*** พุดพัดชา ***

แก้วประเสริฐ

     ***  พุดพัดชา  ***
   พฤกษาไพรใหญ่น้อยช่างร้อยรัด
สาวนาจัดบ้านไทยวิไลฉวี
งามกระจ่างสร้างสรรค์ขวัญชีวี
ช่างเลิศทวีนวลอนงค์หลงเพลิดเพลิน
   บ้านหลังเล็กป่าใหญ่กรายริมทุ่ง
หวังมุ่งผดุงรวงข้าวเฝ้าสรรเสริญ
ยามตกท้องกล้าแกร่งแรงเหลือเกิน
ผ่านจำเริญแสงทองผ่องอำไพ
   พลิ้วไสวไล้สายลมภิรมย์ชื่น
แสนระรื่นสร้างหทัยให้สดใส
ฝันความคิดจิตวาดหวังกาลไกล
แต่เหตุไฉนโดดเดี่ยวเปลี่ยวเอกา
   พร้อมทุกสิ่งกุลสตรีที่ดีเลิศ
อีกงามเฉิดยากเทียบเปรียบใฝ่หา
ปลูกต้นพุดโบกพัดจัดน้ำชา
ซ่านเสน่หาคนชงหลงเพลิดเพลิน
   ทั้งหนุ่มแก่พ่อหม้ายหมายมุ่งหวัง
ต้องเซซังยามพบประสบเขิน
มธุรสถ้อยสำนวนชวนใฝ่เกิน
แม้นมีเงินมิอาจปราศครอบครอง
   ดุจดาวน้อยประกายพรึกตรึกจรัส
จันทราจัดวางไว้มิได้สนอง
ต้องเคล้าเคลียความหวังดังละออง
คอยสอดส่องรับแสงแห่งสีนวล
   ช่างสดชื่นระรื่นคิดจิตเอ๋ย
มิลาเลยยอดหญิงอิงสิ่งสรวล
สวยทั้งนอกงามในได้ธรรมชวน
ทิ้งปั่นป่วนเบื้องหลังฝังพงพนา
   ยามเก็บเกี่ยวสาวนาพาระรื่น
แสนชื่นมืนหอมกลิ่นรินนาสา
หมดฤดูหว่านไถ่ไกลปลายนา
เข้าพฤกษาป่าใหญ่ใกล้บ้านเธอ
   เพื่อลิ้มรสธรรมชาติปราศร้อยเล่ห์
เมื่อหว่านเสน่ห์ฝากไว้ให้เสมอ
ปลงใจจิตพิชิตธรรมบำเรอ
ค้นเลิศเลอจากองค์พระทรงธรรม
   นำคำสอนสู่ไว้ในกาลสรรค์
วิวัฒน์กาลหลีกหนีที่มาขำ
สร้างใจจิตหมายมุ่งผดุงจำ
แสงเลิศล้ำนำผ่านหมั่นไตร่ตรอง
   พุดพัดชาสาวเจ้าหอมกลิ่นขาว
ที่เพริศพราวจากฟ้ามาสู่สนอง
ลิดแลร้างแปรเปลี่ยนเวียนครรลอง
หมายค้นปองรู้ใจใกล้คล้ายนวล.
      ***  แก้วประเสริฐ.  ***