หนาวแสนหนาวพี่ร้าว จับจิต เหมือนดั่งเนรมิต ไป่ต้อง ลมพัดลิ่วเมฆลอย ลับทั่ว ใจพี่กลัวความร้าว ที่เศร้าในทรวง ดอกโมกหอมดั่งย้ำ วันวาน หอมกลิ่นหวานแทรกซาน ทั่วห้อง แสงจันทร์ส่องเรืองราน ปะร่าง นวลเอย เคยชื่นเชยชิดช้อม อุ่นอ้อมอกนาง คืนวันพบค่ำนี้ โมกหอม นานฤา ใจพี่หรือจะหอม แต่เศร้า ยามจันทร์ส่องโฉลม ลับร่าง นวลเอย ลมล่องเฉยเลยเหย้า เร่งเร้าถึงนาง
ภัทราภา 4 ก.ค. 2552 22:01 น. - ID 127368 
901
2
0
5 กรกฎาคม 2552 06:51 น. - comment id 1010062
เก่งค่ะ เชียนได้ละเมียดละไม แวะมาทักทายค่ะ
5 กรกฎาคม 2552 09:46 น. - comment id 1010102
เขียนโคลงได้หวานดีครับ
5 กรกฎาคม 2552 15:45 น. - comment id 1010233
โคลงไพเราะมีความหมาย..ภาพประกอบงดงามครับ..
6 กรกฎาคม 2552 12:06 น. - comment id 1010489
คืนหนาว ต้องหาผ้าห่มหนาๆ กันหนาวนะครับ โปรดระมัดระวังสุขภาพ อย่านิ่งดูดาย ไวรัส 2009 โอ้ววว โหดดด เด้อออ เขียนโคลงได้แหล่มมากๆ ครับ
7 กรกฎาคม 2552 13:59 น. - comment id 1011012
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาทักทายและมาเยี่ยมเยียนกันขอบคุณสำหรับคำชมด้วยค่ะ
8 กรกฎาคม 2552 22:14 น. - comment id 1011714
มาช้า..แต่ก็มาแล้วนะจ๊ะ... แต่งได้ไพเราะมากๆ...ใช้คำดี พี่เชื่อว่า น้องต้องก้าวไกลในทางงานกวี ได้แน่นอนค่ะ... เอาใจช่วยน๊า...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
