เสียงขลุ่ยพลิ้ว ปลิวหวน ครวญถึงน้อง เคยปกป้อง ครองคู่ ดูห่างเหิน ยามจากไป ไกลตา หาใช่เมิน ทิ้งส่วนเกิน เผชิญช้ำ ทนกล้ำกลืน ฟ้าจวนค่ำ ร่ำเสียง สำเนียงหวาน กับวันวาน สานรัก หักใจฝืน ดวงใจแตก แหลกไป ไม่กลับคืน ถอนสะอื้น ยืนสู้ อยู่เดียวดาย ณ คืนนี้ พี่ร่าย คล้ายจะย้ำ เก็บลำนำ ซ้ำฝัน หวั่นใจหาย หรือหมายเตือน เฉือนรัก จักมิคลาย ดั่งจะคล้าย ตายด้าน ผ่านวานวัน กอดตัวเอง เพลงหวาน ยังพาลเศร้า ใจร้อนเร่า เฝ้ารัก มิจักกลั้น บนเส้นทาง บางเบา ใต้เงาจันทร์ สุดจะกลั้น คั้นจิต เกินคิดครวญ
ปรางทิพย์ 15 ก.ค. 2552 00:43 น. - ID 127655 
1539
32
0
15 กรกฎาคม 2552 01:03 น. - comment id 1014521
คือปรางมีปัญหากับการส่งกลอนค่ะ พยายามแล้วแต่กลอนมันหายไปค่ะ
15 กรกฎาคม 2552 03:28 น. - comment id 1014527
กลอนเพราะจับใจ ออกเศร้านะคะ แต่งดงามมาก
15 กรกฎาคม 2552 06:01 น. - comment id 1014528
มาแนวเศร้า อีกราย อิอิ กลอนหายหรอครับ เอาลูกบิด ไปแทนไหมเอ่ย อิอิ (ไม่วายจะแซว) เนื้อหาเรื่องกำลังแหล่มเลย หายไปซะนี้ จะต้องถึงขนาดแจ้งความไหมน้า อิอิ พอล่ะครับ แซววันละนิด มากไปเดี๋ยว....วิ่งมะทัน
15 กรกฎาคม 2552 08:15 น. - comment id 1014540
มาเหงาด้วยคนนะจ๊ะ.. หวังว่าคงช่วยให้รู้สึกดีขึ้นได้นะ เพื่อนของ charmanao
15 กรกฎาคม 2552 09:51 น. - comment id 1014609
เสียงขลุ่ยนั้น ผันสำเนียง เสียงเสนาะ งามไพเราะ เพราะพริ้งนัก จักครวญหา ไม่อาจพราก จากเจ้าไป ไกลชีวา หอมบุหงา พาสดชื่น รื่นเริงทรวง คราวพลบค่ำ จนย่ำรุ่ง ฟุ้งเกสร หวนรำลึก นีกถึงใคร ใจห่วงหวง หอบพลงหวาน สานสายใย ในแดดวง ข้ามสู่สรวง ปวงอัปสร กล่อมนิทรา ขออนุญาติแจม นึกออกได้เท่านี้ก่อน น่าอ่านคับ
15 กรกฎาคม 2552 09:59 น. - comment id 1014615
มานั่งฟังเสียงขลุ่ยเป็นเพื่อนพี่ปรางค่ะ
15 กรกฎาคม 2552 10:18 น. - comment id 1014627
ฟังเสียงคร่ำบางใครโอ้ใจเอ๋ย เสียงขลุ่ยเคยเผยผิวปลิวโหยหวน มาฟังเสียงเพียงย่ำร่ำว่านวล ยังกำศรวลครวญครางอย่างเดียวดาย อย่าเศร้ามากนักนะครับ โลกมีสองด้านเสมอ ครับ คุณปราง เป็นกำลังใจให้นะครับ
15 กรกฎาคม 2552 10:31 น. - comment id 1014635
หวัดดีคับ...คุณพี่ปรางค์ฯ ถ้าใจเหงา เศร้า เดียวดายไปนาน...เดี๋ยวจะไม่สบายนะขอรับ... เพราะฉนั้น....เขียนระบายมาเรื่อยๆ ..จะได้ผ่อนคลายความรู้สึกบ้าง...นะพี่นะ... ปล.เขียนได้ดี...มากๆ...ขอรับ...
15 กรกฎาคม 2552 11:20 น. - comment id 1014668
แต่งกลอนได้ไพเราะทีเดียวครับ... เสียงขลุ่ยครวญหวลมาในคราหนึ่ง ให้แว่วซึ้งตะลึงหวานซ่านกระสัน เสียงเอื้อนออดลอดไล้ใต้เงาจันทร์ ทั้งรำพัน..ทั้งอ่อนหวานซ่านฤดี...มิรู้คลาย ...แบบว่า
15 กรกฎาคม 2552 11:24 น. - comment id 1014670
มาเดินเหงาทำไมให้ดายเดียว ยื่นนิ้วก้อยมาเกี่ยวเข้ากันไว้ เพื่อเราสองดุ่มเดินคู่กันไป หนทางไกลไม่หวั่นฉันและเธอ... ยืนยันว่าจะไม่คลายปล่อยนิ้วก่อนแน่แนอน
15 กรกฎาคม 2552 14:24 น. - comment id 1014759
ความเหงา...เป็นเพื่อนที่ดีค่ะ มาทุกทีที่อยู่คนเดียวนะคะ.. กลอนเพราะจังเลยค่ะ..
15 กรกฎาคม 2552 15:12 น. - comment id 1014766
อารมณ์ดูเหงาๆเศร้าๆตามกลอน แต่โลกจริงๆ ถ้าเหลียวมองไปรอบๆตัวเรา จะพบมิตรภาพมากมายเลยนะจ๊ะ
15 กรกฎาคม 2552 17:16 น. - comment id 1014820
แวะมาอยู่เป็นเพื่อน จะได้ไม่เดียวดายครับ.. ร่ำบทโศกดั่งไห้.....โหยครวญ ยลแห่งเสียงกำสรวล....ขลุ่ยร้อง มาตรแม้นจักเปลี่ยวป่วน....แดด่ำ...เศร้าเหลือ ขอแม่แลรอบห้อง...พี่พ้อง...รอบกาย ...
15 กรกฎาคม 2552 19:24 น. - comment id 1014890
บางครั้งการอยู่คนเดียว ก็ช่วยให้เรารู้จักรักตัวเองนะคะพี่ปราง กลอนเพราะจับใจเลยค่ะ (โดยเฉพาะ ณ เวลานี้..เวลาที่อยู่คนเดียว)
15 กรกฎาคม 2552 19:40 น. - comment id 1014902
แต่งได้อารมณ์ดีจังค่ะ เดียวดายบางเวลาค่ะ
15 กรกฎาคม 2552 20:14 น. - comment id 1014939
แวะมาเป็นเพื่อนคลายเหงาค่ะ เศร้าทีเดียว แต่รู้สึกสัมผัสจะหลากกว่าที่เคยอ่านมาค่ะเป็นกำลังใจให้นะคะ
15 กรกฎาคม 2552 22:24 น. - comment id 1015027
เพราะมากค่ะแต่เศร้าจัง
15 กรกฎาคม 2552 23:29 น. - comment id 1015044
คุณอนงค์นาง
กลอนเพราะจับใจ ออกเศร้านะคะ แต่งดงามมาก ................................................ ขอบคุณนะคะที่เข้ามาทักทายกัน ก็เป็นอารมณ์นี้นี่คะ คนมันเศร้าง่ะ
15 กรกฎาคม 2552 23:32 น. - comment id 1015045
15 กรกฎาคม 2552 23:34 น. - comment id 1015046
15 กรกฎาคม 2552 23:37 น. - comment id 1015048
15 กรกฎาคม 2552 23:39 น. - comment id 1015049
15 กรกฎาคม 2552 23:41 น. - comment id 1015050
15 กรกฎาคม 2552 23:48 น. - comment id 1015053
15 กรกฎาคม 2552 23:53 น. - comment id 1015054
15 กรกฎาคม 2552 23:55 น. - comment id 1015055
ผมสมัครสมาชิกพร้อมนำกลอนความทุกข์ คงมาปลุกคุณปรางให้ตามอ่าน อย่าโกรธผมคนดีอย่ารอนาน กลอนไม่หวานขมปนเศร้าเล่าอาย.
16 กรกฎาคม 2552 00:09 น. - comment id 1015056
16 กรกฎาคม 2552 00:14 น. - comment id 1015057
16 กรกฎาคม 2552 00:16 น. - comment id 1015058
16 กรกฎาคม 2552 00:21 น. - comment id 1015059
นับถือ นับถือ
16 กรกฎาคม 2552 00:24 น. - comment id 1015060
16 กรกฎาคม 2552 00:27 น. - comment id 1015061
16 กรกฎาคม 2552 00:37 น. - comment id 1015062
16 กรกฎาคม 2552 00:42 น. - comment id 1015063
16 กรกฎาคม 2552 01:45 น. - comment id 1015077
16 กรกฎาคม 2552 10:54 น. - comment id 1015164
แวะมาทักทายค่ะ กลอนเหงาๆ เศร้าๆนะคะ เฌอกอดตัวเองประจำเลยค่ะ
16 กรกฎาคม 2552 11:14 น. - comment id 1015179
16 กรกฎาคม 2552 11:47 น. - comment id 1015211
ไม่ทราบว่าจะเกี่ยวด้วยหรือเปล่า นิ้วข้างเดียวเกี่ยวไม่สำเร็จร๊อก อิอิ
16 กรกฎาคม 2552 12:04 น. - comment id 1015226
มาเป็นเพื่อนแล้วนะคะ จะไม่ปล่วยให้เดียวดายแล้วละ
16 กรกฎาคม 2552 13:36 น. - comment id 1015258
พี่ปรางค์อย่าเหงาบ่อยน๊า ยิ้มคะ ยิ้มๆๆๆ แบบนี้
16 กรกฎาคม 2552 16:15 น. - comment id 1015318
ช่างเป็นลำนำที่งดงามยิ่งนัก นับถือๆ
16 กรกฎาคม 2552 16:50 น. - comment id 1015341
กอดตัวเองไม่อุ่นน๊า มากอดกันๆ
16 กรกฎาคม 2552 22:00 น. - comment id 1015474
16 กรกฎาคม 2552 22:10 น. - comment id 1015479
16 กรกฎาคม 2552 22:21 น. - comment id 1015482
16 กรกฎาคม 2552 22:24 น. - comment id 1015487
16 กรกฎาคม 2552 22:33 น. - comment id 1015494
6 สิงหาคม 2552 00:24 น. - comment id 1023693
อะน้าพี่หมวย แต่งกลอน ซะออกแนว(........) เชียวนา ดีนะที่ลำนำด้วยเสียงขลุ่ยอ่า แต่หนูชอบ เป่า(ปี่) พระอภัย ง่ะ ฮี่ ๆ ๆ ๆปล. กลอนดีมากๆ เลยพี่หมวย
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
