**ไม่รัก..หาก..**

คนกุลา

.
เราพบกันวันโน้นกลางโพ้นรุ้ง
ที่ริมทุ่งธารฝันวันฟ้าสวย
เธอมาถามท่ามยิ้มพิมพ์ระรวย
หากบอกด้วยว่าช้ำสุดจำนรรย์
เธอเรียกฉันทุกวลีว่าพี่จ๋า
เธอบอกว่าฉันเหมือนใครที่ในฝัน
เธอบอกฉันเหมือนใครในเพ็ญจันทร์
เธอเคยฝันสานรักร่วมถักทอ
เธอรอเขาทุกคราเมื่อฟ้าค่ำ
เขาจะร่ำข้ามฟ้ามาไหมหนอ
เพียงบางคำท่ามสายที่หมายรอ
ทุกอย่างก็เหมือนสลายในสายไฟ
เขาไม่มาเหมือนเคยเธอเอ่ยบอก
หรือเขาหลอกลวงเย้าเศร้าไฉน
เคยสานรักถักคำหวามดวงใจ
มิทันไรเขามากลายคล้ายลืมคำ
ฉันบอกว่าอย่าถามหาคำรัก
มิอาจจักกล่าวบอกดอกงามขำ
หากดูแลแต่นี้พี่จะทำ
ฉันยังย้ำคำนี้ทุกทีไป
เราจะไม่รอกันนะขวัญจ๋า
จะไม่รอเวลาฟ้าฟากไหน
หากพบกันก็คุยกันทุกวันไป
สานสายใยแสนดีมีให้กัน
ทุกน้ำคำย้ำวจีที่พร่ำบอก
ยิ่งจะตอกเติมย้ำนะคำขวัญ
ท่ามวารีรี่ไหลทุกวัยวัน
เราพบกันเพื่อดูแลอย่างแท้จริง
เธอเข้มแข็งขึ้นมากจากวันพบ
ใจสงบสดใสได้เร็วยิ่ง
เราเป็นหลักพักให้ได้เพียงพิง
ทุกอย่างยิ่งช่วยก่อต่อเต็มเติม
เราพบกันวันโน้นกลางโพ้นรุ้ง
ที่ริมทุ่งธารฝันในวันเริ่ม
เพื่อจะจบลบนิยายร่ายบทเดิม
ก่อนจะเสริมสัมพันธ์ใจไร้คำรัก
............... 
 
กลางวสันต์
คนกุลา
รังนกไฟ
ในฟากฟ้า ทะเลขวัญ
...................