คุณค่า...ของความเป็นมนุษย์ สูงสุดล้ำต่ำที่สุดประมาณไหน? เมื่อทุกคนต่างก็มีลมหายใจ แต่ทำไมค่าชีวิตไม่เท่ากัน? หากทุกคนเลือกเกิดได้ดังปรารถนา ทุกชีวิตคงมีค่าอย่างที่ฝัน แต่ชีวิตที่เกิดมาไม่เท่ากัน แม้ฟ้าก็ไม่เคยกั้นความฝันคน ถ้าชีวิตมีเอาไว้ให้ต่อสู้ เพื่อเรียนรู้โลกกว้างทุกแห่งหน แล้วเส้นแบ่งแยกยากดีหรือมีจน ถูกขีดบนเส้นวิบัติบรรทัดใด? คุณค่า...ของความเป็นมนุษย์ ยังสูงล้ำถึงที่สุดอยู่หรือไม่? มีชีวิตแต่ไม่มีความเห็นใจ จะเกิดมาเพื่ออะไร...หนักแผ่นดิน? ขอให้ความยุติธรรมยังคงอยู่ ขอให้การต่อสู้อย่าจบสิ้น โลกอยู่บนฐานบรรทัด-วัดดวงวิญญ์ อย่าให้แสงแห่งดวงจินต์มืดดับเลย
กระบี่ใบไม้ 22 มิ.ย. 2552 19:58 น. - ID 126999 
3424
4
0
22 มิถุนายน 2552 20:00 น. - comment id 1003817
หน้าส่วนตัว
ค่าของความเป็นมนุษย์อยู่ที่ใด?
ครูไล่เด็กพิการวัย 8 ขวบ ออกจากโรงเรียน อ้างเป็นภาระของครูและเพื่อนร่วมห้อง ที่ต้องคอยช่วยเหลือแถมไม่ตั้งใจเรียน ย่าพ้อครูตัดโอกาสทางการศึกษาและทำลายอนาคตเด็ก ผอ.สพท.ขอนแก่น สั่งตรวจสอบ หากเป็นจริงถือว่าผิด ยันครูไม่มีสิทธิ์ไล่เด็กออก
เหตุครูไล่เด็กพิการออกจากโรงเรียน ได้รับการเปิดเผย เมื่อวันที่ 18 มิถุนายน ผู้สื่อข่าวได้รับการร้องเรียนจากนางเพียร วงษา อายุ 65 ปี ชาวบ้านโคกล่าม หมู่ 4 ต.โสกนกเต็น อ.พล จ.ขอนแก่น ว่า ด.ญ.เอ (นามสมมติ) หลานสาว อายุ 8 ปี นักเรียนชั้น ป.3 โรงเรียนบ้านโคกล่ามกลางตำแย ซึ่งป่วยเป็นโรคเส้นกระดูกพิการ ไม่สามารถเดินและจับสิ่งของได้ ถูกครูไม่ให้ไปเรียน โดยอ้างว่าเป็นภาระที่ต้องคอยดูแล
หลังรับเรื่องผู้สื่อข่าวจึงเดินทางไปตรวจสอบที่บ้านหลังดังกล่าว ซึ่งเป็นบ้านชั้นเดียว มุงหลังคาด้วยสังกะสีผุๆ ฝาบ้านทำจากไม้ไผ่ อยู่ในซอยเล็กๆ ทางเข้าหมู่บ้าน นางเพียรกำลังพา ด.ญ.เอ หัดใช้ไม้เท้าค้ำเดินรอบบ้าน
นางเพียร เล่าว่า ด.ญ.เอ เป็นลูกของนายสมหมาย วงษา กับ นางบรรจบ สุทุม เนื่องจากคลอดก่อนกำหนดจึงทำให้ร่างกายไม่สมบูรณ์ และเจ็บป่วยมาตลอด พออายุได้ 2 ขวบ พ่อแม่ก็แยกทางกัน และต่างฝ่ายต่างไปแต่งงานมีครอบครัวใหม่ และให้ตนเป็นคนเลี้ยงดู ด.ญ.เอ กระทั่งอายุได้ 5 ขวบ จึงได้นำไปเข้าเรียนที่โรงเรียนบ้านโคกล่ามกลางตำแย ซึ่งแรกๆ ครูที่โรงเรียนก็ให้การช่วยเหลือหลานสาวเป็นอย่างดี แต่พออายุได้ 8 ขวบ ด.ญ.เอ ก็เริ่มเดินเองไม่ได้ แต่ก็มีเพื่อนๆ และครูประจำชั้นคอยช่วยเหลือขณะอยู่ที่โรงเรียน
"ตลอดระยะเวลาที่หลานสาวอยู่ที่โรงเรียนก็มีความสุขดี และชอบที่จะไปเรียนมาก กระทั่งช่วงเปิดเทอมที่ผ่านมา หลังจากที่หลานสาวไปโรงเรียนก็มีเสียงบ่นเสียงต่อว่าของครูเข้ามาประจำว่า หลานสาวเป็นภาระของครูในโรงเรียน ที่ต้องคอยมาเอาใจใส่ดูแล เนื่องจากเวลาเข้าห้องเรียน กินอาหาร เข้าห้องน้ำ หรือแม้แต่ทำธุระส่วนตัว ก็เป็นภาระของครูทั้งหมด ทางโรงเรียนจึงต่อว่าหลานสาว และขอให้ฉันนำหลานออกจากโรงเรียนกลับมาอยู่ที่บ้าน ทั้งๆ ที่ ด.ญ.เอ รักในการเรียน และเพื่อนๆ ในห้องก็ช่วยเหลือเกื้อกูลไปรับไปส่งจากบ้านมาโรงเรียนทุกวัน แต่เมื่อมีคำสั่งแบบนี้ออกมาทำให้หลานสาวเสียใจมาก" นางเพียร กล่าว
นางเพียร กล่าวอีกว่า ครอบครัวของตนมีฐานะยากจน บ้านที่อยู่ก็เป็นบ้านเช่า ที่นาทำกินก็ไม่มี ต้องรับจ้างหาเงินเลี้ยงหลาน รายได้ก็มีเพียงเบี้ยยังชีพผู้สูงอายุ เดือนละ 500 บาท และเบี้ยยังชีพคนพิการของหลานสาวอีกเดือนละ 500 บาท เมื่อทางโรงเรียนมีคำสั่ง ให้หลานสาวออกจากโรงเรียน ทำให้ตัวเองไม่มีเวลาที่จะไปรับจ้างหาเงินมาเลี้ยงครอบครัว อีกทั้งยังทำให้หลานสาวขาดโอกาสทางการศึกษา โรงเรียนน่าจะเห็นใจบ้าง เพราะหากหลานสาวได้รับการศึกษา ในอนาคตพอโตขึ้นก็จะสามารถนำความรู้ที่มีไปช่วยเหลือตัวเองได้
ด.ญ.เอ กล่าวว่า ดีใจที่ได้ไปเรียนหนังสือกับเพื่อนๆ ที่โรงเรียน เพราะทำให้มีความรู้มากขึ้น โดยเฉพาะวิชาศิลปะจะชอบมากเป็นพิเศษ แม้ว่ามือจะไม่มีแรงจับดินสอวาดรูปไม่ถนัด แต่เมื่อได้ฝึกบ่อยๆ ก็สามารถทำได้ และช่วงนี้กำลังหัดเรียนภาษาอังกฤษ
"หนูอยากไปโรงเรียน ไปเจอเพื่อนๆ หนูเสียใจมากที่ถูกตำหนิว่าเป็นภาระของครู ทั้งที่จริงแล้วเวลาหนูอยู่ที่โรงเรียน หนูก็พยายามช่วยเหลือตัวเอง สิ่งไหนที่พอทำได้ก็จะทำเอง อันไหนที่ทำไม่ได้ก็จะขอให้เพื่อนๆ ช่วย ซึ่งเพื่อนๆ ก็ยินดีช่วย เวลาหนูจะไปไหนเพื่อนก็ช่วยตลอด ครูที่สอนต่างหากที่ดุด่าและไม่ค่อยมาช่วยอะไร ขณะนี้ไม่ได้ไปโรงเรียนหลายวันแล้ว เพื่อนๆ ที่โรงเรียนก็มาเยี่ยมที่บ้านเป็นประจำ พร้อมกับนำหนังสือที่เรียนอยู่มาอ่านให้ฟัง บางครั้งก็เอาแบบฝึกหัดมาให้ฝึกทำ ทำให้คลายเหงาได้บ้าง แต่ก็ยังอยากไปเรียนหนังสือเหมือนเพื่อนคนอื่นๆ อยู่" ด.ญ.เอ กล่าว
ด้าน นางจินตนา เบ้าเฟื้อย ครูประจำชั้น ป.3 กล่าวว่า "ที่ผ่านมา ด.ญ.เอ ป่วยมาโดยตลอด เมื่อไปเรียนหนังสือก็ลำบาก ไปไหนมาไหนก็ต้องเป็นภาระของครูและเพื่อนๆ ที่ต้องคอยช่วยตลอด เพราะเดินเองไม่ได้ จึงอยากให้กลับไปอยู่ที่บ้าน เพราะเวลามาเรียนก็ทำกิจกรรมอะไรกับเพื่อนไม่ได้ และไม่ค่อยเอาใจใส่ในการเรียนเท่าไร"
ขณะที่ นายสมาน ทองดี รองนายก อบต.โสกนกเต็น อ.พล จ.ขอนแก่น กล่าวว่า ขณะนี้ทาง อบต.โสกนกเต็น ได้เข้าช่วยเหลือ ด.ญ.เอ โดยจัดหารถเข็นให้พร้อมกับไม้เท้าค้ำเดิน อีกทั้งยังช่วยเรื่องเบี้ยยังชีพคนพิการให้เดือนละ 500 บาท และช่วยเบี้ยยังชีพให้แก่นางเพียร ย่าของ ด.ญ.เอ เดือนละ 500 บาท เพื่อใช้จ่ายในครอบครัว ส่วนเรื่องที่อยู่อาศัยในปีงบประมาณ 2553 อบต. จะยื่นเรื่องเสนองบประมาณมาสร้างบ้านมั่นคงให้
ด้าน นายอธิปปรัชญ์ ทัดพิชญางกูร ผู้อำนวยการสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา (สพท.) ขอนแก่น เขต 3 กล่าวว่า ยังไม่ทราบรายละเอียดเรื่องครูไล่นักเรียนพิการออก ตามความเป็นจริงแล้วครูไม่มีสิทธิ์ที่จะไล่เด็กออกจากโรงเรียน และไม่สามารถเลือกปฏิบัติได้ เรื่องที่เกิดขึ้นนั้นจะสั่งการไปยัง รอง ผอ.สพท.ขอนแก่น เขต 3 ลงพื้นที่ตรวจสอบข้อเท็จจริงว่าเป็นอย่างไร เพื่อหาทางแก้ไข หากเป็นกรณีที่ครูหรือผู้บริหารโรงเรียนขับไล่เด็กออกแบบไม่มีเหตุผล ก็ถือว่าเข้าข่ายมีความผิด
นายธีระ จันทรรัตน์ ผอ.สำนักบริหารงานการศึกษาพิเศษ สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน (สพฐ.) กล่าวว่า นโยบายของกระทรวงศึกษาธิการ (ศธ.) เมื่อเด็กพิการอยากเรียนจะต้องได้เรียน และพ.ร.บ.การจัดการศึกษาพิเศษสำหรับผู้พิการกำหนดให้สถานศึกษาทุกแห่งต้องรับเด็กพิการเข้าเรียนจะปฏิเสธไม่ได้ ดังนั้นโรงเรียนไม่มีสิทธิ์ไล่เด็กออกจากโรงเรียน
"กรณีของนักเรียนพิการชั้น ป.3 โรงเรียนบ้านโคกล่ามกลางตำแย อ.พล จ.ขอนแก่นที่ถูกไล่ออกจากโรงเรียนนั้น จะให้สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา (สพท.) ขอนแก่น เขต 3 และศูนย์การศึกษาพิเศษ เขต 9 จ.ขอนแก่น ลงไปตรวจสอบข้อเท็จจริง และพูดคุยทำความเข้าใจกับครูและผู้บริหารโรงเรียนว่า โรงเรียนไม่มีสิทธิ์ไล่ออกจากโรงเรียน เมื่อเด็กอยากเรียนต้องได้เรียนและต้องช่วยเหลือเด็กด้วย" นายธีระ กล่าว
ที่มาของข่าว คมชัดลึก
เวบไซต์อ้างอิง http://hilight.kapook.com/view/38183
22 มิถุนายน 2552 20:05 น. - comment id 1003825
.....ค่าของความเป็นมนุษย์อยุ่ที่น้ำใจอันประเสริฐ์โดยไม่เลือกปฏิบัติต่อเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน ......
23 มิถุนายน 2552 15:53 น. - comment id 1004223
ค่าของความเป็นมนุษย์ คืดการได้ทำในสิ่งที่ดีๆ เพื่อให้ชีวิต ตัวเอง และชีวิตผู้อื่นอยู่รอด เพราะไม่มีมนุษย์คนไหนอยู่ได้อย่างเดียวดาย..เพียงคนเดียว
23 มิถุนายน 2552 16:54 น. - comment id 1004274
ค่าของมนุษย์อยู่ที่ความคิดและทำ ในฐานะแห่งความเป็นมนุษย์ ค่าของคนไม่ใช่ที่เงิน ที่รถ ที่เสื้อผ้า ค่าของคนอยู่ที่คนมีค่าหรือไม่ครับ
24 มิถุนายน 2552 07:44 น. - comment id 1004559
ค่าของมนุษย์ อยู่ที่ใจค่ะ
24 มิถุนายน 2552 07:52 น. - comment id 1004560
ค่าของมนุษย์อยู่ที่การได้ช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน โดยไม่หวังผลตอบแทน
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
