เมื่อรู้จักหนาวเหน็บเจ็บใช่ไหม จงทนไหวเหมือนฉันในวันร้าว นิ่งยอมรับเกี่ยวเนื่องกับเรื่องราว เมื่อถึงคราวจงยอมรับอยู่กับมัน อย่าคร่ำครวญหวนไห้อาลัยหา หยาดน้ำตาไร้ค่าสำหรับฉัน เจ็บเศร้าโศกโศกาช่างน่าหยัน ให้ฝืนกลั้นอย่าช้ำรับกรรมไป นับแต่นี้เลือนลบจบความหมาย อย่าเสียดายวันวานอันผ่านไกล เปล่าประโยชน์รับผิดวันคิดได้ พอได้ไหมเลิกหวนทบทวนคำ ควรรับรู้รอยหวานกลายผ่านพ้น กลายเป็นคนแปลกหน้าโปรดอย่าจำ พบที่ไหนให้เฉยอย่าเอ่ยคำ จงเก็บงำอาการแล้วผ่านเลย ความเจ็บปวดเคยทำยังย้ำจิต คนถูกพิษยากเกินหากเมินเฉย ง่ายไปไหมถ้าปล่อยให้ล่วงเลย เหมือนไม่เคยกระทำเจ็บช้ำทรวง
เรริน 29 ก.ค. 2552 12:19 น. - ID 128020 
750
3
0
29 กรกฎาคม 2552 12:51 น. - comment id 1020711
อืม ...... บางครั้งรอยเจ็บมันก้อทำให้เราเข้มแข็งขึ้น ถึงแม้ว่ามันจะแลกมาด้วยน้ำตาและความเสียใจ
29 กรกฎาคม 2552 23:34 น. - comment id 1020882
คงจะมีแผลเป็นให้เห็นแผล ยามเหลือบแลเห็นรอยพาหงอยเหงา คิดถึงความเจ็บช้ำแต่ก่อนเก่า แม้โศกเศร้ารันทดไม่หมดรอย แผลสด ๆ คงใหญ่มาก พอเป็นแผลเป็นยังเห็นรอย อิอิ
30 กรกฎาคม 2552 00:06 น. - comment id 1020891
ทุกความรัก ทิ้งรอยไว้ทั้งนั้นนะคะ อ่านแล้วสงสารใจจังค่ะ
30 กรกฎาคม 2552 08:06 น. - comment id 1020929
หนาวเหน็บเจ็บร้าวรู้จักบ้าง ขวากหนามรอบข้างล้วนทางใหม่ ห่อหุ้มคุ้มกันเพื่อฝันใด ปลดเปลื้องปล่อยใจไม่เจ่าจม
30 กรกฎาคม 2552 15:20 น. - comment id 1021144
พิษหมด รอยแผลจางนะคะ ไม่นาน
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
