ลมฝนกรายผ่าน เนิ่นนานกาลฟ้า มิ่งขวัญมารดา อุ้มครรภ์เก้าเดือน ใกล้วันผันล่วง เจ็บหน่วงปวดเหมือน สัญญาณบอกเตือน คราวคลอดลูกน้อย ลูกหญิงตกหงาย ลูกชายตกคว่ำ แม่นอนอยู่กรรม เหงื่อไหลไคลย้อย อาบน้ำสรงศรี แพรดีวางคอย ห่อหุ้มลูกน้อย ใส่กระด้งงาม ไปเซ่นผีพราย ไปไหว้ผีป่า แน่งน้อยลูกข้า สูจงเกรงขาม ผีโพงผีเป้า อยากเฝ้าติดตาม ผ่านพ้นโมงยาม กลับเรือนอยู่ไฟ อุ้มลูกนอนอู่ ครอบสู่ขวัญเกล้า เอิง...เอย...เลือกเอา เนานอนอู่ไหน ผู้ดีอู่ฝ้าย ชะ เอิง...เอย...จะนอนอู่ฝ้าย... ผู้ฮ้ายอู่ไหม ไม่เอา...ไม่อยากนอนกลางทะเลทราย ที่ดูไบ ขวัญท่องทางไกล รุ่มร้อนกายร้าง ขวัญก่อกำเนิด ขวัญเพริศหลงทาง ท่องในเมืองร้าง อ้างว้างเหลือหลาย เพราะโกงแผ่นดิน ทรัพย์สินมากหลาย กินท้องแตกดาย ผู้ฮ้ายอู่ไหม... ................ ละไมฝน
19 กรกฎาคม 2552 14:53 น. - comment id 1016279
เพราะคิดถึงผู้หญิงคนนั้นใช่มั๊ย คนที่รักเรามากที่สุด
19 กรกฎาคม 2552 16:18 น. - comment id 1016340
ถ้าเดาไม่ผิด... น่าจะเป็นลักษณะของเพลงกล่อมเด็กไหมคะ.. แต่จบได้อย่างน่าคิด ตอนจบน่าจะกล่อมผู้ใหญ่...ใช่รึเปล่าคะ..
19 กรกฎาคม 2552 17:25 น. - comment id 1016361
ผมว่า คุณละไมฝน เป็นนักสอน นิทานหลอกเด็ก เอ๊ย กล่อมเด็ก คงจะเข้าท่า (หรือเป็นอยู่) เท่าที่ติดตามผลงานมา เป็นคนที่จิตวิญญาณของลูกผุ้ชายที่น่าค้นหา บทกลอนสอนใจ เตือนใจ รวมถึงอนุรักษ์ความเป็นไทย โดยที่อายุยังไม่มากมาย (ดูตาม พ.ศ) ถือว่า เป็นคนมีแนวคิด อุดมคติ ที่ใช้ได้ทีเดียว จริงๆแล้ว ถ้าผมจะหาเพื่อนดีๆ สักคน คุณละไมฝน คืออีกคน ที่ผมพร้อมจะคบด้วย อย่างน้อย ผมเชื่อว่า คุณธรรมในจิตใจต้องมีระดับหนึ่ง ที่วัยรุ่น หนุ่ม-สาว น้อยคนนักจะมี ขอเป็นแรงใจให้สู้ต่อไปครับ มิตรรักนักกลอน ที่แสนดี
19 กรกฎาคม 2552 21:31 น. - comment id 1016471
อ่านแล้วคิดถึงแม่ค่ะ...
20 กรกฎาคม 2552 17:11 น. - comment id 1016747
สวัสดีค่ะ คุณละไมฝัน ละไมฝน จริงๆ น่าจะละไมฝันมากกว่านะค่ะเนี่ย เมื่อวานมิได้อ่านบทนี้ วันนี้แวะมาอ่านใหม่ ป้าบอกว่า ตอนดอกบัว ตัวแดงๆ ก็อยู่ในกระด้ง 7 วันนะค่ะ เพราะยายในหมู่บ้านทำคลอดให้ค่ะ ก็ดอกบัวอยู่ชนบทนี้น๊า สุขสดชื่นละไมละมุนค่ะ
20 กรกฎาคม 2552 15:19 น. - comment id 1016836
บทนีงามหลายครับ ตอนผมเกิดมาก็โดนกระทำแบบนี้หล่ะครับ เอาใส่กระด้งร่อนด้วย ครับ