**เพื่อ...เธอ**

คนกุลา

 
.
ม่านเมฆหม่นบนฟ้าเหมือนมาย้ำ
วันฟ้าดำดุจเมฆลอยในปรอยฝน
เมื่อดุ่มเดินเดี่ยวมาหาแหล่งตน
จึงเหมือนคนพเนจรร่อนเร่ทาง
มาเขียนกลอนสอนใจในความเงียบ
ปร่าใจเยียบน้ำตาทุกฟ้าสาง
ค่อยเพิ่มเพาะประทับใจในบางนาง
ใจเคยคว้างเริ่มรู้อู่พักพิง
ทำอย่างไรใจหนอเมื่อก่อรัก
หรือทึกทักหลงไปในทุกสิ่ง
เรานั้นหรือคือผู้ไม่รู้จริง
เธออาจนิ่งไต่ถามตามธรรมเนียม
เมื่อหัวใจมีฝันในวันโน้น
จากใจโอนอ่อนซบสงบเสงี่ยม
จะสร้างฝันวันไหนหาใดเทียม
ที่มิเจียมใจเอื้อล้วนเพื่อเธอ
เมื่อหัวใจยังรักอยากถักฝัน
รู้ไกลกันเพียงใดใจเสนอ
เมื่อรู้น้อยด้อยค่ามาบำเรอ
ใคร่เผยอทาบโฉมพโยมพะยอม
ที่ร่ายร่ำคำกลอนทุกวอนเว้า
ที่เฝ้าเยี่ยมทุกเรือนเพื่อนห่อห้อม
เพียงสิ่งเดียวหวังถวิลเธอยินยอม
หวังเธอพร้อมน้อมรับเข้าทับทรวง
เพราะเพียงเธอให้ค่าว่ามีฉัน
เพียงเท่านั้นนะขวัญที่ฉันห่วง
พร้อมตัดทุกฝันคว้างกลางโลกลวง
หวังพุ่มพวงรับรองสู่ห้องใจ
ม่านเมฆหม่นบนฟ้าเหมือนมาย้ำ
วันฟ้าดำดุจเมฆลอยปรายปรอยใส
ไม่ว่าวันข้างหน้าจะอย่างไร
หวังครองใจเธอคนนั้นในบ้านกลอน
.............. 
คนกุลา