เธอมีเราเติมหวังให้เสมอ เขาไม่เหลือดีใดมาให้เจอ เธอมีเราเสนอหน้าอวดดี
9 สิงหาคม 2552 02:57 น. - comment id 1024966
เราเห็น ค่า ของเค้า แต่... ตัวเราเค้าอาจจะไม่เห็น ค่า กำลังเป็นเช่นนั้นค่ะ แม้กระทั่งความผูกพันธ์ ก็ไม่มีให้เหลือ มาให้กำลังใจซึ่งกันและกันค่ะ
9 สิงหาคม 2552 09:50 น. - comment id 1025025
เหตุอันใดให้ค่าเธอกว่าใคร แล้วทำไมไม่เห็นค่าสักนาที รู้บ้างไหมว่าเจ็บเศร้าเหงาฤดี น้ำตาปรี่ เพราะรักไร้ ไม่กลับมา มาร่วมแจม ครับ
9 สิงหาคม 2552 16:17 น. - comment id 1025125
ขอบคุณมากเลยค่ะ คุณขวดเก่า สัญญาแล้วนะคะ ว่าจะไม่ทิ้งกันยามแล้งไร้แค่มีใครขออยู่ใกล้ คล้ายน้ำทิพย์ชโลมใจที่แห้งโหย ดอกไม้จากต้นที่แห้งแล้งราโรย คล้ายได้รับฝนโปรยให้ชื่นใจ ขอบคุณจริงๆค่ะ
9 สิงหาคม 2552 16:18 น. - comment id 1025126
ขอบคุณค่ะ คุณปรางค์ทิพย์ที่มาให้กำลังใจ และขอมอบกำลังใจกลับคืนไปเช่นกันค่ะ สู้ๆนะคะ เชื่อว่าเราจะผ่านมันไปได้ค่ะ
9 สิงหาคม 2552 16:28 น. - comment id 1025128
ขอบคุณค่ะ คุณกวีน้อยเจ้าสำราญ ที่เข้ามาทักทายและให้กำลังใจค่ะ กลอนที่แต่งตอบมา แสดงว่าอินไปกะเราด้วย ใช่ม๊า
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
