หากล้มลุกคลุกคลานและพานพบ หากประสบปัญหาพาใจหมอง ให้นิ่งไว้แล้วค่อยคิดและตรึกตรอง แล้วจะมองเห็นหนทางสว่างใจ เมื่อยามท้อพอก่อนให้หยุดพัก แม้จะหนักเหนื่อยล้าสักเพียงไหน พักนิดนึงแล้วค่อยจึงก้าวต่อไป ฝันที่ใฝ่จะไม่ไกลเกินก้าวเดิน เมื่ออ่อนแอแพ้พ่ายเหนื่อยหน่ายนัก ต้องฟูมฟักภายในใจไม่ห่างเหิน ให้เข้มแข็งกล้าแกร่งพร้อมเผชิญ ต้องหมางเมินสิ่งที่ทำร้ายหัวใจ เมื่อล้มลงขอจงอย่าหวาดหวั่น สะกดกั้นเอาไว้อย่าหวั่นไหว ค่อยค่อยลุกขึ้นยืนก้าวต่อไป เริ่มต้นใหม่ไม่มีวันจะสายเกิน เมื่อร้องไห้เสียใจอย่าได้เก็บ รู้สึกเจ็บแสดงออกอย่าขัดเขิน แม้ชอกช้ำเสียจนแทบยับเยิน ให้เผชิญด้วยสติและตั้งใจ ทุกทุกสิ่งเกิดขึ้นย่อมมีดับ และลาลับขอจงอย่าหวั่นไหว เมื่อมีขึ้นย่อมมีหดหายไป อยู่ที่ใจใช้ใจจงตรึกตรอง
22 กรกฎาคม 2552 12:04 น. - comment id 1017641
จ้า ..สู้ๆๆๆ เหนื่อยก็พัก แล้วลุกใหม่ แต่บางครั้งเกือบลุกไม่ไหวแนะค่ะ สวัสดียามเที่ยง อิอิ ทานข้ายังค่ะ
22 กรกฎาคม 2552 12:21 น. - comment id 1017646
ครูกระดาษทราย สวัสดีค่ะ ยินดีที่ทักทายกันค่ะ ขอบคุณสำหรับภาพอันแสนอบอุ่นด้วยนะคะ ขอให้มีความสุขค่ะ ใจปลายทาง สวัสดีค่ะ เพียงใจสู้ก็ทำได้มากกว่าที่คิดค่ะ สวัสดียามเที่ยงเช่นกันนะคะ ตอนนี้ยังไม่ได้พักค่ะ พัก 12.30 หิวแล้วเหมือนกัน ทานอะไรเหรอคะเที่ยงนี้ วันนี้มีสลัดผักค่ะ
23 กรกฎาคม 2552 15:48 น. - comment id 1018211
ดีจร้า.... เสียดาย.... เพื่อนๆ...ที่ไม่ได้อ่าน...กลอนชุดเนี๊ยะ... เผยแพร่ได้....ขอรับ...คุณ somebody... แฮ่ะ....หมดแระ... เขียนกลอน...ดีมาก...จริงๆ
23 กรกฎาคม 2552 17:44 น. - comment id 1018256
kirati สวัสดีค่ะ แต่ละเม้นท์นี่ทำให้ตัวลอยได้เลยค่ะ รู้สึกเป็นสุข ที่เขียนแล้วมีคนอ่านและมีคนชอบแบบนี้ ขอบคุณมากๆ สำหรับกำลังใจอีกครั้งค่ะ เดินทางปลอดภัย รักษาสุขภาพด้วยนะคะ