อยากต่อว่าฟ้าดินสิ้นสงสาร ทรมานใจเราสองต้องหมองหม่น มีน้ำตามาลัยทองคล้องกมล ยอมจำนนในรักเศร้าเคล้าน้ำตา พรากเธอไกลใช่สุดตาเกินคว้าสอย ร่างหลุดลอยเหลือสายใจใยเสน่หา สถานการณ์ผลาญเผาใจให้ทรมา การเข่นฆ่าของมนุษย์หยุดเมื่อไร ต้องสูญเสียอีกกี่ครั้งถึงยั้งหยุด ต้องยื้อฉุดจุดมโนธรรมซ้ำอีกไหม ฤๅเลือดต้องล้างเลือดเชือดเฉือนใจ ครอบครัวใครจักเจ็บร้าวหนาวช่างมัน สวรรค์สร้างวิมานเมฆเสกประดิษฐ์ แล้วใครคิดนรกสาปบาปมหันต์ เคราะห์ผลกรรมทำไมไม่เท่ากัน ฟ้าดินนั้นน้อยใจลืมปลื้มเมตตา ต้องจำยอมพร้อมรับความอับโชค ต้องรับโศกเสียใจไร้วาสนา ชีพคนรักในโลงทองคล้องมาลา และคำว่าคนดีศรีแผ่นดิน.
13 กรกฎาคม 2552 06:50 น. - comment id 1013534
การยอบรับความจริงบนโลก ก็เป็นสุขได้นะคับ หากสิ่งนันเป็นกฎธรรมชาติอันยิ่งใหญ่
13 กรกฎาคม 2552 10:44 น. - comment id 1013629
แค่นี้ก็ต้องยอมแล้วหรอครับ ผมยังอยู่ตรงนี้..ที่เดิม รอแค่คุณเดินมาหาเท่านั้น อยากให้รู้ว่า ผมยังไม่ไปไหน ยังรอคนสำคัญของหัวใจตลอดมา อิอิ เห้ออ ผมนี้ มาป่วนบ้านคนอื่นได้ดีจริงๆ อิอิ
13 กรกฎาคม 2552 13:42 น. - comment id 1013698
ยอมจำนนต่อฟ้าดินด้วยคนนะคะ
13 กรกฎาคม 2552 15:44 น. - comment id 1013831
ยอมจำนน...ฟ้าดินเช่นกันค่ะ
13 กรกฎาคม 2552 22:59 น. - comment id 1014032
ยอมจำนนฟ้าดิน....ฮือๆๆๆ http://music.siamza.com/music.php?k=32K&id=203
14 กรกฎาคม 2552 10:37 น. - comment id 1014119
15 กรกฎาคม 2552 09:03 น. - comment id 1014567
ช่างเศร้าซะเหลือเกินค่ะ อุปสรรคและปัญหาถ้าเข้ามาติดติดกัน ก็ทำให้แย่ได้นะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
26 สิงหาคม 2552 15:36 น. - comment id 1032073
คิดด้ายดีมากเลยเหมือนชีวิตของเราเลย