อกหักจากเวียงพิงค์

เทพธัญญ์

...เดินทางไกล ไปทั่วแคว้น แดนเหนือใต้
ทั่วถิ่นไทย ไปเที่ยวท่อง ล่องตามฝัน
แอ่วเมืองเหนือ เพื่อชมเวียง เชียงใหม่นั่น
แดนสวรรค์ อันลือเลื่อง เมืองวิไล
    หนุ่มบ้านไกล ได้ประสบ พบนวลน้อง  
สาวเวียงพิงค์ยิ่งได้มอง ต้องหวั่นไหว
แม่ดอกเอื้อง เมืองหนาว สาวเวียงไกล
ดั่งต้องมนต์ดลจิตใจ ให้ตรึงตรา
   เลยฝากกลอน อ้อนคำ ลำนำรัก
ไปทายทัก สักบทกลอน วอนเถิดหนา
อย่าโกรธเลย เอ่ยคำวอน อ้อนกานดา
โปรดเมตตา อย่ารวบรัด ตัดไมตรี
   หนุ่มอุดร อ้อนคำหวาน ผสานจิต
หมายผูกมิตร ชิดใกล้ ใช่มาหลี
โปรดเชื่อใจ ไม่กลิ้งกลอก  ดอกคนดี
วอนเนื้อเย็นเห็นอกที พี่มาไกล 
   หรือแม่สาว ชาวเชียงใหม่ได้หมายมั่น
เจ้ามีคู่อยู่เคียงฝัน ไม่หวั่นไหว
เป็นอย่างนี้ พี่จะเดิน เหินห่างไป
ยอมตัดใจ ไม่สานต่อ ขอจากลา
   หากไร้คู่ อยู่ลำพัง ยังโดดเดี่ยว
พี่ขอเกี้ยว เลี้ยวมาลัย เพื่อไปหา
จะขัดข้อง หมองใจ ไหมกานดา
เอาหัวใจให้พิจารนา อย่าตัดรอน 
  ได้ทราบข่าว สาวเปิดใจ ให้รับรู้
เจ้ามีคู่ อยู่ร่วมเรียง เคียงหนุนหมอน
ไม่อาจรับ กับไมตรี ที่อ้อนวอน
ใช่ตัดรอน ถอนเยื่อใย ที่ให้มา
   ยิ่งซึ้งใจ  ในความดี ที่บ่งบอก
ยิ่งชัดแจ้งแสดงออก บอกคุณค่า 
งามพร้อมพรั่ง ทั้งกายใจ ในวาจา
เป็นดอกเอื้องเมืองล้านนา ค่าควรจำ
  ขออวยชัย ให้ทั้งสอง ครองรักมั่น
ชั่วนิรันดร์ พันผูกใจ ไม่ชอกช้ำ
อย่าได้พราก จากกันไป ให้ระกำ
กล่าวลำนำ คำอวยพร ก่อนลาไกล
  หนุ่มอุดร ถอนสมอ ขอลาก่อน
แม้อาวรณ์ ก่อนจะพราก จากเชียงใหม่
ไม่อยากพราก จำจากลา ด้วยอาลัย
คงสดับประทับใจ ไม่รู้ลืม