เม็ดฝนรินปรอยปรายจากสายฟ้า แผ่นนภาดาดาษด้วยหยาดฝน ตกรินหลั่งสู่พื้นดินกลิ่นไอโคลน ฟ้าส่งฝนพรั่งพรั่วทั่วแผ่นดิน พื้นชุ่มฉ่ำบนดำมืดด้วยกลีบเมฆ ดั่งฟ้าเสกเมฆนภาล้างฟ้าสิ้น ไหลรินหลั่งสายน้ำซับทับพื้นดิน เมฆย้ายถิ่นเคลื่อนไหลไปตามลม ฟ้าคะนองสลับลมโหมกระหน่ำ ครางครวญซ้ำเมฆขลานางถาถม หยดเป็นสายน้ำธาราคราตรอมตรม เป็นเม็ดฝนโหมรินซ้ำกระหน่ำริน รามสูรรุนแรงกำแหงนัก ขว้างขวานจักให้ตายสลายสิ้น เกิดเป็นเสียงฟ้าร้องผ่าพาได้ยิน ไม่จบสิ้นหวังให้ตายได้แก้วทอง
ฟ้าใส, ราตรีผีเสื้อ 18 ก.ค. 2552 10:29 น. - ID 127733 
1487
1
0
19 กรกฎาคม 2552 12:37 น. - comment id 1016241
เห็นบทกวีเกี่ยวกับฝนเป็นไม่ได้ต้องติดตามอ่าน เพราะว่ารักสายฝนครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
