ดวงใจเอ๋ย.. เราแทบมิเคยเข้าใจเจ้าเลยใช่หรือไม่..? เราปล่อยเจ้าไว้ เดียวดายภายในความเงียบงัน.. ดวงใจเอ๋ย.. เรามิเคยรักเจ้าเลยหรือไรกัน..? ทั้งที่เรานั้น.. ควรรักเจ้ายิ่งกว่าสิ่งใด.. ดวงใจเอ๋ย.. เราละเลยเจ้ามานานถึงเพียงไหน..? แม้ยามเจ้าบอบช้ำเจีบนตาย เราก็มิได้เหลียวแล.. ดวงใจเอ๋ย.. เราควรทำเช่นไร..? ต้องชดใช้ให้เจ้าเพียงใด.. ถึงจะสมควรกัน.. ดวงใจเอ๋ย.. เราควรรูดียิ่งนัก.. บาดแผลที่กรีดลึกจัก.. ..มิมีวันสมานได้ง่ายเลย..