*** สงสารรัก ***

แก้วประเสริฐ

    ***   สงสารรัก   ***
   มอบความรักถูกหักด้วยหัวเข่า
รู้หรือเปล่าใจฉันใครนั้นเหมือน
หวานเคยซึ้งตรึงฤดีหนีลับเลือน
สิ่งแปดเปื้อนปวดร้าวเศร้าเหลือเกิน
   นี่นะหรือปากคนปนคำหวาน
ช่างแสนซ่านดวงกมลจนเกิดเขิน
ทุ่มทุกอย่างวางใจกรายทางเดิน
ทั้งแสนเพลินสิ้นแล้วแนวคิดจำ
   ถูกปล่อยเหงาวิปโยคโศกซึ้ง
สิ่งตราตรึงในครั้งยังแทบขำ
ผ่านพบเจอเธอร้องพร่ำงึมงำ
โอ้บอกร่ำรักเสมอเธอผู้เดียว
   แต่มาแล้วกลับคลายหายไปลับ
มิหวนกลับคอยไปจนใจเฉลียว
ผ่านเดือนปีกี่ครั้งดังป่านเกลียว
ช่างคดเคี้ยวหลบหลีกดังปีกมาร
   คิดถึงฉันบ้างไหมยามได้รัก
ฤาประจักษ์เพียงชมสายลมผ่าน
ฝันวาบหวามปลิวหายสลายกาล
ฝากความซ่านเคยพร่ำป่วนร่ำฤดี
   มันเป็นความผูกพันกระสันแรก
กลับมาแยกหักกลางระหว่างฉวี
ไหนบอกพร่ำสวยนักรักปานชีวี
ผ่านเปรมปรีดิ์กลับมล้างห่างไป
   สงสารรักครั้งแรกแบกสิ่งฝัน
ความผูกพันมั่นคงอยู่ตรงไหน
บอกฉันหน่อยที่รักยามจากไกล
เสน่ห์อาลัยเหลือบ้างสร้างยังดี
   ฉันมองฟ้าที่หม่นปนความเศร้า
มันโรมเร้าห้วงใจอายศักดิ์ศรี
นี่แหละหนาสิ่งหวานซ่านฤดี
เขาเปลี่ยนสีลึกล้ำพร่ำข้างใน.
     ***   แก้วประเสริฐ.   ***