* มองฟ้าหม่นเมฆครึ้มอึมครึมทั่ว ฟ้าสลัวดับแสงแรงอาทิตย์ เสียงนกกาเคยร้องต้องเงียบกริบ ทั่วทุกทิศสงบไร้แรงลม * สายฝนหยาดจากฟ้ามาสู่ดิน กลิ่นธรณินหอมกรุ่นเคล้าผสม พฤกษาชื่นระรื่นสราญรมณ์ วสันต์พรมสมเป็นช่วงฤดู * น้ำจากฟ้าหลั่งมาพาชื่นจิต ชุบชีวิตชาวนาไม่อดสู ต้นโพสพลู่ต่ำสายฝนพรู สายนทีใหลสู่แม่คงคา * คราฝนซาฟ้างามกระจ่างสวย ปลายฟ้าด้วยรุ้งงามชวนฝันหา เป็นวงโค้งชวนพิศติดตรึงตรา น้ำจากฟ้าให้โลกสุขสมจินต์ * สุรสีห์ทอแสงแรงอบอุ่น ชั่งหอมกรุ่นไอดินสมถวิล เป็นไอหมอกลอยจากธรณิน กลับสู่ถิ่นที่มาฟากฟ้างาม * เปรียบประดุจชีวิตไม่สิ้นสุด เป็นเพียงหยุดเพื่อรอกรรมต่อสาน วัฏจักรเกิดตายเป็นเพียงนาม ไม่พ้นสามโลกเวียนเปลี่ยนมาแทน * โลกียะไม่ละสร้างกรรมต่อ ยังไม่พอสมบัติที่หวงแหน ทั้งลูกเมียคนรักยังติดแน่น ให้เคืองแค้นแน่นยึดคือ "อัตตา" * โลกุตตระ" ทิ้งละในสังขาร ตัดบ่วงมารข้ามภพสิ้นห่วงหา เป็นเส้นทางให้ข้ามสู่มรรคา ไม่ต้องมาเวียนว่าย "ตายเกิด"กัน
ลุงเอง 8 ส.ค. 2552 15:05 น. - ID 128283 
1011
5
0
8 สิงหาคม 2552 20:00 น. - comment id 1024802
ชื่อกลอนว่าอะไรค่ะลุง อิอิ หลานอ้อมแวะมาเยี่ยมค่ะ
8 สิงหาคม 2552 21:21 น. - comment id 1024873
มาตั้งชื่อกลอน วัฏฏะสงสาร อิอิ เหมือนจะหักมุม ตอนท้ายนะครับ
8 สิงหาคม 2552 21:45 น. - comment id 1024881
หน้าส่วนตัว
ฟ้าหลังฝน
ฟ้าหลังฝนความมืดมนกระจ่างใส
นภาลัยเจิดจรัสสลัดสี
รุ้งกินน้ำทอทอดสวยงามดี
สาดสอดสีมีลายเลื่อมกระเพื่อมงาม
ยามฟ้าโปร่งโชนสายประกายแสง
เมฆราแรงแรงน้อยค่อยค่อยถาม
ฟ้าเจ้าเอ๋ยเคยไหมวิไลยาม
แสงสุรีย์งดงามตระการตา
ฟ้าหลังฝนสดใสกระไรนี่
เมฆหมอกฝนหม่นสีชีวีหา
แสงสดใสสลัดไล่มืดมนมา
หมู่นกการ่อนนภาสราญใจ
สวัสดีครับ
8 สิงหาคม 2552 22:07 น. - comment id 1024891
อยากรู้จังว่าบทกลอนนี้ชื่ออะไร สงสัยจริง ๆ ครับ สำนวนกลอนดีนะครับ
8 สิงหาคม 2552 22:19 น. - comment id 1024898
จาก คห 3 คำแปล การดำรงชีวิตของสรรพสิ่งในโลกนี้ ล้วนต้องตั้งอยู่บนกองทุกข์ คิดจะสลัดให้หลุดก็แสนยากเย็น ต้องพานพบมรสุมชีวิตอีกมากมาย จนกว่าจะจบภพจบชาติกันไป พระพุทธองค์ตรัสไว้เป็นสัจจะธรรม เที่ยงแท้ไม่มีใครเปลี่ยนแปลงได้ สังสารวัฎหมุนเวียนไม่มีที่สิ้นสุด ตราบที่มีลมหายใจอยู่ เหมือนฟ้าหลังฝนนั้นเอง
9 สิงหาคม 2552 00:14 น. - comment id 1024932
อนิจจาวัฏสังขารา เราเกิดมาไม่เที่ยงยากเลี่ยงเสมอ พบจุดจบความตายใยละเมอ คอยพร่ำเพ้อความรวยด้วยใจหลง เกิดตัณหาความอยากมากมายจิต จนวิปริตอำนาจวาดประสงค์ เจ้าเกิดมามิอะไรใฝ่พะวง หุ้มห่อตรงผิวกายก็ไม่มี หลงละเมอเพ้อพกความร่ำรวย มิอาจช่วยความตายไร้ศักดิ์ศรี สัปเหร่อหักร่างสร้างกายมี ดอกบัวที่ใส่มือถือไหว้พนม แล้วหุ้มห่อด้วยผ้าขาวกาสัง แขนขายังสายสินธ์มันขื่นขม เหมือนสัตว์ตายไร้สิ้นจินต์ภิรมย์ ผูกเป็นปมใส่โลงโยงตอกตะปู ฯลฯ ฝากสิ่งเล็กสิ่งน้อยครับท่าน รักเสมอ
แก้วประเสริฐ.
9 สิงหาคม 2552 02:26 น. - comment id 1024962
ปรางเข้ามารับฟังธรรมค่ะ ขอบพระคุณนะคะที่ คุณลุงเอง เขียนแล้วคุณครูแก้วประเสริฐ แปลให้กระจ่างเลย ปรางจะจดจำไปใช้กับชีวิตประจำวันค่ะ
9 สิงหาคม 2552 08:39 น. - comment id 1024988
สวัสดีหลานอ้อม
9 สิงหาคม 2552 08:40 น. - comment id 1024989
9 สิงหาคม 2552 08:41 น. - comment id 1024990
9 สิงหาคม 2552 08:42 น. - comment id 1024991
9 สิงหาคม 2552 08:43 น. - comment id 1024992
9 สิงหาคม 2552 08:45 น. - comment id 1024993
9 สิงหาคม 2552 08:46 น. - comment id 1024994
9 สิงหาคม 2552 08:54 น. - comment id 1024996
10 สิงหาคม 2552 15:46 น. - comment id 1025408
สวัสดีค่ะคุณลุงแทนความหมายดีมากๆเลยค่ะ สอนใจได้ดีเยี่ยมเลย รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
