เหนื่อยจัง... เหมือนความหวังมันหมดไปแล้วทุกสิ่ง ทั้งความรัก ความฝัน ทุกสิ่งที่หวังว่าจะเป็นจริง วันนี้กลับไม่เหลือสักสิ่งให้หวังอีกแล้วหัวใจ ว่างเปล่า... เจ็บปวดรวดร้าวไปถึงไหนต่อไหน เมื่อสิ่งที่ต้องการมันล่องลอยจากไปไกล ไม่ว่าจะทำยังไงก็คงไม่มีทางกลับคืนมา ท้อแท้... ไม่มีแรงกำลังที่จะไคว่คว้า ร้องไห้อ้อนวอนขอความเห็นใจจากกาลเวลา ทำไมนะถึงไม่ย้อนกลับมาสักวินาที และแล้วก็ล้มลง... สุดท้ายก็คงจะเหลืออยู่แค่นี้ คนหนึ่งคนกับความว่างเปล่าที่ไม่ได้ต้องการจะมี และแล้วมันก็ย้อนกลับมาย่ำยีหัวใจ อยากจะลุกขึ้นวิ่ง... ตามทุกสิ่งที่เคยมีกลับคืนมาให้ได้ แต่ก็ไม่เหลือเรี่ยวแรงแม้แต่จะหายใจ ความทุกข์หนอขว้างทิ้งยังไงก็ยังกลับมา ...
29 มิถุนายน 2552 16:10 น. - comment id 1007627
หายเจ็บไวๆนะคะ
29 มิถุนายน 2552 16:43 น. - comment id 1007665
อย่าท้อนานนะค่ะ มีกำลังใจมาฝากค่ะ
29 มิถุนายน 2552 19:17 น. - comment id 1007741
ขอบคุณมากค่ะ ทุกคน
29 มิถุนายน 2552 19:54 น. - comment id 1007771
กลอนนี้ แต่งได้เนี้ยบนะครับ ได้อารมณ์ศิลปินเยย อิอิ ยังไงก็หายทุกข์หายโศก หายโรกร้าว ไวๆ พี่เอาใจช้วยเน้อออ
30 มิถุนายน 2552 14:27 น. - comment id 1008058
ขอบคุณทุกๆความเห็นมากๆเลยค่ะ