** บทเรียน บทรัก ** หลงโลดแล่นไปเล่าเจ้าข้าเอ๋ย ที่ทรามเชยหนีร้างจนห่างหาย อย่าโทษเขามองตัวอย่ามัวกราย เหตุสิ่งร้ายเพราะเขาหรือเราเอง อันหญิงนั้นมีใจมิไร้เปลี่ยน สู้พากเพียรอดกลั่นที่สั่นเฉวง ทำร้ายจิตใจเขาเฝ้าบรรเลง ถือตนเก่งหลงตัวจนมัวเมา มิคำนึงรอบด้านพาลเฉไฉ มิใส่ใจให้เกียรติจนอับเฉา ทำเรื่องเล็กเป็นใหญ่ด้วยตัวเรา เห็นตัวเขาเป็นทาสขาดสิ่งรัก จงนึกถึงอดีตกาลที่ผ่านมา น้ำผักปลาว่าหวานซ่านประจักษ์ ชมเชยเขาว่างามเสียยิ่งนัก ล้วนแต่ชักเรื่องราวเฝ้าปรนเปรอ อันหญิงนั้นมีใจละเอียดอ่อน มิยอกย้อนเหมือนชายผายสิ่งเสนอ หากรักใครชอบแล้วมิแผ่วละเมอ ย่อมจะเสนอสนองสิ่งอิงดีงาม หญิงหรือชายใช่ไร้ในความคิด ล้วนลิขิตปัญญาหาเกรงขาม เพียงหน้าที่บังคับปฏิบัติตาม ไม่ลวนลามต่อกันพลันสุขสบาย หากรู้จักปรองดองประคองไว้ รักคงได้เสพย์สมภิรมย์หมาย นี่เพราะเขาหรือเจ้าจึงเฝ้ากราย จะดีร้ายอย่างไรควรไตร่ตรอง อันชีวิตทั้งหลายต้องตายพราก แต่มาจากหนีร้างสร้างขาดสนอง ด้วยเหตุผลหญิงนั้นที่พลันครอง หากไม่หมองเหลือกลั้นยากดั้นจร เจ้าจงคิดไตร่ตรองให้รอบคอบ สิ่งประกอบอย่างไรตรึกไว้สอน เขาหรือเราผิดแน่แค่วิงวอน แล้วผันผ่อนถึงเก่าเคยเฝ้ากัน ลิ้นกับฟันย่อมสบกระทบบ้าง มิอ้างว้างแปรเปลี่ยนเวียนสร้างสันต์ เสมอกันเวียนสู่ไว้คล้ายผูกพัน นึกถึงวันรักเก่าเคล้าเบิกบาน หากเราผิดไปตามเฝ้าง้อเถิด จะประเสริฐยิ่งนักดั่งจักสาน ที่สอดแทรกแบ่งกันนั้นสำราญ เป็นชายนั้นอ่อนไว้วิไลครอง. *** แก้วประเสริฐ. ***
28 กรกฎาคม 2552 14:51 น. - comment id 1020412
ขอบคุณค่ะครูแก้วประเสริฐ คู่ของศิษย์นั้น บางครั้งลิ้นกับฟันมีบ้างที่กระทบกัน แต่เราให้อภัยกันเสมอ และผู้หญิงอย่างเราต้องดูแลเรื่องอาหารการอยู่กินให้ครอบครัว เสน่ห์ปลายจวัก สามีรักจนตาย น่าจะจริงนะคะครู เวลาเขาทำงานกลับมาเหนื่อยๆ ได้กินอาหารอร่อย พูดจาไพเราะ เอาใจ เขาก็ดีใจแล้วค่่ะ ถ้าบ่นปวดหลัง ปวดขา เราก็บีบนวดให้ซะ เวลาเงินเดือน หรือโบนัสออก เขาให้เราหมดเลย จะใช้พิเศษค่อยขอ หน้าตาไม่ต้องหล่อหรอกค่ะ ไม่สำคัญ ขอให้รักเราจริงก็พอแล้ว
28 กรกฎาคม 2552 15:30 น. - comment id 1020429
"แรกรักน้ำต้มผักก็ว่าหวาน ครั้นอยู่นาน น้ำตาลก็พาลขม" คำโบราณนานเนาที่กล่าวไว้ แรกรักกันใหม่ใหม่ให้ครับขา นั่งจ้องมองซาบซึ้งสุดตรึงตา ต่างสัญญาผูกไว้รวมใจปอง คล้ายกุหลาบชมพูดูสดชื่น สุขราบรื่นเกื้อกูลหนุนเคียงสอง ผูกมัดกันวางฐานฉันท์คู่ครอง เป็นยอดทองยอดเพ็ชรจะเด็ดดวง ครั้นนานวันพลันเห็นเช่นแตกต่าง ความรักจางจืดไปไม่มีหวง เคยอดทนอดกลั้นมาพลันกลวง กลับเป็นบ่วงพิสวาทพิฆาตกาย สุขสมหวังที่แท้แค่สมมุติ หาพิสุทธิ์แน่วแน่แม้ความหมาย ชีวิตคู่หลายครั้งพังทลาย ต้องเหี่ยวแห้งห่างหายไปจากกัน เพราะปรุงรสปรุงรักด้วยกิเลส จึงเป็นเหตุรักร้างร่วมทางฝัน หากปรุงรสด้วยธรรมประจำกัน สุขว่านั้นแค่เอื้อมเหมือนเชื่อมใจ กราบสวัสดีคุณครูเจ้าค่ะ รักษาสุขภาพด้วยค่ะ
28 กรกฎาคม 2552 16:03 น. - comment id 1020437
บทเรียน ยังเรียนต่อ บทรักหนอ ท้อจริงหนา บทรัก หนักอุรา เรียนดีกว่าสบายใจ ธรรมดาลิ้นกับฟัน พูดรัวพลันเจ็ยลิ้นได้ ฟันกัด มิตั้งใจ มาอภัย...เถิดใจเรา... บทเรียน ยากเรียนไว บทรักไซร้ไม่อยากเศร้า เรียนรัก..รู้หนักเบา แต่ยังเขลา..อยู่ร่ำไป... ขอบคุณข้อคิดดีๆค่ะ..
28 กรกฎาคม 2552 16:15 น. - comment id 1020441
ชีวิตคู่ต้องมีองค์ประกอบหลายอย่าง โบราณท่านสอนเรื่องเรือนสามน้ำสี่ การดูแลปรนนิบัติต่อกันเป็นสิ่งสำคัญ การพูดจาดีๆ ไม่สั่งสอนสามี ให้เกียรติเขา แล้วเขาจะให้เกียรติยกย่องเราเอง บางคู่แยกกันไปแล้วก็ยังกลับมาดีกันได้ เพราะนึกถึงความดีที่เราเคยมีต่อกัน ให้อภัยกัน ไม่มีใครดีที่สุดหรือเลวที่สุด ปุถุชนคนธรรมดามีผิดพลาดกันได้ทุกคน สำคัญคือไม่เหยียบย่ำซ้ำเติม ให้โอกาสคน นั่นคือธรรมประจำใจศิษย์ค่ะครู
28 กรกฎาคม 2552 21:13 น. - comment id 1020544
กลอนนี้ถูกต้องคร้าบ....
28 กรกฎาคม 2552 21:29 น. - comment id 1020559
กลอนนี้ผิดที่คำแรก คร๊าบบบบบบบบบบ ไย ต้อง ไม้มลาย นะคร๊าบบบบบบบบ นอกนั้น ถูกต้องหมดคร๊าบบบบบบ
28 กรกฎาคม 2552 21:47 น. - comment id 1020576
28 กรกฎาคม 2552 22:58 น. - comment id 1020583
29 กรกฎาคม 2552 09:06 น. - comment id 1020674
เป็นชายนั้นอ่อนไว้วิไลครอง. ............................................ บทถ้อยร้อยฝากนี้ ใส่ควร จำเอย บุรุษชาติมาดยวน อ่านไว้ โอนอ่อนผ่อนทบทวน ใจเถิด เกียรติเกิดแก่นางไซร้ รักนั้นคงสนอง .อรุณสวัสครับครูแก้ว ช่วงนี้งานผมหนักหน่อยนะครับ ..เลยห่างร้างงานเขียนครับ รักษาสุขภาพด้วยครับครู
29 กรกฎาคม 2552 09:32 น. - comment id 1020680
เรื่องหญิงชาย เป็นเรื่องลึกซึ้ง ต้องอาศัยผู้มีประสบการณ์ แสดงความคิดเห็น ขอมาฟังประสบการณ์ ด้วยคนนะครับ สบายดีนะครับ ดูแลสุขภาพด้วยครับ
29 กรกฎาคม 2552 09:34 น. - comment id 1020681
มารับคำสอนดีๆจากผู้สูงวัยที่มากประสบการณ์ ค่ะ
29 กรกฎาคม 2552 14:44 น. - comment id 1020719
คุณ ครูกระดาษทราย ครับหากเรามาคิดๆดูแล้วเปรียบเทียบกัน ระหว่างสัตว์เดรัจฉานกับสัตว์ที่ได้รับการยกย่องว่า ประเสริฐด้วยมีปัญญาคิดอ่านมากกว่าสัตว์อื่นๆทั่วๆ ไปแล้ว ในเรื่องความรักนี้ สู้สัตว์เดรัจฉานไม่ได้ หรอกครับ ผมเลี้ยงสัตว์เดรัจฉานมาก็มากพอสมควร สังเกตุดูว่า มันจะรักกันและซื่อสัตย์ต่อกัน ยกเว้น สุนักข์เท่านั้นครับที่มันแปลกกว่าสัตว์อื่นทั่วๆไปหรือ ว่ามันอยู่ใกล้ชิดกับคนมากไปก็ไม่รู้ แต่ว่าหมา ที่อยู่ตามป่านั้นมันก็ไม่เหมือนกับหมาที่อยู่บ้าน นะครับ จะมีที่เหมือนมนุษย์คือความรักลูกของแม่เท่านั้น รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
29 กรกฎาคม 2552 14:48 น. - comment id 1020720
คุณ อนงค์นาง ดีแล้วศิษย์เรา เสน่ห์ปลายจวักนั้นย่อมเหนือ กว่ามนต์ดำเรื่องเสน่ห์เสียอีก หากหญิงใดเข้าใจ และรู้ถึงสภาพของหญิงแล้ว ย่อมเป็นเสน่ห์อย่างยิ่ง ที่เสน่ห์ที่สุดคือ ปิยะวาจา ที่ล้ำเลิศกว่าสิ่งทั้งปวงล่ะ ที่ครูเองเขียนบทกลอนนี้ไว้ให้เกิดความสังเวชและ สังวรห์ไว้จ๊ะ รักศิษย์เราเสมอ แก้วประเสริฐ.
29 กรกฎาคม 2552 14:54 น. - comment id 1020721
คุณ แก้วประภัสสร งามแล้วกลอนที่ส่งมาให้อ่านนั้นครูอ่านตรวจ แล้วงามมากๆๆจ้า นับว่าก้าวหน้าไปได้รวดเร็วมากเร็ว กว่าครูคิดเสียอีก จงรักษาสิ่งดีๆนี้ไว้นะจ๊ะ รักศิษย์ รักเสมอจ้า แก้วประเสริฐ.
29 กรกฎาคม 2552 14:59 น. - comment id 1020723
คุณ กิตติกานท์ อ่านกาพย์แล้วงามดี แต่การระบายอารมณ์นั้น คิดว่ายังไม่ถึงเวลาที่ต้องผจญอีกมากมายนักหากจะ พ้นได้ก็ด้วยสติและปัญญาที่เรามีควรนำมาใช้ใน การแก้ปัญหาก็จะเป็นตัวช่วยที่ดีจ้า รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
29 กรกฎาคม 2552 15:10 น. - comment id 1020729
คุณ อนงค์นาง ศิษย์เราจงจำไว้ อันรูปนามลักขณาหาใช่สิ่ง สำคัญไม่ ที่สำคัญนั้นอยู่ที่ใจแต่ละบุคคลเป็นปัจจัย ประสบการณ์ครูผ่านมามากแล้วจึงเห็นในสิ่งต่างๆ อีกประการหนึ่งครูเองฝึกมาตั้งแต่เด็กๆแล้วจึงสามารถ แยกแยะออกได้หลายๆทาง ดั่งสุภาษิตชาวบ้านมัก จะกล่าวไว้เสมอๆ เดี๋ยวนี้คงจะไม่ได้ยินแล้วถึงคำๆ นี้ นั่นคือ "เจ้าจงรักคนที่เขารักเราดีกว่า" ความ ทุกข์ยากต่างๆสามารถแก้ไขได้ แต่ยากนักที่จะ แก้ไขในจิตใจคนเราให้เปลี่ยนไปได้ ดังนี้เป็นต้น ลองเอาไปพิจารณาให้ดีๆ หญิงใดที่ประกอบ ด้วยเบญจกัลยานีนั้นหายากนัก เมื่อสมัยครูเรียน หนังสืออยู่ชั้นประถม เรื่องศีลธรรมนั้นจะมีตำรา ที่ใช้สอนอยู่เล่มหนึ่ง คือ สุภาษิตสอนหญิง รจนา โดยบรมครูสุนทรภู่ แต่ต่อมาปราชญ์บางคนว่า ไม่ใช่ท่านรจนาเป็นคนอื่นแต่ก็หาจุดจบไม่ได้ เพราะท่วงท่าทำนองแม้นจะเลียนแบบได้แต่ เอกลักษณ์ประจำตัวนั้นยากที่จะเลียนแบบได้ สรุปแล้วก็คือท่านบรมครูเองที่รจนาไว้ นี่แหละ ก็เป็นเรื่องของจิตใจที่อิจฉาริษยาหรืออยากเด่น จึงนำเรื่องนี้มาคัดค้านคนส่วนมากจ๊ะ นี่ก็เป็น ตัวอย่างหนึ่งของการจะแก้ไขจิตใจคนเราได้ จงทำในสิ่งที่หญิงไทยเราทำจ้าแต่ทำแบบเก่าๆ นะไม่ใช่สมัยใหม่ แม้นว่าการรจนาของคนเก่าๆ นั้นมักจะทันสมัยเสมอๆและย่อมใช้ได้ในทุกกาล จ๊ะ รักศิษย์เสมอ แก้วประเสริฐ.
29 กรกฎาคม 2552 15:13 น. - comment id 1020732
คุณ มณีจันทร์ เจ้าหญิงผมก็เขียนไปตามที่ได้พบเห็นมาจ้า แล้วมาเพิ่มเติมตามประสบการณ์ที่ผมผ่านมาครับ รักเจ้าหญิงเสมอ แก้วประเสริฐ.
29 กรกฎาคม 2552 15:18 น. - comment id 1020734
คุณ อัลมิตรา ขอบคุณยอดหญิงที่รักมาก ถูกต้องแล้วครับ ต้องเป็นไม้มลาย ซึ่งแค่คำ ใ และ ไ ความหมาย ก็แตกต่างกันไปแล้วผมไม่ได้ตรวจสอบทานจึง ได้ปล่อยไปครับต้องขอขอบคุณและผมได้แก้ไข กลอนแล้วแต่ว่า เปลี่ยนไม่ใช้เสียแล้วครับ แต่ อย่างไรก็ถือได้ว่าดียิ่งครับ ขอขอบคุณยอดหญิงอีก ครั้งครับ รักยอดหญิงเสมอ แก้วประเสริฐ.
29 กรกฎาคม 2552 15:25 น. - comment id 1020735
คุณ มณีจันทร์ เจ้าหญิงครับ ยอดหญิงนั้นสมกับฉายาจริงๆแม้ แต่การใช้อักษรก็จะทราบนับได้ว่าเยี่ยมจริงๆครับ เจ้าหญิงควรจดจดไว้ด้วยนี่แหละคืออักษรไทยหาก ผิดสะกดแค่คำเดียวก็สามารถพลิกผันไปได้ครับแต่ นี่ดีนะที่ผมเน้นเรื่องไว้มากก่อน ผมเองเป็นคน ที่ไม่ดื้อหรอกครับทำผิดก็แอ่นอกหน้ารับเสมอๆ ยินยอม หากผมทำถูกนิสัยนั้นเมื่อถูกแล้ว ยอมหัก ไม่ยอมงอครับ รักเจ้าหญิงเสมอ แก้วประเสริฐ.
29 กรกฎาคม 2552 15:28 น. - comment id 1020736
คุณ ฝนทอง ผมพยายามแปลภาพช่างหลากหลายจริงๆสรุป แล้วดีครับ ขอบคุณมากครับ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
29 กรกฎาคม 2552 15:35 น. - comment id 1020737
คุณ กิ่งโศก ศิษย์รักเราเอย...เขียนโคลงได้ดีแล้วนะ ทั้ง เล่นและพลิกแพลงที่สำคัญคือการสัมผัสรับกันทำให้ อ่อนช้อยงดงาม พยายามรักษางานนี้ไว้แล้วต่อไป เวลาจะเขียนให้เอาบทนี้เป็นตัวอย่างไว้นะเพราะ ประกอบด้วยความหมายด้วย รักศิษย์เรามากเสมอ แก้วประเสริฐ.
29 กรกฎาคม 2552 15:41 น. - comment id 1020738
คุณ ไร้อันดับ ขอบคุณครับที่เป็นห่วงผม ผมก็เขียนไปตาม ที่เห็นบวกประสบการณ์ที่ผ่านมาครับ ขอบคุณครับ แก้วประเสริฐ.
29 กรกฎาคม 2552 15:46 น. - comment id 1020741
คุณ ใจปลายทอง มันก็แค่ประสบการณ์ที่ผ่านมาของผมและของ คนอื่นๆที่พบเห็นเท่านั้นครับ และเห็นเมื่อเร็วๆนี้ อีก เลยเอามาเขียนเพื่อให้สังวรณ์เป็นอุทาหรณ์ไว้ ว่าการคิดจะมีรักนั้นเป็นอย่างไรครับ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
30 กรกฎาคม 2552 06:05 น. - comment id 1020915
มาศึกษา บทเรียน บทรัก กับคุณลุงแก้วประเสริฐ ครับ แต่ตรึกตรองไม่ค่อยออกนี่สิ อิอิ
30 กรกฎาคม 2552 14:29 น. - comment id 1021105
คุณ กวีน้อยเจ้าสำราญ ที่ลุงเขียนมานี้ทั้งประสบการณ์และสิ่งแวดล้อม ที่พานพบเห็นมา และในปัจจุบันนี้การหย่าร้างมีมาก โดยเฉพาะพวกนักแสดงทั้งหลายหรือว่าไม่ใช่ด้วย เพราะไม่มีข่าวออกมา จึงดำริห์เขียนฝากไว้หากจะ มากด้วยรายละเอียดก็จะยาวไปจึงสรุปไว้เพียงคร่าวๆ เท่านั้น รักหลานเสมอ แก้วประเสริฐ.
1 สิงหาคม 2552 09:13 น. - comment id 1021896
สวัสดีค่ะครูแก้ว ไม่ได้ทักทาย ครูแก้วเสียนาน แต่รันยังระลึกถึงอยู่ เสมอค่ะ ติดตามผลงานครูเสมอๆค่ะ แต่ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เขียนค่ะ ด้วยภาระ หลายๆอย่าง ครูสบายดีนะค่ะ ยังจำคำ สอนของครูอยู่เสมอค่ะ รักษาสุขภาพ นะค่ะ เคารพรักค่ะ
1 สิงหาคม 2552 15:49 น. - comment id 1021985
คุณ กชมนวรรณ ศิษย์รักเอย....เอางานในหน้าที่ก่อนเถอะส่วน ทางนี้ถือว่าเป็นที่ผ่อนคลายอารมณ์เราเท่าสั้น หาก ว่างๆหรือสบายใจก็เขียนด้วยยังไม่สายเกินไปหรอก เพราะหากจำคำสอนครูไว้ได้นะจ๊ะ ด้วยเธอ เป็นศิษย์รุ่นแรกครู รักศิษย์เราเสมอ แก้วประเสริฐ.