**เผย..บางนัย..ใจ**

คนกุลา

  .
  
.
มีบางใครเคยเลี่ยงเลียบเคียงถาม
ว่านิยามกุลาด้นในหนหลัง
ผ่านร้อนหนาวร้าวรักชักชิงชัง
สร้างพลังสร้างจังหวะและจะโคน
กี่ขอบเขาที่เคยข้ามในความคิด
ความถูกผิดในคราวหลังแต่ครั้งโน้น
ภาคภูมิคราวหรือหนาวบ้างหวังปลอบโยน
ชีพที่โผนผ่านล่วงต่างห้วงกาล
แค่ไม่ชอบระบอบแยกแตกต่างหวัง
เพราะเคยพลั้งจนถูกผลักเข้าหักหาญ
นับหลายปีที่เคยจรรบรอนราญ
คิดก่อการล้มระบอบไม่ชอบธรรม
หลายทิวทุ่งมุ่งหน้าก่อนฝ่าข้าม
เพื่อทวงถามและบ่งบอกผู้ชอกช้ำ
ว่าทุกอย่างหาใช่สายธารกรรม
หากคนทำก่อระบอบลอบเชิดชู
กี่หนังสือเล่มหนาเอามาเผา
เพื่อบอกเราไม่ยอมรับและนับถือ
ศิลปะใดใจหวังทุกครั้งคือ
กล่าวระบือลือขานทุกกาลไป
ศิลปะเพื่อชีวิตเพียงคิดฝัน
ดวงตะวันคือที่หวังคราวครั้งไหน
ดาวเหนือพราวคือดาวในห้วงไกล
และหัวใจดวงสีแดงแต่งย้อมจำ
มาวันนี้คาดสีเหลืองเสียเรืองเรื่อ
สีแดงเจือยังแต่งรักแดงล้ำ
มนุษย์หนามาแปลงแรงน้ำคำ
วาทกรรมบนกระดาษยึดขาดใจ
เพื่อนเคยรักทักทายกลับไม่พูด
อารมย์บูดเมื่อเอ่ยอ้างอยู่ข้างไหน
ไม่เคยเป็นครั้งคราก่อนร่อนชะไร
จึงเก็บใจหอบมานี่หนีการเมือง
เขียนกลอนรักถักฟ้าว่าแสนเข้ม
ลานพุดเต็มเติมดาหลามาวางเรื่อง
ทั้งฟากฟ้าดาราฝันอาบจันทร์เรือง
เพียงปลดเปลื้องความแปลกแยกเพื่อนแตกกัน
หวังอยู่นะว่าวันไหนได้คืนกลับ
ฟ้าพยับกลับสู่อู่เคยฝัน
กลับไปหวังพบหน้าทุกฝ่าฟัน
มิตรร่วมฝันวันร่วมรบมาพบเจอ
.........
คนกุลา
รังนกไฟ
ในฟากฟ้า ทะเลขวัญ
กลางวสันต์
............