อาจจะเป็นนางใจนางในฝัน เพื่อสร้างสรรโลกงามนิยามค่า อาจจะเศร้าดายเดียวชั่วชีวา อาจเหว่ว้าในเส้นทางอ้างว้างวน หากปิติจิตกับชีพนี้ที่เมตตา หอมปัญญาสะสมบุญสร้างกุศล ใครพิพากษาเช่นไรไม่หลงตน โอบกมลด้วยรักสลักใจ บทกวีเรียบง่ายหมายฝากขวัญ มหัศจรรย์ปลายปากกาสู่ยิ่งใหญ่ วิมานทิพย์วิมานทองคล้องหทัย พาเธอไปพบแสงธรรมระร่ำริน กี่ปีแล้วพิสูจน์ภักดิ์ด้วยศักดิ์ศรี ที่เพียรพลีรจนามิรู้สิ้น แม้นเหน็บหนาวเศร้าสร้อยรอยชีวิน ใจดวงดินดวงดีมีผันแปร รักแสนรักร่มเรือนไทยในดวงจิต เฝ้าลิขิตสอนใจไม่ยอมแพ้ พรหมชะตาฟ้าดลงามดวงแด จักแน่วแน่แม้ปิดทองหลังองค์พระปฏิมา พันเรื่องราวยาวนานทั้งหวานโศก สยบโลกย์พานพบดินกลบหน้า สายธารดาวรับร่างรานกัปป์กาลเวลา เพียงปรารถนาสถิตนิจนิรันดร์ ในแสงเทียนบูชาหน้าพระพุทธ ให้มวลมนุษย์ข้ามพ้นสู่แดนขวัญ แดนเงียบงามเกินใดมหัศจรรย์ เพื่อฝ่าดั้นพ้นลวงบ่วงติดตม ปลดสายใจวันนี้ที่ร้อยรัด สร้อยวงวัฏฏเสน่หามาห้อมห่ม ไม่ติดสุขทิ้งทุกข์อดีตตรม แม้นระทมเลิกวนภพลบด้วยลืม....! http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song3816.html ดวงตะวัน ดวงตะวัน ที่เคยส่องแสงให้ความ สว่าง กำลังจะจาง กำลังจะเลือนหายไป คนที่ดี ที่มีแก่ใจให้กัน มาก่อน กำลังจะลืม กำลังจะเดินหนีไป ท้องฟ้าก็คงมืดมน และคงมีคนเสียใจ อา!! แค่เพียง อยากรู้ว่าทำไม ตอบได้ไหมเล่าดวงตะวัน แม้แต่ดาว ที่พราวบนฟ้าก็ดู เลือนลาง และมันก็จาง ไม่พอจะแทนที่ใคร คนใด มีแต่เธอ เป็นเพียงตะวันไม่มี คนอื่น และเธอเท่านั้น คือดวงตะวันที่หายไป ท้องฟ้าก็คงมืดมน และคงมีคนเสียใจ อา!! แค่เพียง อยากรู้ว่าทำไม ตอบได้ไหมเล่าดวงตะวัน ท้องฟ้าก็คงมืดมน และคงมีคนเสียใจ อา!! แค่เพียง อยากรู้ว่าทำไม ตอบได้ไหมเล่าดวงตะวัน ตอบได้ไหมเล่าดวงตะวัน...
4 กรกฎาคม 2552 16:00 น. - comment id 1009922
รูปนี้ เหมาะเป็นดวงอาทิตย์ไหมครับ กลมๆ แต่ก็ยังมีจุดบอด.... Solar_internal_structure.svg (ไฟล์ SVG, 620 × 620 พิกเซล, ขนาดไฟล์: 37 กิโลไบต์) รูปแสดงตำแหน่งของดวงอาทิตย์ในกาแลกซี่ของเรา มาให้กำลังใจครับ ดั่งแสงตะวัน...อันเฉิดฉายพรายพรรณรังสี สุดสว่าง นภางค์พื้น ปฐพี ด้วยเพราะมี สุรีย์เรือง มเลืองมลัง เป็นมนต์ขลัง ข้องเกี่ยว ประเหนี่ยวนาง เห็นอาทิตย์ ชิดลับ ขับขอบฟ้า แว่วแว่วว่า วานหวาน ปานฟ้าสาง จิ้งหรีดไร ไพรพง ร้องโครงคราง เปรียบดั่งนาง จะร้องโหย โอ๊ยไกลจร นึกนึกหน้า นิ่มเนื้อ มิเบื่อนึก ยิ่งตรองตรึก ยิ่งลึกหลง ลงอักษร ก่อนนิทรา พาพราก จากบรรจถรณ์ ณ ดินดอน นอนแนบ อย่าแอบควง โอ้สุรีย์ เบิกอรุณ การุณเกื้อ ช่างเอื้อเฟือ ฟากฟ้า พาห่วงหวง กลับมาไพร พงหญ้า มาแนบทรวง เถิดน้องจวง จันทร์พี่ มีรักรอ ขอแจมๆ ด้วยคนนะครับ รักแลเคารพ พี่สาวสวยงามแสนดีที่หนึ่งเสมอ
4 กรกฎาคม 2552 16:23 น. - comment id 1009929
ลองใหม่ครับ ภาพนี้ ถ้าไม่ได้ ก็แห้วล่ะ อิอิ รูปแสดงตำแหน่งของดวงอาทิตย์ในกาแลกซี่ของเรา มาแก้ตัวให้หัวใจ เอ๊ย แก้ภาพที่ผิดพลาด ถ้าพลาดอาจเป็นเพราะภาพใหญ่ไป ก้ลบคอมเม้นท์ ตัวนี้ออกเลยนะครับ ถ้าภาพม่ะติด ชีวิตคนเรานี้พูดยากนะครับ บางทีเราต้องการแสดงความจริงใจอะไรออกไป ในสิ่งทีคนอื่นไม่ยอม ไม่ทำ ไม่กล้าแสดง พอทำแล้ว เราผิด ท้งที่จิตใจ ไม่ได้มุ่งมาดคาดหวังจะเป็นอย่างนั้น ความผิดหนึ่งครั้ง แบบไม่เจตนา อาจนำพาให้เราเป็นคนไม่ดี หรือคนชั่วภายในพริบตา เพราะความรู้สึก เขาและเราไม่ตรงกัน จึงเข้าใจผิดได้ง่ายๆ ผมเองบอกตรงๆ ว่า ถ้าผมทำให้ใครเสียใจ หรือ ทำให้ใครเข้าใจผิด ผมก็เสียใจมากๆ การหวังดีจะกลายเป็นหวังร้ายภายใน ชั่ววินาที .....สำหรับพี่พุด ผมดีใจครับ ที่พี่พุด ยกย่องผมเหมือน สุภาพบุรุษ ผมก็ดูเหมือนพระเอกไปเลย จริงๆ แล้วการเป็นพระเอก มันเป็นเรื่องยาก ผมเชื่อเสมอว่า ต้องเป็นคน มีคุณธรรมประจำใจ มีความรุ้ และความสามารถ มีสติปัญญาเฉลียวฉลาด รักเพื่อนมนุษย์ ให้ใกล้กับการ รักตัวเอง แต่ผมมองว่า ผมก็แค่ ผู้ชายคนหนึ่ง ที่อาจมีดีและชั่ว ปะปนกันไป บางครั้งอาจแสดงความดีมามาก บางคราอาจแสดงความใจร้าย ออกมาให้เห้น ดังนั้น คำว่า สุภาพบุรุษ ไม่คู่ควรกับผมหรอกครับ ผมก็แค่ ผู้ชายคนหนึ่งจริงๆ อยากให้พี่มองผมในทางที่ไม่ดีบ้าง มองผมดีเกินไป มันไม่ยุติธรรมสำหรับผมนะครับ เผื่อว่า วันหนึ่ง พี่เห็นความไม่ดีของผม พี่อาจจะเสียใจ ที่อุส่าห์ยกผมเป็นน้องรัก หวานใจพี่พุด ให้ผมมีฐานะเป็นน้องรักในหัวใจพี่ ผมแสนจะดีใจ แต่ผมยอมรับว่า ผมไม่ใช่คนดีต้นเสมอปลาย น่ะสิครับ ผมรักสนุกอยู่บ้าง เหมือนกับกลอนนี่แหละ ถ้าหาก กลอน คือ อนาคต การรักสนุก ก็คงไม่เสียหาย แต่หาก กลอน ไม่ใช่ อนาคต ความหวังที่ทุกคน มอบมาให้ผม โดยเฉพาะ พ่อและแม่ ท่านคงจะเสียใจ ผมก็คงจะเสียใจ เสียดาย ในช่วงเวลาที่ผ่านมา ผมเอาภาพ พระจันทร์ ไม่ใช่ดวงจันทร์ แต่หมายถึง เทพ องค์หนึ่ง ตามคติความเชื่อ ชาวอินเดีย วันจันทร์ คือ วันของผม น่ะครับ รักแลเคารพ พี่สาวสวยงามแสนดีที่หนึ่งเสมอ
4 กรกฎาคม 2552 18:19 น. - comment id 1009959
ทินกรอ่อนแสงใกล้สูญจาก จำใจพรากพลัดกันวันคืนเปลี่ยน ต้องมืดมนอนธการเกิดวิงเวียน ไร้แสงเทียนส่องทางทุกข์ระทม รูปภาพสวยงามมากครับ
4 กรกฎาคม 2552 18:39 น. - comment id 1009965
ปริศนาใดใดในโลกนี้ ไม่อาจหนีธรรมชาติที่ยิ่งใหญ่ เป็นกฎเกณฑ์ธรรมดาที่ใครใคร หากมีใจฝักใฝ่ศึกษาธรรม ขอเมนต์ด้วยคนคับ
4 กรกฎาคม 2552 19:07 น. - comment id 1009984
สวัสดีพี่สาวค่ะ อ้อมอยู่เวบกลอนมา7ปี ไม่แน่ใจว่ารู้จักพี่มาตั้งแต่เมื่อไร รู้แต่ว่านานแล้ว พี่ก็ยังน่ารักเหมือนเดิม รักพี่สาวค่ะ
5 กรกฎาคม 2552 13:01 น. - comment id 1010155
จะขอชิดติดตามทรามสงวน . จะขอชิดติดตามทรามสงวน ทุกเขตล้วนดั่งสรวงมไหสวรรค์ เพื่อฟังกลอนธรรมกล่อมถนอมชีวัน พิสุทธิ์แพร้วเพริดล้น..พ้นบ่วงลึก แต่น้องนี้คงมีกรรมที่ทำไว้ กลอนธรรมะต่อไม่ได้ให้สะอึก ยังกินเช้า กินเย็นย่ำ ไม่สำนึก ตกดึกดึกยังค้นหามาม่ากิน (คริๆ) ยังไม่วายออกลิงค่ะพี่พุด... น้องเขียนกลอนธรรมะไม่เป็นนี่คะ ไม่มีคำศัพท์ธรรมะในสมองเพียงพอค่ะ
5 กรกฎาคม 2552 13:55 น. - comment id 1010177
สวัสดีค่ะพี่พุด กลับมาพักผ่อนที่บ้านค่ะ เงียบสงบ และได้มีเวลาเข้ามาติดตามงานพี่พุดนะคะ คิดว่าพี่พุดคงจะสบายดีนะคะ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ ไปทำบุญที่ไหนบ้างคะ กบก็คงจะทำแถวๆ บ้านกับครอบครัวค่ะ คิดถึงพี่พุดนะคะ
5 กรกฎาคม 2552 16:13 น. - comment id 1010247
ท่านคือผู้ให้ที่แท้จริงนะคะ อ่านบทกลอนคุณพุดทีไรปีติทุกทีค่ะ ขอบคุรสำหรับคำสอนนะคะ ขอให้เป็นร่มใบบุยตลอดไปเถอะนะคะ ขออนุโมทนาบุญกับคุรพุดด้วยนะคะ
6 กรกฎาคม 2552 07:23 น. - comment id 1010421
พี่พุด ครับ คิดถึงพี่ พุด จังเลยครับ เห็นเงียบ มา 2 วันแล้ว ไปปฏิบัติธรรม กลับบ้าน งานยุ่ง หรือ ไปต่างประเทศ ไม่ส่งข่าวมาเลยนะครับ รักแลเคารพ พี่สาวสวยงามแสนดีที่หนึ่งเสมอ
6 กรกฎาคม 2552 09:07 น. - comment id 1010436
รอยเอ๋ยรอยสลัก ในชีพภักดิ์ไพรงามภาพความหลัง ปรากฏอยู่ทุกคราวราวจีรัง ประดุจดังท้องนภาตราด้วยเดือน ในคืนแรมร้างหาวเห็นดาวเด่น ครั้นคืนเพ็ญส่องไสวหาใดเหมือน เมื่อราตรีงามล้ำคอยย้ำเตือน จะลบเลือนลืมได้อย่างไรเอย
6 กรกฎาคม 2552 10:12 น. - comment id 1010466
ขอเธอเป็นแสงตะวัน ที่ส่องสว่างกลางใจฉัน ตราบที่โลกยังหมุนทุกวัน หัวใจฉันไม่เปลี่ยนแปร